อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 25 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 25 ธ.ค. 55

“ยังไม่ฟื้นเลย จวนจะเป็นซากเน่าอยู่แล้ว”
จักรเดินหัวเสียออกไป รวิคิดเป็นห่วงขมังเวทย์
ขมังเวทย์ลอยนิ่งในสระน้ำ รวิเดินเข้ามายืนนิ่งมองด้วยความเป็นห่วง รวิยืนน้ำตาไหลอย่างสงสาร
เธอคิดย้อนถึงเหตุการณ์ที่ขมังเวทย์เคยมีบุญคุณกับเธอ

เมื่อสิบปีที่แล้ว บริเวณใต้สะพานทางด่วนในเวลากลางคืน รวิกำลังโทรศัพท์คุยกับแม่
“แม่ เลิกกินเหล้าได้แล้ว ฉันไปซื้อกับข้าวมาให้แล้ว”
เสียงตัดสายของแม่หายไป รวิเป็นห่วงรีบเดินไป แต่เจอกลุ่มผู้ชายดักทาง รวิตกใจวิ่งหนีไป

ชายฉกรรจ์ดักทางรวิไว้จนหมดหนทางวิ่งหนี พวกมันกรูเข้ามาหา จับเธอกดลงกับพื้น กลุ่มผู้ชายเข้ามากระชากเสื้อผ้ารวิจนขาดหลุ่ยแล้วโยนทิ้ง ทั้งหมดรุมจับตัวรวิขึงพืดจะข่มขืน
เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง...ปัง ปัง ปัง ปัง!!!
รวิตกใจหันไปมองเห็นผู้ชายทรุดลงกับพื้น หัวหน้ากลุ่มที่จะข่มขืนฟุบลงกับตัวรวิ
รวิผลักออกเห็นเลือดโชก มองไปเห็นวิญญูในวัยหนุ่มถือปืนอยู่

รวิน้ำตาคลอยืนมองขมังเวทย์ รวิค่อย ๆ เดินลงมาในสระน้ำ

ในอดีต หลังเหตุการณ์ รวิซมซานกลับมาบ้านร้องเรียกหาแม่
“แม่..ฉันกลับมาแล้ว”
รวิเข้ามาในบ้านเห็นข้าวของเกลื่อนกระจายเต็มบ้าน รวิอึ้งค่อย ๆ เดินไป เห็นภาพถ่ายครอบครัวที่มีพ่อ,แม่และรวิตอนเด็กวางอยู่ที่พื้น เธอเก็บภาพถ่ายนั้นมามองดูด้วยความปวดใจ แล้วเงยหน้าขึ้นมา กรี๊ดลั่น... แม่ของรวิผูกคอตาย... ภาพถ่ายครอบครัวในมือรวิ ตกพื้น แตกกระจาย...

ขมังเวทย์นอนนิ่ง รวิเดินลุยน้ำเข้ามาหาขมังเวทย์พลางลูบหน้าขมังเวทย์ด้วยความรัก

ในอดีต … รวินั่งร้องไห้อยู่มุมหนึ่งของบ้าน วิญญูเดินเข้ามาแตะไหล่ด้วยความสงสาร
“ไม่ต้องเสียใจ ต่อจากนี้ฉันจะดูแลเธอเอง”
รวิร้องไห้ ลุกขึ้นมากอดวิญญูไว้แน่น
“ท่าน ท่านเป็นใคร ทำไมถึงเมตตาฉัน”
วิญญูเน้นย้ำอย่างมีความหมาย
"เพราะเธอเป็นเธอ"
รวิสีหน้างงถาม
“หมายความว่ายังไงคะ"
วิญญูเน้นย้ำ
"ฮึ ๆ ฉันต้องการ ผู้ช่วย คู่คิด คนที่เกิดในวันโลกาวินาศ วันที่ โลก.. ดวงจันทร์.. และ ดวงอาทิตย์ โคจรมาอยู่ในแนวเดียวกัน"
รวิผงะเมื่อได้ยินประโยคแปลก ๆ นี้จากวิญญู วิญญูมีแววตาที่แข็งกร้าว

ภายในสระน้ำ รวิยกแขนขึ้น แล้วหยิบมีดออกมา... หยดเลือดไหลลงมาที่ตำแหน่งหัวใจของขมังเวทย์กระจายเป็นวงบริเวณน้ำตรงนั้น ฉับพลันเลือดทั้งหมดรวมตัวเคลื่อนที่เข้าไปในร่างของขมังเวทย์อย่างรวดเร็ว
รวิเอามือลงแล้วค่อย ๆ นอนซบที่กลางหัวใจของขมังเวทย์
“ท่านต้องหายนะคะ ท่านสัญญากับฉันแล้วว่าจะดูแลฉัน”
รวินอนซบร่างขมังเวทย์ที่นอนอยู่กลางสระน้ำด้วยความรู้สึกผูกพันเป็นอย่างยิ่ง

วันใหม่ ที่หน้าคอนโดฯ คมศรเดินตรงมาที่รถของตัวเอง ตรวจเช็คของสำคัญในกระเป๋า
เขาหยิบกล่องแหวนเปิดออกเผยให้เห็นแหวนเพชรซึ่งวางอยู่ด้านใน คมศรยิ้มจะเอาไปเป็นของขวัญให้แพรไพลิน คมศรขึ้นรถ และขับรถออกไป

เสียงกริ่งดังขึ้น แพรไพลินคิดว่าเป็นคมศร เดินมาเปิดประตูให้
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
“คุณ...”
“คิดว่าใครล่ะ”
"เปล่า"
"เชิญครับ"
แสงกล้าจูงมือแพรไพลินออกจากบ้าน
“เดี๋ยวก่อน จะพาฉันไปไหน”

แพรไพลินเดินตรงไปข้างหน้า มองเห็นบริเวณวัดที่สวยงามมาก....
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
"อยากรู้...ก็ตามมาสิครับ" แสงกล้าบอก
แสงกล้าเดินนำ แพรไพลินยังหยุดมองอยู่ แสงกล้าเดินกลับเข้ามา
“ไม่ต้องกลัว ผมไม่ทำมิดีมิร้ายคุณหรอก นี่มันในวัดนะ”
"ที่ไหนก็ไม่ปลอดภัยถ้าเราอยู่กับคนที่ไม่น่าไว้วางใจ"
"ดีใจจังที่ชายคนนั้นไม่ใช่ผม"
“หน้า...” แพรไพลินจะด่าหน้าด้านใส่แสงกล้า
"อย่าครับ ในเขตวัดห้ามพูดคำหยาบ...เชิญครับ"
"คือว่าฉัน...”
แพรไพลินจะบอกความจริงบางอย่าง แต่แสงกล้าไม่ทันฟัง ก็จูงมือแพรไพลินเดินเข้าไป
"คุณ...”

คมศรยืนอยู่ที่หน้าบ้านแพรไพลินด้วยความแปลกใจที่เธอไม่อยู่บ้าน เขายืนละล้าลังอยู่ตรงนั้น
เขาเดินออกมาเจอน้ำใสยืนอยู่พอดี
“น้ำใส”
น้ำใสยิ้มทักทายคมศร เพราะเธอมาตามหาแสงกล้าที่นี่

พระสวดก่อนรับสังฆทานให้แสงกล้าและแพรไพลิน แพรไพลินแปลกใจที่แสงกล้าพามาในโอกาสอะไร พระสวดเสร็จ แสงกล้ายื่นสังฆทานให้แพรไพลิน
“ถวายท่านได้แล้ว”
แพรไพลินรับสังฆทานแล้วยื่นถวายพระ พระรับแล้วสวดต่อ
แสงกล้ายื่นเครื่องกรวดน้ำให้แพรไพลิน แพรไพลินกรวดน้ำ แสงกล้าเข้ามาจับถ้วยร่วมกรวดน้ำด้วย...
พระสวดจบ แสงกล้าและแพรไพลินรับไหว้ แสงกล้าหันไปบอกพระ
"หลวงพ่อครับ เอ่อ...”
พระนึกได้หันไปหยิบขันน้ำมนต์มาแล้วก็พูดอวยพรให้แพรไพลิน
"ในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของโยม"
แพรไพลินได้ฟังก็อึ้ง ลืมสนิทว่าวันนี้เป็นวันเกิด หันไปสบตาแสงกล้า แสงกล้ายักคิ้วยิ้มรับ
"ขอให้ตั้งจิตระลึกถึงคุณบิดามารดาและผู้มีพระคุณทุกท่าน ที่ช่วยเกื้อหนุนให้โยมมีชีวิตถึงวันนี้...ขอให้ตั้งมั่นในคุณความดี ความดีเท่านั้นจะเป็นเกราะป้องกันคนดี"
"ค่ะ"
พระรดน้ำมนต์ให้แพรไพลิน แสงกล้าเขยิบเข้ามาใกล้เพื่อรับน้ำมนต์ด้วย

ที่มุมหนึ่งของวัด แสงกล้าเดินเอามือลูบหัวด้วยความสุขใจ เขาจะเดินออกไปแต่แพรไพลินเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อน...ขอบใจมากนะ”
“ไม่ต้องทำซึ้ง น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เห็นแล้วใช่มั้ยล่ะว่าผมจิตใจดีแค่ไหน”
“แต่ว่าฉัน...”
"อย่าเพิ่งชวนคุย ยังไม่เสร็จกิจ มาแล้วต้องทำให้ครบสูตร"
แสงกล้าลากแพรไพลินออกไป

แสงกล้ายืนอยู่หน้าพระประธาน ส่งทองคำเปลวให้แพรไพลิน
"อะไร"
“ทองคำเปลวเป็นชาวพุทธเปล่าเนี่ย...ไม่รู้พิธีเลย”
"ก็ฉัน"
แพรไพลินจะอธิบายความจริง แสงกล้าเดินนำมายืนหน้าพระประธาน
"เอาทองคำเปลวไปติดองค์พระ"
แพรไพลินมองทองคำเปลวในมือ คิดและตัดสินใจ..

แสงกล้ายืนรออยู่หน้าองค์พระ แพรไพลินเดินเข้ามาหยุดมองพระประธาน เขายิ้มรับให้เธอติดแผ่นทอง...เธอเดินไปด้านหลังพระประธาน
แพรไพลินคลี่แผ่นกระดาษหุ้มทองคำเปลวจะเอามาติดองค์พระ แต่ทองคำเปลวปลิวลอย แพรไพลินพยายามจะใช้มือจับแผ่น แต่แผ่นทองคำเปลวลอย มือแสงกล้ารับทองคำเปลวแผ่นนั้นไว้แล้วเดินไปยังองค์พระ เอามือที่มีทองคำเปลวแปะติดด้านหลังองค์พระ แล้วใช้มืออีกข้างไปจับมือแพรไพลินมากุมมือของเขาที่แปะทองคำเปลว...
“อธิษฐานสิ”
แพรไพลินหลับตา อธิษฐานแล้วลืมตา แสงกล้ายังคงกุมมือไว้แน่น
"เอามือออกได้แล้ว"
แสงกล้าเอามือที่กุมมือแพรไพลินออก เธอจะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้แผ่นของคุณ คราวนี้แผ่นของผม"
"เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ"
แสงกล้าหยิบแผ่นทองคำเปลว แล้วเอาแผ่นทองคำเปลวใส่ในมือของแพรไพลิน เขาจับมือเธอไปแปะติดที่องค์พระแล้วเอามือตัวเองประกบทับไว้ เขายิ้มให้ เธออมยิ้มในความน่ารักและกะล่อนของแสงกล้า ทั้งสองมองหน้ากัน
"ปล่อยได้แล้ว"
แสงกล้าเอามือออก แพรไพลินเดินออกไป แสงกล้ามองตาม ยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดกับแพรไพลิน

บริเวณหน้าโบสถ์ แพรไพลินปัดเช็ดมือที่เปื้อนแผ่นทองคำเปลว แต่ปัดออกยาก แสงกล้าเข้ามาจับมือ เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือให้ เธอมองเขาด้วยความรู้สึกดี เขาเช็ดจนสะอาดและจะเก็บผ้าเช็ดหน้า แต่เธอคว้าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมา แล้วดึงมือแสงกล้าขึ้นมาเช็ดให้ เขารู้สึกดีมาก ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ดี
คมศรและน้ำใสเดินเข้ามาและเห็นความรู้สึกของทั้งสองคน น้ำใสเรียก
"แสงกล้า"
แสงกล้าและแพรไพลินหันไปเห็นคมศรและน้ำใส
“คมศร คุณตามมาได้ยังไง” แพรไพลินถาม
คมศรโชว์มือถือบอก
“ระบบ GPS บนมือถือ”
น้ำใสประชดแสงกล้า
“คนบางคนปล่อยให้คอยเก้อ ต้องออกไปตามตัวที่บ้าน นายมาทำอะไรที่นี่"
แสงกล้า ยิ้มๆแล้วบอก
“มาทำบุญแผ่ส่วนกุศลให้เธอไง”
"คนนะไม่ใช่วิญญาณ"
คมศรถามแพรไพลิน
“แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่วัด คุณเป็นคาธอลิกไม่ใช่เหรอ”
แสงกล้าหันไปมองแพรไพลินด้วยความแปลกใจ
“ฉันไม่ยึดติด เพราะทุกศาสนาสอนให้เราเป็นคนดี ทำดีเหมือนกัน”
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันกับคุณแพรจะเกิดวันเดียวกัน อย่างนี้ต้องฉลองใหญ่นะคะ” น้ำใสบอก
“ผมเตรียมสถานที่ไว้แล้ว” คมศรว่า
แพรไพลินแปลกใจว่าคมศรจะพาไปทานอาหารที่ไหน

ภายในห้องทำงานของ ผู้บัญชาการสืบสวนพิเศษ พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์ เวลากลางวัน
รวิสีหน้าไม่ค่อยดี เธฮกำลังไม่สบายใจกับเรื่องวิญญูที่อาการยังไม่ดีขึ้น ภาพที่เขาเคยช่วยชีวิตเธอเข้ามาในความทรงจำ ภาพที่ขมังเวทย์ที่ไม่ได้สติ และเธอกรีดเลือดเพื่อช่วยให้อาการดีขึ้น รวิถอนหายใจยาว พยายามคิดหาทางช่วยวิญญูให้รอดชีวิต
วินเคาะประตูแล้วเดินเข้ามาหา
“เนติเทคฯส่งผลการตรวจสอบระเบิดที่ศูนย์ศิลปฯมาแล้วครับ”
"ได้ผลยังไงบ้าง"
“ระเบิดจุดชนวนด้วยสัญญาณมือถือ ชนิดเดียวกับที่พบบนรถดอกเตอร์แพรไพลินเมื่อวันก่อน"
รวิคิดนิดหนึ่งแล้วถาม
“ระเบิดชนิดเดียวกันรึ มันต้องการแสดงว่า มันเป็นคนขัดขวางการระเบิดรถครั้งนั้น"
วินชะงักเมื่อได้ยินรวิพูดแบบนั้น
"ขัดขวาง ใครขัดขวางครับ”
รวิรีบกลบเกลื่อน แล้วลุกขึ้นเดินออกไปทันที
“เอ้อ.. เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใครวางระเบิดศูนย์ศิลปฯ”
รวิเดินนำปราบออกไปจากห้องทำงานทันที

รวิเดินนำปราบเข้ามาในห้องคอมพิวเตอร์ของสำนักงานสืบฯ พลางหันไปพูด
“คนร้ายต้องทิ้งร่องรอยอะไรไว้บ้าง”
รวิหันไปสั่งเจ้าหน้าที่
“เจาะเข้าไปในคอมพิวเตอร์ส่วนกลางของศูนย์ศิลปฯ”
“ค่ะ”
เจ้าหน้าที่รัวคีย์บอร์ด ภาพหน้าจอเปลี่ยนไปกลายเป็นระบบคอมพิวเตอร์ส่วนกลางของศูนย์ศิลปะฯ
“ฉันต้องการภาพจากโทรทัศน์วงจรปิดทุกจุด ก่อนวันเกิดเหตุหนึ่งวัน”
เจ้าหน้าที่รัวคีย์บอร์ดพักหนึ่ง ภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไปเป็นระบบวงจรปิด เป็นหลายมุมในศูนย์ศิลปะฯ
“ส่งภาพขึ้นหน้าจอใหญ่”
“ผบ.กำลังสืบหาอะไรอยู่ครับ”
รวิชะงัก พยายามทำตัวไม่ให้ผิดปกติ
“คนที่วางระเบิด อาจจะเป็นคนเดียวกับที่ขโมยศาสตราวุธทั้งหมดไป”
“นี่คือภาพจากกล้องด้านหน้าอาคารค่ะ” เจ้าหน้าที่บอก
ทุกคนมองไปยังภาพ
วงจรปิดเป็นรูปมุมสูงหน้าอาคาร เห็นผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา รวิจ้องเขม็งมองไปยังภาพเบื้องหน้าอย่างสังเกต เธอชะงักนิดหนึ่งเหมือนมองเห็น
"หยุดภาพก่อน ซูมไปที่มุมขวา"
ในวงจรปิดถูกซูมเข้าไปยังมุมขวา เป็นหญิงลึกลับที่เดินปะปนกับคนที่กำลังเดินเข้าไปภายในอาคาร ผู้หญิงลึกลับคนนั้นก้มหน้าหลบมุมกล้องพ้นอยู่ตลอดเวลา
รวินิ่วหน้าหันไปบอกเจ้าหน้าที่หญิง
“เปลี่ยนไปที่มุมทางเดินด้านใน”
เจ้าหน้าที่สาวกดเปิดภาพอีกมุมภายในทางเดินของอาคารศิลปะฯ ภาพที่ปรากฏสายตาต่อรวิยังเป็นภาพด้านข้าง ยังมองไม่เห็นด้านหน้าแบบตรง ๆ ของหญิงคนนี้อยู่ดี
“มีกล้องไหนตัดรับภาพด้านหน้าบ้าง”
เจ้าหน้าที่กดปุ่มคีย์บอร์ดรัว ภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไปหลาย ๆ มุม แต่ละมุมล้วนแล้วไม่เห็นหน้าของผู้หญิงคนนี้เลย ราวกับว่าเธอรู้มุมกล้องทุกมุมภายในอาคารแสดงศิลปฯ เป็นอย่างดี
รวิจ้องหน้าจอแล้วแปลกใจ
"น่าแปลก.. เหมือนคน ๆ นี้รู้มุมกล้องทุกมุมในอาคารนี้"
เจ้าหน้าที่รัวนิ้วลงที่คีย์บอร์ด อ่านข้อมูลบนจอภาพ
“มีกล้องอยู่มุมหนึ่งที่ไม่น่าจะหลบได้ ก่อนหน้านี้บริษัทรักษาความปลอดภัยเพิ่งฝังกล้องพิเศษไว้ตัวหนึ่ง ที่มือจับประตูทางเข้าห้องจัดแสดงภาพ”
"ส่งภาพขึ้นมาเลย”
เจ้าหน้าที่กดปุ่มคีย์บอร์ดส่งภาพขึ้นจอ
บริเวณทางเดินตรง ๆ หญิงลึกลับเดินตรงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แต่แล้วกลับยื่นมือมาปิดกล้องที่มือจับดึงกล้องออกไปขาดกระจุย...ภาพขาด...
พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์ตบโต๊ะด้วยความไม่พอใจมาก
“มันวางแผนมาเป็นอย่างดี .. มันเป็นใคร”
“ยากที่จะเดาครับ.. แต่ที่แน่ ๆ เป็นผู้หญิง” วินบอก
"ผู้หญิง"
รวิครุ่นคิดว่าเป็นใคร

วันเดียวกัน ในเวลาต่อมา แพรไพลินเดินมามองทะเลอย่างมีความสุข ยืนสูดอากาศสดชื่นเข้าเต็มปอด เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพ หลากหลายภาพ
แพรไพลินเขียนข้อความบนผืนทราย “ HBD แพร” แล้วก้มถ่ายภาพกับผืนทราย แสงกล้าเดินเข้ามา
"ผมถ่ายให้"
แสงกล้าหยิบกล้องถ่ายภาพให้เธอ
"มาถ่ายด้วยกันสิ"
แสงกล้าจะเดินเข้าไปถ่ายภาพร่วมด้วย แต่คมศรวิ่งเข้ามายื่นกล้องให้แสงกล้า
"ถ่ายให้ผมด้วย"
แสงกล้ารับกล้องจากคมศร คมศรเข้าไปถ่ายภาพคู่กับแพรไพลิน...
"ขออีกภาพนะ"
คมศรเข้าไปโอบเอวแพรไพลิน แสงกล้าจะถ่ายภาพให้ น้ำใสวิ่งเข้ามา
"อาหารพร้อมแล้วค่ะ...ขอเรียนเชิญท่านผู้มีเกียรติค่ะ"
แสงกล้าส่งกล้องคืนให้คมศร คมศรพาแพรไพลินเดินไปที่ร้านอาหาร แสงกล้าจะตามไป... แต่น้ำใสดึงตัวแสงกล้าไว้
“ถ่ายรูปกับคนสวยก่อน”
“ไปเถอะ ฉันหิว”
แสงกล้าจะเดินไป น้ำใสกระชากคอแสงกล้าเข้ามาคู่แล้วกดถ่ายรูปบนมือถือ...
“เฮ้ย”
คมศรและแพรไพลินหันมามอง แพรไพลินเห็นน้ำใสถ่ายภาพใกล้ชิดกับแสงกล้า
“สองคนนั่นทะเล้น เหมาะสมกันนะ” คมศรบอก
แพรไพลินยิ้มรับแล้วเดินไปที่ร้านอาหาร น้ำใสจะถ่ายภาพอีก แสงกล้าดันตัวออก
“พอแล้ว....ฉันหิว!”
แสงกล้าวิ่งไปที่ร้านอาหาร น้ำใสกระโดดวิ่งขี่หลังแสงกล้า

แพรไพลินและคมศรนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร แสงกล้าและน้ำใสเดินเข้ามา แสงกล้าจะนั่งแต่น้ำใสทำเสียงกะแอม ส่งสายตาให้แสงกล้ายกเก้าอี้ให้
แสงกล้านั่งลงไม่สนใจ น้ำใสดึงเก้าอี้มานั่งเอง น้ำใสคุยกับแพรไพลินประชดแสงกล้า
"สุภาพบุรุษพ.ศ.นี้หายากจัง จะมีก็เห็นแต่คุณคมศรนี่ล่ะค่ะ"

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 25 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage