@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/2 วันที่ 25 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/2 วันที่ 25 ม.ค. 56

“ทำไม กลัวไอ้พิทมันได้ยินรึไง”
“ฉันกลัวคนอื่นได้ยินแล้วเอาไปนินทาให้คุณแตเข้าใจผิดต่างหาก เพราะแค่ยัยแฟนเก่ามาป้วนเปี้ยนอยู่ที่นี่บ่อยๆ ก็คงทำใจลำบากมากพออยู่แล้ว”
ปวีณาสะบัดหน้าเดินหนีไป บวรอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะคิดได้ว่ารวีพรรณมาหาพิทยา

ภายในห้องทำงาน รวีพรรณจัดการเปิดกล่องขนมเตรียมให้พิทยา แล้วก็เหลือบไปเห็นช่อดอกไม้ที่วางไว้ที่โต๊ะข้างๆ แปลกใจ

“ใครให้ดอกไม้พิทมาเหรอคะ”
“ผมซื้อไปให้คุณแตน่ะครับ เย็นนี้ผมมีนัดกับคุณแต”
“ว้าแย่จัง รวีว่าจะขอให้พิทไปช่วยคุยเรื่องแบบกับผู้รับเหมาที่ร้าน พอดีรวีจะตกแต่งร้านใหม่น่ะค่ะ”
พิทยาก้มมองดูเวลาเห็นเกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว



“ไม่นานหรอกค่ะ รับรองว่าพิทไปทันนัดกับคุณแตแน่”
“แต่ฉันว่า ช่วงเลิกงานนี่รถมันติดมากนะพิท แกควรจะเผื่อเวลาไว้บ้าง”
บวรเดินเข้ามาในห้อง รวีพรรณมองด้วยสีหน้าไม่พอใจแวบหนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้ายิ้มแย้มอย่างปกติ
“สวัสดีค่ะคุณใหญ่”
บวรพยักหน้ายิ้มให้
“ผมยังพอมีเวลานะครับคุณรวี ให้ผมไปช่วยแทนได้มั้ย”
รวีพรรณทำหน้าไม่ถูก
“ขอบคุณนะคะ แต่รวีไม่กล้ารบกวนคุณใหญ่หรอกค่ะ ถ้าพิทไม่ว่าง ไว้วันหลังก็ได้”
รวีพรรณไม่พอใจแต่ก็จำต้องปั้นหน้ายิ้ม เหลือบมองพิทยาที่ทำเฉย รวีพรรณยิ่งจี๊ด บวรแอบยิ้มขำที่แกล้งรวีพรรณได้
บวรเหลือบมองเห็นช่อดอกไม้
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ไปก่อนนะพิท... แล้วก็อย่าช้าล่ะ เดี๋ยวดอกไม้เฉาหมดนะเว้ย ไอ้น้องเขย”
บวรยิ้มแซวพิทยาอย่างอารมณ์ดี พิทยายิ้มตอบอย่างเขินๆ บวรเดินออกไป รวีพรรณพยายามคิดแผนการ
รวีพรรณทำเหมือนนึกขึ้นได้
“เอ่อ พิทคะ รวีขอยืมมือถือหน่อยนะคะ ของรวีแบตหมด”
พิทยาส่งมือถือให้รวีพรรณแบบไม่คิดอะไร เธอรับมือถือจากพิทยามาแล้วแอบยิ้มร้าย

พิทยาเก็บกระเป๋าแบบไว้ท้ายรถ แล้วถือช่อดอกไม้มาเปิดรถด้านฝั่งคนขับ เขาขึ้นไปนั่งบนรถ มองช่อดอกไม้แล้วมองไว้ที่เบาะคนนั่งข้างๆ สีหน้าพิทยามีความสุขมากเพราะตั้งใจจะบอกรักสุอาภา เขาคาดเข็มขัดนิรภัย แล้วขับรถออกจากลานจอดรถ

สุอาภาเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะซึ่งจองไว้ บนโต๊ะอาหารจัดตกแต่งอย่างดูดีและโรแมนติก แต่แล้วก็อึ้งไปเมื่อคนที่นั่งอยู่กลับเป็นรวีพรรณไม่ใช่พิทยา
“คุณรวี! คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“พิท ให้ฉันมาหาเธอ”
สุอาภาสีหน้างงมาก
“พิทรู้ว่าเธอนัดเค้าเพื่อจะพูดอะไร เค้าลำบากใจที่จะต้องปฏิเสธเธอเพราะเค้าไม่ได้รักเธอ เค้ารักฉัน”
“ไม่จริง!”
“ทำไมเธอถึงดื้อด้านอย่างนี้ห๊ะ ถ้าไม่จริง แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธอนัดกับพิทที่นี่”
รวีพรรณยิ้มเยาะสุอาภาอย่างเป็นต่อ
“เรื่องนี้ฉันจะถามพิทเอง ฉันไม่มีเรื่องจะคุยกับคุณ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว”
“คนที่ควรจะกลับไปคือเธอมากกว่า และเธอก็ควรจะออกไปจากชีวิตของพิทซะ เพราะ
แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่า เขาเลือกฉัน ไม่ใช่เธอ”
“สิ่งที่คุณพูดมากับสิ่งที่ฉันเห็นจากการกระทำของพิท มันทำให้ฉันเชื่อคุณไม่ลงหรอกค่ะ เก็บคำโกหกของคุณเอาไว้ไปหลอกตัวเองดีกว่านะคะคุณรวี”
รวีพรรณโมโห แต่สะกดอารมณ์ให้เย็นลง
“พิทเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ เธอแน่ใจเหรอว่าที่พิททำดีกับเธอมันคือความรัก”
สุอาภากลับเป็นอึ้งไปด้วยความสับสน
“ฉันไม่หลงกลคุณ”
รวีพรรณโมโหคว้าแก้วน้ำจะสาดใส่สุอาภาแต่ก็ชะงัก เพราะเหลือบเห็นพิทยาเดินเข้ามาในร้าน รวีพรรณเลยตัดสินใจเอาแก้วน้ำเอามาราดใส่ตัวเอง แล้วก็ตบหน้าตัวเองทันที

สุอาภาอึ้ง คนในร้านเริ่มหันมามอง รวีพรรณเข้ามาคว้าแขนทั้งสองข้างของสุอาภา แล้วทำเป็นถูกยื้อกระชากไปมา
“อย่าค่ะ คุณแต ชั้นกลัวแล้วๆ ฉันขอร้อง ปล่อยชั้น”
“หยุดนะคุณรวี คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย”
พิทยากำลังหันมองหาโต๊ะสุอาภา เห็นเสียงทะเลาะเอะอะโวยวายก็รู้สึกคุ้นๆ รีบวิ่งไปตามเสียง
สุอาภายื้อยุดกับรวีพรรณ แต่ภาพดูเหมือนสุอาภากำลังทำร้ายรวีพรรณ
พิทยาเดินเข้ามาพอดีตกใจกับภาพตรงหน้า รวีพรรณปล่อยมือสะบัดตัวเองล้มไปโดนเก้าอี้ล้มระเนระนาด
พิทยารีบเข้าไปประคองรวีพรรณ จนช่อดอกไม้กระเด็นตกไปบนพื้น
“คุณแต!”
รวีพรรณเอามือกุมหน้า
“คุณตบหน้ารวีทำไมคะคุณแต ช่วยรวีด้วยพิท”
สุอาภาเหวอ และก็รู้ทันทีว่าเป็นแผน รวีพรรณแกล้งร้องโอดโอยเข้าไปหลบหลังพิทยาทันที
พิทยาเสียงเครียดถาม
“มันเกิดอะไรขึ้น”
“ฉัน...”
รวีพรรณพูดแทรกขึ้น
“รวีพยายามบอกคุณแตไปแล้วว่า รวีกับพิทไม่ได้มีอะไรกัน แต่คุณแตไม่เชื่อ คุณแตเลย...”
สุอาภาตะลึงกับการแสดงขั้นสุดยอดของรวีพรรณ
พิทยามองสุอาภาด้วยสายตาตำหนิ เพราะภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้พิทยาเชื่อรวีพรรณมากกว่า
“คุณทำร้ายรวีทำไม”
“ฉันไม่ได้ทำ คุณรวีโกหก”
“ผมเห็นทุกอย่างกับตา คุณยังว่าไม่ได้ทำ”
สุอาภาอึ้งที่พิทยาเชื่อรวีพรรณมากกว่า
รวีพรรณแอบยิ้มเยาะอย่างสะใจ
“ฉันไม่ได้โกหก ถามทุกคนในร้านนี้ หรือไปดูภาพในกล้องวงจรปิดก็ได้ ว่าฉันไม่ได้ทำ”
รวีพรรณชะงัก สีหน้าเจื่อน กลัวสุอาภาเอาจริง
“หยุดสร้างเรื่องซะทีคุณแต”
รวีพรรณสีหน้าโล่งใจ
สุอาภาอึ้งมาก
“ตลอดเวลาที่ผ่านมานายไม่เคยเชื่อเลยใช่มั้ยว่าฉันเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมนายถึงตัดสินว่า ฉันเป็นคนยังไงด้วยคำพูดของคนอื่น”
พิทยาเผลอหลุดปาก
“รวีไม่ใช่คนอื่น”
สุอาภาช็อก
“ถ้าอย่างนั้น ฉันคงเป็นคนอื่นสำหรับนายสินะ”
สุอาภาหันหลังเดินหนีไปทันที พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างพรั่งพรู เธอเหยียบช่อดอกไม้ที่ตกลงบนพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
พิทยามองเห็นช่อดอกไม้ที่ตกกระจายอยู่บนพื้น ก็รู้สึกตัวว่าพูดแรง
“เดี๋ยวก่อน คุณแต”
พิทยาจะตามสุอาภาแต่รวีพรรณรั้งไว้
รวีพรรณแกล้งทำเป็นเจ็บ
“พิทคะ”
พิทยาประคองให้รวีพรรณนั่งรอ
“รวีรออยู่ที่นี่ก่อนนะ”
พิทยารีบผลุนผลันตามสุอาภาออกไป
รวีพรรณมองตามแววตากร้าวขึ้นมาอย่างไม่พอใจ แต่พอเห็นสายตาลูกค้าในร้านมองมาก็แกล้งทำเป็นเจ็บเหมือนเดิม

สุอาภาวิ่งร้องไห้ตรงมาที่รถ รีบเปิดประตูขึ้นนั่ง แล้วก็ถอยรถออกจากที่จอดรถทันที พิทยาวิ่งตามมาทัน รีบเคาะกระจกเรียกสุอาภา
“เดี๋ยว คุณแต ลงมาคุยกันก่อน”
สุอาภาชะงักหันมามองพิทยาทั้งน้ำตา พิทยายิ่งรู้สึกแย่ เธอหันหน้ากลับ แล้วเหยียบคนเร่งออกรถไปทันที พิทยาวิ่งตามแต่ไม่ทัน
“คุณแต”
พิทยาหยุดยืนมองสีหน้าแย่มาก

ภายในร้านอาหาร รวีพรรณแกล้งทำหน้าเศร้า
“รวีขอโทษนะคะพิทที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”
พิทยานิ่งเพราะรู้สึกเสียใจที่พูดแรงกับสุอาภา เริ่มคิดได้ว่าทำไมรวีพรรณถึงอยู่ที่นี่
“แล้วรวีมาที่นี่ได้ยังไง”
รวีพรรณอึ้ง รีบแก้ตัว
“รวีนัดเพื่อนไว้ค่ะ แล้วก็มาเจอคุณแตโดยบังเอิญ รวีเลยเข้าไปทักทายบอกว่าเพิ่งเจอกับพิท แต่คุณแตกลับโกรธที่รวีไปหาพิทบ่อยๆ เธอสั่งไม่ให้รวีมายุ่งกับพิทอีก รวีอธิบายยังไงคุณแตก็ไม่ฟัง จนเป็นอย่างที่พิทเห็นนั่นแหละค่ะ”
พิทยานิ่งไปอย่างครุ่นคิด รวีพรรณเริ่มใจเสีย กลัวพิทยาจะจับได้

นพ บวร ต่ายกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน ทุกคนหัวเราะ สนุกสนาน ระหว่างนั้นสุอาภาเดินเข้ามา ทุกคนหันไปเห็นก็แปลกใจ
“แต...” วรรณวดีเรียก
ทันทีที่สุอาภาเห็นครอบครัวตัวเองก็ต่อมน้ำตาแตกออกมาทันที ทำเอาทุกคนตกใจรีบลุกเดินมาหา
สุอาภาโผกอดนพเหมือนลูกนกปีกหัก
“ป๋า!”
นพรีบกอดสุอาภาเอาไว้ สุอาภากอดนพแน่น บวร วรรณวดีมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ภายในบ้าน พิทยาเดินไปเดินมากำลังโทรคุยกับพราวพิไล
“คุณแตไม่ได้ไปหาคุณพราว เพื่อนคนอื่นก็ไม่ได้ไปหาด้วยเหรอครับ ถ้าคุณพราวติดต่อคุณแตได้ รีบโทรบอกผมทันทีเลยนะครับ” พิทยาบอกพลางถอนหายใจ
พิทยาวางสาย หันไปเห็นบวรเดินเข้ามา พิทยารีบเดินไปหา
“คุณใหญ่!”
“ทำไมไอ้แตร้องไห้กลับไปที่บ้าน”
พิทยาอึ้ง
“คุณแตร้องไห้”
“ก็เออสิวะ แกทำอะไรมัน”
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ เรานัดกัน แต่ว่าผมไปเลท พอไปถึง ก็ไม่เจอคุณแตแล้ว”
พิทยากับบวรมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ

สุอาภานอนซึมอยู่ในห้อง แล้วก็นึกย้อนกลับไป...
“ถึงเธอได้แต่งงานกับเค้า แต่เค้าก็ไม่ได้รักเธอ เค้ารักฉัน / ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน พิทก็รักฉัน รักฉันคนเดียว”
“ถ้าอย่างนั้นเรามาพิสูจน์กันว่าพิทจะเลือกใคร”
สุอาภากับรวีพรรณส่งสายตาท้าทายใส่กัน

พราวพิไลมองหน้าสุอาภาด้วยความตกใจ
“แกไปท้าทายอะไรบ้าๆกับผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไงห๊ะ จะให้คุณพิทเลือกระหว่างแกกับยัยแฟนเก่าเนี่ยนะ ถ้าเกิดคุณพิทเลือกทางนั้นล่ะ”
“ฉันจะปล่อยเค้าให้เป็นอิสระ”
“ถ้าคุณพิทเลือกแก”
“ฉันจะบอกว่าฉันรู้สึกกับเค้ายังไง”
สุอาภาน้ำตาไหล พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงพิทยา
“คุณแตครับ”
สุอาภาชะงัก ลุกขึ้นนั่ง ...
ภายนอกห้องนอน พิทยาเคาะประตู มีนพ บวร วรรณวดียืนอยู่ด้วย
“คุณแตเปิดประตูให้ผมที”
สุอาภาเดินมายืนที่หลังประตูบอก
“กลับไปซะ!”
พิทยานิ่วหน้า
“ผมไม่กลับ จนกว่าคุณจะบอกว่าเป็นอะไร ออกมาคุยกับผมหน่อยสิครับ คุณแต!”
พิทยาพูดพลางทุบประตู
สุอาภายืนอยู่หน้าประตู สีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง ก่อนจะมองแหวนแต่งงานที่ใส่นิ้วอยู่
พิทยา บวร นพ วรรณวดีมองหน้ากัน ไม่นานสุอาภาเปิดประตูออกมา พิทยากับคนอื่นดีใจ แต่สุอาภากลับตบหน้าพิทยาเพี๊ยะ!!! พิทยาอึ้ง นพ บวร วรรณวดีช็อก!
“กลับไปได้แล้ว ชั้นไม่มีอะไรจะพูดกับนาย เอาแหวนของนายคืนไป! ฉันต้องการอิสระ ได้ยินมั้ย!” สุอาภาพูดพลางถอดแหวนแต่งงานยัดใส่มือพิทยา เขาชะงัก ทุกคนอึ้ง
“ถ้าคุณโกรธ ผมขอโทษ...ผมยอมรับผิดทุกอย่าง”
“ทำไมถึงทำตัวน่ารำคาญอย่างนี้ห๊ะ! รู้มั้ยว่าชั้นเบื่อเบื่อ ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก เข้าใจมั้ย!”
สุอาภาผลักอกพิทยาเต็มแรง แล้วก็รีบปิดประตูกระแทกใส่พิทยาดังปัง พิทยาพูดไม่ออก งงมาก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทิ้งให้พิทยาและคนอื่นยืนนิ่งงันอยู่กับที่

สุอาภายืนพิงประตู ปิดปากตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างหยุดไม่ได้
พิทยาสีหน้าไม่เข้าใจ เดินลอยๆงงๆ นพ บวร ต่าย มองพิทยาอย่างเป็นห่วง
“ที่แตพูดไปเป็นเพราะอารมณ์ อย่าเก็บมาใส่ใจ แล้วก็อย่าเพิ่งคิดมาก”
บวรเข้ามาจับไหล่พิทยาบอก
“แกกลับบ้านไปก่อน ฉันจะคุยกับแตเอง”
“ใจเย็นก่อนนะพิท”
พิทยาได้แต่พยักหน้ารับ พูดอะไรไม่ออก หันมายกมือไหว้ทั้งสามคนก่อนจะเดินออกไป สามคนมองหน้ากันด้วยความกลัดกลุ้มอย่างมาก

สุอาภาร้องไห้จนไม่มีน้ำตา เสียงเคาะประตูดังขึ้น สุอาภาหันไปมอง
“ให้พี่เข้าไปได้มั้ย” บวรถาม
สุอาภาเดินมาเปิดประตู บวรเข้ามาในห้อง
“ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นพี่ บอกมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
สุอาภามองหน้าบวรอย่างตัดสินใจ
สุอาภานั่งเครียด บวรนั่งลงข้างๆหน้าเครียดกว่า
“แกทำบ้าอะไรของแกห๊ะไอ้แต”
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่แตใช้ชีวิตร่วมกับพิท พี่ใหญ่รู้มั้ยว่าพิทไม่เคยลืมผู้หญิงคนนั้นได้เลย พิทรักผู้หญิงคนนั้นคนเดียว ถ้าพิทเลือกได้ พิทก็คงไม่แต่งงานกับแตหรอกค่ะ”
“แต่รวีกำลังจะแต่งงาน”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 13/2 วันที่ 25 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager