@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 23 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 23 ธ.ค. 55

น้ำใสเดินเข้ามาหาแสงกล้า
“แสงกล้ากลับกันเถอะ คุณแพรมีบอดี้การ์ดดูแลแล้ว เธอเองก็ต้องไปส่งและคุ้มครองฉัน”
น้ำใสควงแขนแสงกล้าเดินออกไป แพรไพลินเห็นน้ำใสสนิทสนมกับแสงกล้ามากก็รู้สึกเจ็บลึก ๆ เดินกลับเข้าไปในบ้าน คมศรมองดูก็รู้ว่า แพรไพลินคิดอย่างไร และเดินตามเข้าไปในบ้าน

คมศรเข้าไปบอกแพรไพลิน
"ผมกลับแล้วนะ"
“ไหนบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนฉันไง”

“ไม่อยากโดนไล่ให้เสียฟอร์ม ผมรู้หรอกว่าถ้าทำอย่างนั้นจริงก็ถูกคุณไล่อยู่ดี”
"รู้แล้วยังพูดออกมาต่อหน้าคนอื่น"



“ผมไม่อยากให้ใครเป็นห่วงคุณ มากกว่าที่ผมห่วง”
คมศรมองแพรไพลินด้วยหวังว่าเธอจะพูดอะไรให้ชื่นใจ แต่เธอกลับเปลี่ยนเรื่อง
“เดินทางดี ๆ นะ”
คมศรพูดยิ้ม ๆ แต่ไม่เครียด
“เป็นการไล่ที่สุภาพที่สุด... แต่ไม่เป็นไร ผมจะพยายามต่อไป”
"ราตรีสวัสดิ์ค่ะ"
“ฝันดีครับ”
คมศรเดินออกไป แพรไพลินมองตามแล้วพาลคิดถึงแสงกล้า

แสงกล้าขับรถของสำนักงานสืบฯมาส่งน้ำใสถึงบริเวณหน้าอพาร์ตเมนต์
“เป็นบอดี้การ์ดต้องไปส่งให้ถึงที่สิ”
“หญิงแกร่งอย่างเธอมีกลัวด้วยเหรอ”
“ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ ทำไมไม่ห่วงฉันเหมือนห่วงดอกเตอร์แพรไพลินบ้างล่ะ”
แสงกล้าอึ้ง รีบแก้ตัวเป็นอย่างอื่น
“ฉันรู้ว่าเธอเอาตัวรอดได้...ไปนอนได้แล้ว ฉันง่วง” แสงกล้าพูดพลางทำท่าหาว
น้ำใสมองเห็นก็รู้ดีว่า แสงกล้าแกล้งหาวเพื่อหาทางกลับ
“เพื่อนจะเข้านอนแล้วไม่พูดหวาน ๆ สักคำเหรอ”
แสงกล้าแสร้งพูดหวานเอาใจแบบขอไปที
“นอนหลับฝันดีนะครับ”
น้ำใสจะเดินออกไปหันกลับมาบอกแสงกล้า
“ไปเรียนการแสดงบ้างนะ แอ็กติ้งจะได้ดูสมจริงกว่านี้”
น้ำใสยืนมองที่มุมหนึ่ง ยืนส่งแสงกล้าที่ขับรถออกไปด้วยความรู้สึกรักแสงกล้า...

เวลากลางคืน ภายในทาวน์โฮม พญ.แพรไพลิน นวิยากุลนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ พยายามเปิดหาข้อมูลที่เคยตรวจสอบกระสุนปืน แต่ไม่พบข้อมูลใดๆ
แพรไพลินคิดถึงเหตุการณ์ที่ขมังเวทย์ปลอมตัวเป็นแสงกล้าเข้ามาทำลายข้อมูล ความจำนั้นไม่ได้ประติดประต่อ เพราะแพรไพลินจำเหตุการณ์ทั้งหมดไม่ได้
“ข้อมูลถูกทำลายหมด แล้วจะเริ่มต้นจากอะไรล่ะ”
แพรไพลินหมดหวัง ถอนหายใจยาว ก้มหน้าฟุบกับโต๊ะคอมฯ เสียง MSN ดังขึ้น แพรไพลินลุกขึ้นมามอง เห็นข้อความทักทาง MSN
แพรไพลินอ่านข้อความ
“เสาร์นี้เจอกัน! จาก.. ศรัทธา”
แพรไพลินพิมพ์ข้อความตอบกลับถาม เพราะแน่ใจว่า เธอไม่รู้จักคนชื่อศรัทธาแน่!!
“คุณเป็นใคร?”
ข้อความปรากฎอีก “ศรัทธา”
“คุณเข้ามาได้ไง? ฉันไม่เคยแอดรับคุณ?”
ข้อความบอก
“เสาร์นี้ไปตามพิกัด GPS ที่จะส่งให้ทางเมล์ จะได้สิ่งที่ต้องการ”
"เดี๋ยวก่อน...”
แพรไพลินพิมพ์จะถาม แต่ปรากฎว่าศรัทธาออฟไลน์
แพรไพลินพยายามเสิร์ชเช็กหาข้อมูลเพื่อตรวจสอบว่า ศรัทธาเป็นใคร แต่ไม่พบที่มาของแหล่งสัญญาณ ข้อความในจอระบุ “ไม่พบที่มาของแหล่งสัญญาณ”
แพรไพลินพยายามค้นหาคำว่า “ศรัทธา” จากกูเกิ้ล กลับพบประโยค “ศรัทธาไม่เคยจางหาย ความดีไม่มีวันตาย”
“ศรัทธาไม่เคยจางหายความดีไม่มีวันตาย !คุณเป็นใครกันแน่...ศรัทธา?”
แพรไพลินมีหน้าหน้าครุ่นคิด

ภายในห้องทำงานของ พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์ ที่สำนักงานสืบสวนพิเศา เวลากลางคืน จักร อมตฤทธาหันกลับมาสั่งงาน
“คมศรกำลังจะรื้อคดีเพชรยอดสังข์กลับมาสอบสวนอีกครั้ง”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ปลอกกระสุนที่มีลายนิ้วมือท่าน นัดเดียวที่เหลืออยู่ถูกทำลายไปหมดแล้ว ไม่มีหลักฐานที่จะมัดตัวท่านได้”
จักรชะงักไปทันที ตาวาวด้วยความตกใจ
“กระสุนนัดเดียว”
“ค่ะ... ปลอกกระสุนของท่านมีเพียงนัดเดียว”
“ใครบอกว่าคืนนั้นฉันยิงนัดเดียว... ยังเหลือปลอกกระสุนอีกนัดหนึ่ง !”
จักรมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างยิ่ง

คืนนั้น … ในวันเกิดเหตุ ครามยิงทอรุ้งตาย แล้วหันไปมองยังจอภาพที่กล้องวงจรปิด ครามเล็งปืนไปแต่ยังไม่ทันยิง... มีเสียงปืนดังเปรี้ยง...กล้องวงจรปิดถูกยิง ปลอกกระสุนปืนกลิ้งตกพื้น ครามแปลกใจเพราะเขาไม่ได้ยิง ครามหันกลับมาเห็นจักรยืนอยู่ จักรยิงครามระยะเผาขนอีกนัดหนึ่ง....เปรี้ยง ! ครามล้มลงไปตายทันที
ปลอกกระสุนปืนของจักรปลอกที่สองกลิ้งตกพื้น ไปอีกทางหนึ่งในระยะที่ห่างจากปลอกกระสุนที่ยิงกล้องวงจรปิด
ภายในห้องทำงาน รวิรัวคีย์บอร์ดที่คอมพิวเตอร์ตรงหน้าตัวเอง เข้าไฟล์ข้อมูลของกลางและหลักฐานของสำนักงานสืบฯ รวิอ่านผลที่หน้าจอ
"มีการส่งหลักฐานเข้ามาที่สำนักงานสืบฯ สองครั้ง ครั้งสุดท้ายเป็นปลอกกระสุนอีกนัดหนึ่งที่เหลือ ส่งมาเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว”
“ศุกร์ที่แล้ว ! หมายความว่าปลอกกระสุนนัดนั้นยังไม่ถูกทำลาย” จักรบอก
“ยังอยู่ในห้องเก็บหลักฐานที่นี่ เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง”
“จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำ !ปลอกกระสุนนั้นเป็นหลักฐานชิ้นเดียวที่เชื่อมโยงมาถึงฉัน เธอจะพลาดไม่ได้ !”
พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์ร้อนรนรีบเดินออกไปทันที จักรมองตามด้วยสายตาไม่พอใจ

รวิเข้ามาตามทางเดินในสำนักงานสืบฯ มาหยุดตรงที่หน้าห้องเก็บของกลางและหลักฐาน
เธอเอามือทาบลงบนเครื่องสแกนที่หน้าห้อง ประตูเปิดออกทันที รวิมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน
รวิยืนอยู่หน้าตู้เก็บหลักฐานที่มีข้อความติดไว้ “คดีเพชรยอดสังข์” เธอกดรหัสด้านหน้า เปิดตู้ออก แต่ไม่พบปลอกกระสุนปืนของกลาง พบแต่ถุงพลาสติกเปล่า ๆ ที่ระบุด้านหน้าถุงว่า “ปลอกกระสุน”
รวิมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างยิ่งที่ปลอกกระสุนหายไป !

หลายวันต่อมา ที่ทาวน์โฮม แพรไพลินเดินมาที่รถ หยิบเครื่องนำทาง GPS มากดใส่พิกัดที่ได้รับจากศรัทธาเมื่อหลายวันก่อน
“เสาร์นี้ไปตามพิกัด GPS ที่จะส่งให้ทางเมล์ จะได้สิ่งที่ต้องการ”
พญ. แพรไพลิน นวิยากุลตรวจสอบเครื่อง GPS แล้วขับรถออกไปจากบ้าน
สายลับ 2 นาย นั่งเฝ้ามองอยู่ในรถและรีบขับรถสะกดรอยตามแพรไพลินออกไปทันที

แพรไพลินจอดรถ ณ มุมหนึ่งในตรอกแล้วหยิบเครื่องนำทาง GPS ขึ้นมาดูแล้วลงจากรถ เดินไปตามเครื่องนำทางนั้นที่กำลังส่งสัญญาณกระพริบ ๆ
รถของสายลับเข้ามาจอดมองการเคลื่อนไหวของแพรไพลิน
เธอเดินไปตามตรอก สายลับสะกดรอยตามมา ระหว่างที่เดินนนั้น เธอรู้สึกว่ามีคนตามจึงเร่งฝีเท้าเดินหนี สายลับเห็นว่าแพรไพลินรู้ตัวก็รีบเดินตามไป
แพรไพลินวิ่งเร็วขึ้น สายลับวิ่งไล่ตาม เธอวิ่งหนีมาถึงมุมหนึ่ง ถูกมือของใครบางคนคว้าตัวหลบไปในซอก เธอพยายามจะดิ้น แต่ถูกมือปิดปาก แพรไพลินหันไปเจอแสงกล้า เขาส่งสัญญาณให้แพรไพลินหลบมุม สายลับวิ่งมองหาแพรไพลิน แล้ววิ่งออกไปอีกทางหนึ่ง
“คุณมาได้ไง”
“ขับรถมา”
“ไม่ใช่เวลามากวนฉันนะ”
“เดี๋ยวค่อยคุย รีบไปทางโน้น”
"แล้วพวกนั้นล่ะ"
“ลืมคาถาสมิงแล้วเหรอ ทำดีได้ดี! ทำชั่วได้ชั่ว!”
แสงกล้าพาแพรไพลินไปตามตรอกเพื่อไปตามเครื่องนำทาง GPS

สายลับที่วิ่งมาเจอทางตันไม่เจอแพรไพลิน
“หนีไปแล้ว!! กลับไปทางเดิม” สายลับคนหนึ่งบอก
สายลับ 2 คนจะกลับไป แต่ต้องผงะเมื่อเห็นจ่าสมิงยืนขวางอยู่
“จะรีบไปไหน”
“อย่าขวาง ออกไป!”
สายลับจะดันตัวสมิงออกไป แต่สมิงยังขวางไว้
“หน้าตาก็ดีอยู่หรอก ไม่น่าชั่วเลย !”
“เห้ย...อย่ามายุ่ง ออกไป!”
สายลับคว้าปืนมายิง สมิงต่อสู้จนสายลับนอนอ่วม
“เป็นคนชั่วก็ต้องโดนแบบนี้แหละ เจ็บนี้อีกนาน !”
สมิงเดินออกไป สายลับสองคนพยายามฝืนลุกขึ้น

ภายในห้องทำงาน รวิมีสีหน้าไม่พอใจมากเมื่อคุยโทรศัพท์กับสายลับ
“ไม่ได้เรื่อง รีบออกตามหาว่าพวกมันไปไหน? ไป !”
รวิวางสายไม่พอใจที่ลูกน้องทำงานพลาด

มุมหนึ่งที่ตรอกใกล้ศาลเจ้า แสงกล้าพาแพรไพลินมาถึงจุดหมายที่นัดกันไว้กับสมิง
“ว่าไง คุณมาที่นี่ได้ไง อย่าบอกนะว่าสะกดรอยตามฉันมาเหมือนพวกนั้น”
แสงกล้าส่งมือถือให้แพรไพลินอ่านข้อความ
“ไม่ใช่คุณคนเดียว...ที่ได้พิกัด GPS”
แพรไพลินอ่านข้อความในมือถือแสงกล้า... “จาก ศรัทธา”
“ไม่ต้องถามนะว่าเป็นใคร ผมไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าต้องมา”
“นายต้องการของบางอย่างจากศรัทธา” แพรไพลินว่า
“ก็ใช่ แต่ประเด็นหลักคือ ต้องการมาคุ้มครองคุณ ก็คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นหน้าที่ผม"
แพรไพลินอึ้งที่แสงกล้าคิดมาเพื่อช่วยเหลือ จ่าสมิงเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น
“จะจีบกันอีกนานมั้ยครับหมวด”
"ไม่ใช่อย่างที่จ่าคิดนะ"
“แล้วรู้เหรอว่าผมคิดอะไร”
แพรไพลินรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เรารีบไปตามพิกัดกันเถอะค่ะ”
ทุกคนเดินไป
ทุกคนเดินเข้ามาในศาลเจ้า ก็เห็นผู้หญิงแก่คนหนึ่งนั่งหันหลังถือธูปไหว้ที่หน้าประตูศาล แพรไพลินจะเดินเข้าไปหาแต่แสงกล้าสั่งให้หยุดไว้ และเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปหาเอง แสงกล้าเรียกชื่อ
"ศรัทธา"
หญิงคนนั้นยังคงนิ่งเหมือนไม่ได้ยินอะไร แสงกล้าเรียกอีกครั้ง “ศรัทธา”
“หมวดไม่รู้จักนิสัยคนแก่...วัยนี้ต้องผมเอง”
สมิงเดินเข้าไปใกล้แล้วตะโกนเสียงดัง
“ศรัทธา!”
หญิงชราหันหน้ามาทันที
“เห็นมั้ยล่ะ คนแก่หูตึงต้องตะโกนใส่หู”
จ่าสมิงหัวเราะพอใจที่ประสบความสำเร็จ แต่แล้ว..หญิงชราหันมาโวยวายต่อว่าสมิงเป็นภาษาใบ้
“แบ่แอ่...”
หญิงชราเอาธูปไล่จี้สมิงจนต้องวิ่งหลบไปหลังแสงกล้า
“โอ๊ย ๆ ๆ เฮ้ย เป็นใบ้!”
หญิงชราเดินเอาธูปปักที่กระถางแล้วหันมาโวยวายกับสมิง ก่อนจะเดินออกไป แสงกล้าพูดเย้ยจ่าสมิง
“วิธีของจ่านี่เจ๋งจริ๊ง”
“เราแยกย้ายออกสำรวจในนี้เถอะ อาจจะพบของที่ศรัทธาต้องการให้เรา”
ทุกคนเห็นด้วย แยกกันออกตามหาของที่ซ่อนไว้ในศาลเจ้า

ที่ตึกหลังหนึ่งเหนือศาลเจ้า หญิงลึกลับคนหนึ่งกำลังยืนส่องกล้องดูเหตุการณ์ทั้งหมดก่อนจะหยิบปืนพกออกมาจากเอว กระชากลูกเลื่อนเตรียมพร้อม

ทุกคนกลับเข้ามารายงานผล
“ไม่พบอะไรเลย” แสงกล้าบอก
“อาจจะมีใครเล่นตลกกับเรา” แพรไพลินว่า
“มองโลกในแง่ดี...เทพเทวดาคงอยากให้เรามาทำบุญ”
สมิงเดินนำกลับเข้าไปในศาลเจ้า

แพรไพลิน , แสงกล้าและสมิงกำลังนั่งถือรูปไหว้พระประธาน ทุกคนนิ่งสงบ ไหว้พระด้วยความศรัทธาบูชา เสียงเขย่าเซียมซีดังขึ้น แพรไพลินและแสงกล้าเหลียวไปมองเห็นจ่าสมิงกำลังเขย่ากระบอกเซียมซี สมิงเหลือบหันไปมองทั้งคู่ หยุดเขย่าแล้วอมยิ้ม
“ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ การเสี่ยงเซียมซีอาจจะช่วยเราก็ได้ใครจะรู้”
จ่าสมิงยกมือไหว้แล้วเขย่าเซียมซี แสงกล้าส่ายหัวอย่างระอาที่สมิงเล่นไม่เลิก

ที่มุมสูงเหนือศาลเจ้า หญิงลึกลับเหยียดแขนตรงเล็งปืนไปยังสมิง จ่าสมิงไม่รู้ตัวยังคงเขย่ากระบอกเซียมซีอย่างตั้งใจ หญิงลึกลับกระแทกนิ้วลงไกปืนยิง... เปรี้ยง ! กระสุนแหวกอากาศตรงเข้าไปยังสมิงอย่างรวดเร็วเฉียดใบหน้าสมิงไปอย่างหวุดหวิด กระสุนตรงเข้าไปกระแทกติ้วเซียมซีชิ้นหนึ่ง จนปลายแตกกระจุย หัวติ้วที่เป็นหมายเลขตกลงพื้น สมิงสะดุ้งสุดตัวหันไปมองติ้วที่ตกลงพื้น
“เฮ้ย... ทำไมเจ้ารุนแรงนักวะ !”
ที่มุมสูงเหนือศาลเจ้า หญิงลึกลับจ้องมองเหตุการณ์ทั้งหมด ยิ้มพอใจแล้วเดินออกไป
สมิงหยิบติ้วที่ตกพื้น แสงกล้าและแพรไพลินเข้ามา
“ได้เลขเด็ดไปซื้อหวยเหรอจ่า” แสงกล้าถาม
“ศรัทธาให้มา ผมตั้งใจเขย่าเซียมซี ด้วยความเชื่อมั่นและศรัทธา” สมิงบอก
สมิงมองหมายเลขติ้วในมือ เบอร์ 3 เดินตรงไปยังตู้
แสงกล้าและแพรไพลินลุ้นว่าจะพบอะไร!! จ่าสมิงเดินไปที่ตู้แล้วดึงลิ้นชักคำทำนาย...พบถุงใส่ปลอกกระสุนปืนนัดเดียวที่เหลืออยู่ !! สมิงยกถุงอวดแสงกล้าและแพรไพลิน
“นี่คือของที่ศรัทธาหามาให้เรา”
แพรไพลินรีบรับถุงมาดู แกะกระดาษที่อยู่ด้านในออกอ่าน
"ปลอกกระสุนอีกนัดหนึ่ง มีเอกสารระบุชัดเจนว่าเป็นหลักฐานจากสำนักงานสืบฯ”
ทุกคนหันไปมองรอบๆบริเวณศาลเจ้า ทุกคนดีใจที่ได้หลักฐานมาอีกครั้ง

คืนนั้น แพรไพลินนำปลอกกระสุนปืนมาทำการวิเคราะห์ในห้องแลปที่ทาวน์โฮม เธอทำการวิเคราะห์ และประมวลผล
ภายในห้องรับแขก... แสงกล้าเดินไปมาอย่างละล้าละลัง กังวลใจ จนต้องมองลุ้นเข้าไปในห้องที่แพรไพลินกำลังตรวจสอบ ที่ประตู แพรไพลินเดินออกมา
"ผลการวิเคราะห์เป็นไงบ้างครับ"
“ได้ลายนิ้วมือออกมาจากปลอกกระสุนแล้ว กำลังใช้โปรแกรมตรวจสอบว่าเป็นของใครค่ะ”
"พักทานข้าวก่อนเถอะ ผมเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว"
"ฉันยังไม่หิว คุณทานก่อนเถอะ ฉันต้องการหาตัวคนร้ายให้เร็วที่สุด"
พญ. แพรไพลิน นวิยากุลเดินกลับเข้าไปในห้องแลป แสงกล้ารอลุ้น หันไปบอกสมิง
“จ่า...เรากำลังจะรู้ตัวคนร้ายแล้ว ไปลุ้นกันดีกว่าว่ามันเป็นใคร”
จ่าสมิงนอนกรนอยู่ที่โซฟา แสงกล้าส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ตะโกนเสียงดังใส่หูสมิง
“สมิง...ไฟไหม้”
จ่าสมิงถลาลุกขึ้นทันที
“ไฟไหม้ ๆ ๆ”
จ่าสมิงหันซ้ายหันขวาจึงรู้ว่าถูกหลอก แสงกล้าเท้าเอวจ้องสมิงพลางหัวเราะ

ในห้องแลป ภาพที่ปรากฎบนจอคอมพิวเตอร์ เป็นภาพบุคคลต่าง ๆ เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แสงกล้าและแพรไพลินมองลุ้นว่า ผลการวิเคราะห์จะตรงกับใคร แล้วภาพก็ปรากฎหน้าของจักร อมตฤทธา
“รองจักร!” แพรไพลินพูดขึ้นอย่างคิดไม่ถึง
“คิดไว้ไม่มีผิด มันเป็นตัวการที่ฆ่าผู้กองครามและขโมยเพชรยอดสังข์” แสงกล้าบอก
“รวมทั้งอาจอยู่เบื้องหลังการพยายามฆ่าท่านนายกฯเมฆากับคุณนภา” จ่าสมิงบอก
"หลักฐานนี้คงเพียงพอในการจับกุมมันได้" แสงกล้าว่า
“แต่เราไม่มีอำนาจพอที่จะทำการจับกุมรักษาการนายกนะหมวด” สมิงบอก
แสงกล้าฉุกคิด และกังวลใจในเรื่องนี้
“ฉันมีคนที่จะช่วยพวกคุณได้!”
แสงกล้าและสมิงสงสัยว่าเป็นใคร

วันใหม่ ภายในห้องประชุมพรรคไทธิวัตถ์ เวลากลางวัน จักร อมตฤทธานั่งกลางห้องประชุม
"ผมเรียกคณะกรรมการพรรคประชุมด่วนในวันนี้ เพื่อจะแจ้งให้ทราบว่า ผมจะดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคแทนดอกเตอร์เมฆา เพื่อเสถียรภาพในการบริหารพรรค"
กรรมการคนหนึ่งไม่เห็นด้วยบอก
“แต่ผมคิดว่าไม่เหมาะ ควรจะ...”
จักรมองอย่างท้าทาย
"ผมมาแจ้งให้ทราบ ไม่ต้องการความคิดเห็น ...รึว่ามีใครคัดค้าน"
จักรมองข่มจนกรรมการนั่งเงียบ ทุกคนเกรงกลัวบารมีของจักรต่างนิ่งเงียบและเห็นด้วย
ประตูห้องประชุมถูกเปิด จักรและวิญญูแปลกใจหันไปมอง
"ผมไม่เห็นด้วย"
คมศร แสงกล้าและตำรวจเข้ามาในห้องประชุม
“คมศร... ไปนอนเฝ้าดอกเตอร์เมฆาดีกว่า อย่ามายุ่งกับเรื่องภายในพรรค”
“แต่ผมปล่อยให้ผู้ต้องสงสัยฆ่าผู้กองครามและขโมยเพชรยอดสังข์ ดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคไม่ได้”
บรรดากรรมการพรรคในห้องประชุมส่งเสียงฮือฮาตกใจ
"พวกแกมีหลักฐานอะไร"
แสงกล้าโชว์ใบหมายศาล
“หมายศาลอนุมัติจับกุม... เรามีหลักฐานชัดเจนว่าดีเอ็นเอในปลอกกระสุนที่ยิงผู้กองคราม..เป็นของรองจักร !”
จักร อมตฤทธาตกใจไม่คิดว่าแสงกล้าจะมีหลักฐานสำคัญ
“เชิญไปให้ปากคำเพิ่มเติมที่สำนักงานสืบฯด้วยครับ”
“คงเป็นการเข้าใจผิด ฉันพร้อมแสดงความบริสุทธิ์ใจ พิสูจน์ตัวเอง !”
จักรเดินออกไปกับแสงกล้าเหมือนเต็มใจ

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 23 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage