@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 25 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 25 ธ.ค 2555

“จัดฉากเรื่องการแต่งงานครั้งนี้ขึ้นมาแทน แล้วมันทำให้อะไรๆ ดีขึ้นมาหรือไงคุณต้น”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
ฤชวีกับพิมภาหอบของเข้ามา ภัทรพลส่งซิกให้นันทิกานต์เข้าไปสำรวจพิมภาว่าเป็นอะไรหรือเปล่า นันทิกานต์เข้ามาดูพิมภาใกล้ๆ
“แขนขาครบ ไม่บุบสลาย”
ฤชวีรู้ทันว่านันทิกานต์กับภัทรพลเป็นห่วงว่าพิมภาโดนชุติภาเล่นงานรึเปล่า
“คุณย่าผมเล่นงานอะไรคุณพิมไม่ได้หรอกครับ คุณพิมเค้าเอาอยู่”
“คุณต้น”

“ผมเอาของไปเก็บในครัวดีกว่า”
“พิมช่วยค่ะ”
ฤชวีกับพิมภาเอาของไปเก็บในครัว ภัทรพลกับนันทิกานต์เข้ามาสุมหัวกัน



“ค่อยโล่งใจหน่อย ไม่งั้นคืนนี้ถึงนอนหลับก็ฝันร้ายแน่” นันทิกานต์บอกอย่างโล่งอก
“ถ้าย่าคุณต้นรับยายพิมได้ก็ไม่มีปัญหา เพราะพ่อกับแม่พี่น่ะชอบคุณต้นอยู่แล้ว”
“แต่ถ้าพ่อกับแม่พี่รู้ว่าสองคนนี้โกหก ระเบิดไม่ลงหรือพี่ภัทร”
“เดายาก แต่ถึงไม่รู้วันนี้ วันนึงก็ต้องรู้อยู่ดี จะช้าจะเร็วก็เท่านั้นแหละ”
“อืม ก็ขอให้ช้าหน่อยละกันพี่”

นันทิกานต์กับภัทรพลมองพิมภากับฤชวีอย่างเป็นห่วง
พิมภาเข้ามานั่งที่เตียง ฤชวีนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะในห้องนอน
“เมื่อไหร่พี่ภัทรจะกลับซะที” พิมภาบ่นออกมา
“ทำไมครับเบื่อมีต้องมีผมนอนร่วมห้องเหรอครับ”
“เปล่าหรอกค่ะ”
“ถ้าคุณพิมไม่สบายใจ ผมออกไปนอนข้างนอกก็ได้นะครับ ถ้าคุณภัทรถามผมจะบอกว่าเราทะเลาะกันคุณงอนก็เลยไล่ผมออกจากห้อง”
“คุณต้นไม่ต้องทำให้มันยากขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“อ้าวก็ปกติผมเห็นคุณพิมชอบทำเรื่องง่ายๆ ให้มันเป็นเรื่องยากนี่ครับ”
พิมภาชักไม่พอใจที่ถูกฤชวีกัด
“ไม่ใช่เพราะวันนี้เจอว่าที่คู่หมั้น เลยอยากทำตัวให้ว่างเว้น ฟรีอะไรทำนองนี้เหรอคะ”
“คุณก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าไม่ว่าผมว่างหรือไม่ว่าง คุณการะเกตุเค้าก็รอ” ฤชวียั่วกลับ พิมภาอึ้ง ไม่นึกว่าจะถูกฤชวีย้อนแบบนี้
“ถามจริงๆ นะคะคุณ ที่จริงคู่หมั้นคุณก็ไม่เลวนะ ตังค์ก็มี ถ้าคุณยอมแต่งก็ไม่น่ามีปัญหา ดูเหมาะสมกันดี”
“เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของหัวใจไม่ใช่ความเหมาะสม ถ้าเราจะอยู่กับใครสักคนไปจนตายจะต้องเป็นคนที่ผมตื่นมาเจอเค้าเป็นคนแรกและได้เห็นเขาก่อนหลับตา”
พิมภาได้ยินแล้วรู้สึกชอบในความคิดของฤชวีแต่ทำปากแข็ง
“ฉันว่าคุณเขียนนิยายมากไปแล้วคะคุณต้น” ฤชวีหน้าเสียไปนิดหนึ่ง พิมภานึกได้ “คุณต้นไข่ของเล่นที่เราไขวันนี้ล่ะคะ”
“ผมทิ้งไปแล้ว”
“คุณทิ้งไปทำไมคะ”
“ก็คุณบอกว่ามันทำให้คุณดูเป็นเด็ก”
“ก็ฉัน...” พิมภานึกคำพูดไม่ออก “แต่ก็นั่นแหล่ะ คุณก็ไม่ควรจะทิ้งไป”
“แล้วไม่กลัวว่าคุณตรีวิญรู้ว่าเก็บไว้แล้วจะหาว่าคุณทำตัวไม่เหมาะสม ทำตัวเด็กเหรอครับ”
“แต่ก่อนจะทิ้งของฉันคุณควรถามฉันก่อน”
“ก็ผมทิ้งไปแล้วนี่ครับ จะให้ทำไง ผมง่วงแล้ว นอนก่อนนะครับ”
ฤชวีไปนอนห่มผ้า พิมภาได้แต่มองฤชวีอย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วก็ล้มตัวลงนอน ฤชวีที่นอนหันหลังให้พิมภาเอาแหวนที่อยู่ในไข่ขึ้นมาดู อมยิ้มที่ได้รู้ว่าพิมภายังอยากได้อยู่และก็สะใจที่เห็นว่าพิมภาไม่สบอารมณ์ที่บอกว่าทิ้งไปแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อพิมภากับภัทรพลออกมาจากห้อง ฤชวีก็เตรียมอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว
“แกนี่โชคดีจริงๆ ไอ้พิมที่มีคนดูแลเอาใจขนาดนี้” ภัทรพลบอก
“เหรอ”
“ผู้ชายดีๆ แบบนี้หาได้ที่ไหน แต่จะว่าไปก็มีอยู่อีกคน”
“ใคร”
“พี่เอง”
“ทานข้าวเถอะครับ อาหารพร้อมแล้ว” ฤชวีบอกแล้วเอาน้ำส้มคั้นมาให้พิมภากับภัทรพล “น้ำส้มคั้นสดครับ”
“วันนี้ฉันไม่อยากดื่ม”
ภัทรพลมองหน้าฤชวีอย่างตั้งคำถามว่าพิมภาไม่พอใจอะไรอีก
“คุณพิมโมโหที่ผมทิ้งแหวนของเล่นที่คุณพิมไขได้ไปน่ะครับ”
“แหวนที่อยู่ในไข่ เหมือนสมัยเราเด็กๆ รึเปล่า”
“ครับ”
“ยายพิม แกชอบมากเลยนี่ แหวนแบบนั้น”
“ไม่ได้ชอบแล้วย่ะ”
“นี่แกงอนที่คุณต้นทิ้งแหวนของเล่นแกเหรอ”
“ไม่ได้งอน ใครจะไปงอน เรื่องไร้สาระ”
“แกไงงอน พักนี้แกงอนคุณต้นบ่อยมากนะ รู้ตัวมั้ย”
“บอกว่าไม่ได้งอนก็ไม่ได้งอนสิ”
ภัทรพลหัวเราะอาการของพิมภา พิมภายิ่งโกรธ แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้น
“ผมไปเปิดให้ครับ”
ฤชวีไปเปิดประตูเจอภาณุวัฒน์กับพิมมาลาเข้ามา
“ยัยพิม! แกโกหกพ่อทำไม”
พิมภา ฤชวี ภัทรพลตกใจ

ปราสินีกำลังจะหยิบเสื้อเอกพลไปซักแล้วเห็นรอยลิปสติกเลอะที่ปกเสื้อ ปราสินีโกรธพลุ่งพล่านมากจะหันไปเอาเรื่องเอกพลที่เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดีๆ เอกพลเห็นอาการของปราสินี
“มีอะไร”
ปราสินีพยายามระงับอารมณ์
“เปล่าค่ะ นี่พี่เอกจะไปไหนคะ”
“ก็ไปทำงานน่ะสิ” เอกพลหวีผม ฉีดน้ำหอม ปราสินีมองคิดๆ “แล้วเรื่องเด็กจะไปจัดการเมื่อไหร่”
ปราสินีอ้ำอึ้ง
“วันนี้ค่ะ”
“ดี แล้วมีเงินรึเปล่า”
“มีค่ะ”
“ถ้ามีก็ออกไปก่อนแล้วกัน ถือว่าชดเชยที่เธอเลินเล่อปล่อยให้ท้องได้”
ปราสินีได้ฟังแล้วเจ็บแปลบในความร้ายกาจของเอกพล แต่ก็พยายามข่ม
“งานพี่เป็นยังไงบ้างคะ”
“ระดับผู้จัดการบริหารพื้นที่มันก็ต้องดีอยู่แล้ว”
“พี่คะ ปลาไม่อยากอยู่เฉยๆ พี่เอกพาปลาเข้าไปทำงานด้วยสิคะ” เอกพลชะงักมอง
“แล้วทำไมไม่ไปสมัครงานที่อื่น”
“สมัครไปหลายที่แล้ว แต่ว่าไม่มีใครตอบรับเลย”
“มันก็ไม่แปลก ใครๆ เค้าก็คงเห็นคลิปที่เธอไปโง่สารภาพความผิดกับนารี”
น้ำเสียงของเอกพลไม่ได้มีความเห็นใจเลย ปราสินียิ่งช้ำใจ
“พี่เอกช่วยปลาหน่อยได้มั้ยคะ”
“จะดูให้แล้วก็แล้วกัน” เอกพลพูดแบบตัดความรำคาญ
ปราสินีหอมแก้มเอกพลเหมือนไม่มีอะไร เอกพลออกไปปราสินีเดินไปที่เสื้อหยิบขึ้นมามองที่รอยลิปสติกแล้วใช้มือขยำขยี้เสื้ออย่างแค้น
“ปลารู้ว่าเจ้าของรอยลิปนี่มันต้องทำงานอยู่ที่เดียวกับพี่”

สีหน้าของปราสินีมั่นใจว่าถ้าเข้าไปทำงานกับเอกพลจะได้รู้ว่าเจ้าของรอยลิปสติกคือใคร
ภัทรพล ฤชวี พิมภาอึ้งกับสิ่งที่ภาณุวัฒน์โวยวายเมื่อมาถึง
“ฝัน”
พิมมาลามองภาณุวัฒน์แบบหน่ายๆ
“ก็พ่อแกนะสิ คิดมากเรื่องแกกับตาต้นจนเก็บไปฝัน”
“คิดมากเรื่องอะไรน่ะพ่อ”
“ก็เรื่องที่ไอ้ผู้ชายที่ชื่อตรีๆ อะไรสักอย่างมาตามจีบแกไง”
“พ่อไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน” พิมภานึกได้หันมองภัทรพลอย่างมั่นใจโวยเลย “พี่ภัทรไปฟ้องพ่อกับแม่ว่าคุณตรีวิญมาตามจีบพิมได้ยังไง”
“ได้สิ ก็มันเรื่องจริง แกทำตัวไม่ดี ฉันก็ต้องฟ้อง”
“สรุปว่าคุณภัทรฟ้องคุณพ่อกับคุณแม่เรื่องคุณตรีวิญ คุณพ่อก็เลยเครียดเก็บไปฝันเหรอครับ”
“แต่มันเหมือนจริงมาก พิมกับต้นเข้ามาตรงหน้าพ่อร้องไห้ สารภาพว่าเรื่องแต่งงานของแกสองคนเป็นเรื่องโกหก” ภาณุวัฒน์บอกเสียงจริงจังมาก
“พ่อเขาละเมอโวยวายตื่นมากลางดึกเครียดจนความดันขึ้น แม่เลยต้องพาพ่อมาหาแกมาดูให้เห็นกับตาว่าพวกแกยังอยู่ด้วยกันหรือเปล่า”
“พ่อกับแม่คิดมากไปแล้ว”
“ไม่คิดได้ยังไง แกแต่งกันไม่ถึงอาทิตย์ก็ทะเลาะจนตาต้นหนีไปจันทร์ นี่แกยังมีผู้ชายมาตามจีบอีก พ่อไม่อยากให้ชีวิตคู่แกมีปัญหานะพิม”
“พ่อกับแม่ห่วงลูกมานะ”
“พิมรู้ค่ะ แต่พ่อกับแม่ก็เห็นนี่คะ” พิมภาเข้าไปคล้องแขนฤชวี “ว่าคุณต้นกับพิมยังอยู่ด้วยกัน แสดงว่าฝันของพ่อไม่แม่น สบายใจได้แล้วนะคะ พิมไปทำงานก่อนนะคะ สายแล้ว”
“ยัยพิม”
พิมภาไม่ฟังรีบชิ่งออกไปเลย
“คุณพ่อคุณแม่ยังไม่ได้ทานอะไรมาใช่มั๊ยครับ” ฤชวีถาม
“รีบออกมาแต่เช้ามืด ยังไม่ได้กินอะไรเลย”
“เดี๋ยวผมจัดการให้ครับ”
ฤชวีเข้าครัวไป พิมมาลามองตามฤชวีอย่างชื่นชม
“เออดีนะ ลูกสาวเรามันไม่เอาถ่านเรื่องงานบ้านงานเรือน แต่คุณต้นนี่สิเก่งไปซะหมด”
“เค้าถึงเรียกว่าส่วนเติมเต็มไงครับ”
“ก็นี่ไง ถ้ายายพิมมันโกหกเราจริงๆ มันก็สมควรจะโดน”
ภัทรพลมองพิมมาลากับภาณุวัฒน์อย่างตัดสินใจ
“พ่อกับแม่นี่ลางสังหรณ์แรงมาก”
ภาณวัฒน์กับพิมมาลาชะงัก
“แกหมายความว่าไง”
ภัทรพลมองฤชวีที่ยังไม่ออกมา
“ใจเย็นก่อนสิพ่อ พ่อแม่ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่เป็นลม”
“เล่ามาให้ไว”
ภัทรพลมองหน้าพิมมาลากับภาณุวัฒน์อย่างรวบรวมพลังจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

ที่บริษัทนารี ลัลนากำลังใช้ยาทานวดข้อเท้าที่ส้น ลัลนานวดเท้าด้วยสีหน้าเหม่อๆ ซูซี่เข้ามายืนมองลัลนา
ลัลนาหันมาเห็นซูซี่ก็ตกใจ
“พี่เข้ามาทำไมเงียบๆ คะ”
“พี่ก็เข้ามาปกติ แต่น้องลัลเองต่างหากที่เหม่อผิดปกติ มองไม่เห็นพี่เอง”
“เหรอคะ”
ซูซี่มองหน้าลัลนา
“น้องลัลนวดฝ่าเท้า แล้วก็เหม่อ อย่าบอกนะคะว่าการนวดฝ่าเท้ามันทำให้น้องลัลคิดถึงใคร เพราะคนที่ถูกนึกถึงคงไม่รู้ว่าจะรู้สึกยังไงดี”
“ลัลคิดถึงเรื่องงานที่ลัลสั่งพี่ไปเมื่อวานค่ะ”
“อ้าว เป็นพี่ซะงั้นเหรอคะ ที่น้องลัลนวดฝ่าเท้าแล้วคิดถึง”
“แล้วเรียบร้อยหรือยังล่ะคะ”
“อุ้ย เข้าตัวเลย เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ค่ะ ทางบริษัทโฆษณาส่งมาให้ดูคร่าวๆ”
ซูซี่เอาไอแพดให้ลัลนาดูเมลงาน
“นี่ยายพิมเห็นรึยังคะ”
“น่าจะเห็นแล้วค่ะ เพราะเค้าส่งมาให้พร้อมกัน แต่พูดถึงน้องพิมแล้วก็อิจฉานะคะได้สามีแสนจะสมบูรณ์แบบซะขนาดนั้น พี่ร้อยไหมอีกซักสามสี่เที่ยว ยังไม่รู้เลยว่าจะหาได้ขนาดนั้นมั๊ย”
“ลัลว่าก็งั้นๆ”
“เป๊ะเว่อร์ขนาดนั้นนะเหรอคะ งั้นๆ”
“เรื่องคู่นี่มันอยู่ที่ความพึงพอใจต่างหากคะพี่ซูซี่ ไม่มีของใครดีกว่าของใครหรอก”
“นี่น้องลัลมีการพัฒนาระดับจิตใจไปอีกขั้นโดยที่ไม่ได้กล่าวเตือนพี่ล่วงหน้าอีกแล้วนะคะ”
“ทำไมคะ ไม่ดีเหรอคะ”
“ดีค่ะ แต่พี่ตามไม่ทัน อยู่ๆ ก็ดีขึ้นมาซะงั้น”
“เมื่อก่อนลัลแย่มากเหรอคะ”
“ก็เปล่าหรอกค่ะ”
“แปลว่าน่าจะแย่อยู่ ลัลว่าลัลจะลองปรับข้อเสียของตัวเองดูบ้างดีมั๊ยคะ”
“น้องลัล ค่อยค่ะ อย่าเปลี่ยนปุบปับแบบนี้ พี่ตามไม่ทัน ใครกันคะที่ทำให้น้องลัลอยากจะเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้”
“ใคร๊ อะไรคะ ลัลอยากเปลี่ยนของลัลเอง”
ลัลนาเสียงสูงขึ้นมาแล้วทำเป็นดูงานในไอแพด ซูซี่มองลัลนาอย่างมั่นใจว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

ภัทรพลมองพ่อกับแม่ที่สีหน้าเปลี่ยนเป็นร้ายกาจหลังจากรู้เรื่องราวทั้งหมด
“ไอ้พิมมันกล้าหลอกพ่อแม่เหรอ”
“แบบนี้มันโทษหนัก มันต้องโดน”
ฤชวียกอาหารเช้าออกมาวาง
“ทานข้าวครับ”
ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาเงยหน้าขึ้นมองฤชวีพร้อมกัน ฤชวีตกใจ
“นั่งลงสิ กินด้วยกัน”
ฤชวีเห็นสายตาทั้งคู่แล้วไม่ไว้ใจ
“ไม่เป็นไรครับ”
“นั่ง” ภาณุวัฒน์เสียงแข็งขึ้นมา ฤชวีรู้ว่ามีอะไรแน่จึงนั่งลง
“กล้ามากนะที่แหกตาพวกฉัน”
ฤชวีมองภัทรพล ภัทรพลผายมือยักไหล่เป็นการแสดงว่าช่วยไม่ได้
“มันถึงเวลาแล้ว”
“มีอะไรจะพูดมั๊ยคุณต้น”
“ผมขอโทษครับ”
พิมมาลายังไม่พอใจในคำตอบ
“นอกจากคำว่าขอโทษน่ะ”
“ขอโทษจริงๆ ครับ”
“คุณต้น อย่ามากวนประสาทแม่นะ เสียแรงที่แม่หลงรัก หลงชื่นชม”
“ใจเย็นสิแม่ จะขึ้นก็ต้องขึ้นให้มันถูกคน เรื่องทั้งหมดนี่ไอ้พิมเลยที่เป็นคนจัดมา”
“แต่คุณพิมจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ นะครับ คุณพิมไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ เรื่องงานแต่งที่ล่มไปก็เลย...”
“จัดฉากเรื่องการแต่งงานครั้งนี้ขึ้นมาแทน แล้วมันทำให้อะไรๆ ดีขึ้นมาหรือไงคุณต้น”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“ไม่รู้แล้วคุณไปช่วยไอ้พิมมันโกหกทำไม”
“ผมไม่รู้ว่าทำแบบนี้มันจะทำให้อะไรๆ ดีขึ้นมั๊ย แต่ผมรู้ว่าคุณพิมห่วงความรู้สึกของคุณพ่อ คุณแม่ คุณภัทรถึงได้ทำแบบนี้ ผมอยากให้ทุกคนเห็นใจคุณพิมบ้าง”

ฤชวีมองภาณุวัฒน์ พิมมาลาและภัทรพลอย่างขอความเห็นใจแทนพิมภา
อีกด้านหนึ่งที่ห้องทำงานการะเกตุ เอกพลเข้ามาที่หน้าห้องทำงานจะเข้าไปหาการะเกตุแต่ชะงักที่ได้ยินการะเกตุกำลังโวยให้สินีนาฎฟัง
“นังพิมภาเมียคุณต้นมันร้ายมากเลยนะคะคุณยาย มันหักหน้าเกตุ”
“แกก็ต้องร้ายกว่ามัน แกจะต้องแย่งนายต้นมาให้ได้”
“แค่นั้นไม่พอหรอกเกตุจะเหยียบมันให้จมดิน ให้มันไม่มีที่ยืนอีกเลย”
“ต้องให้มันได้แบบนี้สิหลานยายแล้วมีแผนแล้วหรือไง งานก็คนละสายกัน มันไม่ได้เป็นลูกน้องแก ดังก็ไม่ดังจะทำลายชื่อเสียงก็ไม่เวิร์ค แกจะทำยังไงหะ”
การะเกตุคิดๆ แล้วกดโทรศัพท์ มือถือเอกพลดัง เอกพลกดรับ
“อยู่ที่ไหน”
“ผมกำลังเข้ามาที่หน้าห้องคุณครับ”
เอกพลเปิดประตูเข้ามา การะเกตุมองเอกพลปิดประตูยิ้มให้อย่างรู้ทัน
“แอบฟังฉันอีกแล้วสิ” เอกพลไม่กล้าตอบ “งั้นก็รู้แล้วสิว่าฉันอยากให้ทำอะไร”
เอกพลยิ้มรับ สินีนาฎมองเอกพล
“นายคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงรู้เรื่องของแก”
“เอกพลเป็นผู้จัดการฝ่ายบริหารพื้นที่”
“แล้วจะมาทำอะไรได้”
“เอกพลเป็นคนที่รู้ไส้รู้พุงพิมภาและบริษัทนารีมากที่สุด” เอกพลยิ้มอย่างยินดีรับใช้ “คุณคุ้นกับที่นั่นดีนี่ มีวิธีไหนให้ฉันเข้าไปสนุกในบริษัทนารีได้”
“มีครับ แต่วิธีนี้ต้องลงทุนหน่อย”
“เงินไม่ใช่ปัญหา เอาให้มันสะใจก็แล้วกัน พูดมาเลย” สินีนาฎบอก เอกพลยิ้มรับ

ขณะนั้นพิมภาอยู่ที่ห้องทำงาน เธอหันมาเจอนันทิกานต์กำลังจ้องหน้า
“แกยังไม่เล่าเลยว่าเมื่อวานไปเจอย่าคุณต้นแล้วเป็นไง”
“เป็นความเลวร้ายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 25 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage