อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 8 วันที่ 15 ธ.ค. 55
มี เสียงมือถือของแป้งดังขึ้น พีทโทร.มาหา ปลายฟ้าเซ็งไม่อยากรับรู้เรื่องนี้ เดินเข้าไปสมัครงานคนเดียวปล่อยให้แป้งคุยกับเขาตามสบาย...ไม่นานนัก พีทพาไทมาที่อู่รถ แนะนำให้รู้จักกับโจเพื่อนรักของเขาโจกระเซ้าพีทว่าเดี๋ยวนี้เลื่อนชั้น ถึงขนาดต้องมีคนคอยดูแล ต่อไปคงต้องเรียกเขาว่า “ดอนพีท” เหมือนพวกมาเฟียอิตาลี เขาสังเกตเห็นหน้าตาฟกช้ำของพีท สงสัยว่าไปโดนอะไรมา พีทเพิ่งไปทวงเงินจากเฟย เงินไม่ได้แต่ได้ทดสอบฝีมือใครบางคน
“ฉันจะไปพักผ่อนข้างในนะไทอยู่นี่แหละ...โจฝากดูแลเขาด้วยล่ะกัน” พีทตัดบทแล้วเดินหายเข้าไปหลังอู่ โจมองตามสงสัย แต่ไม่ได้พูดอะไร หันมาปลอบไทว่าอย่าไปถือสาไอ้หมอนี่ ไทมองสำรวจรอบๆอู่ เห็นช่อดอกไม้วางกองไว้อยู่มุมหนึ่ง โจเห็นสายตาเต็มไปด้วยความสงสัยของเขา จึงเล่าให้ฟังว่า
“ไอ้พีทมันบ้า ซื้อดอกไม้ให้หญิงแทบทุกวัน แต่ไม่กล้าให้ แล้วก็กลายเป็นสุสานอยู่ตรงนี้”
“เอ่อ...ปกติคุณพีทเขาพักผ่อนที่ด้านหลังนั่นนานไหมครับ”
“ข้างหลังเป็นห้องน้ำและที่เก็บของ แล้วก็มีประตูออกไปข้างนอกได้ สงสัยป่านนี้มันไปถึงไหนแล้วล่ะ”
ไทถึงกับเซ็ง ตั้งใจไว้ว่าสักวันหนึ่งต้องสั่งสอนพีทให้ได้...
ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องทำงานของธงภายในสวนสัตว์ พัดรู้สึกใจหายเมื่อรู้จากธงว่าไทไปทำงานที่อื่นแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าไปทำที่ไหน พัดพยักหน้ารับรู้ แล้วยื่นเอกสารให้ธง
“นกที่พัดเลือกอยู่ในเอกสารแผ่นนี้นะคะ ยังไงคงต้องรบกวนด้วย...ขอตัวก่อนนะคะ” พัดลุกออกไป สวนกับปลายฟ้าที่ตรงทางเดินภายในตึกอำนวยการ ต่างฝ่ายต่างชะงัก
“คุณนั่นเอง...มาหาหัวหน้าหรือคะ หัวหน้าไม่อยู่หรอก”
“คุณธงบอกฉันแล้วล่ะ เธอคงรู้นะว่าหัวหน้าเธอไปทำงานที่ไหน”
ปลายฟ้าเชิดหน้าขึ้นทันที แสดงให้พัดเห็นว่าไทให้ความสำคัญกับเธอมากกว่า “อ๋อค่ะ แต่ตอนนี้หัวหน้าไม่อยากบอกใคร คงอยากพักผ่อนสักพักน่ะ เอาไว้ฉันเจอแล้วจะบอกนะว่าคุณมาหา” ปลายฟ้าโกหกหน้าตายพัดขอบใจเธอมาก แล้วผละจากไป เธอมองตามพัดจนลับสายตา หน้าที่เชิดกลับห่อเหี่ยวด้วยความคิดถึงไท
ooooooo
พีทวางแผนจะล้วงความลับของปลายฟ้าจากแป้ง จึงชวนมากินข้าวกลางวันด้วยกันพร้อมกับไวน์ของโปรดของเธอมาตั้งตรงหน้า ทีแรกแป้งไม่ยอมดื่ม อ้างว่าเพิ่งจะหัววันจะดื่มไหวได้อย่างไร แต่ผ่านไปพักเดียว เธอเริ่มอ้อแอ้ เพราะดื่มไวน์หมดไปหนึ่งขวด พีทยิ้มพอใจ ก่อนจะหลอกถามข้อมูลของปลายฟ้า
ทำให้รู้ว่าเธอกำลังจะสอบชิงทุนไปเรียนด้านดนตรีต่อที่ต่างประเทศ ระหว่างนั้น บริกรนำไวน์ขวดใหม่มารินใส่แก้วให้ แป้งโบกมือไม่เอา กลัวจะกลับบ้านไม่ไหว
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้”
“โอ๊ย...ไม่ได้...ยายฟ้าสั่งเอาไว้น่ะค่ะ ห้ามบอกคุณว่าพักที่ไหน ต้องขอโทษด้วย” แป้งอ้อแอ้จบ คว้าไวน์มากระดกรวดเดียวหมดแก้ว พีทยิ้มเจ้าเล่ห์ อีกไม่นานจะได้รู้สักทีว่าหญิงที่ตนหลงรักพักอยู่ไหน...
ขณะที่พีทกระหยิ่มยิ้มย่องที่แผนหลอกล่อแป้งสำเร็จด้วยดี ปลายฟ้าแวะมาที่ร้านของแป๊ด หนูเอมดีใจที่เธอมาเพราะกำลังต้องการเพื่อนปรับทุกข์เรื่องที่ไทหายตัวไปอยู่พอดี แป๊ดหรี่ตามองปลายฟ้าอย่างสงสัยมาได้อย่างไร วันนี้ไม่ทำงานหรือ พอรู้ว่าเธอลาออกแล้ว แป๊ดดักคอว่าเป็นเพราะไทไม่ได้ทำงานที่นั่นแล้วใช่ไหม
“ก็ประมาณนั้น...หนูยังไม่เก่ง ไม่มีหัวหน้าคอยแนะนำ กลัวจะไปถ่วงพวกพนักงานเขาน่ะค่ะ”
“ถ้าว่างๆก็มาช่วยส่งขนมก็ได้นะ น้ากำลังอยากได้คนช่วย...นี่!...มาก็ดีแล้ว อยู่เป็นเพื่อนหนูเอมหน่อยนะ เดี๋ยวน้าจะไปส่งของก่อน” แป๊ดพูดจบคว้ากล่องใส่ขนมออกไป ปลายฟ้าเห็นหนูเอมหน้าหมองๆถามอย่างห่วงใย
“คิดถึงหัวหน้าหรือ”
“ค่ะ...หนูเอมอยากมีพี่ชาย พี่ไทไม่รักหนูเอมแล้วใช่ไหมคะพี่ปลายฟ้า” หนูเอมน้ำตาคลอเบ้า
“หัวหน้าต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างเชื่อพี่สิ หัวหน้า ไม่ได้เป็นคนแบบนั้นหรอก วันหนึ่งเขาจะกลับมา” ปลายฟ้าสีหน้าเชื่อมั่น พลอยทำให้หนูเอมมีกำลังใจไปด้วย...
ด้านแป้งนั่งตาเชื่อมเมาได้ที่อยู่บนรถของพีท คอยบอกเส้นทางกลับที่พักตัวเอง ครู่หนึ่ง เธอตะโกนบอกว่าถึงแล้ว พีทรีบเบนรถจอดข้างถนนฝั่งตรงข้ามที่พักของแป้งกับปลายฟ้า
“อย่าไปบอกยายฟ้านะ” แป้งจุ๊ปากด้วยท่าทางน่ารัก ก่อนจะลงจากรถ เดินเซข้ามถนนเข้าบ้าน พีทมองตาม แล้วขับรถจากไปอย่างมีความสุข จากนั้น เขาขับรถไปยังบาร์เบียร์ริมชายหาด สั่งเบียร์มาดื่มฉลองให้กับความสำเร็จ ไม่นานนัก ไทตามมาสมทบ พีทมองสงสัย รู้ได้ อย่างไรว่าตนอยู่ที่นี่
“คุณโจบอกว่ามีไม่กี่ที่ที่คุณจะไป”
พีทพยักหน้ารับรู้ บอกให้เขากลับได้แล้ว เลิกงานแล้ว ที่พักของตนอยู่แค่นี้เอง ไทรับทราบ แต่ไม่ยอมขยับไปไหน อ้างว่างานยังไม่เสร็จ พีทส่ายหน้าอย่างระอา รู้ดีว่าไล่อย่างไรเขาก็คงไม่ไป...
กว่าปลายฟ้าจะออกจากร้านแป๊ด ตะวันตกทะเลไปแล้ว เธอเดินเรื่อยเปื่อยมุ่งหน้ากลับบ้าน ข้างทางมีร้านขายหนังสือ ยังเปิดให้บริการอยู่ จึงแวะเข้าไปดู เห็นมีคู่มือฝึกภาษาจีนด้วยตัวเอง เธอหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน แล้วตัดสินใจซื้อ เผื่อช่องทางหางานใหม่ทำจะได้เปิดกว้างมากขึ้น
ooooooo
ไทกลับถึงบ้านพักพบว่าอาฮวดมารออยู่ก่อนแล้ว เขารู้มาว่าวันนี้ชายหนุ่มโดนมาหนักเพราะพีทพาไปบู๊มา จึงชวนไปหาน้ำขิงร้อนๆดื่ม ครู่ต่อมาทั้งคู่มานั่งกินบัวลอยน้ำขิงอยู่ที่ตลาดโต้รุ่ง หลังจากนั่งเงียบๆกันสักพัก
ไทเป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้นก่อน “คุณพีทของลุงนี่เอาเรื่องน่าดู”
“คุณพีทไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก นายลองดูเขาดีๆแล้วนายก็จะเห็น อยู่ที่ว่าเราจะเข้าใจเขาแค่ไหน”
“ท่าทางพ่อคงระอาน่าดู”
“เรียกว่าเป็นห่วงมากกว่า ส่วนพี่สาวเขาน่ะ ท่านประธานดูจะให้ความสำคัญมากเพราะขานั้นเอางานเอาการ วันๆทำแต่งาน” อาฮวดสาธยายยืดยาว ไทไม่ได้อยากเข้าใจพีท แค่อยากทำหน้าที่ของตัวเอง อาฮวดถึงกับออกปากว่าแปลกคน ใครต่อใครมากมายอยากมาทำงานกับตน แต่เขากลับไม่แยแส
“ไม่แปลกหรอก มีคนอีกมากมายที่อยากให้ผมไปทำงานด้วย แต่ผมก็ต้องมาทำงานกับลุง...สงสัยชาติก่อนเราสองคนคงกรวดน้ำคว่ำขันมาด้วยกัน” ไทไม่วายประชดประชัน อาฮวดดูจะไม่ค่อยเข้าใจชายหนุ่มตรงหน้าตัวเองนัก แต่ก็พอมองออกว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่ง...
ทางฝ่ายแป้งรู้สึกตัวตื่นเมื่อปลายฟ้าเปิดไฟในห้องพัก งัวเงียถามว่าไปสมัครงานเป็นอย่างไรบ้าง ได้งานหรือเปล่า เธอส่ายหน้า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะใกล้จะสอบชิงทุนแล้ว คงต้องเริ่มซ้อมดนตรีเป็นจริงเป็นจังสักที
“ซ้อมที่นี่มีหวังคราวนี้โดนตู้เย็นทุ่มใส่บ้านแน่” แป้งเตือน
“ฉันคงไปซ้อมที่คณะแหละ...แกนอนเถอะ ฉันจะอาบน้ำแล้ว” ปลายฟ้าคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ เธอออกมายืนรับลมบนระเบียงบ้าน คิดถึงไทและอนาคตข้างหน้าของตัวเองแล้ว ถึงกับถอนใจเหนื่อยใจ ก่อนจะเดินมาหยิบสายเชลโล่ที่ไทซื้อให้ขึ้นมาดู เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง โดยไม่ล่วงรู้ว่าไทซึ่งนั่งชมดาวอยู่บนระเบียงบ้านพักริมหน้าผา ก็กำลังคิดถึงเธออยู่เช่นกัน
ooooooo
พัดมาหาธงที่สวนสัตว์แต่เช้า เพื่อติดต่อเรื่องซื้อนกและถามข่าวคราวของไทซึ่งยังคงไม่มีอะไรคืบหน้า เธอซักถามถึงที่มาที่ไปของเขารวมทั้งญาติพี่น้องที่พอจะติดต่อได้ ธงก็ให้คำตอบอะไรไม่ได้ ทั้งๆที่ร่วมงานกันมานานพอสมควร แต่เขากลับรู้เรื่องของไทน้อยมาก พัดไม่อยากเซ้าซี้อะไรอีก เห็นสมควรแก่เวลาจึงขอตัวกลับ
“ผมจัดเจ้าหน้าที่คนใหม่ที่จะประสานงานเรื่องนกแทนเจ้าไทแล้วนะครับ มีอะไรก็เชิญนะครับ”
พัดขอบคุณในความเอื้อเฟื้อของธง แล้วกลับไปที่รถด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เรียวอยากจะเอาใจเจ้านายสาว เสนอตัวจะไปตามหาไทให้ทั้งๆที่ในใจไม่ต้องการให้พบกัน พัดหยุดกึก อยากจะทำอย่างนั้นเหมือนกันแต่ไม่กล้า
“จะไปตามหาเขาทำไม ไม่จำเป็นเลยนายเรียว เรื่องนก คุณธงก็หาคนมาจัดการแทนให้แล้ว ไปกันเถอะ” พัดกลบเกลื่อนด้วยเสียงดุ เรียวจำต้องปิดปากเงียบไม่พูดอะไรอีก...
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 8 วันที่ 15 ธ.ค. 55
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดินละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ