อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 14 ธ.ค 2555
“ปลาจ๊ะ เป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะใช้เสน่ห์หลอกใช้ ผู้ชายเก่งแบบนี้ นี่เธอคงหลอกเอาสินค้าตัวอย่างจากนิคมไปให้ทางซันชายน์มาตลอดเลยใช่ไหม”“หน้าหนอนบ่อนไส้มันเป็นอย่างนี้เอง”
ซูซี่ชี้นิคม
“แต่หน้าโง่น่ะเป็นแบบนี้ใช่ไหมคะ” ซูซี่ชะงักเมื่อเห็นนิคมมอง “อุ๊บ พี่ก็พูดไปตาม เหตุการณ์น่ะค่ะ”
“ไม่จริงนะคะ นิคมอย่าไปฟังพวกนี้นะคะ ปลาไม่เคยหลอกใช้คุณ”
นิคมเจ็บใจแล้วหันไปทางพิมภา
“ผมช่วยพวกคุณแล้ว”
“ไม่ต้องห่วง ฉันกับลัลจะรายงานคุณสุว่าคุณไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
“ผมขอตัวนะครับ”
นิคมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป
“คุณนิคม” ปราสินีจะลุกหนีแต่พิมภากับลัลนากดไว้แน่น “ปล่อยฉันนะ”
“ปล่อยแน่ แต่หลังจากที่เราเคลียร์กันแล้วนะ”
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย! พวกนี้จะทำร้ายฉัน”
ปราสินีพยายามสะบัด นันทิกานต์กับซูซี่ไม่ยอมให้ไป คนในร้านมองอย่างสนใจ ผู้จัดการร้านเข้ามา
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
“คนพวกนี้จะทำร้ายฉันค่ะ” ปราสินีหฟ้องผู้จัดการ ผู้จัดการพูดกับพิมภา ลัลนา
“ผมคงต้องขอให้คุณปล่อยคุณคนนี้”
พิมภากับลัลนามองหน้ากัน
“ฉันไม่ปล่อย นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว คุณไม่เกี่ยว”
“ช่วยฉันด้วยนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องให้ตำรวจจัดการ”
พิมภายิ้มเข้าทาง
“ก็ดีนะลัล ไม่ต้องลากไปโรงพักให้เหนื่อยจะได้เคลียร์กันทีเดียวหลายคดี วิวาท ขโมยของ เอ๊ ลิปนี่เราจดลิขสิทธิ์แล้วใช่ไหมแนน”
“สดๆ ร้อน ๆ เมื่อเช้าเลยจ๊ะ” ซูซี่ชูกล้อง
“หลักฐานเราก็พร้อม”
ปราสินีตกใจ
“เรียกตำรวจมาเลยค่ะ” พิมภาบอกกับผู้จัดการ ผู้จัดการจะไป
“เดี๋ยวค่ะ” ปราสินีรีบเรียก ผู้จัดการชะงักหันมา “ไม่ต้องเรียกตำรวจมาหรอกค่ะ พวกนี้เขาเป็นเพื่อนฉันเอง เราเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ขอโทษนะคะที่ทำให้วุ่นวาย”
“ไม่มีอะไรให้ช่วยแน่นะครับ”
“ค่ะ”
ผู้จัดการเดินไป ลัลนากับพิมภามองปราสินี ลัลนายิ้มร้ายๆ
“เข้าใจอะไรง่ายดีนะ งั้นตามพวกฉันมา”
ปราสินีจำต้องยอมให้นันทิกานต์กับซูซี่ลากตัวออกไป
ปราสินีถูกจับนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงานพิมภา
“เธอจะทำอะไร”
“หนังสั้น ให้เธอเป็นนางเอก” พิมภายื่นมือถือให้ปราสินี “ตามยัยเบอรี่ตัวประกอบของเธอมาด้วย ฉันต้องการให้เธอสองคนสารภาพออกมาว่าทำอะไรลงไปบ้าง”
ปราสินีนิ่งไม่มีท่าทีว่าจะทำตาม
“จะไม่มีการลงมือใดๆ ถ้าไม่จำเป็น”
“แต่ถ้ามีคนดื้อดึง ฉันว่าจำเป็น”
“จะดีเหรอคะน้องลัล ที่นี่เป็นเขตปลอดความรุนแรงนะคะ”
“แต่ถ้าแถวนี้มีคนชอบความรุนแรง เราก็ควรจัดไป” ลัลนาตบโต๊ะปัง ปราสินีชักกลัว หันไปมองหน้าพิมภาที่เชื่อว่าน่าจะเป็นที่พึ่งได้
“พิม”
“ฉันคนหัวอ่อน เพื่อนว่าไงฉันก็ว่าตามนั้น”
“เพื่อน เธอสองคน” ปราสินีมองพิมภากับลัลนา
“ยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนร่วมงานกัน เป็นคนบริษัทเดียวกัน และเราก็กำลังจะทำเพื่อเป้าหมายเดียวกัน คือล้างมลทินให้กับบริษัท”
ลัลนาพอใจกับคำตอบของพิมภา
“รีบเรียกยัยเบอรี่มา เราจะได้เริ่มการถ่ายทำกันซะที ตั้งชื่อเรื่องว่าอะไรดี”
“คำสารภาพของเพื่อนเก่าดีมั๊ย”
“ร้ายอะ แต่ซื้อ โทรเดี๋ยวนี้”
ปราสินียอมโทรหาเบอรี่
“เบอรี่เหรอจ๊ะ ช่วยมาที่ Naree หน่อยสิ...พี่อยากให้มาแอคติ้งเพิ่มเติมหน่อย แบบว่าเข้ามาเอาเรื่องให้ถึงที่สุด คราวนี้พี่จะอยู่ด้วย ช่วยกันสองคน โอเคนะ”
ซูซี่มองปราสินีแบบอนาถใจ
“งูพิษ”
“ตัวเป็นๆ เลยหละ”
พิมภากับลัลนาสบตากันพอใจ
ภาพบนจอมอนิเตอร์เห็นเป็นคลิปวีดีโอที่พร้อมเผยแพร่ เป็นภาพเบอรี่โวยวายด่าปราสินี
“เป็นบ้าอะไรของพี่เนี่ยพี่ปลา สารภาพอะไร พี่เป็นคนจัดฉาก เขียนสคริปท์ แล้วก็จ้างฉันมาใส่ความยัยพิมภา มาทำลายชื่อเสียงบริษัท Naree พี่จะให้ฉันสารภาพอะไรเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากพี่คนเดียว บอกเค้าไปสิ”
ภาพในคลิปปราสินีจ๋อยพูดอะไรไม่ได้ ลำบากใจที่จะรับสารภาพ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“ค่ะ เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของฉันเอง”
สุกัญญากับตรีวิญที่ดูคลิปอยู่
“จะเอายังไงต่อไป” สุกัญญาถามขึ้นมา
“โพสท์คลิปนี้ลงในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กและปราสินีต้องลงข่าวหนังสือพิมพ์เพื่อเป็นการขอโทษ” ลัลนาบอก
“แล้วเรื่องที่ซันชายน์ก็อปปี้งานของนารี”
“ปล่อยให้ผู้บริโภคไปสืบกันเองดีกว่าค่ะ สังคมโซเชียนเนทเวิร์คตอนนี้ไม่มีอะไรที่เป็นความลับ”
“แบบนั้นเราจะได้เครดิตที่ไม่พาดพิง แต่สามารถกดดันให้ซันชายน์ให้ถอนสินค้าออกได้ เพราะถ้าซันชายน์ไม่ยอมเราจะฟ้อง และเราก็มีคลิปที่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้ทุกเมื่อว่าซันซายน์เคยให้คนขโมยผลงานของนารีออกไปก๊อปปี้”
“ดี พี่เห็นด้วยกับวิธีนี้ คุณตรีวิญว่าไงคะ”
“นุ่มนวลแต่เด็ดขาดดีครับ แบบนี้เราไม่ต้องเสียเวลาวางแผนพีอาร์เพื่อเรียกความมั่นใจจากลูกค้าด้วยซ้ำ”
ตรีวิญชมและสบตาพิมภา ลัลนาแทรกตัวเข้ามารับคำชมด้วย
“คุณสองคนทำงานได้ดีมาก แสดงให้เห็นถึงความเป็นทีมเวิร์คที่ดี ผมพอใจมาก”
สุกัญญายิ้มพอใจที่ทุกอย่างลงเอยได้
“คุณสุคะ พิมมีเรื่องอยากจะขอ” สุกัญญามองว่า เรื่องอะไร “เรื่องปราสินีค่ะ” สุกัญญาถอนหายใจเดาออกว่าพิมภาจะขอให้ยกโทษให้ปราสินี “ปลายอมสารภาพเรื่องทั้งหมด ถ้าคุณสุจะกรุณาไม่ให้เรื่องถึงตำรวจ”
“จะดีเหรอพิม”
“แค่นี้ปลาก็คงจะหางานที่อื่นทำได้ยากแล้ว สิ้นความน่าเชื่อถือ ก็หมดอนาคตเท่านี้ก็น่าจะพอแล้วนะคะสำหรับปลา”
สุกัญญาสบตาตรีวิญเป็นการถามความเห็น
“ถ้าคุณพิมภาคิดว่าดีแล้ว ก็ให้เป็นไปตามนั้นก็ได้ครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
ลัลนาอดไม่ได้ที่จะกัดพิมภา
“นางเอกเนอะ”
ตรีวิญมองพิมภาอย่าแปลกใจที่คนที่มุ่งมั่นแข่งขันเรื่องงาน จะมีน้ำใจกับคนอื่นขนาดนี้
นันทิกานต์จัดการโพสต์คลิปที่ถ่ายไว้ลงในอินเตอร์เน็ท
“ฉันโพสต์คลิปของยัยปลาเรียบร้อยแล้ว”
“ดีมาก ทุกนาทีมีค่า จัดไปอย่าให้เสีย”
นันทิกานต์มานั่งดูรูปภาพและเอกสารที่ทำให้สาวถึงตัวคนบงการ
“แกเจ๋งว่ะพิม ฉันมานั่งดูข้อมูลพวกนี้อีกที นักสืบที่แกจ้างมาสืบข้อมูลได้ละเอียดยิบ”
“ฉันไม่ได้จ้าง”
“แกไม่ได้จ้าง แล้วฝีมือใคร”
พิมภาใช้ความคิด
“คุณตรีวิญ”
“เร็วไป๊ เค้าเพิ่งมาทำงานได้ไม่เท่าไหร่ จะมาลงมือช่วยเหลือแกทันท่วงทีขนาดนี้ได้ไง”
“วันที่ไปทานข้าวเค้าพูดกับฉันว่า เค้าจะหาทางช่วยฉันเอง”
“คนฉลาดแม้ขาดสติก็ทำให้เอนเอียงได้”
“อะไรของแกอีก”
“ก็ตอนนี้แกชื่นชมเค้า ฉันรู้แพทเทิ่นนี้โดนใจแก หล่อ เก่ง จริงจัง วิเคราะห์ยังกะใช้คอมพิวเตอร์ปฎิบัติการ”
พิมภายิ้มๆ ยอมรับว่าจริง “ก่อนที่จะมอบความชื่นชมให้คุณตรีวิญ ลองนึกดูดีๆ รอบตัวแกยังมีใครอีกบ้างที่รู้ เรื่องนี้และเป็นห่วงแกมากพอที่จะลงทุนขนาดนี้ จะได้ขอบคุณไม่ผิดตัว” เสียงมือถือพิมภาดังเห็นว่าเป็นฤชวีโทรมา “คุณต้นเหรอ”
“แกรู้ได้ไง”
“แกเซทหน้าให้เข้ม เสียงจะได้ตึงๆ กลบเกลื่อนที่ดีใจที่เค้าโทรมา”
“รู้ดีนักนะแก” พิมภารับสายเสียงตึงๆ “ว่าไงคุณต้น”
“ห้วนจังครับ”
“ว่าไงค้าคุณต้น”
“ไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ แต่ก็พอรับได้”
“นี่คุณ มีอะไรก็ว่ามาฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“ให้ผมไปรับมั้ยครับ”
พิมภาอึ้ง ไม่คิดว่าฤชวีจะมีน้ำใจ ดีใจจะยิ้มแต่ไม่ยอมยิ้มทำให้หน้าเด๋อมาก แถมฝืนทำปากแข็ง
“ไม่ต้อง ฉันมีรถ”
“นังคนปากแข็ง” นันทิกานต์ต่อว่า พิมภาส่งสายตาดุนันทิกานต์ แต่นันทิกานต์ยิ่งทำหน้าล้อพิมภาจึงพาลใส่ฤชวี “โทรมาแค่นี้ใช่มั๊ย”
“ผมจะโทรมาชวนคุณกินตับ” พิมภาตกใจ
“ไอ้คุณต้น ไอ้คนทะลึ่ง”
พิมภารีบวางสาย
“อะไรวะพิม” นันทิกานต์ถาม
“นายต้นโทรมาชวนฉันกินตับ”
“หือ แรง”
“จะทะลึ่งกับฉันมากไปแล้ว ต้องสั่งสอนให้รู้ซะบ้าง”
พิมภาดัดนิ้วแบบจะเล่นให้ยับ
คืนนั้นเมื่อกลับถึงห้อง พิมภานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ฤชวีวางจานตับบด ขนมปัง แล้วก็จานสลัดตรงหน้าพิมภา
“ตับบด”
“ครับ ตับบด ทำไมครับคุณคิดอะไร” พิมภาหน้าเหวอ
“เปล่า ฉันไม่ชอบกิน”
“ผมถึงจัดให้ไง”
“คุณต้น คุณนี่บ้ารึเปล่า ฉันไม่ชอบจะมาบังคับให้ฉันกินทำไม”
“คนวัยทำงานอย่างเราต้องการธาตุเหล็กมากคุณรู้มั้ย เคยเรียนมามั้ยครับ”
“เคย”
“ทานซะนะครับคุณพิม ทานกับขนมปังโฮลวีท แล้วก็สลัดน้ำใสไขมันต่ำ เบาๆ สำหรับมื้อค่ำ รับรองไม่อ้วนครับ”
พิมภาอึ้งที่อยู่ดีๆ ฤชวีก็เปลี่ยนจากท่าทีกวนๆ มาพูดจาดีๆ เลยลงมือกินอาหารของฤชวีงงๆ พิมภารู้สึกพอใจในรสชาติอาหารของฤชวี
“เป็นไงบ้างครับ รสชาติพอทนได้มั้ย”
“ก็ฝืนๆ อะนะ” ฤชวียิ้มมุมปากขำๆ พิมภา “คุณต้น”
“ครับ”
“ทั้งหมดมีแค่นี้เหรอ”
“อยากทานอะไรครับ” พิมภาได้ที
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันล้าๆ อะ”
“สมูธตี้มั๊ย เปรี้ยวๆ หวานๆ เย็นๆ” พิมภาตาวาว ฤชวีมองพิมภาอย่างเอ็นดู
ฤชวีเอาผลไม้ โยเกิร์ต น้ำแข็ง น้ำเชื่อม ปั่นสมูธตี้ให้พิมภา เพลง “หวานเย็นของวงมายด์” คลอ ไปกับท่วงท่าการทำสมูธตี้ที่คล่องแคล่วของฤชวี สลับกับพิมภารออย่างใจจดใจจ่อ
แก้วสมูธตี้วางตรงหน้าพิมภา พิมภารับมาดื่มอย่างสดชื่นถูกใจ แต่ไม่มีคำชมใดๆ ออกมาจากปาก แต่ฤชวีเห็นอาการพอใจของพิมภาก็มีความสุขแล้ว
“เมื่อกี้คุณแม่คุณโทรมาบอกว่าถึงจันทบุรีแล้ว”
“ติดลูกค้าด่วนอีกตามเคย มาแป๊บๆ แล้วก็กลับ”
ฤชวีแอบเห็นแววตาเหงาๆ ของพิมภา
“ทำไมวันนี้คุณกลับดึกจังครับ”
“ฉันไปจับโจรมา”
ฤชวีตาวาวดีใจที่รู้ว่าข้อมูลของตนส่งถึงมือพิมพาจนได้
บ้านพิมภาที่จันทบุรี ภัทรพลนำงานสร้อยที่ทำเรียบร้อยแล้วให้ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาดู
“งานเรียบร้อยสมบูรณ์เพอร์เฟ็คมาก”
“งั้นก็ส่งมอบให้ลูกค้าได้เลย”
ภัทรพลดีใจที่งานเสร็จ
“พรุ่งนี้ภัทรจะไปตรวจความเรียบร้อยของบ่อพลอยตอนเช้า แล้วเราก็กลับเข้ากรุงเทพฯเลยนะแม่”
“ยังก่อน”
“ทำไมล่ะแม่”
“ปล่อยให้ตาต้นกับยัยพิมได้อยู่กันสองต่อสองบ้างเถอะ สองคนนั้นดีกันแล้ว แม่จะได้มีหลานอุ้มสักที”
“ยายพิมมันบ้างานขนาดนั้น อะไรๆ คงฝ่อหมดแล้วม๊าง” พิมมาลาตีภัทรพล
“ดูพูดเข้าน้องเป็นผู้หญิงนะ”
“ภัทรหมายถึงใจ คนมันเหนื่อยจะมีกะจิตกะใจไปสวีตได้ไงแม่ แน้ แม่นี่คิดลึกนะเนี่ย แต่ถ้าแม่อยากได้หลาน รอลุ้นภัทรดีกว่ามั๊ยแม่”
ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาฟังแล้วตื่นเต้น
“แกจีบติดแล้วเหรอ”
ภัทรพลทำเป็นยิ้มเก็บความลับ
“เตรียมจัดมรดกให้ภัทรตามสัญญาได้เลย”
“อย่าโม้ให้มันมากนักเลย ต้องพาตัวเป็น ๆ มาโชว์ก่อนเว้ย”
ภัทรพลทำหน้ายียวนแล้วออกไป ภาณุวัฒน์กับพิมมาลามองตามอย่างสงสัย
ฤชวีอึ้งที่ฟังพิมภาเล่าด้วยความเข้าใจว่าข้อมูลที่ถูกส่งไปให้พิมภาเป็นฝีมือของตรีวิญ
“นี่ถ้าไม่ได้หัวหน้าฉันแอบช่วย ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง”
พิมภาพูดถึงตรีวิญด้วยสายตาที่ชื่นชม ฤชวีได้แต่รับฟังอย่างรู้สึกน้อยใจแต่ก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นฝีมือตัวเอง ได้แต่ฝืนยิ้มยินดี
“คุณพ่อคุณแม่คุณไม่อยู่แล้ว ผมกลับบ้านดีไหม”
“ถ้าคุณไม่รังเกียจก็อยู่ที่นี่ก็ได้ แต่คุณต้องแยกไปนอนอีกห้อง” ฤชวีทำหน้าไม่อยากเชื่อ “ฉันพูดจริงๆ ถ้าไม่เลิกทำหน้าเหวอจะไล่กลับเดี๋ยวนี้เลย” พิมภาเหลือบไปเห็นผลไม้วางอยู่ที่โต๊ะกลาง “คุณต้น คุณปอกผลไม้เป็นมั้ย”
พิมภาทำตาปริบๆ ฤชวีมองรู้ทัน
พิมภานั่งจิ้มผลไม้กินสบายใจ ในขณะที่ฤชวีกำลังเก็บล้างในครัว ฤชวีแอบมองพิมภาอย่างมีความสุข
พิมภาล้มตัวลงนอนแล้วนึกถึงภาพที่ตรีวิญบอกว่าจะหาทางช่วยพิมภาเอง ที่พิมภายิ้มอุ่นใจ อีกมุมหนึ่งฤชวีนั่งพิมพ์งานอยู่ ฤชวีนึกถึงตอนที่พิมภาบอกว่าตรีวิญเป็นคนส่งข้อมูลให้ ฤชวีมีสีหน้าน้อยใจ
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมภาแต่งตัวในชุดสบายๆ ออกมาจากห้องมองไปรอบๆ รู้สึกรกหูรกตา พิมภาเห็นฤชวีกำลังนั่งจิบกาแฟทำงานสบายใจ
“นี่คุณต้น เคยได้ยินมั้ยอยู่บ้านท่านอย่างนิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น”
“คุณจะเล่นจริงๆ เหรอครับ ถ้าคุณจะเล่นผมก็จะปั้นให้” ฤชวียิ้มยียวนนิดๆ
“แต่เช้าเลยนะ ฉันหมายถึงไม่คิดจะช่วยฉันเก็บกวาดทำความสะอาดบ้างเหรอ”
“แล้วปกติใครทำครับ”
“ฉันจ้างแม่บ้านมาทำ แค่ทำงานก็เหนื่อยจะแย่แล้ว แต่ตอนนี้บอกเลิกไปชั่วคราวฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าคุณมาอยู่กับฉันที่นี่” ฤชวีที่จิบกาแฟอยู่ชะงัก
“ผมทำงานบ้านไม่เป็น”
“อะไรนะ งานง่ายๆ คุณทำไม่เป็นเหรอ”
“ก็ผมไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไว้ตรงไหน”
“ได้ ต้องให้สาธิตใช่มั้ย” พิมภาเก็บข้าวของที่วางไม่เป็นระเบียบให้เข้าที่ ฤชวีมองพิมภาขำๆ ที่สุดท้ายก็ต้องทำเอง พิมภานึกได้ว่าถูกหลอก “คุณต้น คุณหลอกฉันเหรอ”
“หลอกอะไรครับ คนทำงานออฟฟิศอย่างคุณ งานบ้านเล็กๆ น้อยๆ ถือเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่งนะครับ ไม่กลัวเป็นโรคออฟฟิศซินโดรมเหรอครับ”
“แต่”
“มา ผมช่วยนะ”
อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 14 ธ.ค 2555
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพรละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage