@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 2 ม.ค. 56

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 2 ม.ค. 56

อาณาจักรเพียงหนึ่งเดียวของเรา ! อีกไม่นานหรอกจักร” วิญญูว่า
“วันนี้คือวันที่ฉันรอมาทั้งชีวิต” จักรว่า
“จัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเที่ยงคืน มหาฤกษ์จะผิดเพี้ยนไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว"
“คิดว่าพวกมันจะยอมให้เราทำแบบนั้นง่ายๆ เหรอ”
“ฉันเตรียมต้อนรับพวกมันไว้แล้ว ทำตามคำสั่ง.. แล้วทุกอย่างจะสัมฤทธิ์ผล”
จักรเดินออกไปกับดาหลา วิญญูจ้องเขม็งไปที่ศาสตราวุธทั้งสี่ชิ้นและยิ้มอย่างพอใจ

จักร อมตฤทธาเดินเลี่ยงออกมาอีกมุมหนึ่งในที่ลับตาคนและไม่มีใครสังเกตเห็น เขาเปิดกระเป๋าสะพายออกและหยิบปืนขึ้นมากระบอกหนึ่ง หยิบกระสุนที่หัวกระสุนบรรจุยาพิษอย่างรุนแรงเตรียมไว้เล่นงานวิญญูหลังจากพิธีเสร็จสิ้น


ในอดีตเมื่อไม่นานนี้ จักรกำลังกำชับคุมดาหลา เอาไซริงค์ฉีดใส่ยาพิษลงบนหัวกระสุนยาพิษนั้นหลายนัด

จักรมองซ้ายมองขวาบรรจุกระสุนยาพิษใส่ลงไปในปืนกระบอกนั้นทีละนัดๆ แล้วเก็บปืนลงไว้ในกระเป๋า ซุกกระเป๋าไว้ที่มุมด้านหนึ่งที่คนมองไม่เห็นแล้วจึงเดินออกไป

นภา แสงกล้า นำกองกำลังมาอยู่ที่ภายนอก ส่องกล้องมองเข้าไปทางด้านใน อีกด้านหนึ่งคมศรตรงเข้ามาหากลุ่มของนภา
“กองกำลังสนับสนุนพร้อมแล้วครับ”
“เราจะบุกเข้าไปพร้อมๆ กัน ฉันกับสมิงจะบุกเข้าไปทางด้านหน้า ส่วนเธอกับแสงกล้านำกำลังเข้าไปทางด้านหลัง" นภาบอก
จ่าหวานหันไปทางสมิง ถามด้วยท่าทางหวาดๆ
“มีคำแนะนำเวลาต้องสู้กับไอ้พญามารมั้ยจ่า”
“นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วไว้ ทำจิตใจให้บริสุทธิ์...แล้วจะมีโอกาสไปเกิดในชาติภพที่ดี"
“ไอ้เวรหมิง.. ไม่ให้กำลังใจกันเลย”
“ล้อเล่น เอาแบบจริงจังนะ มันเป็นจอมขมังเวทย์ สาดกระสุนเข้าใส่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยิงไม่เข้า วิธีเดียวที่ล่อมันได้แบบเต็มๆ คือสู้แบบประชิดตัว ทุบให้น่วม ล่อให้ช้ำในตายไปข้างนึง”
แสงกล้าฟังสมิงอย่างตั้งใจ
“รู้สึกอะไรบ้างมั้ยหมวด” สมิงถาม
แสงกล้า นิ่งๆตอบ
“ ไม่เลย... อาจเป็นเพราะผมไม่มีวัชระอยู่ด้วยก็ได้”
“ไม่หรอก... จำไว้นะหมวด วัชระอยู่ที่ใจ...สิ่งพวกมันได้ไปก็แค่วัตถุชิ้นหนึ่ง คุณค่าและปาฏิหาริย์ของความดียังอยู่ในตัวหมวด ไสยศาสตร์ขาวที่เกิดขึ้นแล้วจะยังคงอยู่... หมวดต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์”
แสงกล้าคิดตามสมิง

แสงกล้าเดินมาสมทบกับคมศรเพื่อจะบุกเข้าไปอีกทางหนึ่ง เขาหยุดมองหน้าคมศร
“ยินดีที่มีโอกาสต่อสู้ร่วมกัน” แสงกล้าบอก
“เช่นกันครับหมวด ถึงเราอาจจะเคยขัดใจกันเรื่องความรัก แต่วันนี้เราจะช่วยกันทำทุกอย่างเพื่อความถูกต้อง” คมศรบอก
แสงกล้าส่งมือให้ คมศรจับมือกับแสงกล้าแสดงบรรยากาศแห่งมิตรภาพ

นภาจ้องไปเบื้องหน้าด้วยแววตาแข็งกร้าว กำลังบุกเข้าไปช้าๆ อีกด้านเห็นสมิงนำกองกำลังอีกส่วนหนึ่งบุกเข้าไปเหมือนกัน
นภานิ่วหน้าเหมือนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ มองไปรอบๆ แล้วลุกขึ้นยืนทันที เจ้าหน้าที่ลุกตาม
“พวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่”
ทางด้านสมิงกับพวกลูกน้องก็ลุกขึ้นมาเช่นกัน ทั้งสองคนเก็บปืนแล้วรีบเดินเข้าไปทางด้านใน

แสงกล้ากับนภานำกำลังเข้ามาคนละด้าน ทั้งสองชะงักเมื่อเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้า แพรไพลินถูกมัดอยู่ทางด้านหนึ่ง บนตัวใส่แจ็กเก็ตที่เต็มไปด้วยระเบิด วงจรอีเลคโทรนิคระโยงระยางเต็มไปหมด คมศรเห็นเข้าก็ตกใจชะงักไปเช่นกันกับแสงกล้า
“แพรไพลิน”
“อย่าเข้ามา เราไม่รู้ว่าพวกมันจะจุดระเบิดเมื่อไหร่”
ขณะที่ทุกคนชะงักอยู่นั้น แสงกล้าไม่ฟังเสียงปราดเข้ามาหาแพรไพลิน
“อย่าเข้ามาแสงกล้า”
“ผมปล่อยให้คุณเป็นอันตรายไม่ได้”
คมศรชะงักเมื่อได้ยินแบบนั้น แสงกล้าร้อนรน รีบก้มดูระบบจุดระเบิดที่อยู่บนตัวแพรไพลิน
“ระบบจุดระเบิดทางไกล มีกลไกตรวจจับความร้อน... ระบบจะทำงานทันทีที่มีใครแตะแจ็กเก็ตตัวนี้”
แสงกล้าหันไปบอกทุกคน ทุกคนชะงัก
“ทุกคนออกไปข้างนอก...อยู่ในนี้ไม่ปลอดภัย ผมบอกให้ออกไป”
ขณะทุกคนกำลังละล้าละลังอยู่อย่างนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ท่ามกลางความตกใจของทุกคน แสงกล้าค้นพบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเสื้อแพรไพลิน เขาตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มารับ เปิดสปีคเกอร์
“ฮัลโหล”
“มาช้ากว่าที่คิด...หมวดแสงกล้า” จักรพูด
นภาหันไปกระซิบบอกกับคมศร
“วิทยุบอกผู้การอินทนนท์ สั่งให้เนติเทคฯจับสัญญาณมือถือ ตรวจเช็กว่าสัญญาณส่งมาจากไหน"
คมศรรีบวิทยุไปบอกเนติเทคฯตามคำสั่งของนภาทันที
นภาหันไปทางแสงกล้าทำสัญญาณมือวนๆ ให้แสงกล้าพูดไปเรื่อยๆ เพื่อรอเวลาจับสัญญาณ
“แกต้องการอะไร”
“ตามล่ากันมาตั้งนานยังไม่รู้อีกเหรอ คิดหาทางช่วยชีวิตคนรักก่อนดีมั้ย”
ระเบิดที่ผูกติดอยู่กับตัวแพรไพลินเต็มไปด้วยสายสัญญาณ ดูน่ากลัว
“ระบบจุดระเบิดบนตัวแพรไพลินไม่มีทางถอดสลักได้ เพราะทันทีที่มีความร้อนสัมผัส... ระเบิดจะทำงานทันที !”
แสงกล้ามองหน้าแพรไพลินด้วยความเป็นห่วง ทั้งสองมองตากันด้วยความอาลัย
“ปล่อยฉันไว้ที่นี่เถอะแสงกล้า อย่าเอาชีวิตมาเสี่ยงเพราะฉันอีกเลย”
จักรพูดต่อ
“น่าเสียดายที่ชีวิตไม่ง่ายอย่างนั้นเพราะตอนนี้ระเบิดทำงานแล้ว”
ระเบิดบนตัวแพรไพลิน สัญญาณตัวเลขนับเวลาถอยหลังสว่างวาบขึ้นบอกเวลาแค่ 30 วินาที..
แล้วตัวเลขก็ถอยหลังอย่างรวดเร็วทันที 29 ... 28 ...27 ...
“ลาก่อนทุกคน ยินดีมากที่ได้มีโอกาสต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ ฮ่าๆๆ”
แสงกล้าขว้างโทรศัพท์ทิ้ง แล้วตรงไปยังระเบิดบนเสื้อแพรไพลิน จะหาทางปลดสลักระเบิดโดยไม่แตะ ในขณะที่เวลายังคงนับถอยหลังอยู่
“ไม่มีประโยชน์... รีบหนีไป”
แสงกล้าจับไหล่ทั้งสองข้างของแพรไพลินไว้ จ้องลงไปที่นัยน์ตาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผมไม่ยอมให้คนรักต้องตาย”
แสงกล้าปราดมองไปทั่วทั้งระบบระเบิด เห็นตัวเลขกำลังนับเวลาถอยหลังไปเรื่อยๆ
“คุณต้องปลอดภัย... แพรไพลิน”
“แสงกล้า... ใช้อำนาจแห่งไสยขาว”
แสงกล้าตัดสินใจตั้งจิต ส่งสายตาจ้องตรงไปยังระเบิดบนตัวแพรไพลิน
“ทุกอย่างอยู่ที่จิตใจ ... วัชระเป็นเพียงสัญลักษณ์ ความดีที่อยู่ในจิตใจหมวดต่างหากที่เป็นพลังที่แท้จริง"
ดวงตาของแสงกล้าจ้องมองไปที่ระเบิดบนตัวแพรไพลิน ตัวเลขดิจิตอลนับเวลาถอยหลังยังคงนับไปเรื่อยๆ และดูเหมือนจะไม่ได้ผล
“หมวดต้องเชื่อมั่นและศรัทธาในความดี !”
แสงกล้าสูดลมหายใจ ตั้งใจเพ่งไปอีกครั้ง
“ความดีไม่มีวันดับสูญ”
แววตามุ่งมั่นของแสงกล้า ในที่สุดระบบของระเบิดบังเกิดเกล็ดน้ำแข็งเกาะขึ้นมาอย่างฉับพลัน และเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ

ตัวเลขดิจิตอลที่ลดลงใกล้ 0 ลดช้าลง...ช้าลง... จนนิ่งสนิทที่เลข 1 เพราะโดนน้ำแข็งเกาะอยู่เต็ม
“คุณปลอดภัยแล้ว...แพรไพลิน”
บรรดาเจ้าหน้าที่และทุกคนต่างมีสีหน้าแปลกใจกับภาพที่เห็น สมิงหันมาบอกกับทุกคน
“ฤทธาไสยศาสตร์ขาวในตัวแสงกล้าแกร่งขึ้นอีกระดับแล้ว”
แสงกล้ารีบดึงเสื้อระเบิดออกจากตัวแพรไพลิน
นภามองบรรยากาศโดยรอบ สีหน้าไม่สบายใจ
“ที่นี่ไม่ใช่ถ้ำภูผามหาคีรี ... ถึงตอนนี้เราไม่มีทางรู้เลยว่าวิญญูจะหลอมศาสตราวุธทั้งสี่ที่ไหน"
นภาสีหน้าหนักใจ ขณะที่สมิงนิ่งครุ่นคิด

อีกมุมหนึ่งบริเวณห้องประชุม นภากับสมิงกำลังพยายามหาทางออกอยู่ แสงกล้าดูแลทำแผลให้แพรไพลิน ทั้งสองมองหน้ากันไม่ค่อยติดเพราะแพรไพลินยังรู้สึกผิดเรื่องที่โกหกแสงกล้า
“ขอบคุณค่ะ”
แสงกล้าพยักหน้ารับคำ หันไปหยิบจับเสื้อระเบิดที่วางอยู่ด้านข้าง หวังจะหาหลักฐาน
“ใครเป็นคนแตะเสื้อเกราะระเบิดตัวนี้เป็นคนสุดท้าย”
“วิญญูค่ะ”
ทันที่มือของแสงกล้าแตะไปที่เสื้อ เขาชะงักไปทันที
ใบหน้าแสงกล้าคล้ายรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่าง แสงแฟลชวาบเข้าบนดวงตาแสงกล้า...
เขาเห็นวิญญูกำลังยืนตระหง่านอยู่ที่ๆ หนึ่งริมน้ำ ด้านหลังเห็นเป็นเจดีย์เอียงริมน้ำ เกาะเกร็ดฯ
แสงกล้าเหมือนกับรู้แล้วว่า วิญญูกับพวกอยู่ที่ไหน แสงกล้ารีบเข้าไปหานภา
“ผมรู้แล้วว่าวิญญูอยู่ที่ไหน”
คมศรเข้ามาหานภา
“ผู้การอินทนนท์แจ้งที่อยู่รองจักร ตามสัญญาณโทรศัพท์มือถือมาแล้วครับ”
คมศรส่งพิกัดบนกระดาษให้นภา
นภารับมาอ่าน
“สวนสนุกทางฝั่งกรุงเทพฯ ตะวันออก”
ขณะเดียวกันปรอทกรอบนคอสมิงก็สั่นรัวเร็วอีกครั้ง สมิงยกขึ้นดู
“ปรอทกรอบอกว่าอยู่คนละทิศ... พญามารอยู่ที่อุทยานอะตอมมิคของสำนักงานปรมาณูแห่งชาติ !”
“แต่ผมรับรู้ได้ว่ามันอยู่ที่เจดีย์ริมน้ำ”
ทั้งสามคนจ้องหน้ากัน ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำยังไง จะตามไปทางไหนในสามทางดี
จ่าหวานกับดาบแหบหันมากระซิบกันสองคน
“เป็นเรื่องแล้วไงไอ้แหบ สามทิศแบบนี้จะเลือกตามที่ไหนก่อนดีล่ะ”
นภามองหน้าสมิงกับแสงกล้าเหมือนตัดสินใจได้ว่าจะทำยังไงดี
“เราจะตามล่ามันทุกที่ พร้อมๆ กัน”
สมิงกระชากถุงทะเลใบหนึ่งออกมาเปิดออกลง ที่พื้น เห็น อาวุธอาคมต่างๆ มากมาย
“ถึงเวลาแจกอาวุธเล่นงานพญามารกันแล้ว”
อาวุธของสมิงมี กริช 3 เล่ม, กระสุนอักขระ, ผ้ายันต์ศาสตราผืนใหญ่ขนาดคลุมตัวคนได้

ทางเข้าสวนสนุกฯ คมศรกับอินทนนท์กำลังนั่งอยู่บนรถที่วิ่งไปตามถนนที่มุ่งสู่สวนสนุกฯ
“คมศรแจ้งไปที่ผู้การอินทนนท์ ... ขอนำกำลังไปที่สวนสนุกทางฝั่งกรุงเทพฯ ตะวันออก” นภาออกคำสั่งแบ่งกำลัง
ทั้งสองคนกำลังตระเตรียมอาวุธครบมือ โดยมีจ่าหวานกับดาบแหบ และเจ้าหน้าที่อยู่ในรถอีกคันหนึ่ง
แสงกล้ากับแพรไพลินอยู่บนเจ็ทสกีกลางแม่น้ำเจ้าพระยาซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปที่เกาะเกร็ดกลางน้ำ
“หมวดแสงกล้า... ไปที่เจดีย์กลางน้ำ” นภาบอก
“ฉันไปด้วย” แพรไพลินบอก
“ไม่ได้”
“ให้ฉันมีโอกาสได้ช่วยอะไรบ้างเถอะ”
“ไปด้วยกันเถอะ หมวดอาจต้องการการวิเคราะห์สถานการณ์ของดอกเตอร์แพรไพลิน”
แสงกล้ามองตรงไปด้านหน้า จุดหมายคือเจดีย์กลางน้ำ...

ทางเข้าอุทยานอะตอม นภาเดินเข้ามากับสมิงและเจ้าหน้าที่อีกส่วนหนึ่ง ด้วยท่าทางระแวดระวังเต็มที่
“จ่าสมิงไปที่อุทยานอะตอมมิคกับฉัน พวกเราจะติดต่อกันตลอดเวลาใครเจอไอ้วิญญู .. รีบวิทยุรายงานทันที !”
บนเจ็ทสกีกลางแม่น้ำ แสงกล้าเหลียวไปทางแพรไพลิน
“เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกัน”
“คงไม่ใช่ตอนนี้นะคะ สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้คือเราต้องขัดขวางวิญญู ไม่ให้หลอมศาสตราวุธทั้งสี่สำเร็จ"
“แต่ว่า”
“ฉันรู้ดีว่าที่ผ่านมาทำผิดอะไรไปบ้าง”
“ผมไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลยนะ”
“เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างจบลง ฉันจะพิจารณาตัวเองค่ะแสงกล้า วันนี้เวลานี้... เราต้องมีสมาธิอยู่กับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่”
แพรไพลินมองตรงไปยังเจดีย์กลางแม่น้ำเบื้องหน้า
แสงกล้าพูดไม่ออก จำต้องขี่เจ็ทสกีออกไปโดยไม่พูดเรื่องอะไรอีก
รอบทิศของเจ็ทสกีแสงกล้าแพรไพลิน ไกลออกไป...เห็นเรือและเจ็ทสกีของเหล่าร้ายโผล่ออกมา โดยแสงกล้าและแพรไพลินยังไม่รู้ตัว

บริเวณสวนสนุก ขบวนรถของคมศรและอินทนนท์เข้ามาถึง และวิ่งตรงไปเรื่อยๆ ตามทาง ผู้การอินทนนท์มองคมศรด้วยแววตาชื่นชม
“คมศร... เธอกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้อง ถ้าดอกเตอร์เมฆายังอยู่ ฉันมั่นใจว่าเค้าต้องภูมิใจในตัวเลขาฯคนนี้แน่นอน"
“ผมทำทุกอย่างไปตามสัญชาติญาณครับ สังคมคงอยู่ไม่ได้... ถ้าเรายอมให้ความชั่วความเลวอยู่เหนือความดี"
อินทนนท์มองคมศรด้วยความชื่นชม คมศรกระชับปืนในมือเตรียมพร้อม

ฝ่ายนภากับสมิง และเจ้าหน้าที่กำลังบุกเข้าไปบริเวณอะตอมมิค ที่มีสถาปัตยกรรมรูปแบบแปลกๆ เรียงรายอยู่เต็มื บนอาคารแปลกๆ วิญญูยืนนิ่งอยู่ด้วยแววตาแข็งกร้าว
นภากับสมิงและเจ้าหน้าที่เห็น รีบกระชับปืนจะยิงเข้าใส่วิญญู แต่ไม่ทันแล้ว ระเบิดเพลิงหลายสิบลูกระเบิดตูมๆๆ เข้าใส่เจ้าหน้าที่จนตายร่วงและแตกกระเจิง
นภาส่งสัญญาณกับสมิงให้แยกกันโจมตีไปคนละทาง สมิงพยักหน้าเข้าใจ

วิญญูตรงเข้าจะเล่นงานนภา นภาประทับปืนยาวที่บรรจุกระสุนพิเศษ ยิงเข้าใส่วิญญูเหมือนกับที่เคยทำ กระสุนพุ่งตรงเข้าใส่วิญญู แล้วหยุดนิ่งกำลังจะแตกลงที่ตรงหน้าวิญญูเหมือนเคย แต่ฉับพลันร่างของวิญญูก็หายวับไปทันที กระสุนอาคมแตกแต่น้ำยาที่อยู่ด้านในไม่โดนวิญญู
“ฮึๆ คิดว่ามีปัญญาจะฆ่าฉันจริงๆ เหรอ”
วิญญูมาโผล่อยู่ที่อีกทางหนึ่ง สมิงหันขวับไปมอง
“อาคมบังกายของแก ใช้กับกระสุนอักขระไม่ได้ผลหรอก”
สมิงกระหน่ำยิงกระสุนอักขระเข้าใส่แบบไม่ยั้ง เปรี้ยงๆ ๆ กระสุนอักขระทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ร่างวิญญูจนสะท้านไปมา
“มุขเก่าๆ ใช้ไม่ได้ผลแล้วไอ้มงคล”
วิญญูหัวเราะก้องกังวานไปทั้งบริเวณ กระสุนอักขระพุ่งออกจากร่างแล้วตกร่วงกรู ทำอะไรไม่ได้
“ลองมุขใหม่ของฉันดูบ้างนะ ฮ่าๆ ๆ”
วิญญูแยกแตกร่างออกไปเรื่อยจนเข้ามาล้อมสมิงกับนภาเกือบสิบคนเป็นวงกลม นภายิงกระสุนในมือเข้าไปที่วิญญูคนหนึ่ง แต่เหมือนกับยิงใส่อากาศ... ไม่ถูกอะไร ร่างวิญญูนั้นสลายไป
วิญญูที่อยู่ทางด้านหลังนภา ตะปบเข้าที่กลางหลังนภาบังเกิดรอยแผลยาว เลือดพุ่งกระฉูด
“ผบ.นภา”
สมิงเข้าไปจะช่วยนภา แต่กลับโดนวิญญูอีกคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ซัดสมิงจนล้มคว่ำ ร่างลอยเคว้งออกไปอีกทางหนึ่ง
“คราวนี้ก็เหลือแกคนเดียวแล้ว... แน่นักเหรอ”
วิญญูทั้งสิบคนที่รายล้อมนภาอยู่ ตรงเข้าไปเล่นงานยำใหญ่ใส่นภา จนร่างนภาถลาไปทางนี้ที ทางโน้นที สะบักสะบอมไม่มีทางต่อสู้ได้เลย
สมิงลุกขึ้นมาหยิบพดด้วงคู่ใจออกมา พร้อมๆ กับจ้องไปที่ปรอทกรอที่ตัวเองสวมอยู่
สมิงจ้องไปที่ร่างวิญญูร่างที่ 1 ปรอทกรอยังไม่ทำงาน สมิงส่งสายตามองไปอีกร่าง ปรอทกรอก็ยังไม่ทำงาน สมิงส่งสายตาไปยังร่างวิญญูที่อยู่ไกลออกไป คราวนี้ปรอทกรอสั่นรัวแรง
“กูรู้แล้วว่าตัวจริงมึงอยู่ที่ไหน...ไอ้พญามาร !”
สมิงดีดพดด้วงประจำตัวเต็มแรง พดด้วงเด้งอาคารอะตอมไปมาหลายต่อ จนกระแทกเข้าที่กลางหน้าผากของวิญญูร่างที่ไกลออกไป จนวิญญูล้มลง
ฉับพลันร่างสิบร่างที่แยกกันก็สลายไป เหลือเพียงวิญญูเพียงร่างเดียว
“มึงมีของเล่นใหม่ กูก็มีเหมือนกัน... พดด้วงสะกดมาร !”
พดด้วงที่ฝังอยู่ตรงกลางหน้าผากวิญญู ปรากฏแสงวาบๆ เหมือนสามารถตรึงร่างวิญญูไว้
วิญญูกัดฟันอีกเฮือกซัดลูกไฟเข้าใส่สมิงเต็มแรงจนพุ่งตรงเข้าเสยลำตัวสมิง ฝ่ายสมิงหลบไม่ทัน ลูกไฟเสยชนตัวลอยไปชนกับเสาด้านหนึ่ง โดนเหล็กเสียบทะลุน่อง จนสมิงร้องลั่น ไฟลุกโชนที่ลำตัว ต้องเป่ามนต์ลมกรรโชกแรงทำให้ไฟที่ลำตัวดับ
“อ๊าก”
สมิงหมดทางต้องนอนกองอยู่ตรงนั้น สมิงหยิบกริชออกมาจากกระเป๋าที่สะพายอยู่ โยนให้นภา
“แทงมันที่หัวใจ.. เร็วๆ เข้า...ก่อนที่อาคมสะกดมารจะหมดฤทธิ์”
สมิงพูดจบก็หมดแรงสลบลงตรงนั้น นภารับกริชมาจากสมิงตรงเข้าไปแทงเข้าหัวใจวิญญู
วิญญูโดนแทงที่กลางหัวใจ แต่น่าแปลกที่กลับหัวเราะ !
“ฮ่าๆๆ ผบ.นภา...แกพลาดแล้ว !”
ฉับพลันร่างวิญญูกลับรางเลือนไป ไม่ใช่วิญญูแต่กลับกลายเป็นหุ่นพยนต์ไม่มีชีวิต นภาเห็นแล้วตกใจมาก
“หุ่นพยนต์... นี่ไม่ใช่ร่างจริงของไอ้วิญญู พวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่ !”
ทันใดนั้นหุ่นพยนต์ไฟลุกพรึ่บ ! พร้อมๆ กับระเบิดเต็มแรง ตูม !จนร่างนภาปลิวหวือออกไป...
นภาหัวกระแทกเข้าที่อาคารด้านหนึ่งสลบไปทันที

บนเจ็ทสกี แสงกล้ามองไปรอบๆ ด้วยความหวาดวิตก เหล่าร้ายที่ขี่เจ็ทสกีและเรือเข้ามาใกล้
กระหน่ำยิงเข้าใส่เขากับแพรไพลิน เปรี้ยงๆๆ เขายิงต่อสู้ เหล่าร้ายโดนไปหลายดอกหลายคน แพรไพลินกระชากปืนออกมา ยิงต่อสู้กับเหล่าร้ายร่วมกับแสงกล้าอย่างเร้าใจ
แพรไพลินหันไปบอกแสงกล้า
“พวกมันมีเยอะกว่าเรา เราบุกเข้าไปที่เจดีย์ไม่ได้แน่ๆ”
“เรายังมีตัวช่วยของจ่าสมิง”
แสงกล้ากระชากผ้ายันต์ศาตราขนาดใหญ่ของสมิงออกมา
“ผ้ายันต์ศาสตรา”

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 2 ม.ค. 56

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage