@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 17 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 17 ธ.ค. 55

นอกบ้านดร. เมฆา ฐานรัฐ นายกรัฐมนตรี ตอนนี้มีกองกำลังอารักขาจากตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบ ตรวจความเรียบร้อยและเตรียมพร้อมป้องกันเต็มอัตราศึก
นภาประคองเมฆามาถึงบ้าน คมศรเดินตามเข้ามา
“ขอบคุณคุณมากนภา”
นภายิ้มบอก
“ขอบคุณลูกน้องคนสนิท วอลเปเปอร์ประจำตัวของคุณดีกว่า”
นภาหันไปทางคมศรที่ยืนอยู่

“ผมขอโทษดอกเตอร์ด้วยที่ฝ่าฝืนคำสั่งแอบติดตามท่านโดยพลการ”
“ไม่ใช่แค่ติดตาม เธอยังโยนระเบิดควันไปทั่วทั้งร้านอาหารอีกต่างหาก สร้างบรรยากาศโรแมนติกได้ดีมากเลยจ้ะ..คมศร”
คมศรยิ้มเขินกับคำพูดของนภา



“ขอบใจมากคมศร นายช่วยชีวิตฉันกับภรรยาไว้ … พอจะรู้ไหมว่าใครอยู่เบื้องหลัง”
“ผมยังไม่กล้าสรุปว่าเป็นกลุ่มไหน แต่ในเบื้องต้น ผมไม่ไว้ใจคนใกล้ตัวท่าน”
“จักร”
ภายในห้องสวีท จักรปาแก้วไวน์ทิ้งด้วยความโกรธ
“ไอ้เมฆา สักวันฉันต้องฆ่าแกให้ได้”
“เตือนแล้วว่าอย่าใจร้อน เสียเวลาเปล่า”
เสียงวิญญูดังขึ้น จักรแปลกใจที่วิญญูเข้ามาได้ทั้งที่เขาไม่เคยบอกวิญญูในเรื่องนี้เลย
“รู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่ แล้วเข้ามาได้ยังไง”
“ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้”
“ก็กำจัดไอ้เมฆาไง”
วิญญูเดินมารินไวน์ยกดื่ม
“บอกแล้วว่ายังไม่ถึงเวลา แต่อีกไม่นานหรอก... อีกไม่นาน”
“ฉันต้องรออีกนานแค่ไหน”
“เสาร์นี้เราจะได้ของมาอีกชิ้น. เพชรยอดสังข์ เพื่อการกลับมาของเทวาศาตราวุธ สังข์ไชยมงคล”
“ถึงแพรไพลินจะยอมเดินแบบมงกุฏเพชร แต่แพรคงไม่ยอมขโมยเพชรมาให้เรา”
“ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้”
วิญญูพูดด้วยสายตาเชื่อมั่น

บ้านทอรุ้ง เวลากลางคืน ครามกำลังเปิดโน้ตบุ๊ก ดูแบบแปลน คุ้มกันมงกุฏเพชรมิสเวิลด์แปซิฟิก ทอรุ้งถือชุดเจ้าบ่าวและเจ้าสาวที่ใส่ในชุดคลุมไว้เข้ามาหา
“ทำอะไรอยู่คะ”
“กำลังดูแผนคุ้มกันมงกุฏเพชรมิสเวิลด์แฟซิฟิก”
ครามสงสัยว่า ทอรุ้งถือถุงใส่เสื้ออะไร ทอรุ้งยิ้มอวด
“ชุดแต่งงาน”
“เอ...ของใครน้า”
ครามวางมือจากแปลนงาน เข้ามากอดทอรุ้ง...
“ชุดเจ้าสาวของฉัน ส่วนชุดเจ้าบ่าวไม่รู้ของใคร”
ครามคว้าชุดเจ้าบ่าวแล้วเดินออกไป
“คุณจะเอาชุดไปไหน”
“ก็เอาไปให้เจ้าบ่าวของคุณไง”
ครามเดินออกไป ทอรุ้งแปลกใจ

ในเวลาต่อมา ประตูห้องเปิดออก ทอรุ้งมองด้วยความแปลกใจแล้วหัวเราะออกมา ครามอยู่ในชุดเจ้าบ่าว
“หัวเราะอะไร นี่คือเจ้าบ่าวที่จะใช้ชีวิตกับคุณตลอดชีวิตนะ”
“เคยเห็นแต่เจ้าสาวเห่อชุดแต่งงาน เพิ่งเคยเห็นผู้กองมือปราบเห่อชุดเจ้าบ่าว”
“ใส่ชุดเกราะกันกระสุนเบื่อแล้ว อยากใส่ชุดเจ้าบ่าวกับเค้าบ้าง ผมหล่อมั้ย”
“ไม่”
ครามหน้าเสีย ทอรุ้งพูดต่อ
“แต่น่ารัก”
ครามยิ้มดีใจแล้วผลักทอรุ้ง
“ตาคุณเปลี่ยนชุดแล้ว”
“วันก่อนฉันเคยลองแล้ว”
“แต่วันนี้คุณยังไม่ได้ลอง”
“ไม่เอา ขี้เกียจ”
ครามอมยิ้มบอก
“เจ้าสาวจะเปลี่ยนเอง หรือจะให้เจ้าบ่าวเปลี่ยนให้ครับ”
ทอรุ้งยิ้มงอน ๆ จำต้องยอมทำตามความต้องการของคราม

ครามยืนอยู่บนดาดฟ้า ยืนมองดวงดาวบนท้องฟ้า ครามรู้ว่าทอรุ้งเดินขึ้นมาก็หันไป...ถึงกับตะลึง... ทอรุ้งในชุดเจ้าสาว เดินตรงมา ครามเดินเข้ามาจับมือทอรุ้ง
“เราจะได้แต่งงานกันจริง ๆ ใช่มั้ย”
“จริงสิคะ รึว่าคุณจะเปลี่ยนใจ”
“ใครจะยอมเปลี่ยนใจจากเจ้าสาวที่สวยที่สุด”
ทอรุ้งเขินอาย...มองดูดาวแล้วบอก
“ดาวสวยจัง”
“แต่วันนี้ดาวหม่น เพราะดาวดวงนี้สว่างไสวกว่าดาวทุกดวงบนท้องฟ้า”
“โบราณว่าไว้..รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ เชื่อไม่ได้ นี่เป็นทั้งตำรวจแล้วก็ลิเกเลยนะ”
ทั้งสองหัวเราะด้วยกัน ครามเข้ามาโอบกอดทอรุ้ง
“ผมอยากให้คุณได้สวมมงกุฏเพชรนั่น มันสวยงามและมีค่าเหมาะกับเจ้าสาวของผม”
“มงกุฏไหนก็ไม่มีค่าเท่ากับมงกุฏที่ได้รับจากคนที่ฉันรักหรอกค่ะ”
“ผมสัญญา วันแต่งงานผมจะนำมงกุฏดอกไม้ที่สวยที่สุดมาสวมให้คุณ”
ทอรุ้งยิ้มทั้งน้ำตาแล้วโผเข้ากอดคราม ทั้งสองยืนกอดกันท่ามกลางแสงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ..

รายงานสดของสกายนิวส์เน็ตเวิร์ค น้ำใสยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูมาก
“สวัสดีค่ะ...เบรกกิ้งนิวส์ของสกายนิวส์เน็ตเวิร์คคืนวันนี้ เราจะรายงานข่าวการเดินแบบเครื่องเพชรแห่งเอเชียแปซิฟิกประจำปีนี้ค่ะ”
น้ำใสที่ยืนรายงานข่าว ด้านหน้าโรงแรมมีผู้คนดูภูมิฐานเดินกันไปมา
“ไฮไลต์ของงานวันนี้อยู่ที่การเปิดตัวมงกุฏเพชรมิสเวิลด์แปซิฟิก ก่อนจะนำไปใช้ในการประกวดมิสเวิลด์แปซิฟิกที่ประเทศออสเตรเลีย"

มงกุฏเพชรถูกนำออกมาจากห้องนิรภัยของธนาคาร และนำมาใส่กล่องเพื่อนำมายังงานนี้ ตำรวจและครามคอยอารักขาและป้องกันแบบเต็มที่
“ความพิเศษของเพชรที่นำมาประดับยอดมงกุฏคือ.. เพชรเม็ดนี้เคยประดับอยู่บนยอดสังข์ไชยมงคล โบราณวัตถุที่ถูกทำลายไปเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว คุณค่าของเพชรเม็ดนี้จึงไม่สามารถประเมินค่าได้ค่ะ"
น้ำใสที่กำลังรายงานสด
“อีกไม่ถึงสองชั่วโมงก็จะถึงเวลาเดินแบบเพชรแห่งเอเชียแปซิฟิก สามทุ่มตรง ดิฉันจะนำภาพสดมารายงานอีกครั้ง ช่วงนี้ขอตัดเข้าข่าวประจำสถานีก่อนค่ะ เดี๋ยวพบกันค่ะ”
น้ำใสถอดหูฟัง แล้วเดินไปหาดาบแหบที่ทำหน้าที่ตรวจดูความเรียบร้อยที่มุมหนึ่ง

น้ำใสเดินเข้ามาหาดาบแหบและจ่าหวานที่ยืนตรวจตราความเรียบร้อยอยู่ที่มุมหนึ่งของโรงแรม
“จ่า.. เค้ามารึยัง” น้ำใสถาม
“เค้าไหน” ดาบแหบถาม
จ่าหวานรู้ทันบอก
“ก็หมวดแสงกล้า แฟนน้องนักข่าวไง”
“หมู่ก็พูดเกินไปก็แค่เพื่อนสนิท”
“ยังไม่เห็นเลยครับ คงไปรับสมิง”
“จ่ารู้เหรอว่าหมวดไปรับสมิง”
“ไม่เห็นด้วยตาแต่สัมผัสได้ด้วยใจ แต่รับรองว่ามาแน่ เพราะหมวดมีหน้าที่อารักขานางแบบ”
“คนสวย” จ่าหวานมองไปมุมหนึ่งถึงกับเคลิ้ม
น้ำใสหันไปมองตามสายตาดาบแหบกับจ่าหวาน เห็นแพรไพลินเดินมากับกุ๊บกิ๊บที่คอยดูแลแพรไพลินอย่างเว่อร์
“ก้าวบันไดระวังนะคะคุณนางแบบ”
“อะไรของเธอ”
“อย่าลืมสิว่าคุณหมอเป็นนางแบบใหญ่ กุ๊บกิ๊บทำหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวต้องดูแลให้ดีที่สุด โดยเฉพาะช่วงขาและเท้า เพราะนางแบบใช้อวัยวะส่วนนี้ในการทำมาหากิน"

แพรไพลินส่ายหัวแล้วรีบเดินเร็วเข้าไปด้านใน
“ระวังค่ะ ระวังล้ม”
กุ๊บกิ๊บวิ่งตามแพรไพลินแต่พลาดท่าล้มซะเอง
“ว๊าย”
พวกดาบแหบและจ่าหวานหัวเราะ กุ๊บกิ๊บอายมากรีบเดินออกไป น้ำใสมองหาแสงกล้าแล้วบ่นฮุบ
“เมื่อไหร่จะมา”

แสงกล้ายืนนิ่งหงุดหงิดดูนาฬิกาข้อมือด้วยความไม่พอใจที่จ่าสมิงไม่ลงมาตามเวลาที่นัดไว้
“คิดว่าอาวุโสกว่า ต้องให้เด็กรอรึไง”
แสงกล้าเดินไปยังห้องของสมิง

ภายในห้อง สมิงนั่งดูคัมภีร์โบราณ โดยมีของสิ่งหนึ่งวางอยู่ในพาน จ่าสมิงรับรู้ได้ว่า แสงกล้ากำลังจะเดินมาที่ห้องก็หยุดกึกทันที

แสงกล้าเดินมาถึงหน้าห้อง ผลักประตูเข้าไป ไม่เจอใครก็ร้องเรียก
“สมิง สมิง อยู่ไหน”
จ่าสมิงเดินออกมาในชุดผ้าขาวม้าผืนเดียว ถือขันใส่สบู่และยาสระผม
“คร้าบ แหม..คนกันเอง วันหลังเรียกพี่หมิงก็ได้”
จ่าสมิงเดินมาประจันหน้ากับแสงกล้าที่แสดงสีหน้าไม่พอใจ สมิงยังระรื่นไม่รู้ตัว
สมิงอมยิ้มแกล้งดัดเสียง
“ลองเรียกซิ พี่หมิง... พี่หมิงครับ”
แสงกล้าไม่เล่นด้วย ออกอาการหงุดหงิด
“ผมรอเป็นชั่วโมงแล้ว ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ”
“ผมก็รอ แต่รอฤกษ์อาบน้ำ”
สมิงเดินออกไปจากห้อง แสงกล้าแปลกใจ
“จะไปไหน”

สมิงเดินมาที่กลางลาน แล้วเตรียมตัวอาบน้ำ
“บ้าไปแล้วเหรอ จะมาอาบน้ำ แต่ไม่มีน้ำ”
“หมวดเห็นนั่นไหม”
แสงกล้า งยหน้ามองบอก
“ดวงจันทร์”
“อย่าเรียกดวงจันทร์ เพราะนั่นนามสกุลพุ่มพวง ฮ่า ๆ ๆ”
แสงกล้าหน้าเครียดไม่ขำด้วย
“ไม่ขำเหรอหมวด ผมจะบอกอะไรให้นา วันนี้เป็นมหามงคลฉัตรชัย แสงจันทร์ที่สาดส่องจะทำให้กายใจผ่องแผ้วแคล้วคลาดภัยพาล มาเถิด...มาอาบแสงจันทรา แล้วเจ้าจะเป็นพญาเกรียงไกรไชโย...”
สมิงทำท่าอาบแสงจันทร์ ถูตัว สระผมโดยไม่ใช้น้ำ
แสงกล้า ทนไม่ไหว
“จะทำอะไรก็ทำ จะบ้าก็บ้าให้สุด ผมทำงานคนเดียวก็ได้”
แสงกล้าจะเดินออกไปแล้วหันกลับมาหาสมิง
“เปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมหมวด”
แสงกล้าชี้หน้าจ่าสมิง
“หลังจากวันนี้ผมไม่มีคู่หู ! พรุ่งนี้ไม่ต้องทำงานกับผม กลับไปเป็นสายสืบอย่างเดิม”
จ่าสมิงจับมือแสงกล้าไว้ แล้วหยิบถุงกำมะหยี่ใส่ของชนิดหนึ่งยัดมือแสงกล้า
“ฝากให้คุณหมอคนสวยด้วย”
“อะไร”
“เอาน่า...ฝากให้คุณหมอ”
“ไม่รับฝาก”
จ่าสมิงพูดเสียงจริงจังกว่าปกติ
“นี่เป็นคำขอร้อง จากลูกน้องที่หมดบุญที่จะได้ร่วมงานกัน”
แสงกล้ารับถุงกำมะหยี่นั้นมาจากจ่าสมิง เขายกถุงนั้นขึ้นมาดู
จ่าสมิงยังไม่วายหลุดโลกยืนอาบแสงจันทร์ต่อไป
“โอ้เมื่อแสงจันทร์สาดกาย แสนสบายสุขใจเป็นหนักหนา สาดส่องแสงให้ทั่วกายา ดั่งเกราะหนากันภัยให้ข้าเทอญ”
แสงกล้ารับไม่ได้ เดินออกไป

แสงกล้าหัวเสียถือถุงกำมะหยี่ที่สมิงให้มาอย่างไม่พอใจจะเดินเข้าไปในโรงแรม
“มาแล้วเหรอเพื่อนรัก” น้ำใสทักทาย
“หลีกไป ฉันจะไปทำงาน”
“แล้วสมิงคู่ใจไม่มาด้วยเหรอ”
“บ้าไปแล้ว”
“ว้ายจริงเหรอ”
แสงกล้า ยื่นถุงของสมิงให้น้ำใส
“ฉันให้...”
น้ำใสดีใจรีบรับ
“ให้ฉันเหรอ ขอบใจนะ”
“สมิงฝากมาให้”
“ว้าย...ของคนบ้า”
น้ำใสยื่นถุงคืนให้แสงกล้า ทีมงานเข้ามาตามน้ำใส
“ไปเซ็ทกล้องในงานได้แล้ว”
“เดี๋ยวเจอกันในงาน” น้ำใสบอกแสงกล้าแล้วออกไปกับทีมงาน
แสงกล้า มองถุงแล้วพูดกับตัวเอง
“ใครจะอยากได้ของคนบ้า”
แสงกล้ามองเห็นถังขยะ จึงเดินเอาถุงโยนทิ้งแล้วเดินเข้าไปงานทันที

แสงกล้าเดินเข้าไปในลิฟท์ซึ่งมีคนอื่นอยู่ภายในลิฟท์นั้น ประตูลิฟท์จะปิด แต่พนักงานกดเปิดลิฟต์
แสงกล้าแปลกใจ
“คุณทำของตกไว้ครับ”
พนักงานยื่นถุงคืนให้แสงกล้า
“พี่เอาทิ้งเอง”
“แต่มันตกจากกระเป๋าพี่นะครับ”
แสงกล้าแปลกใจ คนอื่น ๆ หันมามองแสงกล้าเพราะทำให้เสียเวลา แสงกล้าจึงรับถุงมา
“ขอบใจ”
ประตูลิฟท์ปิดลง แสงกล้ามองถุงกำมะหยี่ด้วยความไม่เข้าใจ

แสงกล้าเดินอยู่ตรงทางเดินหน้าห้องแต่งตัวนางแบบ เขามองถุงในมือ
“ฉันโยนทิ้ง..ยังมีหน้ามาบอกว่าทำตก คิดจะทำดีเอารางวัลพนักงานดีเด่นรึไง”
แสงกล้าจะทิ้งที่ถังขยะอีก แต่ดาบแหบและจ่าหวานเข้ามารายงานตัว
“ทุกอย่างเรียบร้อยครับหมวด” ดาบแหบบอก
“แล้วผู้กองครามล่ะ”
“กำลังนำมงกุฏเพชรมาที่งานครับ” จ่าหวานว่า

มุมหนึ่งของโรงแรม รถตำรวจวิ่งเข้ามาจอด ตามมาด้วยรถของบริษัทเพชร ปิดท้ายด้วยรถตำรวจ
ครามนำทีมเข้ามาล้อมรถขนเครื่องเพชร พนักงานนำกล่องเครื่องเพชรลงมาจากรถ ครามเป็นผู้นำรับกล่องมงกุฏเพชรเดินเข้าไป โดยทีมตำรวจอารักขาอย่างแน่นหนา

ครามเดินเข้าโรงแรม ของจักร อมตฤทธาวิ่งเข้ามาจอด ลูกน้องเปิดประตูให้ เขาออกมายืนมองทีมของครามนำกล่องใส่เพชรเดินเข้าไปในโรงแรม
จักรหยิบเพชรปลอมขึ้นมา วิญญูเดินเข้ามายืนข้างจักร
“เอาเพชรปลอมไปให้นางแบบได้แล้ว ที่เหลือฉันจัดการเอง” วิญญูบอก
จักรไม่สบอารมณ์นักที่มีวิญญูคอยบงกาเขาเดินเข้าไปในงานและยืนมองไปยังตำแหน่งห้องแต่งตัวนางแบบ

ร.ต.ต.แสงกล้า อภิไชยยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกที่หน้าห้องแต่งตัว
“หมวดไม่เข้าไปข้างในเหรอ” ดาบแหบถาม
“จะให้ฉันไปช่วยนางแบบแต่งหน้ารึไง”
จ่าหวานพูดสีหน้าทะเล้นสุดๆบอก
“เผื่อนางแบบต้องการคนช่วยรูดซิป”
กุ๊บกิ๊บเปิดประตูออกมาเจอหน้าแสงกล้าพอดี
“ผู้หมวดสุดหล่อนั่นเอง กุ๊บกิ๊บโสดสนิท.. ไร้คู่ ไร้คนรู้ใจ ยังรอเสียงโทรศัพท์จากหมวดอยู่นะคะ รีบโทรมา 082 122 2213 ค่ะ”
“จำเบอร์ได้ครับ”
“จำได้ด้วย แหม...มีใจก็ไม่บอก เอ่อ อยากคุยต่อแต่ไม่ไหวค่ะ ต้องรีบไปเด็ดดอกไม้ ทางเดินไปห้องน้ำหน้ากั๊วน่ากลัว กุ๊บกิ๊บอยากได้บอดี้การ์ดอารักขา”
“ด้วยความยินดีครับ ดาบแหบ จ่าหวานดูแลคุณกุ๊บกิ๊บด้วย”
กุ๊บกิ๊บอึ้ง ดาบแหบและจ่าหวานเข้ามาประกบทันที
ดาบแหบกับจ่าหวานว่า
“ตำรวจไทยยินดีรับใช้ครับ”
กุ๊บกิ๊บไม่อยากไป แต่ปวดฉี่จำต้องออกไป ดาบแหบและจ่าหวานตามไป แสงกล้ายืนยิ้มในความตลกของกุ๊บกิ๊บ แต่แล้วได้ยินเสียงจากข้างใน
“กิ๊บ กิ๊บ”
แสงกล้าคิดและตัดสินใจ

แพรไพลินกำลังเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องแต่งตัว ตะโกนบอกกุ๊บกิ๊บ
“ขอกิ๊บติดผมหน่อย”
แสงกล้าเข้ามาในห้อง ยืนเก้ ๆ กัง ๆ หันไปหยิบกิ๊บส่งให้ แพรไพรลินไม่ได้หันมามอง จับมือแสงกล้าบอก
“ขอบใจนะ”
แสงกล้าจะหันกลับ แต่แพรไพลินเรียกไว้
“ช่วยรูดซิปให้หน่อยสิ”
แสงกล้าอึ้ง แต่ตัดสินใจเดินไปแล้วช่วยรูดซิบด้านหลังให้แพรไพลิน
“ขอบใจมากนะ”

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 17 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2ผลิต : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager