อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/5 วันที่ 22 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/5 วันที่ 22 ม.ค. 56

“เอาเป็นว่าถ้าฉันเป็นอะไรไป ฉันจะเขียนโน๊ตแปะหน้าผากไว้ว่าฉันทำตัวเอง นายไม่ต้องมารับผิดชอบ”
พิทยาฟังแล้วจี๊ดจะเข้าไปห้าม พลันมือถือตัวเองดังเสียก่อน พิทยาหยิบออกมา...เห็นหน้าจอก็รีบรับ
“ครับ พี่ใหญ่ ว่าไงนะครับ”
สุอาภาเปิดประตูรถกำลังจะเข้าไปนั่ง พิทยาไปคว้าข้อมือเอาไว้
“นายพิทบูล ฉันบอกแล้วไงว่า...”
พิทยาสวนขึ้นมาก่อน
“ป๋าให้พี่ใหญ่โทรมาชวนเรา...”

สุอาภามองตาเขียว พิทยาเปลี่ยนสรรพนามทันที
“คุณกับผม ไปออกรอบด้วยกัน”
สุอาภาสะบัดมือออกจะขึ้นรถ
“ฉันไม่ไป”
พิทยาคว้าแขนเอาไว้อีก
“หยุดนะคุณแต! อย่าให้คุณอารู้ว่าเราทะเลาะกัน ผมไม่อยากเห็นคุณอาทรุดลงไปอีก”
สุอาภาชะงัก คิดตามที่พิทยาพูด

บริเวณสนามกอล์ฟ พิทยาและสุอาภาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดตีกอล์ฟแล้ว เขาจูงมือเธอที่สีหน้าไม่เต็มใจเดินเข้ามาตามทาง เธอพยายามดึงมือออก
“ปล่อย...ฉันเดินเองได้”
“อยากให้คุณอา พี่ใหญ่ พี่ต่ายรู้เหรอว่าเรากำลังมีปัญหากัน”
สุอาภาจำยอมให้พิทยาจับมือเดิน นพ บวร วรรณวดีเห็นทั้งคู่ก็ยิ้มและโบกมือทักทาย
“ฮันนีมูนนี่ดีนะ ยาเค้าแรงจนถึงวันนี้เลย”
ทั้งสามคนยิ้มๆ ทำตาล้อคู่สามีภรรยาที่ยังดูสวีตหวาน สุอาภาหมั่นไส้จะชักมือออก พิทยาจับไว้ไม่ทัน เลยเปลี่ยนมาโอบเอวเธอแทน
สุอาภาตาเขียว
“คุณอาทักแบบนี้ เดี๋ยวคุณแตเขินไม่ให้ผมเข้าใกล้ล่ะแย่เลย”
“ป่านนี้แล้วยังจะเขินอะไรอีก เดี๋ยวป๋าก็ไม่ได้อุ้มหลานซักที”
“ใช่ ป๋าเค้าฟิตกล้ามรออุ้มเจ้าตัวเล็กมาหลายเดือนแล้วนะ” วรรณวดีว่า
สุอาภายิ่งอาย
“ป๋า พี่ต่าย”
“ไม่ต้องค้าน รับออร์เดอร์ป๋าไว้ รู้มั้ยถ้าได้เล่นกับหลาน คนแก่จะแข็งแรง” บวรว่า
นพชะงัก
“เออใช่ๆ เฮ้ย ใครแก่ นี่เดี๋ยวจะทำโฮลอินวันให้ดูเป็นขวัญตา”
นพหันไปเอ็ดบวรที่แหย่หนวดเสือ ทุกคนหัวเราะ แล้วสุอาภากับพิทยาก็หันมาหัวเราะใส่กัน ก่อนจะชะงักกันไป
“แตขอตัวไปทางนั้นก่อนนะคะ”
สุอาภาเดินไปเลย
“ดูๆ! ดูมันเขิน”
สุอาภาเดินหลบออกมาแล้วถอนใจ เพราะรู้ว่าความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนพูด

สุอาภาเดินหน้าเหวี่ยงออกมาแล้วก็ได้ยินเสียงคนทัก
“แต...”
สุอาภาหันไปเห็นทัศน์เดินตรงเข้ามาหา
“ดีใจจังที่ได้เจอคุณ ผมนึกว่าคุณเปลี่ยนสนามไปแล้วซะอีก”
“พอดีช่วงนี้แตยุ่งๆ”
พิทยาเดินตามออกมามองหาสุอาภา แล้วก็เห็นเธอคุยกับทัศน์ พิทยาหน้านิ่วไม่พอใจ หึงโดยไม่รู้ตัว เขารีบเดินมาหาทันที
“ไม่ได้เล่นนาน เดี๋ยวลูกพัตต์ฝืดหมด สงสัยผมคงต้องติวเพิ่มให้แล้วมั้งครับ” ทัศน์ว่า
พิทยาเดินมาได้ยินพอดี
“ไม่รบกวนคุณดีกว่าครับ เดี๋ยวผม สอนภรรยาผมเอง”
พิทยาเดินเข้ามาโอบเอวสุอาภาเข้ามาหาตัว ทัศน์หน้าจ๋อยชะงักไปทันที
“นี่แตแต่งงานแล้ว”
พิทยาตอบแทน
“ใช่ครับ”
สุอาภาสะบัดตัวออกมาจากพิทยา
“แต่งได้ ก็หย่าได้ค่ะ”
พิทยาสะอึก ไม่นึกว่าสุอาภาจะกล้าพูดต่อหน้าคนอื่นแรงขนาดนี้
“เอ่อ ผมไม่รบกวนคุณสองคนแล้ว ขอโทษนะครับ ผมไม่ทราบว่าแตมีสามีแล้ว พอดี..ไม่เห็นแหวนแต่งงาน” ทัศน์พูดพลางมองไปที่มือซ้ายของสุอาภา
พิทยาชะงัก ทัศน์รีบเดินไปอย่างหน้าแตก พิทยาหันมาถามสุอาภา
“เค้าเป็นใคร”
สุอาภาไม่ตอบจ้ำเดินออกไป ยิ่งทำให้พิทยาหัวเสีย

บริเวณสนามกอล์ฟ พิทยายืนปรับไม้อยู่ ลูกกอล์ฟกระแทกมาโดนหลัง แคดดี้ของสุอาภามาเก็บลูกให้ สุอาภาทำไม่รู้ไม่ชี้
พิทยาวอร์มท่ากับไม้ ลูกกอล์ฟมาโดนแขนเต็มแรง พิทยาสะดุ้งโหยง หันไปเห็นสุอาภาทำไม่รู้ไม่ชี้อีก ก็มองๆ แต่ไม่อยากทะเลาะเลยหันมาวอร์มท่าอีกครั้ง ลูกกอล์ฟกระเด็นมา แต่คราวนี้พิทยาหลบได้ มองสุอาภาท้าทาย
สุอาภาเอาไม้หวดสนามหญ้าอย่างแรง จนตัวเองเซและล้มลงไปซะเอง พิทยาขำ แคดดี้รีบประคองสุอาภาให้ลุก สุอาภาฟึดฟัด … นพ บวร ต่ายมองๆสถานการณ์
“ไอ้แตมันจะตีกอล์ฟ หรือตีไอ้พิทกันแน่” บวรว่า
“คนรักกันก็หยอกกันอย่างนี้แหละ” นพบอก
พิทยาจะเข้าไปดูสุอาภา แต่เธอรีบคว้าไม้มาหวดลูกเฉียดพิทยาไปนิดเดียว พิทยาแทบหงาย
“แบบนี้รึเปล่าคะ ที่เรียกว่า รักจัดหนัก”
นพ บวร วรรณวดี เพ่งมองสุอาภากับพิทยาที่ดูแง่งอนกันพิกล พิทยาตั้งหลักได้ หันมาเห็นทั้งสามคนมองมาก็รีบเอาผ้าขนหนูทำทีไปซับหน้าให้สุอาภา สุอาภาจะกระเถิบหนี แต่พิทยาเข้าไปโอบไว้ซะแน่น หันไปส่งซิกสายตาดุ
“ทุกคนมองเราอยู่ รู้หน้าที่หน่อยสิ”
สุอาภาหันไปเห็นทุกคนส่งยิ้มให้ก็รีบหันไปฉีกยิ้มใส่พิทยา

ที่บ้านสวน ภายในห้องรับแขก จันทร์จำนงพูดออกอย่างโล่งอก
“คิดได้ก็ดีแล้ว ยังไงเรากับพิทก็เป็นสายเลือดเดียวกัน ต่อไปมีอะไรจะได้พึ่งพากันได้”
ภูวดลสีหน้าตึงมากแต่ก็หันไปหวานเอาใจย่าด้วยการยกมือไหว้
“คราวที่แล้ว ผมใจร้อนเกินไปทำให้คุณย่าต้องพลอยไม่สบายใจไปด้วย ผมขอโทษคุณย่านะครับ”
“ย่าไม่รับหรอก”
ภูวดลชะงัก
“ไปขอโทษพี่เราโน่นเค้าจะได้รู้ ว่าจริงๆแล้ว เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรนั่นแหละ ย่าถึงจะสบายใจ”
ภูวดลยังนิ่งเงียบอยู่ รู้สึกว่าชักจะยากเกินไปซะแล้ว
“ว่าไงล่ะ อยากให้ย่าสบายใจจริงๆรึเปล่า”
“ผมมีคุณย่าคนเดียวที่รักและหวังดีกับผมที่สุด ถ้าไม่เห็นแก่คุณย่าแล้วจะเห็นแก่ใครล่ะครับ”
ภูวดลซบตักทันที จันทร์จำนงลูบหลังหลานอย่างเอ็นดู ยิ้มพอใจที่ภูวดลรับปาก แต่สีหน้าภูวดลกลับมีแววตาเคืองพิทยาอยู่

บริเวณโต๊ะพักผ่อนในสนามกอล์ฟ พิทยาดูรอยแดงที่โดนลูกกอล์ฟฝีมือสุอาภาบนแขนตัวเอง
“ไอ้แต สามีดีๆหายากนะเว้ย รู้จักทะนุถนอมหน่อย” บวรบอก
“ช่วยไม่ได้ พิทเค้าดวงซวย โชคไม่ดีเอง แตไม่ได้ตั้งใจ”
นพ บวร วรรณวดีมองๆหน้ากัน
พิทยารีบแก้เกม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อยู่ข้างนอกบ้าน ผมยอม ไว้ค่อยคิดบัญชีตอนอยู่บ้าน”
นพกับบวรปรบมือหัวเราะชอบใจกันใหญ่
“พี่ใหญ่ ไม่ขำนะคะ”
ปรากฎว่าวรรณวดีหยุดหัวเราะช้าสุด สุอาภาส่งสายตาพิฆาตไปหาพี่สาว ทำเอาวรรณวดีอ้าปากค้างแล้วก็ค่อยๆหุบปากลง
ลูกนัท ออแกไนซ์เซอร์ตัวแม่เมียงๆมองๆมา พอแน่ใจว่าใช่ ก็รีบปรี่เข้ามา
“น้องแต ! อุ๊ยใช่จริงๆด้วย”
ลูกนัทรีบไหว้นพอย่างรู้มารยาท นพรับไหว้
“สวัสดีคุณลูกนัท ไม่ได้เจอนาน สวยขึ้นนะ”
ลูกนัทยิ้มชอบใจ
“คุณนพนี่ปากหวานน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะคะ”
ลูกนัทหันไปทางสุอาภากับพิทยา
“ตั้งแต่แต่งงานไปเนี่ย หายหน้าหายตาเลยนะคะคุณน้อง พี่ลูกนัทล่ะคิดถึ๊งคิดถึง เจอตัวก็ดีแล้ว... คุณนพขา ลูกนัทขอตัวคู่เนี๊ยะไปช่วยงานการกุศลหน่อยเถอะค่ะ”
ลูกนัทหมายถึงพิทยากับสุอาภา
“งานแชร์รีตี้ฟอร์ไชลด์ ที่คุณลูกนัทจัดทุกปีใช่มั้ยค่ะ” วรรณวดีถาม
“แม่นแล้วค่ะ คุณต่ายความจำดี๊ดี พอดีว่าคอนเซปต์ปีเนี๊ยะเป็นธีมคู่รัก “พลังแห่งรักเพื่อเด็กไร้บ้าน” เราจะรวบรวบคู่รักเซเลบทั่วฟ้าเมืองไทยมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ถ้าขาดเจ้าแม่ปาร์ตี้อย่างน้องแตไป งานคงกร่อยน่าดู...นะคะ นะคะน้องแต”
สุอาภาเหล่พิทยาแล้วถาม
“พี่ลูกนัทจะให้แตเดินแบบคู่กับ...”
“อ๊ะแน่นอนค่ะ ของดีมี เราต้องเอาไปอวดใช่มั้ยคะ”
สุอาภาจะปฏิเสธ
“แตไม่...”
“ไม่ปฏิเสธครับ ผมกับคุณแตยินดี”

สุอาภาเหวอกำลังจะพูดแย้ง
“ก็ดีเหมือนกัน ถือว่าช่วยการกุศลดีกว่าเราไปปาร์ตี้เย้วๆไม่ได้อะไรตั้งเยอะนะลูก ป๋าก็อยากเห็นลูกสาวตัวเองบนแคทวอล์ค ดูซิว่าจะสู้พวกนางแบบได้มั้ย”
นพออกมารับลูกให้ซะเต็มที่ ทำเอาสุอาภาพูดไม่ออก
นพพูดกับพิทยา
“ฝากยัยแตด้วยนะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณนพ น้องแต วันนี้ลูกนัทลัคกี้จริงๆ โฮะๆๆ”
สุอาภามองค้อนพิทยา

สุอาภาเดินกระแทกกระทั้นมาที่รถด้วยท่าทางไม่พอใจมาก พิทยาเดินไปเปิดประตูด้านคนขับ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เดี๋ยว อย่าเพิ่ง ! มันเรื่องอะไรถึงกล้าเสนอหน้าแทนฉันว่าจะไปงานอะไรนั่น”
พิทยาชี้ที่รอยลูกกอล์ฟบนแขน
“ทำบาปมาเยอะแล้ว รู้จักทำบุญซะบ้าง”
สุอาภากระชากแขนพิทยาที่จะขึ้นรถ พิทยาหันมา
“ฉันไม่เชื่อ ไหนบอกว่าเกลียด ไม่ชอบออกสังคม”
“นั่นมันก่อนที่ผมจะแต่งงานกับคุณ ถ้าคุณออกสังคมผมก็ต้องไปด้วย มันเป็นหน้าที่ของสามีที่ดี”
สุอาภาเบ้หน้า
“อย่างนายเนี่ยเหรอสามีที่ดี”
พิทยาถอนใจรู้ว่าสุอาภาหมายถึงอะไร สบตาจริงจัง พูดอ่อนโยน
“ผมขอโทษที่พูดจาดูถูกคุณ ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก เลิกงอนผมซักทีเถอะ”
สุอาภามองหน้าพิทยาแล้วก็เชิดหน้าใส่ก่อนจะขึ้นรถปิดประตูปัง!!! พิทยาครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดี แล้วก็นึกออก

สุอาภานั่งหน้าตึงแล้วก็ค่อยๆนิ่วหน้าสงสัย
“นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้าน จะไปไหน”
พิทยาไม่ตอบ แต่เลี้ยวรถเข้าไปทางห้างสรรพสินค้าทันที

พิทยาเดินนำสุอาภาเข้ามาในห้างสรรพสินค้า
“พาฉันมานี่ทำไม”
พิทยาไม่ตอบ แต่จูงมือพาสุอาภาเดินไป สุอาภาขึ้นเสียง
“ทำแบบนี้จะหาเรื่องกันเหรอ นายพิทบูล !”

สุอาภายืนตะลึง สีหน้าเต็มไปด้วยความมึนงง เพราะเบื้องหน้าคือเคาน์เตอร์เครื่องประดับเพชร
“ตกลงนายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
พิทยาหันมาบอก
“ถ้าไม่ให้ผมมากับคนที่ผมจะซื้อแหวนให้ แล้วจะให้มากับใคร”
“จะมากับใครก็เรื่องของนาย”
สุอาภาใส่อารมณ์แล้วก็ชะงัก นึกออกถึงความหมาย
“...นาย นายจะซื้อแหวนให้ฉัน”
สุอาภาหน้าเหวอมาก เหมือนเป็นปรากฎการณ์อันมหัศจรรย์ของโลก พนักงานขายแอบยิ้มในความเหวอของคุณภรรยา
“มีแหวนติดนิ้ว คนเค้าจะได้รู้ว่าคุณมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่มีใครหน้าไหนมายุ่งกับคุณ”
สุอาภาอึ้งไปเลย เหลือบตามองพิทยาอย่างไม่แน่ใจ พิทยาเองก็ทำหน้าไม่ถูก เขินๆ หันไปเลือกแหวนเพชรวงเล็กๆน่ารักๆ
“ผมขอดูวงนี้ครับ”
พนักงานขายหยิบแหวนส่งให้ พิทยาหยิบแหวนขึ้นมาดูแล้วก็หันไปทางสุอาภา
“ชอบรึเปล่า”
สุอาภาทำฟอร์มบอก
“ก็งั้นๆ”
พิทยาไม่สนใจกับคำตอบของสุอาภา ดึงมือเธอมาสวมแหวนให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ทันที สุอาภาอึ้ง
“ไซส์พอดีเป๊ะ ตกลงรับวงนี้เลยนะคะ” พนักงานขายบอก
“ครับ” พิทยารับคำแล้วหันไปทางสุอาภาพลางกำชับ
“ห้ามถอดออกเด็ดขาดนะ”
สุอาภาไม่อาจพูดอะไรมากไปกว่านี้ ความโกรธหายไปจนหมดสิ้น รู้สึกดีสุดๆ พิทยาเองก็เช่นกัน สุอาภาสีหน้าสุขใจก้มมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย

“แหวนเนี่ยเป็นสมบัติเก่า ตกทอดกันมาตั้งแต่คุณทวดของป้า น้ำงามที่สุด แล้วกระรัตขนาดเนี้ยะ หาไม่ได้อีกแล้วนะจ๊ะ หนูรวีสวมดูซิ ว่าพอดีนิ้วรึเปล่า”
แหวนเพชรรูปทรงโบราณน้ำงามหยดแบบอลังการกว่าแหวนของสุอาภามากๆ รวีพรรณมองแหวนอย่างรู้สึกกดดัน ไม่อยากแม้แต่จะหยิบขึ้นมา
“เห็นมั้ยว่าคุณป้าเอ็นดูเราขนาดไหน”
รมณีหันมาพูดกับศรีพิไล
“จะดีเหรอเธอ...แหวนวงสำคัญแท้ๆมายกให้รวีแบบนี้”
ศรีพิไลไม่ทันจะตอบ แต่ภูวดลชิงออกหน้าซะก่อน
“นั่นน่ะสิครับ ผมว่ามันไม่ถูก”
ทั้งศรีพิไล และรมณีต่างชะงักกันไป
“พ่อดล...ทำไมพูดแบบนี้” ศรีพิไลว่า
ภูวดลหยิบแหวนขึ้นมา
“ไม่ถูก ถ้าจะให้คุณรวีสวมแหวนวงสำคัญด้วยตัวเอง ต้องให้ว่าที่เจ้าบ่าวสวมให้ถึงจะถูก”
ภูวดลสวมแหวนเข้าที่นิ้วของรวีพรรณทันที ศรีพิไลและรมณีต่างโล่งใจกันไป แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กันอย่างพอใจ

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/5 วันที่ 22 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager