@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 22 ธ.ค. 55

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 22 ธ.ค. 55

จักรวางหูโทรศัพท์ ด้านข้างวิญญูยืนนิ่งสายตาไม่ค่อยเห็นด้วย
"เตือนแล้วนะ ว่ามันยังไม่ถึงเวลาจบชีวิตของคนดี"
“แต่ฉันรอไม่ได้แล้ว แทนที่จะมายืนไม่เห็นด้วย รีบไปทำหน้าที่ของตัวเองมันจะดีกว่ามั้ย”
จักรพูดพลางหันไปตะคอกเข้าใส่วิญญู แต่พอเห็นแววตาอำมหิตของวิญญู จักรถึงกับต้องหลบสายตาแทบไม่ทัน

เมฆาในชุดลำลอง หรู ดูดี เดินกุมมือมากับนภา

นภาเตะน้ำทะเลเล่น เมฆายืนมอง นภาโบกมือ เมฆาเดินลงมา เห็นสองคนดูปูลม ดูปลา
สองคนเดินกุมมือกัน เดินไปตามริมหาดแนวยาว
บอดี้การ์ดมองระวังห่าง ๆ แต่งตัวลำลองเหมือนนักท่องเที่ยว
บนระเบียงด้านหนึ่ง คมศรนั่งดูดน้ำมะพร้าว ใส่แว่นกันแดด มองมา
ที่ริมหาด เมฆากับนภาเดินมายืนมองทะล



“ผมจะเก็บความสุขวันนี้ไว้เป็นพลัง เป็นกำลังใจของชีวิต”
“ตอนฉันไม่อยู่เหรอ”
"นภา พูดอะไรแบบนั้น"
"ก็คุณน่ะ พูดซะเครียดเลย"
นภามองไปเห็นนักท่องเที่ยวชายหญิงคู่หนึ่งเดินมา พอนภามอง สองนักท่องเที่ยวก็ทำชี้ชวน
มองไปทางอื่น
นภาหันกลับมาแล้วแกล้งก้มเก็บเปลือกหอย แต่ลอบมองเห็นสองนักท่องเที่ยวมองตรงมาที่เมฆา
นภากำหอยขึ้นมาโยนแล้วหันบอกเมฆา
“เราไปดูทางโน้นกันดีกว่า”
นภาดึงมือ เมฆาเดินตามไป นักท่องเที่ยวสองคนกุมมือเดินตามมาห่างๆ นภาตัดสินใจแกล้งล้มลง กุมข้อเท้าบอก
"เหยียบอะไรไม่รู้ สงสัยจะเปลือกหอยค่ะ"
"มา ผมดูให้"
เมฆาย่อตัวลงปัดทรายที่เท้า นภามอง นักท่องเที่ยวสองคนเดินมาใกล้ นภาทำเป็นก้มดูเท้า แต่ลอบมอง นักท่องเที่ยวเดินผ่านเลยไป นภาหันมายิ้มกับเมฆา
"กลับไปที่ห้องดีกว่าค่ะ"
นภาให้เมฆาพยุงขึ้นแล้วหันหลังเดินไปที่ห้อง

นักท่องเที่ยวสองคนหันกลับมากระชากปืน เล็งตรงมายังทั้งคู่ บนหาด บอดี้การ์ดที่เฝ้าระวังขยับจะลงมา แต่เจอมือปืนพุ่งเข้าล็อกจากด้านหลัง ปาดคอร่วงลงทุกคน แล้วลากศพอำพรางใต้ต้นไม้อย่างเร็ว
นภามองไปที่ต้นไม้เคลื่อนไหว แต่ไม่มีร่างคนก็มองสงสัย สายตานภามองไปที่หาดทราย...เห็นเงาทอดยาวของสองมือปืนที่เหยียดแขน เงานั้นมีปืนอยู่ในมือชัดเจน
มือปืนกำลังจะเหนี่ยวไก นภาหันกลับมา
"หลบ"
มือปืนยิงแต่นภากระชากเมฆาวิ่งหลบไปทางหาดหน้ารีสอร์ต มือปืนไล่ยิงด้วยปืนเก็บเสียงหลายนัด นภาพาเมฆาวิ่งหลบ มือปืนวิ่งมามองหา แต่เจอหมัดเมฆาชกเข้าหน้ามือปืนชาย ส่วนมือปืนหญิงหันมาเจอนภาจับทุ่มลงไปกองกับพื้น
เมฆาจะหยิบปืน แต่มือปืนชายลุกขึ้นถีบเมฆากระเด็น นภาเหยียบเข้าที่กลางอกมือปืนหญิง มือปืนชายกำลังจะยิงเมฆา แต่นภาใช้ปืนในมือของมือปืนหญิง เหนี่ยวกระสุนเข้ากลางอกมือปืนชาย เมฆามอง
"นภาระวัง"
นภาหันไปเห็นมือปืนหญิงกำลังจะเหวี่ยงมีดในมือเข้าใส่เธอ นภาเหนี่ยวไกปืนใส่มือปืนหญิงเข้าทะลุท้อง ขาดใจตาย
"ไป...”
เมฆาคว้ามือนภาวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

เมฆากับนภาวิ่งมาจะเข้าไปที่ในบ้านพักริมทะเล คมศรวิ่งพรวดออกมา
“ในบ้านไม่ปลอดภัย”
คมศรวิ่งนำทั้งคู่ไปยังริมหาดอีกด้านหนึ่ง
“บอดี้การ์ดท่านนายกฯหายไปไหนหมด"
คมศรไม่ตอบ เมฆาถาม
“เรือจอดอยู่ที่ไหน”
คมศรหันมาด้วยแววตากระด้างถือปืนเล็งมาที่เมฆา นภาตกใจรีบกระชากปืนออกมา แต่ช้ากว่าคมศรที่ยิงปังเข้ากลางอกเมฆาเต็มๆ
”คมศร...”
นภาช็อก เมฆาหันมามองคมศรอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ภายในห้องพักของรีสอร์ต คมศร สุริยนตัวจริงสะบัดหัว และยังมีอาการมึนงงเพราะถูกรมยา เขาเดินโผมาที่ระเบียง
"ท่านนายกฯ”
คมศรกวาดสายตามองไปทั้งหาด ไม่เห็นใครก็รีบกดเรียกบอดี้การ์ด
"ใครอยู่ที่หาด ตอบด้วย ทุกหน่วยที่หาดตอบด้วย ท่านนายกฯอยู่ตำแหน่งไหน"
ไม่มีเสียงตอบ คมศรชักเอะใจ
"ท่านนายกฯ”

บริเวณริมหาดอีกด้น ดร. เมฆา ฐานรัฐที่ถูกยิง ค่อย ๆ ทรุดลงมองคมศร
“ทำไม ต้องเป็นเธอ คมศร”
“เพราะคนดีอย่างท่าน สมควรตายด้วยน้ำมือลูกน้องที่ไว้ใจที่สุด”
เมฆากับนภามองคมศรด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ ขมังเวทย์ในร่างของคมศรเดินเข้าหา นภากำปืนในมือแน่น พอคมศรเข้ามาใกล้ นภายิง...เปรี้ยง !
กระสุนพุ่งตรงเข้าหาคมศร แต่กลับหยุดอยู่ที่กลางอากาศ แล้วตกลงพื้น นภายิงอีก...เปรี้ยง กระสุนลอยหยุดที่กลางอากาศ ตกลงพื้นอีกครั้ง
คมศรจ้องไปที่นภาเหยียดแขนตรงอย่างมุ่งมั่นตั้งใจจะยิงเข้าใส่เมฆาที่ตอนนี้นภาเอาตัวบังอยู่ คมศรจ้องหน้านภา ระหว่างหน้าของทั้งสองคน ใบหน้าของขมังเวทย์มีหน้ากากซ้อนทับอยู่บนหน้าคมศร

นภา ฐานรัฐนึกถึงคำอธิษฐานในโบสถ์หน้าพระประธาน
“ให้ความดีเป็นที่พึ่งของทุกชีวิต ให้ความดีเป็นเกราะคุ้มภัยให้กับคนที่คิดทำประโยชน์สุจริตแก่ประเทศชาติ"
ขมังเวทย์ในร่างคมศรกระแทกนิ้วลงที่ไก แต่ปืนกลับไม่ทำงาน กระสุนขัดลำกล้อง
นภาเน้นย้ำ
“ไม่ว่าอีกนานแค่ไหน ความดีจะไม่มีวันพ่ายแพ้ !”
คมศรถูกกระแสบางอย่างขัดขวางการกระทำของตัวเองและเริ่มถอยออกไป
ดร. เมฆา ฐานรัฐเลือดทะลักออกมาจากหน้าอก นภาหันมาประคองสามี
"เมฆา อดทนนะคะ เมฆา คุณต้องไม่เป็นอะไร เราจะอยู่ด้วยกัน"
“นภา... ผม... ฝาก”
“ไม่ค่ะ ไม่ คุณต้องไม่ตาย คนดีอย่างคุณต้องไม่ตาย ช่วยด้วย คุณพระคุณเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อย่าให้คนดีต้องตาย ปกปักษ์รักษาคนที่สละความสุขเพื่อคนอื่นมาตลอดชีวิตด้วย"
นภาสะอื้น ขมังเวทย์ในร่างคมศร เริ่มเซถอยอย่างพ่ายแพ้ในพลังธรรมในตัวของนภาจนต้องถอยฉากออกไป คมศรวิ่งเข้ามาอีกด้านเข้าแทนที่
“ท่านนายกฯ”
นภาหันมายกปืน
"อย่าเข้ามานะ"
“คุณนภา ผมคมศรครับ นั่น ท่านนายกฯถูกยิง”
คมศรมองเมฆาด้วยความเป็นห่วง บอดี้การ์ดคนหนึ่งวิ่งเลือดโทรมกายเข้ามา
"ที่เหลืออยู่ไหน" คมศรถาม
“ไม่เหลือ เราถูกลอบโจมตี”
คมศรกับนภามองไปรอบทันที
“ต้องรีบไปจากที่นี่”
บอดี้การ์ดถือปืนระวังให้เมฆา คมศรกดโทรศัพท์
“ผม คมศร ส่งเฮลิคอปเตอร์มาที่นี่ด่วน ด่วนที่สุดภายใน 10 นาที รหัสลับ ... พิราบร่อนลง”
นภาฟัง มองคมศรที่สั่งแล้ว ก็รู้ว่าเป็นคมศรตัวจริง
“ย้ำรหัส... พิราบร่อนลง”
นภาลดปืนในมือลง คมศรเข้ามาใกล้ ทุกคนมองเมฆาที่หน้าซีดลงเรื่อยๆด้วยความกังวลที่สุด

ที่มุมหนึ่ง ขมังเวทย์ยืนตัวเกร็งฝืนต้านไม่ยอมให้พลังลดทอน
“คุณพระคุณเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อย่าให้คนดีต้องตาย ปกปักษ์รักษาคนที่สละความสุขเพื่อคนอื่นมาตลอดชีวิตด้วย"
ขมังเวทย์ตาแดงกล่ำเอามือปิดหู เสียงนภายังก้อง
“แกเอาชนะฉันไม่ได้หรอก นังนภา... ไม่มีใครเอาชนะพลังของฉันได้ ไม่มี”

เฮลิคอปเตอร์บินผ่านฟากฟ้าไปอย่างรวดเร็ว

ภายในโรงพยาบาลในกรุงเทพฯ เวลากลางคืน เมฆานอนบนเตียงที่ถูกเข็นอย่างรวดเร็วบนทางเดินในโรงพยาบาล นภาจับมือดร. เมฆาวิ่งตามอยู่ข้างเตียง คมศรสั่งตำรวจและบอดี้การ์ดที่ตามหลังมา
“กันทุกคนออกไป ปิดทั้งชั้น อย่าให้ข่าวหลุดออกไปว่าท่านนายกฯถูกลอบยิง สั่งให้ตำรวจนอกเครื่องแบบวางกำลังทั้งโรงพยาบาล”
ตำรวจกับบอดี้การ์ดรีบแยกไปปฏิบัติ
นภามองเมฆา รถเข็นกำลังจะเลี้ยวเข้าห้อง เมฆายกมือให้หยุดก่อน นภาเข้ามาใกล้ เมฆาดึงออกซิเจนออกแล้วบอก
“นภา ขอบคุณอยู่กับผม ขอบคุณที่รักผม”
“คุณอย่าทิ้งฉันนะ เมฆา อย่าทิ้งฉัน”
“ผมไม่อยากทิ้งคุณ ไม่อยากทิ้งบ้านเมือง ผมจะอดทน” เมฆาพูดพลางสูดลมหายใจ
“คุณเป็นคนดีเป็นความหวังของทุกคน เราจะสู้กับอำนาจชั่วร้าย เราจะไม่ยอมแพ้นะคะ เมฆา.. คนดีอย่างคุณต้องไม่ยอมพ่ายแพ้”
เมฆาดึงมือนภามาจูบ นภาซบหน้าลงใกล้ เมฆาเสียงแผ่ว
"ผมรักคุณ"
มือเมฆาหลุดจากมือนภาทีละน้อย เมื่อเตียงเมฆาถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด
“เมฆา คุณต้องไม่เป็นอะไร เราต้องอยู่ด้วยกัน เมฆา...ฉันรักคุณ”
สายตาเมฆาบนเตียงเข็นมองเห็นภาพนภาห่างออกมา เมฆามีสีหน้าเจ็บปวดที่บาดเจ็บและจิตใจมากพอ ๆ กัน
ประตูห้องผ่าตัดปิด นภาสะอื้น คมศรเดินเข้ามา
“เราสั่งปิดเกาะวางกำลังทางเรือล้อมไว้หมดแล้ว มือปืนมันยังหนีออกมาไม่ได้ คุณนภาจำหน้ามันได้ใช่มั้ยครับ”
นภามองจ้องคมศร
“ฉันจำได้ ฉันเห็นคนที่ยิง เธอยิงเมฆา !”
คมศรตกใจ
“ผม ผมเหรอครับที่ยิงท่านนายกฯ”
"มีหลายอย่างที่ไม่น่าเกิดขึ้น"
นภานึกถึงภาพที่เธอเห็นกระสุนหยุด
“นี่ไม่ใช่เรื่องจริง มันต้องมีอะไรสักอย่างอยู่เบื้องหลัง”
นภามองไปที่ห้องผ่าตัดแล้วหันมาบอกคมศร
“ฉันต้องเจอดอกเตอร์แพรไพลินกับหมวดแสงกล้า”
นภาออกไปทันที คมศรมองอย่างสับสน

เวลากลางคืน ภายในห้องผ่าตัด หมอกับพยาบาลพยายามยื้อชีวิตเมฆาอย่างเต็มที่ หมอคนหนึ่งบอก
“ตรวจสอบว่ากระสุนฝังอยู่ที่ไหน”
หมอ2คนที่ 2 กำลังใช้เครื่องตรวจสอบ แล้วชะงักตกใจเมื่อหันไปมองที่หน้าจอเบื้องหน้า
“อาจารย์ครับ ตำแหน่งหัวกระสุน !”
หมอคนแรกหันไปมองที่หน้าจอมอนิเตอร์ที่กำลังฉายออกมาเป็นภาพร่างของเมฆา เห็นว่ากระสุนภายในร่างของเมฆาเคลื่อนที่ได้ไปมา ไม่อยู่กับที่
“กระสุนเคลื่อนที่ได้ !”
“เราจะผ่าออกมาได้ยังไงล่ะครับอาจารย์” หมอคนที่ 2 บอก
คณะแพทย์สีหน้าตกใจกับภาพที่ได้เห็น

นภา ฐานรัฐเดินเร็วมายังทางเดินในโรงพยาบาล ที่หัวมุมจักร อมตฤทธาเลี้ยวมา เมื่อเห็นนภาก็ตรงเข้ามา
“ผมมาเยี่ยมท่านนายกฯ อาการท่านเป็นยังไงบ้าง”
“คุณรู้ได้ยังไงว่านายกฯถูกยิง”
จักรชะงัก นภากระชากปืนออกมาเล็งเข้าใส่ทันที
“ใครเป็นคนวางแผนลอบสังหารท่านนายกฯ... ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนนึงที่สมรู้ร่วมคิด ต้องการมาดูผลงานให้แน่ใจ”
จักรยิ้ม นภาจะเหนี่ยวไก
ฉับพลันร่างจักรกลายเป็นร่างวิญญู นภาตกใจมาก
วิญญูผลักร่างนภาจนถอยหวือไปกระแทกผนังโครมใหญ่ นภาทรุดลงกับพื้น แต่มือไม่ยอมปล่อยปืน นภาเงยขึ้นมาถามอีก
“แก...แกเป็นใครกันแน่”
“ฉันเป็นคนที่แกจะไม่มีวันรู้จักตัวตนที่แท้จริง !”
"แก...”
วิญญูเคลื่อนที่เข้าไปใกล้ นภาตัดสินใจยิง...เปรี้ยง ! กระสุนทะลุร่างวิญญู
นภาตกตะลึงมอง วิญญูยิ้ม บาดแผลสมานกลับมาดังเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วิญญูจ้องบังคับนภาจนไร้การควบคุม นภากำลังหันปากกระบอกปืนเข้าหาตัวเอง
“แก แกฆ่าครามกับทอรุ้ง”
“ฉันจะฆ่าใครก็ได้ ... ที่ฉันไม่อยากให้หายใจ” วิญญูบอก
นภาพยายามขืนปืนที่กำลังหันเข้าหาตัวเอง
“แกเป็นคนยิงเมฆา”
"ความดีจะไม่มีวันพ่ายแพ้เหรอ"
วิญญูถามพลางหัวเราะเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ
“ฮึ ๆ ความดีมันช่วยใครไม่ได้หรอก”
วิญญูบังคับให้นภาจ่อปืนเข้าที่ปลายคางตัวเอง
“อำนาจของฉันต่างหากที่จะครอบครองโลกใบนี้ อำนาจของฉันต่างหากที่ชนะความดี ชนะคนดี อำนาจของฉันต่างหากที่จะกำหนดชะตาคนทั้งโลก”
นิ้วนภากำลังจะเหนี่ยวไก วิญญูยิ้ม นภาหลับตา
“ไม่มีอำนาจใดชนะธรรมะ ไม่มีอำนาจใดชนะความดี ความดีจะปกป้องผู้ประพฤติดี !”
วิญญูชะงัก ชั่วขณะนภาเหมือนหลุดพ้นจากอำนาจ ปืนในมือกลับไปเล็งที่ร่างของวิญญู
วิญญูปัดปืนกระเด็นแล้วตรงเข้าบีบคอนภา
“วันนี้เป็นวันดับแสงของพวกแก วันที่ความดีไม่มีทางชนะอำนาจมืดได้อีกแล้ว”
นภากำลังหายขาดอากาศหายใจ

ภายในห้องผ่าตัดโกลาหลไปกับการช่วยยื้อชีวิตเมฆา ที่จอมอนิเตอร์ กระสุนยังเคลื่อนที่ไปมาภายในร่างเมฆา หมอคนแรกหันมาสั่งทีมแพทย์
“ล้มเลิกการผ่าหัวกระสุน อันตรายเกินไป”
หมอคนที่ 2 สั่งพยาบาล
“คนไข้เสียเลือดมาก ให้เลือดเพื่อประทังอาการไปก่อน”
“ถ้าเราไม่ผ่ากระสุนออกมา คนไข้อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอด” หมอคนแรกบอก
“คงต้องวางแผนหาทางรักษากันต่อไปครับอาจารย์” หมอคนที่สองว่า

บริเวณทางเดินในโรงพยาบาล วิญญูลากนภาที่กำลังดิ้นรนขัดขืนมาตามทางเดินด้วยแรงมหาศาล
นภาพยายามจะพูด แต่ถูกวิญญูล็อกหลอดลม ไม่ยอมให้เธอเปล่งเสียงออกมาได้อีก
“อำนาจมืดจะครอบครองทุกชีวิตบนโลกนี้ ไม่มีใครขัดขวางเส้นทางของฉันได้ ที่ ๆ คนดีอย่างพวกแกจะไปอยู่รวมกัน”
วิญญูหยุดเท้าที่หน้ากระจกหน้าต่างบานใหญ่ แล้วหันมามองนภา
“มีอยู่ที่เดียว.. คือ...นรก”
วิญญูยกร่างนภาขึ้นด้วยมือเดียวแล้วโยนไปกระแทกหน้าต่าง ร่างของนภากระแทกกระจกหน้าต่างจนแตกละเอียด ร่างของเธอลอยละลิ่วทะลุหน้าต่างออกไป วิญญูยิ้มร้ายสะใจเมื่อนึกถึงจุดจบของนภา

นภาร่วงหล่นจากตัวตึกลอยดิ่งมายังข้างล่าง ร่างของเธอกระแทกลงไปที่หลังคารถยนต์ที่จอดอยู่ เสียงสัญญาณกันขโมยดังลั่น กลุ่มคนบริเวณนั้นวิ่งกรูเข้ามาดูเหตุการณ์
ร.ต.ต.แสงกล้า พญ. แพรไพลินและคมศรแหวกกลุ่มคนเข้ามาแล้วตกใจที่เห็นนภานอนนิ่งอยู่บนหลังคารถ ในลักษณะที่หัวห้อยมายังกระจกด้านหน้า
-แสงกล้า,แพรไพลิน,คมศรต่างนิ่งอึ้ง ช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ประตูห้องไอซียูถูกเปิดออก คมศร สุริยนตรงเข้าไปหาคุณหมอ ขณะที่แสงกล้าและแพรไพลินยืนรอฟังผลอยู่
"คุณนภาเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ” คมศรถาม
"ผมเสียใจด้วย"
ทุกคนรับฟังผลอย่างเข้าใจและยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็เสียใจกับการสูญเสียนภา คมศรเดินออกไปทางหนึ่งของห้อง แพรไพลินแปลกใจ
“คมศร คุณจะไปไหน”
"ผมจะไปรายงานท่าน"
คมศรเดินตรงออกไปทางห้องรักษาตัวของดร. เมฆา ร.ต.ต.แสงกล้า อภิไชย และพญ. แพรไพลินนวิยากุลรู้สึกสะเทือนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ดร. เมฆานอนนิ่งเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ในห้องไอซียู มีเครื่องช่วยชีวิตพันธนาการอยู่ระโยงระยางเต็มไปหมด คมศรเดินตรงเข้ามายืนรายงาน เมฆาเหมือนจะรับรู้เรื่องราวทั้งหมด
“ท่านครับ... ผมขอแสดงความเสียใจด้วย คุณนภาจากเราไปแล้วครับ”
ร่างของเมฆาที่นอนนิ่งมีหยดน้ำตาไหลออกมา เสมือนรับรู้เรื่องราวทั้งหมด
“ผมจะเก็บศพของคุณนภาไว้ เพราะรู้ดีว่าท่านคงต้องการจัดพิธีให้กับคนที่ท่านรักด้วยตัวท่านเอง ผมสัญญาครับ ผมจะเอาตัวพวกมันมาลงโทษให้ได้ แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของผม”
คมศรสัญญาต่อหน้าร่างของเมฆาด้วยน้ำตานองหน้า

แสงกล้าและแพรไพลินเดินเข้ามาในห้องดับจิต ทั้งคู่มองไปยังร่างนภาบนเตียง
"ท่านนายกเป็นเจ้าชายนิทรา ภรรยาท่านต้องมาเสียชีวิต พวกมันทำอย่างนี้เพื่ออะไร" แพรไพลินว่า
“มันต้องการถอนรากถอนโคนทุกคนที่ขัดขวาง”
“ฉันไม่อยากคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับประเทศของเรา”
“ต่อไปคงไม่เหลือพื้นที่ให้คนดีได้เดิน”
ร.ต.ต. แสงกล้า อภิไชยเริ่มหมดหวังกับชะตากรรมบ้านเมือง และท้อแท้กับการที่คนดีต้องเสียชีวิต
คมศร สุริยนเดินเข้ามาในห้อง
"ท่านผู้การมาถึงแล้ว"
แพรไพลินและแสงกล้าหันไปที่ประตู เห็นผู้การอินทนนท์ และบอดี้การ์ดสองคนเดินเข้ามา
“ผู้การอินทนนท์”

มุมหนึ่งในห้องดับจิต บรรยากาศเศร้าสลด ร่างของนภานอนบนเตียง
อินทนนท์เดินเข้ามายืนมองนภา สีหน้าหม่นหมองและเศร้า แต่แววตายังคงเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็ง
“นภา...ประเทศนี้จะจดจำคุณไว้ คุณเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งที่เข้มแข็งและกล้าหาญ คุณทำหน้าที่ปกป้องดูแลสามีจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต"

อ่านละคร เหนือเมฆ 2 มือปราบจอมขมังเวทย์[3] วันที่ 22 ธ.ค. 55

เหนือเมฆ2 : มือปราบจอมขมังเวทย์
เหนือเมฆ2 บทประพันธ์ - บทโทรทัศน์ : คฑาหัสถ์ บุษปะเกศ
เหนือเมฆ2 กำกับการแสดง : นนทรีย์ นิมิบุตร
เหนือเมฆ2 ผลิตโดย : บริษัท เมตตามหานิยม จำกัด โดยผู้จัด ฉัตรชัย เปล่งพานิช
เหนือเมฆ2 แนวละคร : ดราม่า แอ็คชั่น แฟนตาซี
เหนือเมฆ2 ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
เหนือเมฆ2 เริ่มออกอากาศตอนแรกวันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manage