อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 22 ธ.ค. 55
ฉับพลัน...บังเกิดเมฆหมอกบดบังไปทั่วทั้งผืนแผ่นฟ้า กลางวันกลับกลายเป็นกลางคืน ฟ้าแลบแปลบปลาบ ลมพายุพัดสาดเข้าใส่บริเวณนั้นจนแพรไพลินกับแสงกล้าแทบยืนไม่อยู่ สายฟ้าฟาดลงที่บริเวณนั้น...เปรี้ยง ! ร่างของขมังเวทย์หายวับไปทันทีท้องฟ้าที่มืดมิดกลับกลายเป็นสว่างอีกครั้ง พายุหายไป สภาพอากาศกลับเป็นปกติ
“ทำไมคุณถึงเลือกยิงถูกคน” แพรไพลินถาม
“คุณไม่ตอบคำถามแต่เลือกจะด่าผม คนที่จริงจังกับทุกคำถามคงมีแต่ดอกเตอร์แพรไพลินเท่านั้นแหละ”
“ทำยังกับรู้ใจฉันอย่างนั้นแหละ”
"แล้วรู้รึเปล่า"
แพรไพลินเขินนิดๆบอก
“เอ้อ... ยังไงก็ขอบใจคุณมากนะ”
“ความจริงน่าจะขอบคุณฮีโร่ตัวจริง” เสียงของจ่าสมิงดังขึ้น
แสงกล้ากับแพรไพลินหันไปเจอสมิง ท่าทางอ่อนระโหยอยู่ไม่น้อย
“สมิง”
“ไม่นึกสงสัยบ้างเหรอว่าทำไมจู่ ๆ กระสุนอาคมถึงใช้ได้น่ะ”
“เป็นเพราะสมิง” แสงกล้าบอก
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง คิดทำเรื่องสำคัญถ้าใจไม่ศรัทธา มันจะสำเร็จได้ยังไง”
“ยิ่งพูดยิ่งเพี้ยน หยุดเหอะ เดี๋ยวดอกเตอร์เธอจะคิดว่าผมเพี้ยนเหมือนกัน”
“ยังมีเรื่องเพี้ยนให้ตกใจอีกเรื่อง” สมิงบอก
“เรื่องอะไรเหรอคะสมิง”
สมิงหันไปยิ้ม ๆ กับแพรไพลิน
“หมออยากรู้จริง ๆ เหรอครับ”
จ่าสมิงหันไปยิ้มกับแพรไพลินแล้วยกมือขึ้น ดีดนิ้ว...แป๊ะ ! แล้วจู่ ๆ ร่างแพรไพลินก็หมดสติร่วงลงทันที แสงกล้าหันไปเห็นตกใจ “เฮ้ย...”
“อย่ามัวแต่ตกใจ ปล่อยให้นางเอกล้มครืนไปได้ไง เป็นพระเอกต้องทำไง ทำไมต้องให้สอน"
แสงกล้าเงอะ ๆ งะ ๆ สมิงถลึงตาใส่ แสงกล้าจึงเดินเข้าไปอุ้มแพรไพลินขึ้นมาจากพื้น
“ไป...เข้าไปในบ้าน ยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ”
จ่าสมิงเดินนำแสงกล้าเข้าไปในบ้าน แสงกล้าอุ้มแพรไพลินเดินตามเข้าไปด้วยท่าทางงง ๆ
ปรากฏเงาดำรอบหมุนวนเวียนไปรอบ ๆ บริเวณห้องโถงพิธี แล้วจึงรวมเป็นร่างร่างขมังเวทย์นอนตัวงอกองอยู่ที่พื้น ที่หน้าอกเลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด ขมังเวทย์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
ที่ทาวน์โฮม ร.ต.ต. แสงกล้า อภิไชยอุ้มร่างแพรไพลินมาวางไว้ที่โซฟาเบดตัวหนึ่ง สมิงรีบออกคำสั่งทันที
“ให้หมอแพรนอนคว่ำ”
"ทำไม"
“ทำตามบอกเถอะน่า เรามีเวลาไม่มาก ต้องทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนพญามารจะมีพลังกลับมา"
"พญามารอะไรอีก ก็มันตายไปแล้วเห็น ๆ"
“ตายง่าย ๆ นั่นมันยุงแล้วหมวด !!! ไม่ใช่พญามาร เร็ว.. จับนอนคว่ำ !”
แสงกล้าจำต้องนำร่างของแพรไพลินนอนคว่ำตามคำสั่งของสมิง
จ่าสมิงหยิบตลับสีผึ้งออกมาจากย่ามข้างตัว เขารีบเปิดตลับสีผึ้งออกแล้วเอานิ้วปาดสีผึ้ง วาดรูปยันต์เหนือศีรษะของแพรไพลินอย่างรวดเร็ว บังเกิดเส้นสายสว่างตามนิ้วของสมิงที่วาดลงไป รูปยันต์ขรึมขลังชัดเจน !
ในโถงพิธีฯ ขมังเวทย์นอนนิ่งอยู่ในแค็ปซูลชาร์จพลัง เลือดไหลท่วมออกจากอกด้วยความเจ็บปวด เขาหันไปมองด้านหนึ่งของโถงพิธี สังข์ไชยมงคลวางอยู่ตรงนั้น เขาเหยียดแขนออกคล้ายกำลังจะไขว่คว้าบางอย่างไปยังตำแหน่งเพชรบริเวณยอดสังข์ที่เริ่มส่งแสงเรื่อเรืองขึ้นมาอย่างช้า ๆ อานุภาพของเพชรส่องประกายไปทั่ว
ในทาวน์โฮมฯ จ่าสมิงกำลังบริกรรมคาถายืนอยู่เหนือร่างของแพรไพลิน ลูกสะกดที่ฝังอยู่บริเวณท้ายทอยของแพรไพลินปรากฏขึ้นให้เห็น แสงกล้ามีสีหน้าตกใจที่ได้เห็น จ่าสมิงยังคงพร่ำบ่นมนตราที่ริมฝีปากอย่างสุดกำลัง เพื่อจะเอาลูกสะกดนั้นออกมาจากท้ายทอยแพรไพลิน
ในโถงพิธีฯ ร่างขมังเวทย์ได้รับพลังจากเพชรยอดสังข์ กระสุนอาคมค่อย ๆ ลอยออกมาจากอก
ขมังเวทย์คว้ากระสุนออกมาขว้างทิ้งไปทันที
ในทาวน์โฮม สมิงดึงลูกสะกดออกมาจากท้ายทอยแพรไพลิน ร่างของเธอกระตุกเล็กน้อย แล้วหมดสติไปอย่างเดิม สมิงชูลูกสะกดให้แสงกล้าดู ก่อนจะใช้สองนิ้วบีบลูกสะกดอย่างเต็มแรงจนแหลกสลายไปทันที
สมิงหันไปพูดกับแสงกล้า
“หวุดหวิดไป เกือบไม่ทันแล้ว”
ในโถงพิธีฯ เลือดที่ไหลออกบริเวณอกไหลกลับเข้าร่างขมังเวทย์ บาดแผลสมานกลายเป็นเนื้อเดียวตามปกติ เขาลุกขึ้นยืนตัวตรง สีหน้าสดใส ไร้ความเจ็บปวดใดใด มีแต่แววตาที่เต็มไปด้วยความคั่งแค้น
“ไอ้สมิง”
ร.ต.ต.แสงกล้า อภิไชยวางร่างแพรไพลินที่ยังหลับไม่ได้สติลงบนเตียงนอนในห้องนอน จ่าสมิงยืนปิดผ้ายันต์ที่มีอักขระเต็มไปหมดที่ประตูหน้าห้อง
"เมื่อกี้จ่าบอกว่าพญามารยังไม่ตาย"
“ใช่... แค่บาดเจ็บสาหัส กลับไปหลบเลียแผลใจ”
"แต่มันโดนไปเยอะนะ"
"อย่าลืมสิว่ามันมีเพชรยอดสังข์ พลังมืดของมันจะมีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามจำนวนของศาสตราวุธที่ครอบครอง"
“แล้วมันจะกลับมาสะกดหมอได้อีกรึเปล่า”
“แหม... ห่วงกันจริ๊ง”
“ตอบคำถาม !อย่าเพิ่งกวนโทสะ” แสงกล้าบอก
“ฝังเบี้ยแก้ไว้ทั่วบ้าน ติดผ้ายันต์นี้อีกแผ่น น่าจะป้องกันได้อยู่”
แสงกล้าทรุดตัวลงนั่งบนเตียงข้างร่างแพรไพลิน พลางส่งสายตามองเธอด้วยความเป็นห่วง
“อีกนานมั้ยกว่าเธอจะฟื้น” แสงกล้าถาม
“น่าจะพรุ่งนี้เช้า ฟื้นขึ้นมาคงงงไปพักใหญ่ จำเหตุการณ์เมื่อบ่ายไม่ค่อยจะได้”
"อีกแล้วเหรอ"
จ่าสมิงบิดเนื้อ บิดตัวแก้เมื่อย แล้วขยับเหมือนจะเดินออกไป
“โอย... วันนี้เล่นเอาหมดแรง”
“อ้าว...เดี๋ยวก่อนจ่า จะไปไหน"
“เหนื่อย ! จะกลับไปนอน” สมิงบอก
“เฮ้ย... แล้วหมอแพรนี่ล่ะ”
“กิ๊กใครก็ดูแลกันเองสิ ผมไม่เกี่ยว ฮึ ๆ ๆ”
สมิงยิ้มกลั้วหัวเราะแล้วเดินออกไปเลย ทิ้งให้แสงกล้าเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูกอยู่ในห้องนอนของแพรไพลินนั่นเอง
บ้านเมฆา เวลากลางคืน
นภา ฐานรัฐเดินเข้ามาในบ้าน พร้อม ๆ กับเปิดไอแพดอ่านข้อมูลมูลนิธิการกุศลอยู่ แม่บ้านเดินเข้ามารายงาน
“คุณหญิงรัชฏานัดประชุมที่มูลนิธิพรุ่งนี้เช้าค่ะ”
“ไม่ไปละ คุยเรื่องละครเวทีแน่ ๆ เบื่อจะคุยแล้ว”
“แล้วที่โรงพยาบาลเด็ก”
“เดี๋ยวฉันไปเอง ต้องออกแรงเองไม่งั้นคงผลักดันโครงการไม่ได้ผล”
นภาปิดไอแพด แล้วมองไปทางห้องทำงานของ ดร. เมฆา
"ท่านนายกฯ มีแขกเหรอ" นภาถาม
“ผู้การอินทนนท์ค่ะ”
นภามีสีหน้าสงสัย
“ผู้การอินทนนท์?”
นภาสงสัยว่าเมฆามีอะไร ทำไมถึงต้องคุยกับอดีตผู้บังคับบัญชาของเธอ!!
ภายในห้องทำงานที่บ้าน ดร. เมฆา ฐานรัฐส่งกล่องฮาร์ดดิสก์ให้ ผู้การอินทนนท์รับมามอง
“รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในฮาร์ดดิสก์”
“ทำไมต้องเป็นผม ผมเกษียณแล้วนะครับดอกเตอร์”
เมฆายิ้มๆแล้วบอก
“ถ้าไม่ใช่ผู้การ ผมคงต้องใช้สตรีหมายเลข 1”
“นภา?”
“ผมไม่อยากทำงานกับคนในครอบครัว นอกจากนภา ผมไว้ใจผู้การมากที่สุด”
อินทนนท์นิ่งไปพักหนึ่งเหมือนกำลังตัดสินใจ
“ขอศึกษารายละเอียดก่อนนะครับ ยังไม่รับปากว่าจะทำหรือไม่ทำ”
"ฝากด้วยก็แล้วกัน ... ผมเชื่อในการตัดสินใจของผู้การครับ"
ผู้การอินทนนท์มีท่าทางอึดอัดใจ ขณะที่เมฆามองอย่างเชื่อมั่น
ภายในห้องนอนเวลาต่อมา เมฆาสวมชุดนอน กำลังกึ่งนอนกึ่งนั่งอ่านข้อมูลงานในไอแพดอยู่บนโซฟาเบดในห้องนอน
นภาเดินเอาชาร้อนเข้ามาวาง เมฆายิ้มให้แล้วก้มลงอ่านต่อ นภาเดินอ้อมมานวดบ่าให้เมฆาเบา ๆ
"ถ้าฉันเดาไม่ผิด ดอกเตอร์เมฆากำลังวางแผนทำอะไรกับผู้การอินทนนท์แน่ ๆ"
เมฆายิ้มแล้วบอก
"เป็นความลับ"
"เดี๋ยวนี้มีความลับกับภรรยาแล้วเหรอคะ"
"เฉพาะตอนนี้ ผมสัญญาว่าถ้าทุกอย่างเป็นรูปเป็นร่าง คุณจะรู้เป็นคนแรก"
"ขอบคุณค่ะ"
"ผมเป็นผู้ชายที่น่าอิจฉาที่สุดในโลก”
“จริงเหรอคะ”
เมฆาวางไอแพด เอื้อมมือไปแตะมือนภาอย่างอบอุ่น
"มีคู่คิคู่ชีวิตที่ สวย ฉลาด เก่ง แถมเอาใจเป็นที่หนึ่ง"
เมฆาจูบมือนภาเบาๆ นภาเลื่อนลงมาโอบเมฆาไว้
"สวยไม่เถียง ฉลาดก็ไม่เถียง เก่งน่ะ แน่นอนอยู่แล้ว แต่เอาใจ...ยังไม่ค่อยแน่ใจตัวเองเท่าไหร่"
เมฆาขยับดึงนภามานั่งใกล้ ๆ แล้วโอบไว้
“คุณแน่ใจได้เลยนภา ตลอดชีวิตผม คุณคือคนที่สำคัญที่สุด”
"ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติฉัน"
"ผมต่างหากที่ได้รับเกียรติจากคุณ ถ้าผมไม่มีคุณเป็นกำลังใจ เป็นคนที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขเคียงข้างไปด้วยกัน ผมอาจจะก้าวมาไม่ถึงจุดสูงที่สุดของชีวิต”
เมฆาจูบมือนภา เธอเอนตัวลงซบที่ไหล่เมฆา
“สำหรับฉัน ความสุขของคนที่ฉันรักเป็นสิ่งมีค่าที่สุดค่ะ”
ดร. เมฆา ฐานรัฐยิ้มโอบนภาไว้ด้วยความหวานชื่น เข้าใจกัน
เช้าวันใหม่ ในห้องนอนทาวน์โฮมแพรไพลิน แสงกล้าเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพาดคอ เช็ดหน้าเช็ดตาเรียบร้อยแล้ว เขาเดินมาหยุดที่เตียง เห็นแพรไพลินยังคงหลับไม่ได้สติ เขาปิดปากหาวเหมือนยังง่วงอยู่
แสงกล้าเปิดผ้าม่าน มองไปด้านนอก ดูตรวจตราความเรียบร้อย หยิบปืนขึ้นมากระชาก เตรียมพร้อม
แสงกล้าทิ้งตัวลงนั่งพิงผนังด้านหนึ่ง นั่งเฝ้าแพรไพลินอยู่ตรงนั้นจนงีบหลับไป
แพรไพลินยังนอนอยู่บนเตียงแล้วลืมตาฟื้นขึ้นมาอย่างงัวเงียจำอะไรไม่ได้ เธอลุกเดินไปเข้าห้องน้ำจากเตียงคนละด้านกับที่แสงกล้านั่งพิงผนังอยู่
แสงกล้ายังงีบหลับที่เดิม แพรไพลินล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้ว และเดินงัวเงียออกจากห้องน้ำ
เธอเดินอ้อมเตียงมาอีกข้างหนึ่ง จนสะดุดขาของแสงกล้าที่นั่งอยู่กับพื้น
แสงกล้าตกใจด้วยสัญชาติญาณกระชากโอบตัวแพรไพลินทันที ทั้งสองล้มลงกับเตียงในสภาพที่แสงกล้าอยู่ด้านบนแพรไพลิน
ทั้งเขาและเธอต่างชะงักเมื่ออยู่ในสภาพใกล้ชิดกันแบบนี้ ทั้งคู่จ้องตากันอย่างลึกซึ้ง
แสงกล้า เริ่มรู้สึกตัวร้องอุทาน “อุ้ย !”
"เข้ามาในห้องนอนฉันได้ยังไง ออกไปนะ"
แพรไพลินผลักแสงกล้าออกเต็มแรง เอาเท้ายันร่างแสงกล้าที่ไม่ทันตั้งตัวจนตกเตียงไป
“โอ๊ย... เจ็บนะ มาถีบผมทำไมเจ๊ไพลิน !” แสงกล้าพูดพลางลุกขึ้น
“ก็คุณเข้ามาในห้องนอนฉันทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”
"เฮ้ย ๆ ๆ คนเป็นห่วงเป็นใย รู้บ้างมั้ยเนี่ย ตกลงคุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ"
แพรไพลินนิ่วหน้าพยายามทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เมื่อวาน.. ฉันเอาปลอกกระสุนปืนมาวิเคราะห์ที่นี่ คุณเข้ามาถามสถานการณ์ทั้งหมด แต่มันไม่ใช่คุณ !”
แพรไพลินเอามือจับขมับตัวเองคล้ายปวดหัว
"ฉันจำได้แค่นี้...”
แพรไพลินจ้องหน้านึกบางอย่างได้อีก
“คุณมาช่วยฉันไว้"
“ถูกต้อง” แสงกล้าบอก
“คุณไล่ไอ้โจรนั่นออกไป”
“ถูกต้อง”
“แต่ไอ้โจรนั่นมันมีฤทธิ์มาก คุณคงต้องเสี่ยงอันตรายกว่าจะช่วยฉันได้”
“ถูกต้อง”
แพรไพลินจ้องหน้าแสงกล้าแล้วนิ่วหน้าอีกครั้ง
"แล้วฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณเป็นตัวจริง บางทีไอ้วายร้ายนั่นมันอาจจะปลอมหน้ามาอีกก็ได้"
“อันนี้ไม่ถูกต้องแล้ว”
แสงกล้ายิ้ม ๆ จะแกล้งยั่วจึงกระชากตัวแพรไพลินมาโอบไว้ทันที
“เปิดโอกาสให้ใกล้ชิดสะกิดใจ คราวนี้จำพี่สุดที่เลิฟได้รึยังคะ ดอกเตอร์ไพลิน”
แพรไพลินเห็นสร้อยคอพระที่แสงกล้าใส่ไว้ประจำ เธอมั่นใจแล้วว่าเป็นเขาจริง ๆ
“โอเค ๆ เชื่อแล้วว่าเป็นตัวจริง บ้าอย่างนี้มีคนเดียว”
แพรไพลินดึงตัวเองออกและผลักแสงกล้าออก
“ไป ๆ ๆ ออกไปห่าง ๆ ฉันได้แล้ว”
"น้องแพรมีอันตราย ให้พี่อยู่ใกล้ ๆ ดีกว่า"
"ทะลึ่งแล้ว เดี๋ยวโดน"
“อะไรกัน อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาช่วย จะขอบคุณสักคำก็ไม่ได้”
"ขอบคุณ"
แสงกล้า อมยิ้ม
“อะไรนะ”
"ขอบคุณ"
"ผมไม่ค่อยได้ยิน"
“ฉันขอบคุณมากค่ะ พอใจรึยัง”
“ยัง คุณติดหนี้ผมมาหลายครั้งแล้ว คราวนี้ต้องชดใช้กันมากหน่อย”
"จะให้ฉันทำอะไรก็บอกมาจะได้เคลียร์ ๆ กันไป ไม่ต้องติดค้าง"
แสงกล้ายิ้ม ๆ จะแกล้งยั่วแพรไพลินเลยเอานิ้วแตะที่ริมฝีปาก แล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มกับแพรไพลิน
“French kissเพื่อเป็นการปลอบขวัญ”
“French kiss”
แสงกล้ายิ้มรับคำ พร้อม ๆ กับยื่นหน้าเข้ามาหาแพรไพลินซะอย่างนั้น
แพรไพลินนิ่ง ๆ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
“ตกลง เรามา French kiss กัน”
"เฮ้ย...”
แพรไพลินเอามือดึงร่างแสงกล้ามากอดหน้าตาเฉย แสงกล้าถึงกับเหวอ แพรไพลินแกล้งทำเสียงแผ่ววาบหวาม
“อย่าเกร็งสิ เดี๋ยวไม่ได้อรรถรส”
เธอดึงร่างแสงกล้าลงมานั่งที่เตียงแล้วบอก
“จะคิสทั้งทีต้องมีพร็อบประกอบด้วย”
ทั้งสองคนมานั่งกันอยู่บนเตียงดูล่อแหลมมาก
“ทำไมก๋ากั่นซะขนาด”
แพรไพลินยิ้มยั่วยวน
“เอาน่า หมวดแสงกล้า มีใครเคยบอกมั้ยว่าริมฝีปากหมวดสวย น่าจูบมาก"
เธอแกล้งจ้องตาเขาอย่างยั่วยวน เขาถึงกับอึ้งและอ่อนระทวยไปเมื่อเห็นแววตาของเธอ เธอดึงร่างเขามากอดไว้ ทั้งสองเคลื่อนหน้าเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อย ๆ ในบรรยากาศแห่งความพิศวาส
เขาหลับตาเหมือนกำลังจะประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของแพรไพลิน แล้วจู่ ๆ เธอก็แววตาเบิกกว้าง ราวกับแม่เสือจะตะครุบเหยื่อ
“โอ๊ย” แสงกล้าร้องลั่นด้วยความเจ็บ
แพรไพลินเอาที่ช็อตไฟฟ้า ช็อตเข้าที่เอวของเขาอย่างจัง จนตัวสั่นเทาไปตามแรงช็อตไฟฟ้า
“เป็นไงคะคุณพี่ French kiss ดูดดื่มดีมั้ยคะ”
แสงกล้าตัวเกร็งสะบัดเต็มแรงด้วยแรงไฟฟ้าช็อตแล้วล้มแน่นิ่งไป แพรไพลินปรายตามอง
"ลุกขึ้นมาเถอะ แผนนี้ใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก"
แสงกล้ายังคงนิ่งไม่ได้สติอยู่อย่างนั้น
อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์ วันที่ 22 ธ.ค. 55
เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage