“ยกเว้นเรื่องบนเตียง” เบตตี้ยิ้มยั่ว ก่อนจะถามว่าจะให้ค่าตอบแทนเท่าไหร่ โอตี่จะจ่ายให้เธอเดือนละหนึ่งล้านบาท ส่วนค่าหัว รวมทั้งเปอร์เซ็นต์ค่าขายยาเสพติดกับอาวุธ จะจ่ายให้ต่างหาก เบตตี้รับข้อเสนอทันที งานแรกที่โอตี่จะให้เธอทำคือกำจัดเจียงให้สิ้นซาก...
ขณะมังกรกำลังนั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายอารมณ์อยู่ในบ้านหรูติดสนามกอล์ฟ อาเพียวเข้ามารายงานว่าสายสืบส่งรูปมาให้ แล้วเปิดโน้ตบุ๊กที่มีรูปบุ๊นกำลังกินข้าวกับชายคนหนึ่งให้ดู มังกรไม่คุ้นหน้า ถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
“เอกอัครราชทูตประเทศมากันดีประจำประเทศ ไทยครับนาย”
“ประเทศอะไร...ไม่เคยได้ยิน”
“อยู่ในแอฟริกาครับ”
มังกรพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง บุ๊นกำลังจะทำอะไรกันแน่...
หลังจากได้รายละเอียดเกี่ยวกับเที่ยวบินที่เจียง จะเดินทางกลับ เบตตี้มาจอดรถรออยู่ฝั่งตรงข้ามโรงแรมที่พักของเขา ไม่นานนัก เจียงกับสมุนคุ้มกันออกมาหน้าโรงแรมเพื่อขึ้นรถเดินทางไปสนามบิน เบตตี้สะกดรอย ตาม ทิ้งระยะห่างพอไม่ให้เป็นที่สังเกต เจียงไม่ล่วงรู้เลยว่ากำลังเดินทางไปสู่ความตาย...
ขณะที่เจียงกำลังจะถึงฆาต บุ๊นเดินมาขึ้นรถที่จอดรอหน้าบ้าน โดยมีอาฮวดตามประกบแจ ทันทีที่รถพ้นประตูรั้ว คนของเจียงซึ่งใช้กล้องส่องทางไกลคอยสอดแนมอยู่ห่างออกไปบนเนินเขา โทรศัพท์แจ้งพรรคพวกว่าเป้าหมายออกจากบ้านแล้ว บุ๊นนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในรถอย่างสบายใจโดยไม่รู้ว่าภัยกำลังจะมาถึง...
ด้านโอตี่นั่งเอกเขนกหลับตาพริ้มอยู่บนเนินใกล้หน้าผา มีเสียงเพลงคลาสสิกดังกระหึ่มเป็นเพื่อน เขายิ้มอย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงเรื่องที่บุ๊นกำลังจะโดนยิง และเจียงกำลังจะเหลือแต่ชื่อ เสียงเพลงปลุกเร้าอารมณ์จนเขาอินไปกับมัน ลุกขึ้นยืนหลับตาใช้ไม้เท้าต่างไม้คอนดักเตอร์ของผู้ควบคุมวงซิมโฟนี โบกตามจังหวะเพลงอย่างเมามันในอารมณ์ บ่งบอกถึงอาการทางจิตอย่างสมบูรณ์แบบ
ooooooo
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 7
สักพัก รถแล่นมาถึงทางรถไฟตัดกับถนน มีรถไฟแล่นผ่านพอดี ทันทีที่โบกี้สุดท้ายพ้นทาง อาฮวดตกใจแทบช็อกเมื่อเห็นนักฆ่า 4 คน ปรากฏที่อีกฝั่งหนึ่งของทางรถไฟ ยืนจังก้าถือปืนส่องมายังพวกตน ไวเท่าความคิดเขาพุ่งข้ามเบาะคว้าตัวบุ๊นหมอบลงกับพื้น เป็นจังหวะเดียวกันกับกลุ่มมือปืนสาดกระสุนใส่
เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว ไปถึงหูไทที่กำลังขี่มอเตอร์ไซค์วิ่งตามถนนไม่ห่างจากจุดเกิดเหตุมากนัก เขาหยุดฟังที่มาของเสียง ก่อนจะมุ่งหน้าไปทางนั้น...
นักฆ่าของเจียงยิง กระหน่ำไม่ยั้ง ถูกคนขับรถของบุ๊นตายคาที่ อาฮวดพาบุ๊นซึ่งมีรอยแผลคิ้วแตกและมือได้รับบาดเจ็บไปหลบท้ายรถ แล้วพยายามจะยิงโต้ตอบ แต่ห่ากระสุนปลิวใส่ทำให้แทบโงหัวไม่ขึ้น
“พวกมันยิงไม่หยุดเลย ท่านประธานหนีไปก่อน” อาฮวดตะโกนแข่งกับเสียงปืน
“ไม่...ยิง สู้มัน” บุ๊นใจนักเลงไม่เกรงกลัวใคร ชักปืนคู่กายขึ้นมายิงต่อสู้ จนทั้งคู่กระสุนใกล้หมดเหลืออีกไม่กี่นัด ทันใดนั้น ไทขี่มอเตอร์ไซค์แล่นมาจอดต่อท้ายรถ อาฮวดจำหน้าเขาได้ว่าเคยช่วยชีวิตพีทไว้
ไทสั่งให้ทั้งคู่หนีไปก่อน แล้วดึงปืนจากมืออาฮวดมาเหน็บเอวตัวเองไว้ จากนั้นขี่มอเตอร์ไซค์ย้อนกลับทางเก่า พอได้ระยะ ไทจึงวกรถกลับ คราวนี้เร่งเครื่องเต็มกำลังกระโจนข้ามรถของบุ๊นที่จอดอยู่มาลงกลางวงพวก มือปืนที่ไม่ทันตั้งตัว แล้วสาดกระสุนใส่พวกนั้นแตกกระเจิง นักฆ่าบาดเจ็บสองคน พวกที่เหลือเห็นท่าไม่ดีลากคนเจ็บขึ้นรถ พากันขับหนีไปอย่างรวดเร็ว ไทกลับมาหาบุ๊นกับอาฮวด ถามว่าไม่เป็นอะไรใช่ไหม
“ไม่เป็นไร ขอบใจมาก...นายเป็นใคร” บุ๊นมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างรอคำตอบ
ไท ส่ายหน้าไม่พูดอะไร ขี่มอเตอร์ไซค์จากไป บุ๊นมองตาม พอใจในฝีมือ ขณะที่อาฮวดเหลือบไปมองที่พื้นถนน เห็นบัตรประจำตัวพนักงานสวนสัตว์ของไทตกอยู่...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ทันที่ที่เจียงถึงสนามบินสุวรรณภูมิ สั่งให้หนึ่งในสมุนคุ้มกันเอากระเป๋าเดินทางกับตั๋วเครื่องบินไปเช็กอิน ส่วนเขาแยกไปเข้าห้องน้ำ โดยมีสมุนอีกคนหนึ่งที่เหลือคอยดูแลความปลอดภัยอยู่ด้านนอก
เบตตี้ซึ่ง สะกดรอยตามเจียงมาตลอดเห็นปลอดคน ลากสมุนเข้าไปในห้องน้ำ สังหารด้วยมือเปล่าตายสนิท เจียงได้ยินเสียงโครมคราม เปิดประตูห้องสุขาออกมาดูโดยไม่ทันระวังตัว นักฆ่าสาวถีบเขากระเด็นกลับเข้าไปนั่งบนโถชักโครก แล้วใช้ปืนเก็บเสียงยิงเข้าแสกหน้าตายคาที่
“ทนเหม็นหน่อยนะ” เบตตี้ยิ้มเหี้ยม เก็บปืน แล้วเดินออกจากห้องน้ำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ooooooo
ไม่ นานนัก ไทกลับมาถึงสวนสัตว์ เจอปลายฟ้าหน้าตาบอกบุญไม่รับกำลังผสมอาหารให้สัตว์อยู่ ชวนพูดคุยอะไร เธอกลับถามคำตอบคำอย่างเสียไม่ได้
“เป็นอะไรน่ะ...กรดเกินในกระเพาะขึ้นสมองหรือไง” ไทกระเซ้า
“เปล่า...แต่อยากกินลาบเลือด...เลือดคนยิ่งดี...มีคนมารอพบอยู่ที่ตึกอำนวยการโน่น”
ไทพยักหน้ารับรู้ รีบสาวเท้าพรวดๆไปที่นั่น ปลายฟ้าหมั่นไส้ บ่นพึมพำเบาๆไล่หลังว่าเบื่อคนเจ้าชู้...
ครู่ ต่อมา ไทมาถึงตึกอำนวยการเจอพัดกำลังคุยอยู่กับธงเรื่องซื้อนก ธงวานเขาช่วยจัดการเรื่องนี้แทนตนที พอดีติดธุระ เขายิ้มกว้างด้วยความเต็มใจ จากนั้น ไทพาพัดเดินกินลมชมวิวไปยังกรงนก ยิ่งเห็นสถานที่ร่มรื่นกับบรรดาสรรพสัตว์ต่างๆแล้ว เธอบ่นด้วยความเสียดาย ที่สวนสัตว์ แห่งนี้ต้องมาเปลี่ยนเจ้าของ ไทไม่คิดว่าจะเปลี่ยนแค่เจ้าของ พนักงานที่นี่ก็คงต้องเปลี่ยนไปด้วย พัดมองเขาอย่างเห็นใจ
“แล้วคุณจะไปทำอะไร”
“ผมน่ะหรือ...ยังไม่รู้เลย อาจจะเร่ร่อนไปเรื่อยๆ เหมือนเดิม”
“ไปทำงานกับพัดไหม พัดจะพูดกับเจ้านายให้”
ไท ขอบคุณในความมีน้ำใจของเธอ แต่ไม่อยากรบกวน เขาทำงานที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น สงสารก็แต่พวกพนักงานที่นี่ ไม่รู้ต่อไปจะทำอะไรกัน พัดรู้สึกเห็นใจ และไม่อยากให้เขาเครียดเลยพูดติดตลกว่า
“พัดจะช่วยยังไงดีนะ เอ...ขอร้องให้เจ้านายเปิดสวนสัตว์อีกแห่งดีไหม” คำพูดของเธอทำให้ไทยิ้มออก...
ข่าว ลอบสังหารเจียงกับสมุนคุ้มกันตายคาสนามบินออกทีวีทุกช่อง บุ๊นเป็นห่วงสวัสดิภาพและความปลอดภัยของลูกๆโดยเฉพาะพีท คิดหาทางดึงตัวไทมาช่วยงานเพราะถูกใจฝีมือและเห็นว่าเขาเคยช่วยชีวิตพีทเอา ไว้ บางทีลูกชายหัวดื้อของตนอาจจะเกรงใจไท ยอมให้เป็นบอดี้การ์ดให้ก็ได้...
ใน เวลาเดียวกัน โจมาถึงอู่รถของพีท เห็นเจ้าของอู่นั่งขยำกระดาษเป็นก้อน ปาลงตะกร้าทิ้งขยะตั้งอกตั้งใจ ไม่สนใจจะถามไถ่สักคำว่าไปไหนทำอะไรมา ชักเคืองขึ้นมา โวยวายให้เพื่อนหันมาสนใจกันบ้าง เขาไปเคลียร์ของที่ท่าเรือเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว พีทหยุดปาก้อนกระดาษ หันมาชมอย่างเสียไม่ได้ว่าขยันขันแข็งดีมาก
“ความจริงแกน่าจะไปดูบ้าง มันกิจการบ้านแกนะโว้ย แกน่ะชำนาญที่สุด หลับตาทำพิธีการต่างๆยังได้เลย”
“ชำนาญแล้วไง ป๊าฉันก็ยังไม่เห็นหัวฉันอยู่ดี... อย่างฉันมันจะมีอะไรดี” พีทตัดพ้อ
“อย่างน้อยแกก็ปากระดาษแม่นว่ะ...ฉันไปหาอะไรกินดีกว่า” โจว่าแล้วเดินออกไป พีทรีบตามไปติดๆ
ooooooo
ปลาย ฟ้าหมั่นไส้เป็นสองเท่าที่เห็นไทยืนส่งสายตาอาวรณ์ไปยังรถของพัดที่ค่อยๆ แล่นจากไป ปรี่เข้าไปกระแนะกระแหนว่าอิจฉาคนกำลังมีความรัก มองอะไรต่ออะไรคงกลายเป็นสีชมพูไปหมด
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 6-7 วันที่ 10 ธ.ค. 55
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดิน
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ