อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 29 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 29 ธ.ค. 55

“ฉันดูรายการวิเคราะห์ข่าวของหนูทุกวัน น่าสนใจมาก วิเคราะห์เจาะลึกได้แรงดี”
น้ำใสยิ้มใส่จริต
“ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ ดิฉันยินดีมากเช่นกันที่ได้สัมภาษณ์ท่านในวันนี้ ท่านเป็นนักการเมืองไอดอลของดิฉันเลยนะคะ”
จักรยิ้มหัวเราะแผ่วบอก
“จริงเหรอ งั้นหลังจากวันนี้ เราน่าจะหาโอกาสทำความรู้จักกันให้มากขึ้น"
“ยินดีค่ะ”
จักรเอื้อมมาจับมือน้ำใสหน้าตาเฉย เธอทำเป็นมีจริตอายๆ เขินๆ มองหน้าเขา

วินกำลังตรวจดูความเรียบร้อยทางโถงด้านหนึ่ง กำลังพยายามวิทยุติดต่อรวิ
"ผบ.รวิ... ท่านผบ.รวิ สถานการณ์ด้านบนเป็นยังไงบ้างครับ... ผบ.รวิ"

วินนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ หันไปบอกเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
"ดูแลข้างล่างนี้หน่อยนะ ฉันจะขึ้นไปชั้นบน"
"ครับผู้กอง"
วินเดินหลุดออกมาอีกทางหนึ่ง ขณะที่กำลังจะเดินลับมุมผนังด้านบันไดหนีไฟ กลับโดนกระชากตัวหวือเข้าไปทางด้านในที่ลับตาคน
"แสงกล้า...” วินร้องขึ้น
แสงกล้าพยักหน้าพลางยิ้มเหี้ยมเหนี่ยวตัววินเข้ามาหาพร้อม ๆ กับทุ่มถีบลำตัววินจนลอยคว้าง ร่างของวินกระทบผนังด้านหนึ่ง..โครม ! หมดสติไปทันที
แสงกล้า เดินออกมาพร้อมกับวิทยุ
"ขอเอาคืนนะผู้กอง เมื่อกี้เล่นผมซะหนักเลย โถงด้านล่างเคลียร์ !พร้อมนำตัวท่านนายกฯ ออกไปแล้ว”
แสงกล้าเดินผ่านตัววินออกไปอย่างเท่สุด

จักรยิ้มจับมือถือแขนน้ำใส เธอทำท่าเอียงอายตามจริตสาว
"ให้ช่างแต่งหน้าซับหน้าสักนิดนะคะ จะได้ดูดีตอนออกอากาศ"
“ขอบใจจ้ะ”
ช่างแต่งหน้าคนหนึ่งปราดเข้ามาใช้ผ้าซับหน้าจักร มีสารเคมีบางอย่างอยู่บนผ้าผืนนั้น จู่ๆ จักรก็เกิดอาการวิงเวียนตาลาย เขาสะบัดศีรษะ
"ท่านคะ.. ท่านเป็นอะไรคะ" จักรว่า
ร่างจักรล้มทั้งยืน ร่วงลงไปทันที น้ำใสทำเป็นตกใจตะโกนลั่น น้ำใสเหลียวหาคนช่วย “ท่านจักร ! ช่วยด้วย... ท่านจักรหมดสติไปแล้ว ช่วยด้วยค่ะ”
ดาบแหบทำเป็นปราดเข้ามาทันทีด้วยความตกใจ เอามือแตะที่ลำคอแล้วยิ่งตกใจมากขึ้นก่อนพูดเสียงดัง
“ชีพจรเต้นอ่อนมาก”
ดาบแหบหันขวับไปทางน้ำใส พูดด้วยน้ำเสียงดังเพราะต้องการให้ทุกคนได้ยิน
“เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ จู่ๆ ท่านรองก็ล้มลงไปเลย”
ดาบแหบตะโกนสั่งลั่น
“ตามหมอด่วน... เรียกรถพยาบาลมาด้วย ท่านจักรอาการแย่แล้ว”
น้ำใสจ้องมองอย่างมีแผน

รถพยาบาลเปิดไซเรนจอดอยู่ที่หน้าเนติเทคฯ ท่ามกลางความโกลาหล พยาบาลและเจ้าหน้าที่หลายคนอันประกอบด้วยนภา, แสงกล้า, ดาบแหบ, จ่าหวาน แต่งตัวรัดกุมไม่เห็นใบหน้าเข็นเตียงคนไข้ออกมาจากด้านในเนติเทค คนที่อยู่บนเตียงใส่หน้ากากออกซิเจนและมีผ้าคลุม ไม่เห็นเลยว่าแท้จริงแล้วไม่ใช่จักร
แสงกล้าที่เดินนำเตียงคนไข้ออกมาแหวกทางผู้คน
"ขอทางหน่อยครับ... เราต้องรีบนำตัวรองจักรไปส่งโรงพยาบาล ขอทางด้วย"
แต่ละคนที่อำพรางต่างรีบพากันขึ้นไปบนรถพยาบาลอย่างรีบเร่ง ทั้งหมดสามารถหลบขึ้นไปบนรถพยาบาลได้เรียบร้อย รถพยาบาลเปิดไซเรนขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ภายในเนติเทค ที่มุมลับตาคน ร่างของจักรและวินที่หมดสติอยู่ทางด้านในยังไม่มีใครมาช่วยคนทั้งสองได้

ภายในรถพยาบาล นภานั่งอยู่ด้านข้างและมองหน้าสามี... ดร. เมฆา ฐานรัฐด้วยความรู้สึกห่วงใยอย่างที่สุด แสงกล้านั่งอยู่ที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับ มองภาพเบื้องหน้าและโดยรอบ สีหน้าและแววตาดูเป็นกังวลไม่สบายใจเลย
ภายนอกฐานนภา รถพยาบาลแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว ประตูรถพยาบาลเปิดออก ทั้งหมดลำเลียงเมฆาลงมาจากรถ ผู้การอินทนนท์ปราดเข้ามาหานภาที่สีหน้าเครียด
“คนของเราที่เนติเทคฯแจ้งเข้ามาเมื่อกี้ รองจักรกับผู้กองวินฟื้นแล้ว”
"แล้วรวิล่ะ" นภาถาม
“ออกมาจากห้องควบคุมได้แล้ว กำลังสอบสวนแพรไพลินกับคมศร แพรไพลินจะตามมาดูแลดอกเตอร์เมฆาที่นี่หลังจากสลัดออกจากรวิได้”
อินทนนท์เดินเข้ามาแตะที่ไหล่นภาเป็นเชิงให้กำลังใจ
“เราทำสำเร็จแล้ว... เหลือแค่รอเวลาให้ดอกเตอร์เมฆาฟื้นเท่านั้น”
นภาสีหน้าเครียดยังไม่ค่อยสบายใจนัก เดินตามกลุ่มเข้าไปทางด้านใน

แสงกล้าและเจ้าหน้าที่พยาบาลเข็นเตียงคนไข้เข้ามาภายในบริเวณฐาน ที่จัดเป็นที่พักฟื้นสำหรับเมฆา เมื่อมาถึงบริเวณนั้นเจ้าหน้าที่จึงเดินออกไป
นภาสีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย ตรงเข้าไปยังเมฆาและมองด้วยความรักและผูกพันที่สุด
"เมฆา... ฉันช่วยคุณสำเร็จแล้ว"
นภาเอื้อมมือไปจับเมฆาที่นอนยังไม่ได้สติ เธอยิ้มยินดี
"ฟื้นนะคะ... คุณต้องฟื้น"
อินทนนท์เดินเข้ามาหาแสงกล้า
แสงกล้า รายงานกับอินทนนท์
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับท่าน"
"มีใครตามมามั้ย"
แสงกล้า สีหน้าไม่สบายใจ
“ไม่มีครับ”
"มีอะไรไม่สบายใจรึ"
ผู้การอินทนนท์หันไปมองนภากับเมฆาแล้วจึงหันบอกแสงกล้า
"เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า"
อินทนนท์เดินนำแสงกล้าออกไป นภาดึงเก้าอี้มานั่งเฝ้าจับมือเมฆาอยู่อย่างนั้น เฝ้ารอการฟื้นคืนสติของเขา

แสงกล้ากำลังยืนคุยกับอินทนนท์ท่ามกลางแสงและวิวสวย สีหน้าแสงกล้าไม่ค่อยสบายใจ
"ระหว่างการขนย้ายท่านนายกฯ ทุกอย่างมันง่ายเกินไป ไม่มีด่านตรวจ.. ไม่มีหน่วยไล่ล่าของสำนักงานสืบฯ.. ไอ้วิญญูไม่ติดตามมา ทุกอย่างราบรื่นผิดปกติ"
"เธอตรวจสอบดีแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ทุกจุดครับ... ยกเว้นประเด็นเดียว"
"อะไร"
"ตัวท่านนายกฯ เอง"
ผู้การอินทนนท์ชะงักไปนิดหนึ่ง รับรู้ได้ถึงความไม่สบายใจของแสงกล้า
"เราก็เห็นแล้วว่าเป็นท่านนายกตัวจริง ไม่มีใครปลอมตัวมา"
"นั่นสิครับ... บางทีผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้"
"แพรไพลินเป็นยังไงบ้าง"
"ผบ.รวิ คงสงสัย... แต่ไม่มีหลักฐานที่ทำอะไรเธอได้ อีกไม่นานคงตามมาครับ"
แสงกล้าตอบด้วยสีหน้าแววตาที่ยังคงไม่สบายใจอยู่

ภายในบริเวณฐาน นภาจัดแจกันดอกไม้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอเดินเข้าไปจัดวางตรงหัวเตียงผู้ป่วย ยิ้มๆ พูดคนเดียว
"สถานที่อาจจะไม่ค่อยเหมาะนัก.. แต่ฉันจัดเตรียมทุกอย่างเต็มที่เพื่อคุณค่ะ ฉันอยากให้คุณตื่นขึ้นมาในบรรยากาศสดใส เรายังมีเรื่องสำคัญที่ต้องช่วยกันทำอีกหลายเรื่อง ประเทศชาติกำลังรอการฟื้นของคุณนะคะเมฆา"
ใบหน้าเมฆาที่ยังคงหลับไหลไม่ได้สติ
นภายิ้มเดินมานั่งที่ข้างเตียง หยิบผลไม้ที่เตรียมไว้มาปอกใส่จานเตรียมไว้ให้เมฆาทาน
"แต่ถ้าเราสะสางความวุ่นวายงานนี้เสร็จแล้ว พอซะทีเถอะนะคะ คุณเหนื่อยกับงานผู้นำประเทศมากเกินไปแล้ว การเมืองน่าจะถึงเวลาของคนรุ่นใหม่ซะที ถ้าคุณไม่ยอมเลิกเสียสละเพื่อชาติ ฉันจะบังคับให้คุณเลิกให้ได้ คอยดูสิ"
ดร. เมฆา ฐานรัฐกระสับกระส่ายคล้ายกำลังจะรู้สึกตัว นภาชะงักไปทันทีเมื่อเห็นอาการนี้ เธอดีใจ
"เมฆา... คุณฟื้นแล้ว"

ภายในห้องผ่าตัดเวลากลางคืน พ.ต.ต. หญิง รวิ อิงคพัฒน์กำลังสอบสวนแพรไพลินที่ทำท่าทางเพลียและเหนื่อยอ่อน มีพยาบาลคอยดูแลอยู่ที่ด้านข้าง ไกลออกไป กุ๊บกิ๊บกำลังให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่ง
รวิพูดกับแพรไพลิน
“ฉันขอถามเธออีกครั้งหนึ่ง ดอกเตอร์เมฆาไปไหน”
“จะถามกี่ครั้ง ฉันก็มีคำตอบเดียวไม่ทราบ”
กุ๊บกิ๊บกำลังให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
“เรากำลังผ่าตัดท่านนายกฯ จู่ๆ พวกเค้ามาจากไหนไม่รู้ เล่นงานหมอแพรไพลินกับพวกเราจนสลบเหมือดแล้วชิงตัวท่านนายกออกไปเฉยเลย”
รวิชำเลืองมองไปทางกุ๊บกิ๊บอย่างไม่เชื่อ หันมาเผชิญหน้ากับแพรไพลินที่จ้องหน้ารวิตอบแบบไม่เกรงกลัว

วินเปิดประตูผลัวะเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ฯ ชะงักไปนิดหนึ่งที่เห็นคมศรนั่งสีหน้านิ่งเฉยอยู่ภายในห้องควบคุมตัว
“เกิดอะไรขึ้น ผมได้ยินเสียงปืน”
วินชี้หน้าอย่างไม่เชื่อ
“อย่าบอกนะว่าตลอดเวลาคุณนั่งอยู่ในนี้”
คมศรแกล้งยิ้มบอก
“แล้วจะให้ไปไหน ผู้กองขังผมไว้ในนี้เอง... ลืมไปแล้วเหรอ”
คมศรทำเนียนได้สนิทใจ กอดอกพิงพนักพิงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

บริเวณโถงด้านล่างเนติเทคฯ จักร อมตฤทธามีท่าทางหงุดหงิด พยาบาลกำลังดูแลให้ฟื้นจากอาการสลบ ดาหลาเดินเข้ามารายงาน
“นังนักข่าวคนนั้นออกไปจากที่นี่ หลังจากพวกมันชิงตัวดอกเตอร์เมฆาออกไปค่ะ”
จักรคิดนิดหนึ่ง
“มันต้องเป็นพวกเดียวกันแน่ๆ”
“จะเอายังไงดีคะ ไปลากตัวมันมาจากสถานีเลยมั้ย”

“ฉันทำแน่ !แต่ขอตรวจให้มั่นใจก่อนว่าพวกมันกำลังคิดทำอะไร”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“นังนภากำลังจะใช้สื่อเป็นเครื่องมือ เช็กกับสายข่าวของเราที่สกายนิวส์เน็ตเวิร์ค ฉันต้องการรู้ว่านังน้ำใสกำลังทำอะไร เออ.. แล้วติดต่อวิญญูได้มั้ย”
“ไม่ได้ข่าวตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่ะ”
จักรสีหน้าครุ่นคิด

บริเวณโถงขมังเทย์ วิญญูนอนอยู่บนแท่นฯ รายรอบไปด้วยเทวศาสตราวุธทั้งสี่ บังเกิดแสงวิ่งวนไปรอบแท่น วิญญูยังคงนอนหลับตาทำสมาธิ เพื่อทำบางสิ่งบางอย่างอยู่

ภายในฐาน ดร. เมฆา ฐานรัฐค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ นภาเข้าไปสวมกอดด้วยความรักอย่างที่สุด
“คุณฟื้นแล้วจริงๆ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย คุณปลอดภัยแล้ว”
นภามองไปที่สามีด้วยสายตายินดี เมฆายังไม่มีทีท่าอะไคล้ายยังมึนงงอยู่
“น้ำ... ผมหิวน้ำ”
นภาเหลียวมองหา
“รอแป๊บนึงนะคะ”
นภาลุกเดินออกไป ทิ้งให้เมฆาที่ฟื้นแล้วอยู่บนเตียง เธอหันหลังกลับไปหยิบขวดน้ำขึ้นมารินน้ำใส่แก้ว เมฆาสีหน้านิ่งๆ มองนภาอย่างไม่ละสายตา
นภาส่งน้ำให้เมฆาจิบ เขาจิบน้ำด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ยังเจ็บอยู่มั้ยคะ”
“ไม่... ไม่เจ็บแล้ว”
นภายิ้มแย้มรับแก้วน้ำคืนมาจากเมฆาไปวางไว้ที่หัวเตียง ก่อนเอามือแตะที่เส้นผมซึ่งลงมาปรกที่หน้าเมฆา เธอจัดผมเขาให้เข้ารูป
“คุณรู้มั้ย... ฉันดีใจมากแค่ไหน คุณฟื้น คุณรอดตายแล้ว”
นภาสวมกอดเมฆาอีกครั้ง น้ำตาเธอคลอด้วยความดีใจ เมฆาพยักหน้าน้อยๆ เหมือนกำลังรับรู้ความรู้สึกนภา
“ฉันสัญญาค่ะ ต่อจากนี้ไปเราจะเริ่มต้นกันใหม่ เราจะมีชีวิตคู่ใหม่ที่ดีกว่าเดิม ฉันจะเลิกน้อยใจไม่เข้าท่าเวลาที่คุณเอาแต่ทำงาน จะเอาใจคุณให้มากขึ้นจะไปหัดทำอาหารที่คุณชอบ ฉันจะเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้สมกับที่คุณรัก แต่คุณต้องสัญญากับฉันเหมือนกันนะคะ สะสางทุกอย่างเสร็จแล้ว คุณจะต้องเลิกทำงานการเมืองหันมาช่วยฉันเลี้ยงหลานอย่างเดียว”
“หลาน?”
“ก็ลูกของพายุกับฟ้ายังไงล่ะคะ ดูทำหน้าเข้า ทำเหมือนไม่รู้ว่าฟ้ากำลังตั้งท้อง”
เมฆาเงียบๆ ไม่ตอบนภา เขามองไปรอบๆ ห้องราวกับสำรวจอะไรบางอย่าง
“ผมไม่ทันคิด”
นภายิ้มๆ กุมมือเมฆาไว้ด้วยความรักและผูกพันอย่างที่สุด
“คนเรา... ยามเมื่ออยู่ด้วยกันนานๆ ทุกอย่างมักจะกลายเป็นความเคยชินจนลืมความรู้สึกผูกพันที่เคยมีให้กัน เรามักจะให้ความสำคัญกับคนอื่นโดยละเลยคนที่อยู่ใกล้ตัว และรักเรามากที่สุด”
ดร. เมฆา ฐานรัฐยังคงนิ่งๆ ขณะที่นภาสีหน้าเต็มไปด้วยความปิติดีใจ
“แต่คุณรู้มั้ย... วินาทีที่ฉันเห็นคุณถูกยิง วินาทีที่คุณบาดเจ็บอาการปางตาย ฉันต้องรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าหลายเท่า ที่ไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้เลย ฉันเฝ้าแต่รู้สึกผิด โกรธตัวเองที่ดูแลคุณไม่ดีพอ ฉันทนไม่ได้ที่จะสูญเสียคุณไป คุณเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับชีวิตฉันจริงๆ นะคะเมฆา”
“ผมเข้าใจ”
“ต่อจากนี้ไปเราจะเริ่มต้นกันใหม่ เราจะเข้าใจกันให้มากกว่าเดิมนะคะ ชีวิตแต่งงานของเราจะต้องเป็นที่อิจฉาของใครหลายๆ คน ฉันจะดูแลคุณให้ดีที่สุดเพื่อให้สมกับโชคดีที่คุณรอดตาย ทำให้เรามีโอกาสได้กลับมาใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอีกครั้ง”
เมฆายิ้มแล้วพยักหน้าน้อยๆ
นภายิ้มบอก
“แต่วันครบรอบแต่งงานปีหน้า ไม่เอาแบบปีนี้นะ ไม่ลืมอีกแล้วนะคะ”
“ผมไม่เคยโกรธเลย ที่คุณลืมวันครบรอบแต่งงาน”

นภาชะงักไปนิดหนึ่ง แต่ยังยิ้มได้
“ใครลืมกันแน่ นี่โดนยิงจนความจำเสื่อมรึไงคะ คุณต่างหากที่ลืม”
ดร. เมฆา ฐานรัฐมีสีหน้าและแววตาเปลี่ยนไป สายตาแข็งกร้าวไม่เหมือนเมฆาคนเดิม กวาดสายตาไปทั่วห้อง สายตาเมฆาไปหยุดที่บนโต๊ะกลางห้องที่มีอาวุธปืน และแจ็กเก็ตอาวุธของนภาวางเรียงรายอยู่
“ฉันจะออกไปบอกผู้การอินทนนท์กับแสงกล้าว่าคุณฟื้นแล้ว พวกเค้าคงดีใจ”
นภาขยับจะเดินออกไป แต่เมฆาดึงตัวเธอไว้ก่อน
“เดี๋ยวก่อน...”
“ทำไมคะ... มีอะไรเหรอ”
“ขอผมกอดหน่อย”
นภายิ้มๆ ให้เมฆาสวมกอดโดยไม่ทันคิดถึงเรื่องผิดสังเกตอะไร ด้านหลังนภาที่กำลังกอดอยู่กับเมฆา จู่ๆ เมฆายกมือขึ้น เหยียดแขนตรงไปยังอาวุธปืนกระบอกหนึ่งบนโต๊ะ
ปืนกระบอกนั้นลอยหวือเข้ามาในมือ เมฆาจับปืนในมือกระชับ บิดปากกระบอกจ่อเข้าที่ด้านหลังนภา
เมฆาเสียงเข้ม
“ผบ.นภา.. ผมรู้แล้วว่าคุณรักดอกเตอร์เมฆามากแค่ไหน”
นภาชะงักไปทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของเมฆาเปลี่ยนไป แต่ช้าไปแล้ว... เมฆากระแทกนิ้วลงบนไกปืน ยิงกระสุนเข้าใส่ร่างนภาทางด้านหลัง... เปรี้ยง !
นภาสะดุ้งสุดตัวจากการโดนยิง จ้องหน้าเมฆาเขม็งด้วยสายตาตกใจ เธอเห็นแววตาแข็งกร้าวของเมฆา
“แก... แกไม่ใช่เมฆา”
ที่ด้านนอก แสงกล้ากับอินทนนท์ชะงักไปด้วยความตกใจที่ได้ยินเสียงปืน
“เสียงปืน !” แสงกล้าโพล่งขึ้น
ทั้งสองคนรีบออกไปจากตรงนั้น ตรงไปยังฐานด้านในทันที

แสงกล้ากับอินทนนท์เข้ามาในห้องพักฟื้นเมฆาภายในฐาน ทั้งสองคนสีหน้าตกใจเมื่อเห็นเมฆากำลังจ่อปืนอยู่ที่ร่างนภาซึ่งนอนกองอยู่บนพื้น แล้วยิงเข้าใส่บริเวณลำตัวอีกสองนัดซ้อนๆ เปรี้ยง... เปรี้ยง...
นภาหันมาบอกแสงกล้ากับอินทนนท์
“หนีไป !คนๆ นี้ไม่ใช่เมฆา หนีไป!”
ภายในโถงขมังเวทย์ วิญญูนิ่วหน้าใช้จิตควบคุมร่างเมฆาอยู่

เมฆายกปืนขึ้น วาดแขนเหยียดตรงยิงเข้าใส่หน้ากล้องอีกหลายนัดรัวถี่ เปรี้ยง ๆ ๆ
แสงกล้ากับอินทนนท์ผงะหนีออกไปอีกทางหนึ่ง เมฆาเดินตามออกไปพร้อมๆ กับกระชากเสื้อบรรจุอาวุธครบมือบนโต๊ะกลาง ข้ามร่างนภาที่เบิกตาโพลงจ้องภาพเมฆาที่เดินออกไป
ภายในห้องปฏิบัติการฯ เมฆาเข้ามาพร้อมกับสาดกระสุนเข้าใส่ทุกคนที่นั่งอยู่ภายในนั้น
เจ้าหน้าที่พยาบาลชายล้มคว่ำ จ่าหวานกับดาบแหบหลบกระสุนแทบไม่ทัน จนต้องรีบวิ่งหนีออกไปจากห้อง
แสงกล้าขยับออกไปจากที่ซ่อนจะยิงเข้าใส่เมฆา แต่อินทนนท์ยั้งไว้
“อย่า...”
“มันไม่ใช่ดอกเตอร์เมฆา”
“ยังไงซะนั่นก็ยังเป็นร่างของดอกเตอร์เมฆา เราต่อสู้กับเค้าไม่ได้ ไม่งั้นเมฆาอาจจะเป็นอันตราย”
เมฆายิงกระหน่ำเข้าใส่ที่ซ่อนของแสงกล้าจนข้าวของอุปกรณ์ทั้งหมดเสียหายยับเยิน
เมฆายิ้มเหี้ยมหยิบระเบิดมือออกมาถอดสลัก โยนเข้าใส่แสงกล้ากับอินทนนท์ แล้วจึงเคลื่อนตัวออกไป
ลูกระเบิดกลิ้งไปกับฟื้นตรงเข้าหาแสงกล้ากับอินทนนท์ทันที แสงกล้ารีบกระชากร่างอินทนนท์โดดหนีออกไปทางหน้าต่าง
ระเบิดทำงาน ตูม ! ห้องปฏิบัติการทั้งห้องพังทะลาย

ทั้งหมดล่าถอยมาจนถึงพื้นที่เปลี่ยวริมน้ำ ร่างของเมฆาตามมาเล่นงานยิงกระสุนเข้าใส่เปรี้ยงๆๆ
แสงกล้าพยายามยิงสกัดไว้ โดยไม่กล้าที่จะเอาคืนเพราะกลัวว่าจะเป็นการทำร้ายเมฆา แสงกล้าพูดกับอินทนนท์
“เราทำอะไรมันไม่ได้เลยเหรอครับ”
“ต้องหนีไปให้เร็วที่สุด”
“แล้วดอกเตอร์เมฆา”
ขณะที่อินทนนท์หันมาพูดกับแสงกล้า แต่กลับโดนกระสุนเข้าที่หัวไหล่ เปรี้ยง ! แสงกล้า ตกใจ
“ท่าน”
แสงกล้าตรงเข้าไปประคองอินทนนท์ที่ล้มคว่ำไปอีกทาง
อินทนนท์กุมหัวไหล่ด้านที่ถูกยิง
“ฉันไม่เป็นไร กระสุนแค่ถากหัวไหล่”
“ฮึๆ ๆ” เมฆาหัวเราะ
ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเมฆาถือปืนจ่อมาที่ทั้งคู่ แววตาแข็งกร้าวดูน่ากลัว
จ่าหวานกับดาบแหบขยับปืนจะยิงเข้าใส่ร่างเมฆา แต่กลับโดนเมฆาหันไปกระหน่ำกระสุนเข้าใส่ เปรี้ยง ๆ จนปืนหลุดจากมือ ทั้งคู่โดนยิงที่มือจนบาดเจ็บไปตามๆ กัน
เมฆาหันมาจ้องและเหยียดแขนจ่อปืนตรงไปทางอินทนนท์กับแสงกล้าอีกครั้ง

วิญญูนอนหลับตาอยู่บนแท่นชาร์จ นิ่วหน้าใช้อำนาจจิต
เมฆาพูดเน้นย้ำแบบเย้ยหยัน
“แสงกล้า น่าเสียดายที่หมวดเลือกเข้าข้างคนผิดความดีไม่มีวันตาย.. ฮึๆ ๆ แต่คนดีต้องตาย !”
เมฆากำลังจะกดไกลงไป แต่แล้วเสียงกระสุนก็ดังขึ้นมา เปรี้ยง ๆ ๆ
ร่างของเมฆาสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทก และตกลงไปในน้ำพร้อมกับเสียงกระสุนนัดสุดท้าย.....เปรี้ยง ! ร่างของเมฆาจมลงไปในน้ำ

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[2] วันที่ 29 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage