@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 21 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 21 ธ.ค 2555

ดิฉันคงต้องให้เป็นหน้าที่ของคุณเอกพล ผู้จัดการฝ่ายบริหารพื้นที่ของเจพาร์คค่ะ”
“สวัสดีครับ ยินดีนะครับที่เราจะได้ร่วมงานกัน คุณพิม”
เอกพลยื่นมือมาตรงหน้าพิมภา พิมภามองเอกพลอย่างรังเกียจ แต่จำต้องยื่นมือไปจับมือเอกพล เอกพลบีบมือพิมภายิ้มข่มว่าหนีไม่พ้นแน่ พิมภารีบดึงมือออก
“เอ่อ ทานอาหารเช้ากันก่อนดีมั้ยคะ จะได้คุยงานกันไปด้วย”
สุกัญญาตั้งใจพาการะเกตุออกไป เอกพลจะได้ห่างออกมาจากพิมภา
“ยัยเยอะเนี่ยนะ เจ้าของเจพาร์ค” ลัลนาบอกออกมา

“คำว่าเยอะไม่พอหรอก ยัยนี่น่ะมากมาย” ลัลนากับพิมภาสบตากัน “โดนใช่มั้ยเราน่ะ”
“บอกได้เลยว่า แรง”



“อืม”
พิมภากับลัลนามองไปที่การะเกตุ
“ลงช็อปคราวนี้ หืดขึ้นคอแน่”
“แต่ตอนนี้ที่สำคัญ คือยอดซื้อสินค้าจากงานนี้ เธอคงไม่แกล้งลืมหรอกนะ”
“ไปตัดสินกันที่บริษัท”
สองสาวต่างเชิดแยกกันไปที่โต๊ะของตัวเอง ลัลนาจงใจเดินผ่านโต๊ะภัทรพล
“พี่ภัทรเดี๋ยวแนนกลับด้วยนะ ไม่อยากกลับรถตู้”
“เอาสิ”

ลัลนาเดินผ่านภัทรพลก็ไม่มองหน้า ลัลนามองอย่างเริ่มไม่ชอบใจอยากให้ภัทรพลสนใจเหมือนเดิม
ที่คอนโดเอกพล ปราสินีมองนาฬิกาอย่างกระวนกระวาย ปราสินีหยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาดูลุ้นๆ เห็นว่าขึ้นสองขีด ปราสินีดีใจมาก ปราสินีรีบออกจากห้องน้ำมาหยิบมือถือโทรออกขณะนั้นเอกพลกำลังจะเดินกลับไปที่ห้องพัก เสียงมือถือเอกพลดัง เอกพลมองแล้วกดรับ

“ว่าไงปลา”
“พี่เอก ปลาท้องค่ะ” ปราสินีบอกอย่างดีใจ
“ว่าไงนะ”
“ปลาบอกว่าปลากำลังท้องลูกของเราค่ะ พี่ดีใจมั้ย”
เอกพลหน้าเครียด
“แล้วปลารู้จักคลินิกที่ไหนบ้างไหม”
“จะให้ปลาไปฝากท้องที่คลินิกเหรอคะ แต่ปลาว่า...”
“ไปเอาออกซะ” ปราสินีตะลึง
การะเกตุเดินเข้ามาเอกพล
“เอกพล” เอกพลหันมา
“สักครู่นะครับคุณเกตุ” เอกพลคุยโทรศัพท์กับปราสินีต่อ “ปลาไปจัดการซะ แค่นี้นะ”
เอกพลกดวางสาย ปราสินีผิดหวังอย่างแรง
“คุณหายไปไหนมา ฉันหิวจะแย่แล้ว” การะเกตุเสียงแข็งใส่เอกพล
“ขอโทษนะครับ งั้นเรารีบไปที่ห้องอาหารดีมั้ยครับ”
การะเกตุเดินนำไป เอกพลรีบตามไป

การะเกตุเดินเข้ามาในห้องอาหารของรีสอร์ทกับเอกพล กลุ่มของบริษัทนารีทั้งหมดหันไปมองเอกพลอย่างเหม็นหน้า
“น้องลัลคะ นั่นมันยัยตัววุ่นวายเมื่อคืนนี่คะ ทำไมมากับนายเอกพลล่ะคะ” ซูซี่สะกิดลัลนา
“ผีเน่ากับโลงผุไงคะ” ลัลนามองเหยียดๆ
สุกัญญาเห็นการะเกตุ สุกัญญาลุกจากโต๊ะเดินไปหาการะเกตุ
“สวัสดีค่ะคุณการะเกตุ”
“น้องลัลดูสิคะ คุณสุลุกไปต้อนรับเองด้วย” ซูซี่สะกิดลัลนา นันทิกานต์ทนไม่ไหวรีบมาหาพิมภา
“ยัยพิม ท่าจะไม่ใช่ลูกค้าธรรมดาแล้วค่ะ”
“เชิญทางนี้ค่ะ” สุกัญญาพาการะเกตุมาที่โต๊ะ เอกพลตามมา “แนนจ๊ะ ตามลัลนามาให้พี่หน่อย” นันทิกานต์รีบไปเรียกลัลนา ลัลนาลุกเดินมา ซูซี่กับนันทิกานต์ตามมายืนห่างๆ อย่างอยากรู้ “ตรีวิญ พิม ลัล นี่คุณการะเกตุ เจ้าของห้างเจพาร์คที่เรากำลังจะไปลงช็อปใหญ่”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณตรีวิญ” การะเกตุมองตรีวิญแต่ไม่สนใจลัลนากับพิมภาเลย “เรื่องการติดต่อพื้นที่ ดิฉันคงต้องให้เป็นหน้าที่ของคุณเอกพล ผู้จัดการฝ่ายบริหารพื้นที่ของเจพาร์คค่ะ”
“สวัสดีครับ ยินดีนะครับที่เราจะได้ร่วมงานกัน คุณพิม”
เอกพลยื่นมือมาตรงหน้าพิมภา พิมภามองเอกพลอย่างรังเกียจ แต่จำต้องยื่นมือไปจับมือเอกพล เอกพลบีบมือพิมภายิ้มข่มว่าหนีไม่พ้นแน่ พิมภารีบดึงมือออก
“เอ่อ ทานอาหารเช้ากันก่อนดีมั้ยคะ จะได้คุยงานกันไปด้วย”
สุกัญญาตั้งใจพาการะเกตุออกไป เอกพลจะได้ห่างออกมาจากพิมภา
“ยัยเยอะเนี่ยนะ เจ้าของเจพาร์ค” ลัลนาบอกออกมา
“คำว่าเยอะไม่พอหรอก ยัยนี่น่ะมากมาย” ลัลนากับพิมภาสบตากัน “โดนใช่มั้ยเราน่ะ”
“บอกได้เลยว่า แรง”
“อืม”
พิมภากับลัลนามองไปที่การะเกตุ
“ลงช็อปคราวนี้ หืดขึ้นคอแน่”
“แต่ตอนนี้ที่สำคัญ คือยอดซื้อสินค้าจากงานนี้ เธอคงไม่แกล้งลืมหรอกนะ”
“ไปตัดสินกันที่บริษัท”
สองสาวต่างเชิดแยกกันไปที่โต๊ะของตัวเอง ลัลนาจงใจเดินผ่านโต๊ะภัทรพล
“พี่ภัทรเดี๋ยวแนนกลับด้วยนะ ไม่อยากกลับรถตู้”
“เอาสิ”
ลัลนาเดินผ่านภัทรพลก็ไม่มองหน้า ลัลนามองอย่างเริ่มไม่ชอบใจอยากให้ภัทรพลสนใจเหมือนเดิม

ทุกคนเตรียมตัวเดินทางกลับ ภัทรพล ฤชวี พิมภา ลัลนา ซูซี่ นันทิกานต์เดินมาส่งสุกัญญาขึ้นรถตู้ ตรีวิญจะขึ้นรถหันมาหาพิมภา
“คุณพิมจะกลับกรุงเทพฯเลยมั้ยครับ”
ภัทรพลไม่พอใจแทนน้องเขย
“เราคงจะแวะไปเที่ยวถ่ายรูปที่ปาลิโอหน่อย ให้สามีภรรยาได้มีเวลาสวีทกันบ้างน่ะครับ”
ตรีวิญหน้าเสียไปนิด
“งั้นพี่ไปก่อนนะ” สุกัญญาบอก ตรีวิญมองพิมภา
“ไปก่อนนะครับ”
พิมภายิ้มรับ ฤชวีเข้ามาจับมือพิมภา
“เดินทางปลอดภัยนะครับ”
ตรีวิญหน้าตึง สุกัญญาเดินออกไป ตรีวิญเดินตาม พิมภามองมือฤชวีที่จับ
“คุณต้น”
“เนียนไงครับ คุณพิม” ฤชวียิ้มเนียนๆ
ลัลนามองภัทรพลพยายามจะเรียกร้องความสนใจ
“มาเพชรบูณณ์ทั้งที ได้เที่ยวบ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ” ลัลนามองภัทรพลอย่างหวังว่าอีกฝ่ายจะชวน แต่ภัทรพลเงียบไม่พูด ลัลนาเสียหน้าหันไปทางซูซี่ “พี่ซูซี่อยากไปก็รีบไปเก็บกระเป๋าสิคะ จะได้รีบไป”
“ฮะ พี่อยากไปไหนเหรอคะ” ซูซี่ถามงง
“เก็บกระเป๋าค่ะพี่ซูซี่” ลัลนาเสียงแข็ง

“รีบไปเอากระเป๋าสิแนน แดดแรงเดี๋ยวจะถ่ายรูปไม่สวย”
ภัทรพลเดินออกไป นันทิกานต์ต้องรีบตาม ลัลนามองไม่พอใจเดินออกไปอีกทาง ซูซี่รีบตามไป ฤชวีมองพิมภา

“เราไปเก็บกระเป๋ากันนะครับ”
“อืม”
ฤชวีกับพิมภากำลังจะเดินไป
“คุณต้นครับ” ฤชวีกับพิมภาชะงัก “คือ คุณหญิงท่านเห็นคุณต้นจากข่าวเมื่อเช้า ท่านถาม ผมเลยจำเป็นต้องบอก”
พิมภามองฤชวีที่หน้าเครียด ฤชวีรู้ว่าเป็นเรื่องแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง”
ผู้จัดการออกไป ฤชวีหยิบมือถือกดโทรหามิ้นท์ พิมภามองอย่างไม่สบายใจนัก

มือถือมิ้นท์ดัง มิ้นท์กดรับสายสีหน้าไม่ค่อยดี
“พี่ต้น”
“มิ้นท์ คุณย่าเห็นข่าวแล้ว ท่านว่ายังไงบ้าง”
“คุณย่า”
ชุติภาแย่งโทรศัพท์จากมิ้นท์
“ตาต้น”
“คุณย่า” ฤชวีตกใจ
“ตาต้น แกแต่งงานโดยที่ไม่บอกย่าได้ยังไง แล้วแกไปคว้าผู้หญิงที่ไหนมาฮะ”
“คุณย่า ใจเย็นๆ นะครับ”
พิมภามองอาการฤชวีรู้ว่าเป็นเรื่องแน่
“ย่าไม่ยอมให้ผู้หญิงที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเป็นหลานสะใภ้ของย่าแน่ๆ แกโดนมันจับใช่ไหมตาต้น”
“คุณย่าครับอย่าเพิ่งอคติกับคุณพิมแบบนั้นสิครับ” ชุติภายิ่งโกรธ
“นี่ไม่ทันไรแกก็ออกรับแทนเมียแกแล้วเหรอ หน้ามืดตามัวจนไม่สนใจย่าแล้วใช่ไหม”
“คุณย่าครับ ผม”
“ไม่ต้องพูดแล้ว แกกลับมาเมื่อไหร่รีบพาผู้หญิงคนนั้นมาหาย่า”
ชุติภาวางสายมองมิ้นท์ มิ้นท์เลิ่กลั่กแล้วทำจะเป็นลม
“ถ้าคิดจะแกล้งเป็นลมหนีย่าล่ะก็ ย่าจะฟาดแกให้สลบจริงๆ เลย”
“โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย ไอ้มิ้นท์เอ๊ย”
ฤชวีสีหน้าเครียด
“มีอะไรเหรอคุณ” พิมภาถามขึ้นมา
“คุณย่ารู้เรื่องของเราแล้ว”
“โกรธมากเลยสิคุณ”
“มาก”
พิมภารู้สึกว่าตัวเองทำให้ฤชวีเดือดร้อน จึงเริ่มเห็นใจเขา

ภัทรพล นันทิกานต์เดินเข้ามาในปาลิโอ ภัทรพลถ่ายรูปตามมุมต่างๆ
“พี่ภัทรจะพาสองคนนั้นมาสวีทไม่ใช่เหรอ ดูโน่นสิพี่”
นันทิกานต์สะกิดภัทรพล ภัทรพลหันไปเห็นฤชวีเครียดๆ ในขณะที่พิมภาก็มองอย่างเป็นห่วง ภัทรพล เดินถอยลงไปให้เท่ากับพิมภา
“ไอ้พิม คุณต้นเป็นอะไร”
นันทิกานต์เดินถอยลงมาประกบอีกคน
“แกหาเรื่องอะไรเขาอีก”
“ฉันเปล่านะ ที่บ้านเขามีเรื่อง”
“น่าเห็นใจนะ ต้องเหนื่อยกับแกมาตั้งเยอะ แล้วที่บ้านยังมีเรื่องอีก เฮ้อ...อุตส่าห์พามาเที่ยวกะว่าจะให้อารมณ์ดีสักหน่อย หน้าเครียดหนักกว่าเดิมอีก”
พิมภาคิดๆ รู้สึกผิดมองฤชวีที่เดินนิ่งๆ เครียดๆ พิมภาตัดสินใจเข้าไปควงแขนฤชวี ฤชวีมองพิมภา พิมภายิ้มให้
“คุณสามีค้า ทำหน้าดีๆ หน่อย พี่ภัทรกับไอ้แนนคิดว่าฉันเป็นนางมารทรมานชีวิตคุณกันหมดแล้ว พี่ภัทร ถ่ายรูปหน่อยสิ” ฤชวียังมองงงๆ พิมภาจับแก้มฤชวีให้ยิ้ม “ยิ้มหน่อยสิคะ ยิ้ม”
พิมภาจับแก้มฤชวีให้ยิ้ม ส่วนพิมภาหันมายิ้มให้กับกล้อง ภัทรพลกดชัตเตอร์ แชะ พิมภามองฤชวีที่ยังยิ้มหน้าเครียด ๆ
“รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวฉันมา” ฤชวียืนรอ ภัทรพลถ่ายรูปให้นันทิกานต์ที่โพสท์อย่างสนุกสนาน พิมภายื่นไอศกรีมมาตรงหน้าฤชวี “อ่ะ กินหวานๆ จะได้ดีขึ้น แต่ถ้าคุณกินของหวานแล้วคุณจะดุไหม”
ฤชวีมองพิมภาที่แซวด้วยหน้าตากวนประสาทมาก
“ผมไม่ดุแต่ผมกัดเลยนะ”
“ล้อเล่ง ล้อเล่ง กินนะจะได้สดชื่น”
ฤชวีค่อยยิ้มออก นันทิกานต์วิ่งเข้ามา
“พิม คุณต้น ถ่ายรูปกันค่ะ”
พิมภา ฤชวี นันทิกานต์โพสท์ท่าถ่ายรูปสนุกๆ
“ไอ้แนน ให้คู่รักเขาถ่ายคู่กันบ้าง เป็นก้างตลอดน่ะแก” ภัทรพลดึงนันทิกานต์ออกมา พิมภากับฤชวียืนคู่กันถ่ายรูปแต่ตัวตรงมาก “นี่ไม่ได้ถ่ายบัตรประชาชน เอาแบบนี้”
ภัทรพลจับให้พิมภาชิดกับฤชวีมีจับท่าให้เหมือนหอมแก้ม
“เฮ้ย ไม่เอาอ่ะพี่ภัทร”
“สามีภรรยากัน แค่ทำท่าหอมแก้ม ทำเขินยังกับไม่ใช่” ภัทรพลจ้องพิมภากับฤชวีอย่างจับผิด “เอ๊ะ หรือว่า”
พิมภาตกใจรีบทำเนียนขยับเข้าไปตั้งท่าเหมือนจะหอมแก้ม
“เอ้า จะถ่ายก็รีบๆ เข้าสิพี่ภัทร”

“มองหน้ากันหวานๆ หน่อย นั่นล่ะ”
ฤชวีมองพิมภาที่ขยับเข้ามาใกล้มาก ฤชวีมองหวานๆ


ภัทรพลถ่ายรูปเสร็จ แต่ฤชวีก็ยังมองพิมภาหวานมากๆ พิมภาหันมาเจอก็ชะงักอึ้งมองเหมือนโดนสะกด ภัทรพลถ่ายอีกรูป เป็นภาพหวานๆ สองคน นันทิกานต์มองฤชวีที่ยังหวานไม่เลิก
“คุณต้นค้า ถ่ายรูปเสร็จตั้งนานแล้วค่า หวานเกินไปแล้ว”
พิมภารู้สึกตัวมองฤชวีอย่างเขินๆ
“ไอ้พิม พี่ไปซื้อน้ำนะ ไปแนน”
“แนนไม่หิวนี่”
“แล้วแกจะอยู่เป็นก้างหรือไง ไป”
“อ๋อ” นันทิกานต์มองพิมภากับฤชวี “เก็ทล่ะ”
ภัทรพลออกไป นันทิกานต์รีบตาม

อีกมุมหนึ่งที่ปาลิโอ ลัลนาเดินมากับซูซี่ ลัลนามองหาพลางเดินจ้ำพรวดๆ ซูซี่ต้องจ้ำตาม
“น้องลัลค้า นี่มาเที่ยวหรือมาตามควายค่ะ เดินเร็วขนาดนี้”
“โอ้ย อยู่ไหนเนี่ย”
“น้องลัลหาใครอยู่คะ”
“ก็หา...” ลัลนาจะบอกอย่างลืมตัวแล้วนึกได้ “เอ่อ หา น้ำกินสิคะ ร้อนจะตาย”
ซูซี่ชี้ด้านหลังลัลนา
“ก็อยู่นี่ไงคะร้านน้ำ” ลัลนาหันไปมอง
“เอ้า ก็ซื้อสิคะลัลร้อน”
ภัทรพลกับนันทิกานต์เข้ามาแล้วชะงักที่เห็นลัลนา ซูซี่หันมาเจอ
“น้องแนน มาพอดีถ่ายรูปให้พี่หน่อยสิคะ น้องลัลมาถึงก็พาเดินๆ หาอะไรไม่รู้ พี่จะถ่ายรูปก็ไม่ยอมถ่ายให้”
นันทิกานต์เห็นภัทรพลกับลัลนายืนมองหน้ากันนิ่งๆ นันทิกานต์เลิ่กลั่กแล้วตัดสินใจคว้ามือซูซี่
“มาพี่ซูซี่ แนนถ่ายรูปให้ มุมโน้นดีไหม”
นันทิกานต์ดึงซูซี่ให้ห่างออกไป ซูซี่ไม่รู้เรื่องโพสท์ท่าถ่ายรูปใหญ่
ภัทรพลจะไป แต่ลัลนาขยับมาขวาง ภัทรพลจะขยับไปอีกทาง แต่ลัลนาเดินมาขวางไว้ ภัทรพลมองว่าจะเอายังไง
“เมื่อคืนคุณมาว่าฉันแล้วก็เดินหนี ฉันไม่ยอมนะ”
“ผมแค่พูดความจริง หรือคุณจะเถียงว่าที่ผมพูดไม่จริง”
“แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาพูดกับฉันแบบนั้น”
“ผมรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าไม่มีสิทธิ์ แต่มันผิดที่คิดว่ามีหวัง ขอใจผมคืนนะครับ ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้จักคำว่าเจ็บ”
ภัทรพลยิงใส่แล้วก็ไป ลัลนายืนอึ้ง นันทิกานต์หันมาเห็นภัทรพลเดินไปก็รีบคืนกล้องให้ซูซี่แล้วรีบตามไป
“พี่ภัทร รอด้วยสิ”
ซูซี่เข้ามาหาลัลนา
“มีอะไรกันคะน้องลัล”
“ไม่มีอะไรค่ะ ลัลจะกลับบ้าน”
ลัลนาเดินออกไปเลย ซูซี่งง
“อะไรกันว้า รอพี่ด้วยน้องลัล” ซูซี่รีบตามไป

ขณะนั้นพิมภาโพสท์ท่าถ่ายรูปโดยมีฤชวีถ่ายให้ พอฤชวีถ่ายเสร็จพิมภาก็เข้ามาดึงกล้องจากฤชวีแล้วยื่นกล้องแบบถ่ายตัวเองกับฤชวี
“ยิ้มสิคุณ”
ฤชวียิ้ม พิมภาลดกล้องลงมาแล้วเปิดเช็คภาพดู ฤชวีขยับเข้ามาดูใกล้ๆ สองคนมองภาพยิ้มๆ ไม่ทันรู้สึกว่าอยู่ใกล้กันมาก พิมภาขำแล้วหันมาเจอหน้าฤชวีที่อยู่ใกล้ๆ สองคนมองกันนิ่งไปนิด
“ฉันขอโทษนะคุณต้น ย่าคุณคงโกรธมาก”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเต็มใจ”
พิมภายิ่งรู้สึกผิด
“อดทนอีกหน่อยนะ ถ้าฉันคิดหาวิธีเคลียร์เรื่องของเราได้เมื่อไหร่ คุณจะได้กลับไปใช้ชีวิตของตัวเองแล้วก็เลิกวุ่นวายเพราะฉันซะที”
ภัทรพลยืนฟังฤชวีกับพิมภาคุยกันโดยที่ฤชวีกับพิมภาไม่เห็นภัทรพล นันทิกานต์เดินถือแก้วน้ำเข้ามาหาภัทรพล
“มายืนทำอะไรตรงนี้อ่ะพี่”
ภัทรพลหันมองนันทิกานต์
“ไอ้แนน แกไปเรียกสองคนนั้นกลับได้แล้ว พี่รีบ”
“พี่จะรีบไปไหน”
“ให้ไปตาม ไม่ได้ให้ถาม”
“จ้า”
นันทิกานต์รีบไป ภัทรพลมองนันทิกานต์ที่ไปลากพิมภากับฤชวีมาสายตามองอย่างสงสัย

รถการะเกตุเข้ามาส่งเอกพลที่หน้าคอนโด
“ขอบคุณนะครับ”
“เดี๋ยว ผู้หญิงที่ชื่อพิมภานี่เคยมีกรณีกับคุณใช่มั้ย” เอกพลอึ้งไปนิด “ไม่ต้องห่วงเรื่องส่วนตัวฉันไม่สน ฉันแค่อยากรู้ว่ารายละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อพิมภา”
“คุณอยากรู้เรื่องของพิมทำไมครับ”
“พูดมาฉันรอฟังอยู่”
เอกพลงรู้ว่าการะเกตุต้องได้ข้อมูลในสิ่งที่อยากรู้เดี๋ยวนี้

เอกพลถือกระเป๋าเสื้อผ้าเข้ามาในห้อง ปราสินีออกมาจากห้องดีใจที่เห็นเอกพล
“พี่เอก”
ปราสินีเข้าไปกอดเอกพลจะหอมแก้ม
“จัดการหรือยัง”
ปราสินีชะงักมองเอกพล
“อีกสองสามวันจะไปจัดการค่ะ” เอกพลโอบปลอบ
“ปลาต้องเข้าใจนะว่าพี่ไม่ชอบเด็ก แล้วเราก็ยังไม่พร้อม”
“ค่ะ ปลาเข้าใจ”

เอกพลยิ้ม ปราสินีกอดเอกพลแต่หน้าเสียมาก
รถพิมภาแล่นเข้ามาจอดเอี๊ยด! หน้าคอนโด พิมภานั่งอยู่ด้านหลัง ฤชวีนั่งข้างคนขับ ทั้งคู่หน้าเกือบทิ่ม


“พี่ภัทร ตอนไปส่งไอ้แนนก็ขับเร็วซะอย่างกับอยู่ในสนามแข่ง พี่รีบอะไรนักหนา”
“รีบลงไปเถอะน่าทั้งสองคนเลย พี่มีธุระ”
“พี่จะไปไหน”
“ไม่ต้องรู้หรอกลงไปได้แล้วไป”
พิมภากับฤชวีลงจากรถ ภัทรพลออกรถไปอย่างเร็ว
“พี่ภัทรจะไปไหนของเขานะ”

ชุติภายังอยู่ที่บ้านมิ้นท์และกำลังเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย ชุติภาจะกดโทรศัพท์โทรตามฤชวี มิ้นท์นั่งมองเครียดๆ
“คุณย่าคะ พี่ต้นเขาขับรถทางไกลไปกดดันมากๆ เดี๋ยวจะเป็นอันตรายนะคะ”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 21 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage