อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 18 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 18 ธ.ค. 55

ในห้องผ่าตัด กราฟชีพจรครามตกลงอีก หมอมองหน้ากัน หมอคนหนึ่งก้มลงผ่าตัดต่อไป หมอใช้ปากคีบที่ลึกเข้าไปในเนื้อ เสียงจังหวะเต้นของหัวใจแผ่วลง เส้นกราฟตกต่อเนื่อง
หมอกำลังจะคีบกระสุนเม็ดสุดท้ายออก เสียงจังหวะเต้นของหัวใจตกดังถี่ ครามนอนนิ่ง
หมอมองตากันแล้วส่ายหน้า
จังหวะเต้นของหัวใจตกดังยาว ครามที่นอนนิ่ง ไม่รู้สึกตัว

ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก ทอรุ้งลุกพรวดขึ้น นภาลุกตามเมฆา ทอรุ้งยืนฟังพยาบาลจากห้องผ่าตัด
ทอรุ้งเอามือปิดปากสีหน้าตกใจ ก่อนจะเข่าอ่อนทรุดร่างลง
นภาเข้ามารับทอรุ้งไว้ทัน เมฆาขยับเข้ามา มอง สีหน้าวิตก
ทอรุ้งสะอื้นจนตัวโยน มีนภาโอบปลอบอยู่ เมฆา คมศรมองด้วยความเห็นใจ

ภายในสำนักงานสืบสวนพิเศษ เวลากลางคืน ร.ต.ต. แสงกล้า อภิไชยเดินไปเดินมา คิดถึงภาพการต่อสู้ของสมิงกับขมังเวทย์
ดาบแหบ จ่าหวานมองแล้วเรียก
“หมวดไ ดาบแหบเรียก
แสงกล้านึกถึงตอนแพรไพลินจะยิง ตอนขมังเวทย์จะแทงแพรไพลิน
“หมวดแสงกล้า” จ่าหวานเรียก
แสงกล้ายังวนเวียนอยู่ในความคิดของตัวเอง
“หมวดแสงกล้า รูปหล่อ พ่อรวย มีแฟนสวย เซ็กซี่ เร้าใจ” ดาบแหบบอก
แสงกล้าหันมาหาดาบแหบ จ่าหวานยิ้ม
“นั่นไง เรียกหมวดเฉย ๆไม่หัน ต้องมีออฟชั่นต่อท้าย” จ่าหวานบอก
“ผมไปก่อนนะ”
“ไปไหน เดี๋ยวอีกสิบนาที เราต้องสรุปรายงานให้ ผบ.รวิ”
“จ่ากับหมู่ก็สรุปไปเลย”
“ว่าไงล่ะครับ” จ่าหวานบอก
“ไม่มีความคืบหน้า คนร้ายยังอยู่ในระหว่างการตามจับกุม”
“หา !” ดาบแหบร้อง
“ก็ยังหาไม่เจอไงเล่า” จ่าหวานบอก
แสงกล้าไม่สนใจที่สองคนเล่นมุข พรวดออกไปทันที

แพรไพลินเดินเข้ามาในทาวน์โฮม จักรพยายามจะประคองแพรไพลินให้นั่งลง แต่เธอเบี่ยงตัวบอก
“ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ”
“พี่เป็นห่วงน้องแพรนะครับ บอกว่าจะขับรถมาส่ง น้องแพรก็ไม่ยอม”
“ขนาดไม่ยอม ยังตื๊อตามมาถึงบ้าน”
“ก็พี่เป็นห่วง”
แพรไพลินขัดขึ้นทันที
“ทราบแล้วค่ะว่าเป็นห่วง แต่ตอนนี้ฉันอยากพักผ่อน”
แพรไพลินมอง จักรทำออดอ้อนด้วยสายตา
“พี่เสียใจมากนะครับ ที่เป็นคนชวนน้องแพรไปเดินแบบแล้วเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น”
จักร อมตฤทธาหยั่งถามเพื่อความเชื่อมั่น
“น้องแพรจำเหตุการณ์ก่อนหน้างานแสดงแฟชั่นโชว์เพชรไม่ได้เลยเหรอครับ”
เหตุการณ์นั้นเป็นช่วงที่จักรพยายามจะให้แพรไพลินเปลี่ยนเพชรปลอมกับเพชรจริง แต่เธอไม่ยอม
แพรไพลินนิ่วหน้าเหมือนปวดหัวเมื่อนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น ภาพเหล่านั้นผ่านเข้ามาแบบไม่ปะติดปะต่อ
“จำได้ลาง ๆ เลือน ๆ”
แพรไพลินสะบัดหน้านิดหนึ่งแล้วบอก
“ฉันต้องการพักผ่อน”
แพรไพลินชักสีหน้ารำคาญ ลุกขึ้น แต่ลุกเร็วจนหน้ามืด เซ จักรเข้ามาประคองทันที
ที่นอกบ้าน แสงกล้าก้าวเข้ามามองเห็น แพรไพลินอยู่ในอ้อมกอดจักร สายตาของแสงกล้าวูบไปด้วยความผิดหวังนิด ๆ อย่างไม่รู้ตัวเอง เขาหันหลังเดินกลับออกไป
ด้านใน แพรไพลินสะบัดตัวออกห่างเพื่อเดินไปเปิดประตู จักรยังทำเป็นยืนเฉย ๆ ทำท่าอิดออด
“พี่จะให้ลูกน้องเฝ้าบ้านน้องแพรไว้ก่อน”
แพรไพลินเน้นย้ำ
“ไม่จำเป็นค่ะ กลับไปได้แล้ว”
แพรไพลินปิดประตูใส่หน้า ล็อกกุญแจ ปิดไฟและเดินขึ้นชั้นบน จักร อมตฤทธามองผ่านกระจกที่ด้านนอก ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นไม่ค่อยพอใจนัก

แพรไพลินเดินเข้าห้องนอนและปิดประตูเสียงดัง เข้ามานั่งกุมขมับ นึกถึงตอนที่เธอยิงแสงกล้า ภาพขาดหายเป็นห้วงๆ เธอกุมขมับ ลุกขึ้นเดิน อย่างสับสน
“ฉันเป็นอะไร ฉันทำอะไรอยู่” แพรไพลินถามตัวเองไปมา
แพรไพลินไม่เป็นตัวของตัวเอง
“แพรไพลิน เธอเป็นอะไร”
ขณะที่แพรไพลินมีสีหน้าอึดอัด จู่ๆก็เสียงดังกึก ๆ ที่หน้าต่าง แพรไพลินหันขวับไปมองทันที แสงกล้ากำลังปีนอยู่นอกหน้าต่าง
“แสงกล้า มาทำไมดึก ๆ ดื่น ๆ”
แสงกล้าตะเกียกตะกาย เคาะกระจก
“ผมมีสงสัยเรื่องคืนวันนี้ คุณเป็นอะไรทำไมถึงทำแบบนั้น เปิดหน่อย”
แพรไพลินเห็นทางที่จะแกล้งแสงกล้า จึงค่อย ๆ เดินช้า ๆ ไปที่กระจกขณะที่แสงกล้าตะกายอยู่ด้านนอก
“เร็ว ๆ ไม่ใช่ตีนตุ๊กแก จะหล่นแล้ว”
แพรไพลินแกล้งทำเป็นเปิดหน้าต่างไม่อออก
“ล็อกเสีย”
แสงกล้าทำหน้าเหยเก มือที่เกาะผนังเริ่มหงิก กำลังจะหลุด แสงกล้าทำท่า
“หล่น ๆ ๆ ไม่ไหวแล้ว ช่วย....ด้วย หล่น”
แพรไพลินเห็นแสงกล้าหงายหลังลงไปก็นึกว่าตก เธอตกใจรีบเปิดล็อค ชะโงกตัวไปมองด้วยความตกใจ
“แสงกล้า”
แสงกล้าที่ยังยึดตัวไว้ดันตัวขึ้นมา... มองยิ้มกวน
“ห่วงเค้าใช่มั้ยล่ะ”
แพรไพลินโมโห จะปิดหน้าต่าง แต่แสงกล้าเทคตัวขึ้นมาดึงมือเธอยึดไว้ เขาลอดตัวผ่านหน้าต่างแคบเข้ามาด้วยความคล่อง หน้าเฉียดหน้า ปลายจมูกเฉียดกัน
แสงกล้าเข้ามายืนในห้อง แพรไพลินเอี้ยวตัวมองสบตาแสงกล้าระยะประชิด
แพรไพลินเขินสายตาคม ๆ ของแสงกล้า หันไปปิดหน้าต่าง
“เป็นถึงดอกเตอร์ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ เปิดหน้าต่างรับชายยามวิกาล”
แพรไพลินเดินห่างแสงกล้าทำเป็นไม่สนใจ แสงกล้าเดินตามต่อปากต่อคำไม่ลดละ
“อย่างงี้ล่ะน้า คราวก่อนถึงโดนลอบทำมิดีมิร้าย หรือที่จริงก็แกล้งเปิดไว้อ่อยคนปีนเข้ามา”
แพรไพลินหยุดกึ่ก แสงกล้าหยุดแทบชนหลังเธอ
แสงกล้ามอง เห็นเครื่องช็อตไฟฟ้าที่แพรไพลินหยิบจากลิ้นชักออกมาถือ
“เฮ้ย... เล่นของแรงตลอด”
แสงกล้าจะถอย แต่แพรไพลินคว้ามือแสงกล้าไว้!
“จะไปไหน เป็นตัวลองเครื่องช็อตอันใหม่ล่าสุดของฉันก่อน”
แพรไพลินยื่นไปจะช็อตแสงกล้า แต่เขาไวกว่าจับมือเธอบิด แต่แพรไพลินไม่ยอมขืนไว้
แสงกล้าใช้แรงมากกว่า บิดจนเครื่องช็อตหลุดจากมือเธอ แล้วรวบตัวแพรไพลินมากอดไว้แน่น
เขาก้มลงข้างหูแพรไพลินที่พยายามดิ้น
“จะลงโทษน้องยังไงดีนะ”
แพรไพลินแกล้งบอก
“อย่าทำน้องเลย”
“สงสัยจะไม่ได้ คิดจะทำร้ายพี่ พี่ก็ต้องลงโทษให้สาสม”
“น้องเตือนแล้วนะ”
แพรไพลินกระทุ้งศอกเข้าท้องแสงกล้าจนจุก แต่เขายังไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องกระทุ้งอีกที แสงกล้าเริ่มตัวงอ
แพรไพลินฉวยจังหวะจะดึงตัว แต่แสงกล้าคว้าไว้ เธอเสียหลัก สะดุด ล้มลงบนที่นอน แสงกล้าที่ดึงมือเธออยู่พลอยกระโจนลงไปด้วย
สองคนนอนบนเตียง หน้าแทบชนกัน
“เป็นการลงโทษที่นุ่ม ละมุนละไม เร้าใจที่สุด” แสงกล้าบอก
แสงกล้าแกล้งยื่นหน้ามาใกล้ แพรไพลินไม่โวยวาย ยอมให้เขายื่นหน้ามาจนเกือบชิด
แล้วแพรไพลินก็กัดปลายจมูกแสงกล้าอย่างแรง
“โอ๊ย”

ภายในห้องนอนคนไข้ในโรงพยาบาล เวลากลางคืน ทอรุ้งนั่งมองตรงไปที่เตียง ผู้กองครามนอนรับเลือดอยู่ เสียงครามดังแผ่ว ๆ ขึ้น... เรียก “ทอรุ้ง”
ทอรุ้งรีบพุ่งเข้าไป กุมมือคราม แล้วแนบใกล้หน้าเบาๆ
“คราม...ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว”
ครามได้ยินเสียงทอรุ้ง ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา พอเห็นหน้าคนรักก็ยิ้มอ่อนระโหย
“ดีใจที่ตื่นมาเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ แต่งงานกันเลยนะ ทอรุ้ง”
“รอดตายมาได้หวุดหวิด ยังจะตลกอีก”
“ไม่อยากรอแล้ว”
“ต้องรอ”
ครามมองทอรุ้งที่ยิ้มหวาน
“คุณเกือบจะไม่รอดแล้วรู้มั้ย ยังมีกระสุนอีกนัดหนึ่งฝังอยู่ในช่องอกใกล้หัวใจ หมอตัดสินใจยังไม่ผ่าออกตอนนี้ เพราะร่างกายคุณเสียเลือดมากเกินไป" ทอรุ้งบอก
ครามยิ้มบอก
“ผ่าพรุ่งนี้เช้าเลยได้มั้ย...บ่ายจะได้ออกไปแต่งงาน”
ครามอ้อน ทอรุ้งยิ้มลูบผมที่ปิดหน้าครามอย่างเบามือ
“ฉันรักคุณ... ห้ามคุณเป็นอะไรเด็ดขาดนะคะ สัญญานะคะคราม”
“จ้ะ...ผมสัญญา”
ทั้งสองคนสบตากันด้วยความสุขและความหวัง

ภายในห้องตัดต่อ น้ำใสนั่งตัดต่อภาพข่าวอยู่ แล้วนิ่งๆ คิดถึงแสงกล้า เธอเหลือบไปมองรูปแสงกล้าที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเอง พลางถอนหายใจยาว
“แสงกล้า... เมื่อไหร่นายจะรู้ใจฉัน”
น้ำใสหยิบโทรศัพท์มือถือมากดแมสเสจ
“คิดถึงเพื่อนจัง...ตอนนี้เพื่อนอยู่ที่ไหน...”
แล้วน้ำใสก็ตัดสินใจกดลบข้อความที่จะส่ง...
ช่างเทคนิคเดินเข้ามาบอก
“น้ำใส...สแตนบายข่าวภาคดึกได้แล้ว”
“ค่ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
น้ำใสถอนหายใจยาว มองรูปแสงกล้าบนโต๊ะอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป
ในห้องนั่งเล่น ที่ทาวน์โฮมของแพรไพลิน แสงกล้าเอา coldpad แปะจมูก แพรไพลินกอดอกมองเยาะๆ
“จมูกนายไม่แหว่งหรอกน่า หรือถ้าแหว่งนิดแหว่งหน่อยก็คงหล่อไปอีกแบบ”
แพรไพลินชี้นิ้วไปที่ประตูแล้วบอก
“กลับไปได้แล้ว”
“ไล่ซะจริง”
แสงกล้าทำเหลือบมองกวน ๆ แต่ไม่ยอมลุก
“ดึกแล้ว ฉันเหนื่อย”
“ก็นอนไปสิ บ้านคุณ ไม่ต้องขออนุญาตผมหรอก”
“เลิกกวนได้แล้ว ออกไป”
“คนเมื่อกี้ ไล่เค้าแบบนี้ด้วยรึเปล่า”
“คุณมาแอบดูฉัน ได้...ตรวจสภาพจิตคราวหน้า เจอดีแน่”
แพรไพลินพูดไม่ทันจบ แสงกล้าพรวดมาปิดปากแพร สองคนสบตากันหลายวินาที
“ผมมา เพราะ...”
แพรไพลินมองแววตาเข้ม ๆ ของแสงกล้า
“ผมห่วง ...”
แพรไพลินมองแสงกล้า แววตาอ่อน เริ่มรู้สึกดี
“เป็นห่วงฉัน”
แสงกล้า พยักหน้าพูดก่อนทอดเสียง
“ผมห่วง...ห่วงตัวเอง กลัวจะไม่มีใครเซ็นใบประเมินผลให้เดือนหน้า"
แพรไพลินหน้าเหวอ แสงกล้าหัวเราะกวนเสียงดัง
“คิดว่าผมจะห่วงคุณเหรอ คุณดอกเตอร์มั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว ผมจะบอกให้นะ คุณต่างหากที่ต้องตรวจสภาพจิต ใส่ชุดเซ็กซี่เว้าหน้าเว้าหลังควงปืนไล่ยิงผมกลางงาน นึกว่าเท่ตายละ”
แพรไพลินมองนิ่ง ปล่อยให้แสงกล้าทำเป็นเดินหันหลัง พูดต่อว่าแบบหยิ่งๆ
“สมองคุณต่างหากที่ผิดปกติ มันอาจจะถึงขั้นวิปริต น้ำในหูไม่เท่ากัน ก้านสมองหักเป๊าะเป๊าะ .. เนื้อเยื่อสมองถูกทำลาย หรือไม่ก็ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ต้องส่งไปบำบัดจิตโดยด่วน”
แสงกล้าหันมา เจอแพรไพลินสาดน้ำทั้งแก้วใส่หน้า แสงกล้ายืนอึ้งน้ำไหลลงเลอะเสื้อ
“ครั้งนี้เป็นน้ำเปล่า แต่ครั้งหน้ามันจะเป็นน้ำยาล้างส้วมโรงพยาบาลให้สมกับปากโสโครก เหม็นเน่าไร้การบำบัด"
แสงกล้าลืมตามอง แพรไพลินเดินเข้าหาแล้วใส่เป็นชุด
“คุณต่างหากที่วิปริตคิดว่าตัวเองเก่ง เจ๋ง เท่เหลือเกิน ควงปืนสู้โจร รู้ไว้เลยนะ ถ้าไม่ได้สมิง รับรองวันนี้คุณต้องเป็นคนโดนกระสุนลงไปดิ้นกระแด่ว ๆ”
แพรไพลินเดินเข้าหาจนแสงกล้าติดผนัง
“แล้วฉันนี่แหละจะผ่าพิสูจน์สมองคุณว่ามันไม่มีอะไรเลย นอกจากหยากไย่เน่าๆ”
แสงกล้ามองจ้องแพรไพลินแบบอยากจะกินเลือดกินเนื้อ
“ผมมั่นใจว่ามีดีกว่าที่คุณคิด”
“ไม่ต้องบอก ฉันเห็นกับตาแล้วว่าคนหน้าตาพื้น ๆ มีขายตามเซเว่นอย่างคุณ มันไม่มีส่วนดีอะไรเลย สมิงที่ดูเพี้ยน ๆ ซะอีกที่ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ สำหรับฉัน ฮีโร่ตัวจริงคือสมิง...ไม่ใช่คุณ !”
แพรไพลินยิ้มเยาะด้วยสายตา แสงกล้ากัดฟันกรอดๆ สองคนมองหน้ากันอย่างเจ็บใจ

วันใหม่ ทางเดินในแฟลตซึ่งทอดยาวออกไป เวลากลางวัน แสงกล้าเดินนำ จ่าสมิงเดินตามหลัง
พลางยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปรอบ ๆ
“รู้จักคนที่เข้ามาขโมยเพชรยอดสังข์ใช่มั้ย”
“ถามแปลกๆ ถ้ารู้จักก็ไปจับมันแล้วสิ”
จู่ ๆ สมิงก็หยุดกึก มองสาวสก๊อย 2 คนที่เดินผ่านไป แสงกล้ามองแววตาเคร่งเครียดของสมิง
“มีอะไรผิดปกติเหรอ”
จ่าสมิงยกมือกำพระในคอ แต่แสงกล้าแตะปืน
“รึว่า เป็นสายของพวกมัน” แสงกล้าถาม
สาวสก๊อยหันมามอง จ่าสมิงถึงกับเซไปชนกำแพง แสงกล้ารีบเข้าไปใกล้ถาม
“เป็นอะไร”
“หัวใจ”
“หัวใจจ่าเป็นอะไร จะเล่นมุขอะไรอีก”
“ยิงเลยจ้ะ ... ยิงศรรักปักใจหัวใจพี่หมิงมาเลยน้องเอ๊ย ขาว สวย หมวย เอ็กซ์แบบนี้ พี่หมิงยอมตาย”

แสงกล้าสีหน้าโมโหถึงกับผละจากสมิง
“ผมทนจ่าไม่ไหวแล้วนะ ผมไม่มีเวลาเล่น ผมอยากจับมันให้ได้ก่อนที่มันจะก่อเรื่องอีก”
สมิงพูดเนือยๆบอก
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“ก็คนที่สู้กับจ่า มันเป็นใคร”
จ่าสมิงพูดเสียงจริงจัง
“ไสยดำ”
แสงกล้ามองสมิงที่ตอบมาด้วยความนิ่งชั่วขณะ แววตาจ่าสมิงดูมีพลังลึกลับบางอย่าง
“พวกมันกลับมาแล้ว ไสยดำ ศาสตร์ชั่วช้าที่จะทำลายล้างความดีทุกสิ่งบนโลก”

ในวันเดียวกัน ที่โถงพิธี ขมังเวทย์นอนนิ่งในแคปซูลชาร์จพลัง แล้วจู่ ๆ ก็สำลักเลือดออกมา
แสงกล้าถาม
“ไอ้ไสยดำเนี่ย มันมีพลังมากมายมหาศาล ไม่มีข้อจำกัดเลยรึไง”
“มีสิ... ทุกครั้งที่มันใช้พลังมืด มันต้องพักนิ่ง ๆ อยู่เฉย ๆ ชั่วระยะเวลา 1 ตะวัน 1 จันทรา”

ขมังเวทย์มองเลือดของตัวเองบนพื้นที่เป็นสีดำสนิท ที่มีทั้งหนอน กิ้งกือ แมงป่อง งู ผุดขึ้นมาจากกองเลือด
“ยกเว้นแต่ว่ามันได้ครอบครองศาสตราวุธทั้งสี่ เมื่อนั้น...พลังมืดของมันก็จะเป็นอมตะ !”

ขมังเวทย์ลุกขึ้นสำลักเลือดออกมาอีกก้อน สัตว์ร้ายทั้งหลายพากันเลื้อยคลานไปรอบขาของเขา
แววตาขมังเวทย์นิ่ง แต่เต็มไปด้วยความแค้นคุคั่งในดวงตา

ภายในห้องคนนอนคนไข้ ผู้กองครามนอนให้ทอรุ้งป้อนผลไม้ ครามแกล้งอ้าปากพลาดเลยไปจูบมือ ทอรุ้งอายบอก
“บ้า เดี๋ยวคนมาเห็น”
“ดี อยากให้คนอิจฉา”
ทอรุ้งยิ้มอาย ครามถามขึ้น
“หมอนัดผ่าตัดเอากระสุนออกเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้า ร่างกายคุณต้องแข็งแรงกว่านี้”

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 18 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2ผลิต : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager