อ่านละคร ตะวันฉายในม่านเมฆ ตอนที่ 13/3 วันที่ 16 ม.ค. 56
“ดี...เรียกมาเลย ฉันจะฟ้องว่าคุณทำอะไรฉันบ้าง กล้องวงจรปิดก็มี” ตะวันฉายบอกเสี่ยหนุ่มหุบปากไปทันทีแล้วก็จะเดินหนีแต่ไปปะหน้ากับสาวหมวย ทั้งสองมองตากันซึ้งแล้วจูงมือกันไปนั่งคุยกันที่โต๊ะของสาวหมวย
พอเห็นเสี่ยหนุ่มไปกับสาวหมวยแล้วเมฆกับตะวันฉายก็หันมามองหน้ากัน แล้วเมฆก็ตัดสินใจจูงมือตะวันฉายเดินออกไปทันที
เมฆจูงตะวันฉายเดินออกมา พอนึกได้เขาก็รีบปล่อยมือตะวันฉายทันที ตะวันฉายเห็นเมฆก็รู้สึกใจสั่นหวั่นไหวแต่ยังแอบไว้ฟอร์มอยู่
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน”
เมฆหวั่นไหวไม่แพ้กันแต่พยายามห้ามใจตัวเอง
“สบายดีค่ะ คุณล่ะ”
“ก็ดี ไม่คิดว่าจะได้มาเจอคุณที่นี่” เมฆบอก
“ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่เหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าคุณเหงาขนาดนี้”
เมฆสะอึกเพราะรู้สึกเสียหน้า
“เปล่า ที่ผมมาเพราะพี่จอมขอให้มา แต่จริงๆผมไม่จำเป็นต้องมีใคร ผมก็อยู่ได้”
ตะวันฉายได้ยินก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที
“งั้นเราลากันตรงนี้นะ” เมฆบอก
เมฆเดินออกไป ขณะที่ตะวันฉายทนไม่ไหวจึงตะโกนไล่หลังเมฆ
“คนบ้า คุณเห็นฉันเป็นอะไรห๊ะ นึกจะรักก็รัก นึกจะทิ้งก็ทิ้ง ทำอะไรนึกถึงใจฉันบ้างมั้ย”
เมฆชะงัก เขาหันมาเห็นตะวันฉายยืนร้องไห้อยู่ก็หน้าเสีย
“ที่ผมทำไป ผมทำเพื่อคุณนะซัน ผมรู้ว่าคุณไม่เคยรักผม คนที่คุณรักคือ...พี่ธีร์”
ตะวันฉายชะงักและหน้าเสียทันที
“คุณรู้?”
“ใช่ ผมรู้ เพราะอย่างนี้ผมถึงไม่อยากให้คุณต้องฝืนใจอยู่กับผมไง”
“คุณคิดเองเออเองทุกอย่าง คิดจะถามฉันซักคำบ้างมั้ย”
“ผมจะถามเพื่อให้ตัวเองเจ็บอีกทำไม ถ้าคุณรักพี่ธีร์ ผมก็ไม่อยากจะเป็นตัวแทนของเค้า”
ตะวันฉายมองเมฆด้วยความรู้สึกผิดหวังในตัวเมฆมาก
“คุณเมฆ นี่คุณหึงแม้แต่พี่ชายตัวเองที่ตายไปแล้วเนี่ยนะ รู้ตัวรึเปล่าว่าคุณเป็นคนที่ใจแคบที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย”
“สำหรับผม ถ้าไม่ได้ทั้งหมดใจ ก็อย่ามารักกันเลย”
“งั้นฟังไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าฉันเคยรักพี่ธีร์ แต่มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะรักใครอีกไม่ได้ พี่ธีร์คือรักครั้งแรกของฉัน แต่กับคุณ ฉันคิดเสมอว่าคุณจะเป็นรักสุดท้าย”
เมฆได้ฟังก็หน้าเสียไปอย่างคาดไม่ถึงที่จะได้ยินเช่นนั้น
“จนกระทั่งตอนนี้ ฉันมั่นใจแล้วว่า ฉันรักคนผิดมาตลอด เชิญอยู่กับอดีต อยู่กับใจแคบๆของคุณต่อไปเถอะ ลาก่อน”
ตะวันฉายพูดจบก็เดินออกไปทันที เมฆยืนเศร้าอยู่ตรงนั้น
เอวา นิค และยุทธการยืนมองอยู่อย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งที่ได้ยินเหมือนกัน
ตะวันฉายนั่งเหม่อมองไปที่แม่น้ำด้วยความเสียใจ เธอร้องไห้และเช็ดน้ำตาตลอดเวลา ยุทธการ นิค และเอวานั่งอยู่กับเธอด้วย
“ซัน ไม่ต้องเสียใจไปนะ ยังไงแกก็มีฉันกับไอ้นิคอยู่” เอวาปลอบ
ตะวันฉายหันกลับมามองเอวากับนิค
“ถ้าช่วงนี้แกไม่โอเค ฉันจะยกเลิกเรื่องทำงานแล้วอยู่เป็นเพื่อนแกก็ได้นะ” นิคบอก
“ขอบใจพวกแกมากนะที่อยู่ข้างฉันเสมอ แต่พวกแกไม่ต้องห่วงฉันหรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะกลับรีสอร์ท” ตะวันฉายบอก
ยุทธการ นิค และเอวาตกใจ
“คิดดีแล้วเหรอซัน” เอวาถาม
“ดีที่สุดแล้วล่ะ”
“พี่เมฆนี่ไงวะ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ตอนคุณอิงฟ้าทิ้งเขาไปแต่งงานกับพี่ชายดันอภัย แต่กับแกที่ชอบพี่ชายเขามาก่อนแล้วตอนนี้รักเขาๆกลับไม่อภัย” นิคว่า
“ป่วยการหาคำตอบอื่น เพราะไงทุกสิ่งที่เขาแสดงออกมามันก็คือคำตอบเดียวคือ เขาไม่รักฉัน ทางที่ดีคือฉันต้องอยู่ให้ได้โดยไม่มีเขา และฉันก็ต้องอยู่อย่างมีความสุขด้วย”
ตะวันฉายพยายามแสดงให้ดูว่าเธอเข้มแข็ง ยุทธการที่ยืนนิ่งคิดอยู่ตัดสินใจเดินมานั่งข้างๆ ตะวันฉาย
“ถ้าซันคิดว่าตัดคุณเมฆได้จริงพี่ก็เห็นด้วย เพราะพี่อยากจะขอให้ซันทำอะไรให้พี่สักอย่างเพื่อพี่ชายคนนี้”
ทุกคนมองยุทธการด้วยความสงสัย
“พี่ยุทธจะให้ซันทำอะไรคะ”
“แต่งงานกับพี่นะ” ยุทธการบอก
นิค เอวา และตะวันฉายพูดพร้อมกัน “แต่งงาน!”
“ก็ซันไม่ได้รักคุณเมฆแล้วนี่ แล้วซันก็ไม่มีใครในใจอีกแล้วไม่ใช่เหรอ”
ตะวันฉายอึ้ง “พี่ยุทธ!!”
“พี่พูดจริงๆนะซัน พี่อยากดูแลซัน พี่ไม่อยากเห็นซันร้องไห้อีกต่อไปแล้ว”
ตะวันฉายนิ่งอึ้งเพราะนึกไม่ถึงกับสิ่งที่ยุทธการพูด
นิคกับเอวาลากยุทธการมาที่มุมหนึ่งของบ้านสวน
“นี่พี่ยุทธคิดจะทำอะไรคะ” เอวาถาม
“ก็ขอซันแต่งงานไง” ยุทธการตอบ
“อันนั้นเอวาได้ยินค่ะ แต่มันใช่เวลาไหม ตอนนี้ซันกำลังเจ็บพี่ก็เห็น”
“เพราะพี่เห็นซันเจ็บน่ะสิพี่ถึงต้องดูแลซัน”
เอวาชะงักและเริ่มคิดตาม
“แต่พี่ยุทธก็รู้ว่าซันรักพี่เมฆ พี่จะยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักพี่เหรอครับ” นิคถาม
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก ตอนนี้ที่พี่ต้องการก็คือทำยังไงก็ได้ให้ซันหายเจ็บโดยเร็วที่สุด”
“แม้ว่าสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บก็คือพี่ยุทธก็ตาม?” เอวาถาม
“ใช่ แต่มันก็คุ้มที่พี่จะทนเพื่อซัน”
นิคกับเอวามองยุทธการเหมือนจะบอกว่าไม่เห็นด้วย
เมฆนั่งดูรูปธีรภพที่ตั้งอยู่ในห้อง
เขานึกถึงวันที่ตะวันฉายเข้ามาเปลี่ยนกรอบรูปและเอาดอกไม้มาตั้งใกล้ๆรูปธีรภพ
เมฆถอนใจ แล้วอิงฟ้าก็เดินเข้ามานั่งมองหน้าเมฆจนเมฆต้องหลบตา
“มีอะไรเหรอฟ้า” เมฆถาม
“นั่นเป็นคำถามของฟ้า นิคกับเอวาโทรเล่าให้ฟ้าฟังหมดแล้ว เมฆทำไมถึงต้องตัดคุณซันขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าเมฆไม่ได้รักเขา”
“ผมไม่ได้รักเขา”
“โกหก แล้ววันที่เมฆเรียกทุกคนให้มาช่วยกันเตรียมทุกอย่างเพื่อขอความรักคุณซันล่ะ”
“ก็แค่ละครฉากหนึ่งที่ผมอยากจะแก้เผ็ดเขา”
“งั้นตอนนี้เมฆก็คงสะใจที่ทำสำเร็จ”
“ใช่”
“แปลกนะคำตอบของเมฆคือสะใจ แต่ที่ฟ้าสัมผัสได้คือเมฆกำลังเจ็บปวด เจ็บจากสิ่งที่เมฆทำเองกับมือ ฟ้าหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นเร็วๆ นี้นะ”
“ตอนนี้ทุกอย่างมันดีอยู่แล้ว ผมจะไม่เปลี่ยนอะไรอีกหรอกฟ้า”
อิงฟ้าลุกขึ้นยืนด้วยความไม่พอใจ
“รู้ไหมว่าฟ้าไม่เคยผิดหวังในตัวเมฆเท่านี้มาก่อนเลย ถ้าเมฆยังหลอกตัวเอง แล้วก็ทำร้ายคุณซันแบบนี้ ซักวันเมฆเองนั่นแหละที่ต้องจะเสียใจ”
อิงฟ้าเดินออกไป เมฆมองตามด้วยความเศร้าใจ
ตะวันฉายยังนั่งเหม่ออยู่ที่ศาลาริมน้ำ ยุทธการเดินเข้ามาแล้วเอาจานขนมจีบร้อนๆ มาร่อนตรงหน้าเธอ
“กลางวันก็ไม่ได้กินข้าว ตอนนี้เริ่มหิวหรือยัง”
ตะวันฉายยิ้มเจื่อนๆ “อย่าบอกว่าพี่ยุทธทำเอง”
“โหยยย...นี่ซันดูถูกกันเกินไปแล้ว พี่อุตส่า....ขับรถไปซื้อมากับมือ ที่ตลาดน้ำของน่ากินเยอะแยะเลย อันนี้แค่ตัวอย่าง ไปพี่เตรียมไว้เพียบ”
ยุทธการจูงมือตะวันฉายให้เดินไปที่โต๊ะแล้วให้ตะวันฉายนั่งก่อนจะปูผ้ากันเปื้อนให้ ตะวันฉายมองอาหารเต็มโต๊ะแต่ก็ไม่รู้สึกอยากกิน
“พี่ยุทธ...เอ่อ...ซันยังไม่หิว พี่ยุทธไม่โกรธซันนะ”
“ซันไม่กินน่ะพี่ไม่โกรธซันหรอก แต่ถ้าซันไม่สบายขึ้นมาพี่จะโกรธตัวเองมาก”
“งั้นไว้เย็นๆซันค่อยทานได้ไหม”
“ไม่ได้ เพราะเย็นนี้พี่จะพาซันไปทานข้าวนอกบ้านเพื่อเป็นการฉลอง”
“เนื่องในโอกาสอะไรคะ”
ยุทธการยิ้มแต่ไม่ตอบ ตะวันฉายรู้สึกอึดอัดเพราะไม่อยากไป
ตะวันฉายยืนอยู่กับยุทธการที่หน้าผับที่เมฆเล่นดนตรีด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี
“ทำไมต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ” ตะวันฉายถาม
“อ้าว ทำไมล่ะ ซันกลัวอะไร หรือกลัวคุณเมฆจะ...”
“ไม่ค่ะ ซันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น เราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
ตะวันฉายจับมือยุทธการแล้วพาเดินนำเข้าไปด้านใน
ยุทธการกับตะวันฉายนั่งอยู่ที่โต๊ะ ตะวันฉายมีสีหน้าเป็นกังวล เธอมองหาเมฆไปเรื่อยๆ
“มองหาคุณเมฆเหรอ” ยุทธการถามขึ้น
ตะวันฉายรีบปฏิเสธ “เปล่า มองหา นิค กับเอวา”
นิคกับเอวาที่กำลังจะเดินไปที่บาร์เห็นยุทธการกับตะวันฉายก็ดีใจ
“ซัน พี่ยุทธ เมื่อกลางวันไม่เห็นบอกเลยว่าจะมา”
“ก็อยู่ๆพี่เกิดคิดได้ว่าพี่น่าจะฉลองที่พี่ได้มีโอกาสดูแลซันอีกครั้ง” ยุทธการบอก
นิคกับเอวาตกตะลึง
นิคใจเสีย “จะดีเหรอครับพี่ยุทธ”
“ดีสิ ดีที่สุดเลย ทำไม หรือพวกแกห้ามฉันเข้า” ตะวันฉายย้อนถาม
“ซัน...แกเข้มแข็งอย่างท่าทางของแกจริงๆเหรอ” เอวาสงสัย
พูดไม่ทันขาดคำ เมฆก็เดินเข้ามาเห็นตะวันฉาย ทั้งคู่อึ้งกันไป ยุทธการยิ้มให้ เมฆยิ้มตอบแต่ทำไม่สนใจก่อนจะเดินไปขอน้ำดื่มที่บาร์
นิคกระซิบกับเอวา “มันดีที่สุดตรงไหนวะ”
เอวาถอนใจหนักเพราะเซ็งไปกับนิคด้วย
เมฆได้รับขวดน้ำก็เดินผ่านมา ยุทธการรีบเรียกไว้
“คุณเมฆครับ เดี๋ยวหลังเลิกงานแล้วจะไปไหนหรือเปล่าครับ”
“มีอะไรเหรอครับ” เมฆถาม
“ผมอยากจะชวนไปหาอะไรทานกันต่อครับ”
นิค เอวาและตะวันฉายเหวอไปทันที
“พี่ยุทธ ทำไมต้องชวนคนอื่น” ตะวันฉายถาม
พอได้ยินตะวันฉายพูดแบบนั้นเมฆก็รีบปฎิเสธ
“ต้องขอตัวนะครับ เพราะสัญญากับหมอกไว้ว่าจะกลับไปอ่านนิทานให้เค้าฟัง ผมไม่อยากโกหกลูก”
ตะวันฉายรู้ว่าโดนเมฆเหน็บก็เจ็บใจจึงทำเป็นมองไปทางอื่น
“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้ ผมกับซันต้องได้ทานข้าวกับคุณอยู่แล้ว” ยุทธการบอก
เมฆเดินเข้าไปทางห้องพักนักดนตรีโดยที่ไม่มองตะวันฉายเลย ตะวันฉายมองตามอย่างเจ็บใจ
ตะวันฉายแอบมานั่งร้องไห้อยู่บนชักโครกในห้องน้ำหญิง เธอปาดน้ำตาที่ไหลมาด้วยความเจ็บใจ แล้วหยิบแหวนที่เมฆให้จากในกระเป๋าขึ้นมาดู
“เข้มแข็งไว้ซัน อย่าไปร้องไห้เพราะคนแบบนั้น”
ตะวันฉายผุดลุกขึ้นก่อนจะเปิดฝาชักโครกแล้วทำท่าจะทิ้งแหวนลงไป แต่แล้วก็ชะงักเพราะทิ้งไม่ลง เธอได้แต่ร้องลั่นด้วยความเจ็บใจ
ตะวันฉายเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วจะกลับไปที่โต๊ะ เธอมองไปที่หลังเวทีแล้วตัดสินใจเดินไปบริเวณทางเข้าห้องพักแล้วแอบแง้มประตูดู
ตะวันฉายเห็นนิคกับเอวากำลังเตรียมตัวอยู่ เธอปิดประตู พอหันกลับก็เจอเมฆยืนอยู่ ตะวันฉายผละจะเลี่ยงออกไป เมฆยืนขวางประตูไว้ ตะวันฉายหันมารู้ตัวอีกทีก็อยู่ใกล้ชิดกับอ้อมอกของเมฆเสียแล้ว ทั้งสองคนรู้สึกหวั่นไหวด้วยกันทั้งคู่ ตะวันฉายรู้ตัวก็พยายามจะเลี่ยงออกไป
“หลีก!”
เมฆผละออกห่างจากตัวตะวันฉาย
“คุณมาทำอะไรตรงนี้” เมฆถาม
“ฉันมาหาเอวา กับนิค”
“แล้วทำไมไม่เข้าไปล่ะ”
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะไปหาพี่ยุทธ”
เมฆมองตะวันฉายด้วยความรู้สึกอาลัยแต่ทำปากแข็ง
“ผมว่าต่อไปนี้คุณอย่ามาที่นี่ดีกว่า”
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน”
“เพราะผมไม่อยากเจอคุณ”
“ฉันก็ไม่ได้มาเพื่อจะเจอคุณ เพราะตอนนี้คุณไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตฉันแล้ว หลีก !!”
ตะวันฉายจะเดินออกไป แต่เมฆดึงมือของเธอไว้ ตะวันฉายสะบัดมือของเมฆออกทันที
“ปล่อยนะ!!”
“ถ้าคุณยังมาที่นี่อีก ผมจะลาออก”
“นั่นมันก็เรื่องของคุณ”
“ซัน เลิกทำให้ผมรู้สึก...”
ตะวันฉายสวนทันที “รู้สึกอะไร?”
อ่านละคร ตะวันฉายในม่านเมฆ ตอนที่ 13/3 วันที่ 16 ม.ค. 56
ตะวันฉายในม่านเมฆ บทประพันธ์โดย ภาวินตะวันฉายในม่านเมฆ บทโทรทัศน์โดย
กฤษณ์ มงคลเกษม,พิมพ์พชา รุ่งประพันธ์,วิวัฒน์ กฤษณาเวศน์
ตะวันฉายในม่านเมฆ กำกับการแสดงโดย ชาตโยดม หิรัณยัษฐิติ
ตะวันฉายในม่านเมฆ ดำเนินการผลิต ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิ์เวช
ตะวันฉายในม่านเมฆ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ที่มา manager