@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/3 วันที่ 21 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/3 วันที่ 21 ม.ค. 56

“บริษัทคุณอารับทำงานให้คุณทาคาโน่ซึ่งเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกับคุณภาสันต์ครับ”
จันทร์จำนงดีใจมาก
“แสดงว่าพ่อดลกับเธอก็ได้ทำงานด้วยกัน”
พิทยากับภูวดลเหล่มองหน้ากัน ภูวดลไม่ตอบ
“ใช่ครับ”
จันทร์จำนงมองหน้าพิทยากับภูวดลด้วยสีหน้ามีความหวังที่อยากให้ทั้งสองคืนดีกัน

ภายในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เวลาบ่าย สุอาภาไหว้จันทร์จำนงแล้วนั่งลง
“ไม่ได้เจอกันซะนาน สบายดีนะ”
“สบายดีค่ะ แล้วคุณนายล่ะคะ”
“เดี๋ยวดีเดี๋ยวป่วยตามอายุน่ะ สั่งอะไรก่อนสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทานมาแล้ว คุณนายนัดฉันออกมามีอะไรให้ฉันช่วยคะ”
“ฉันเพิ่งรู้ว่าพิทกับพ่อดลร่วมงานกัน”



สุอาภาชะงัก
“ค่ะ ฉันก็เพิ่งทราบ”
จันทร์จำนงดีใจยิ้มปลาบปลื้ม
“ฉันอยากให้คุณช่วยฉัน ทำให้พี่น้องหันหน้ามาคุยกัน”
สุอาภาอึ้ง
“เรื่องนี้..ฉันว่ามันยากมากนะคะ แทบจะเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“ฉันรู้ว่าพ่อดลดูเป็นผู้ร้ายในสายตาของทุกคน แต่ความจริงเค้าน่าสงสาร เค้าถูกเลี้ยงมาแบบพ่อแม่รังแกฉัน ได้แต่วัตถุเงินทองไม่เคยได้ความรักและความเข้าใจ โดยพื้นฐานเค้าไม่เคยคิดอยากทำร้ายใคร แต่ความก้าวร้าวที่แสดงออกมาก็เพื่อเรียกร้องความสนใจ”
สุอาภาตั้งใจฟังแต่ไม่ได้คล้อยตามในสิ่งที่จันทร์จำนงพูด
“ฉันคิดว่าพิทจะช่วยดึงด้านที่ดีงามของพ่อดลออกมา แล้วฉันก็ไม่อยากเห็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันต้องมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง สิ่งที่ทำให้คนแก่อย่างฉันมีความสุขก็คือการได้เห็นลูกหลานรักใคร่กัน”
สุอาภายังเงียบ
“คุณจะช่วยฉันได้มั้ย”
สุอาภาพูดอย่างลำบากใจมาก
“ระหว่างพิทกับหลานชายคุณนาย มันมีอะไรมากมาย จนฉันคิดว่าเค้าสองคนคงไม่สามารถจะลงรอยกันได้”
จันทร์จำนงอึ้งแล้วถาม
“ทำไม เค้าเคยมีปัญหาอะไรกัน”
“เรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าไปพูดถึงมันเลยค่ะ ฉันต้องขอโทษคุณนายจริงๆที่ฉันช่วยคุณนายไม่ได้ ฉันขอตัวกลับนะคะ”
สุอาภาไหว้จันทร์จำนงแล้วลุกเดินออกไป ทิ้งให้จันทร์จำนงนั่งด้วยความผิดหวัง

พิทยาเดินคุยโทรศัพท์เข้ามาในบ้าน สุอาภาอยู่ที่ห้องรับแขกเมื่อเห็นพิทยากลับมาก็หันไปมอง
“ครับคุณนายจันทร์จำนง ทานข้าวที่บ้านคุณนายวันพรุ่งนี้”
สุอาภาชะงักหูผึ่ง ตั้งใจฟังทันที
“อย่าปฏิเสธเลยนะ ฉันไม่ได้เจอเธอตั้งนานแล้ว”
พิทยาพูดอย่างลำบากใจ
“ครับ พรุ่งนี้เจอกันตอนเที่ยงนะครับ”
พิทยาวางสาย แล้วหันไปทางสุอาภาที่เดินมาหา
“คุณนายจันทร์ชวนนายไปทานข้าวที่บ้านเหรอ”
“อือ”
สุอาภานึกย้อนกลับไป
“ฉันอยากให้คุณช่วยฉัน ทำให้พี่น้องหันหน้ามาคุยกัน - แล้วฉันก็ไม่อยากเห็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันต้องมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง สิ่งที่ทำให้คนแก่อย่างฉันมีความสุขก็คือการได้เห็นลูกหลานรักใคร่กัน”
สุอาภารู้ทันทีว่าเป็นแผนของจันทร์จำนงเลยนึกเป็นห่วงพิทยา
“ฉันขอไปด้วยคนนะ”
พิทยาหันมามองสุอาภาสีหน้าแปลกใจ

วันต่อมา พิทยาขับรถมาจอดหน้าบ้านสวนจันทร์จำนง เขาลงจากรถพร้อมกับสุอาภา เธอมีสีหน้าลำบากใจมากๆ แล้วก็หันไปทางพิทยา
“พิท...แน่ใจนะว่านายจะเข้าไป”
พิทยานิ่วหน้าถาม
“มีอะไรเหรอคุณแต”
“เออ...เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”
สุอาภายิ้มๆ พิทยาเพียงแต่นิ่วหน้าสงสัยและไม่ได้ถามต่อ สุอาภาถอนหายใจแล้วก็เดินตามพิทยาเข้าไป
พิทยากับสุอาภาเดินมาเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ใกล้กับตัวบ้าน พิทยากับสุอาภาหันไปมองรถ
“ท่าทางคุณนายจะมีแขก” พิทยาบอก
สุอาภามองรถแล้วก็ยิ่งมั่นใจว่า ภูวดลต้องมาแน่ๆ เธอมองเขาอย่างเป็นห่วง

พิทยามากับสุอาภาเดินเข้ามาในบ้านก็ผงะที่เห็นภูวดลนั่งอยู่ สุอาภาได้แต่ถอนใจออกมาที่ความคิดตัวเองถูกต้อง ภูวดลเห็นพิทยากับสุอาภาก็ตกใจลุกขึ้นยืน แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะพูดอะไรกัน จันทร์จำนงก็เดินออกมา
“มากันแล้วเหรอ”
จันทร์จำนงเห็นสุอาภาก็ชะงักไปนิดนึง พิทยากับสุอาภายกมือไหว้จันทร์จำนง จันทร์จำนงรับไหว้แล้วก็ยิ้ม
“คุณย่าชวนมันมาเหรอครับ”
สุอาภาไม่พอใจ ภูวดลหันไปมองพิทยาอย่างไม่พอใจ
“ใช่.! คุณนายชวนพิทมา”
“ย่าขอล่ะนะ ย่าอยากทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเราสองคน ให้ย่าได้มั้ย”
ภูวดลเงียบหันไปมองพิทยาด้วยแววตากร้าว

ที่โต๊ะอาหาร จันทร์จำนงนั่งหัวโต๊ะ มีพิทยา สุอาภา นั่งข้างหนึ่ง ภูวดลนั่งอีกข้าง ตรงข้ามที่พิทยานั่ง
ภูวดลเอาแต่ก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่สนใจ จันทร์จำนงเห็นท่าไม่ดี เลยตักกับข้าวให้พิทยา
“น้ำพริกปลาร้า ฉันทำเอง”
“ขอบคุณครับ”
พิทยาจะทาน
“เดี๋ยวสิ ทานเปล่าๆจะไปอร่อยได้ยังไง พ่อดล หยิบผักให้พี่เค้าสิลูก”
ภูวดลเงยหน้ามอง
“มีมือก็หยิบเองสิ”
“พ่อดล” จันทร์จำนงเสียงดุ
ภูวดลถอนใจหันไปมองจานผักสดที่อยู่ใกล้ๆตัวเอง แล้วก็หยิบขึ้นมายื่นให้พิทยา แต่แกล้งทำจานหล่นตรงหน้าทำให้ผักหล่นใส่ตัวพิทยา สุอาภาไม่พอใจ จันทร์จำนงชะงัก
“อุ๊ย...ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ”
สุอาภาโกรธแทนพิทยา
“ไม่ได้ตั้งใจอะไร เห็นอยู่ว่าคุณจงใจ”
พิทยาจับแขน
“คุณแต...”
สุอาภาหันไปมองพิทยาที่ส่งสายตาห้าม จันทร์จำนงรีบแก้ไข้สถานการณ์
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเอาผักจานใหม่มาให้ นวล...นวล...มันหายไปไหน คุณแตช่วยไปเอาผักสดกับฉันที”
สุอาภาปฏิเสธไม่ออก รู้ว่าจันทร์จำนงจะเปิดโอกาสให้พิทยากับภูวดลอยู่ด้วยกัน เธอจำต้องลุกเดินออกไปกับจันทร์จำนง พิทยาเก็บผักที่หล่นตามตัวใส่จาน ภูวดลมองอย่างไม่สบอารมณ์

ภายในครัว จันทร์จำนงกำลังเอาผักสดใส่จาน สุอาภายืนอยู่ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
“คุณนายคะ คุณนายเลิกวางแผนที่จะทำให้พิทกับคุณภูวดลคืนดีกันเถอะค่ะ มันไม่ได้ผลหรอก”
“คุณไม่ช่วยก็อย่ามาห้าม การที่ลูกชายฉันทิ้งแม่ของพิท และไม่ยอมรับพิทเป็นลูกเป็นบาดแผลในใจฉัน ยังไงก่อนที่ฉันจะตาย ฉันก็อยากทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ ไม่อย่างนั้นฉันคงนอนตายตาไม่หลับ”
สุอาภาพูดไม่ออก

บนโต๊ะอาหาร ภูวดลมองพิทยาด้วยแววตาไม่หวังดี
“ที่แกกลับมาเข้าใกล้ย่าฉันอีกเพราะแกต้องการอะไร ทรัพย์สมบัติ เงินทอง หรือการได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหลานชายอีกคนของคุณนายจันทร์จำนง”
“ผมไม่เคยหวังอะไรจากคุณนายจันทร์”
ภูวดลคิดนิดนึง
“หรือว่าแกต้องการแก้แค้นที่ฉันจะได้แต่งงานกับคุณรวี”
“ผมไม่เคยคิดแค้นคุณ เพราะความแค้นเป็นการต่อเวรต่อกรรม ทำให้ผมต้องเวียนว่ายตายเกิดมาเจอกับคุณอีก ซึ่งผมไม่ต้องการ ถ้าเป็นไปได้ ผมก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับครอบครัวของคุณด้วยซ้ำ”
ภูวดลลุกขึ้นยืน
“ถ้างั้นก็ไปซะ! ไปจากที่นี่ แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับย่าของฉันอีก”
ระหว่างนั้นจันทร์จำนงกับสุอาภาถือจานผักสดมาด้วยเข้ามาได้ยินพอดี
“พ่อดล! ทำไมพูดกับพี่เค้าแบบนั้น”
ภูวดลหันมาทางจันทร์จำนง
“เมื่อไหร่คุณย่าจะเลิกบอกว่ามันเป็นพี่ผมซักที ผมกับไอ้เด็กกำพร้าเนี่ย ไม่ได้เป็นอะไรกัน!”
จันทร์จำนงอึ้งมาก สุอาภาโกรธสุดๆกระแทกจานลงบนโต๊ะ
“มันจะมากไปแล้ว!”
พิทยาตกใจที่เห็นสุอาภาของขึ้น รีบลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะห้าม แต่ไม่ทัน
“พิทไม่ได้เป็นเด็กกำพร้า พิทมีทั้งพ่อทั้งแม่ เพียงแต่พ่อแท้ๆของพิทเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ยอมรับพิทก็เท่านั้น”
“พ่อฉันไม่ได้เห็นแก่ตัว พ่อฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแม่ของมัน”
“ยอมรับแล้วเหรอว่าพ่อนายกับพ่อพิทคือพ่อเดียวกัน”
ภูวดลกำมือแน่นที่เสียรู้สุอาภา ทำท่าจะเข้ามาเอาเรื่องแต่เจอพิทยาเข้ามาขวาง
“อย่าทำอะไรคุณแตอีกเป็นครั้งที่สอง!”
ภูวดลผงะ จันทร์จำนงแปลกใจในคำพูดของพิทยา พิทยาหันไปทางจันทร์จำนง
“ผมขอโทษนะครับคุณนาย ผมคงอยู่ทานข้าวกับคุณนายไม่ได้ ผมลาล่ะครับ”
พิทยายกมือไหว้จันทร์จำนงแล้วก็จับแขนสุอาภาพาเดินออกไป จันทร์จำนงหันไปมองภูวดลด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยสับสนไม่เข้าใจ

พิทยากับสุอาภาเดินออกมาจากบ้านสวนจันทร์จำนงด้วยกัน สุอาภายังมีอารมณ์โมโหมาก
“นายไม่น่าห้ามฉันเลย น่าจะปล่อยให้ฉันด่ามันอีก ดูสายตาที่มันมองนายสิ มันเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ฉันอยากจะควักลูกตามันออกมาจริงๆ”
พิทยาขำกับท่าทางของสุอาภา เธอหยุดกึกหันไปทางเขาที่หัวเราะไม่หยุด
“หัวเราะอะไร นี่ฉันกำลังโกรธอยู่นะ หรือว่านายเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วห๊ะ”
“ผมชักไม่แน่ใจแล้วน่ะสิว่า คุณหรือผมที่โดนเค้าว่า”
“ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์จะต่อว่านายได้!”
พิทยารู้สึกดีมากบอก
“ที่คุณขอมากับผม เพราะคุณรู้ว่านายภูวดลจะมาใช่มั้ย”
สุอาภาพยักหน้า
“คุณนายมาขอให้ฉันช่วยทำให้นายกับภูวดลคืนดีกัน ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่คุณนายก็ยังดื้อ”
พิทยาจับมือสุอาภาขึ้นมา เธอชะงัก
“ขอบคุณมากนะครับคุณแต ขอบคุณจริงๆที่อยู่เคียงข้างผม”
สองคนมองหน้ากันอย่างรู้สึกดี

ภูวดลจ้ำเดินจะออกไป จันทร์จำนงตามมาติดๆ
“หยุดนะพ่อดล! ย่าบอกให้หยุด ทำไมเราถึงไม่เชื่อย่าว่าพิทเป็นพี่ชายของเราจริงๆ”
ภูวดลไม่หยุดหันมาถาม
“คุณย่ามีหลักฐานอะไรมาบอกว่ามันเป็นพี่ชายผม”
“ย่าไม่มี แต่ย่ามั่นใจว่าพิทเป็นลูกของภาสันต์”
จันทร์จำนงสีหน้ามั่นใจมากจนภูวดลเงียบไป จันทร์จำนงรีบพูดต่อ
“พิทเป็นคนดี ย่าอยากให้พ่อดลเปิดใจกว้างยอมรับพิทซักครั้ง ถ้าลูกได้รู้จักตัวตนของเค้า ลูกจะรู้ว่าย่าพูดไม่ผิด”
“มันสร้างภาพหลอกคุณย่าต่างหาก แล้วคุณย่าก็หลงเชื่อมัน นี่คุณย่าอายุมากจนแยกแยะความจริงกับความหลอกลวงไม่ออกเหรอครับ”
จันทร์จำนงฉุนกึก
“พ่อดล!”
ภูวดลชะงัก
“ถึงมันจะใช่หรือไม่ใช่ลูกของพ่อ ผมก็ไม่มีทางยอมรับมัน ผมไม่มีทางยอมมีสายเลือดเดียวกับมัน ผมเกลียดมันครับคุณย่า คุณย่าได้ยินชัดมั้ยครับว่า ผมเกลียดมัน!”
จันทร์จำนงสะดุ้ง แล้วภูวดลก็จ้ำพรวดๆออกไป จันทร์จำนงเสียใจมากจนแทบทรุดลงไปตรงนั้น

ภูวดลเดินออกมาที่รถซึ่งจอดอยู่ที่หน้าบ้านจันทร์จำนง เขาเห็นพิทยากับสุอาภากำลังเดินออกไป ก็ครุ่นคิดบางอย่าง ภูวดลขึ้นรถ ปิดประตูอย่างแรง
สุอาภากับพิทยาเดินด้วยกัน ทันใดนั้นเสียงรถดังขึ้น สุอาภากับพิทยาหันไปเห็นรถภูวดลพุ่งเข้ามาหา ทั้งเขาและเธอต่างตกใจมาก เขารีบเอาตัวกอดเธอเอาไว้ รถภูวดลแล่นมาจงใจให้เฉียดพิทยาแล้วรถก็แล่นออกไป
สุอาภากับพิทยาหันไปมองตามหน้าตาตื่น สุอาภาโมโหสุดๆ
“ไอ้บ้า! มันจงใจแกล้งเราชัดๆ”
“ช่างเค้าเถอะครับคุณแต คนขี้ขลาดอย่างนายภูวดลก็ทำได้เท่านี้ ว่าแต่คุณไม่เป็นอะไรนะ”
สุอาภาพยักหน้า พิทยากลุ้มใจ

ภายในบ้าน เวลาเย็น ภาสันต์มองหน้าภูวดลที่มีสีหน้าไม่พอใจ ศรีพิไลยืนอยู่ด้วย
“แกพูดกับคุณย่าแบบนี้ได้ยังไง”
“ผมพูดผิดตรงไหน”
ภาสันต์ เอานิ้วจิ้มหน้าผาก
“นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ทำไมแกถึงได้โง่แบบนี้ห๊ะ”
ภูวดลไม่พอใจ ศรีพิไลรีบห้าม
“พูดกับลูกดีดีสิคุณ”
“พูดกับมันดีดี แล้วมันเคยได้เรื่องมั้ยล่ะ แกก็เห็นว่าคุณย่าพยายามจะดึงให้มันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ถ้าเกิดแกทำให้คุณย่าไม่พอใจ แล้วคุณย่าเปลี่ยนใจยกที่ดินตรงนั้นให้มันแทนแก ก็บรรลัยกันหมดล่ะงานนี้”
ภูวดลอึ้งไปเมื่อคิดตามที่ภาสันต์พูด ศรีพิไลเองก็ใจเสีย

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/3 วันที่ 21 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager