อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 14/4 วันที่ 27 ม.ค. 56
ภายในห้องรับแขก ภาสันต์กับศรีพิไลแทบช็อก“คุณแม่จะไม่ให้ที่ดินกับเจ้าดลแล้ว!”
จันทร์จำนงบอกอย่างเด็ดเดี่ยว
“ฉันรู้สึกว่าตัวเองพลาดไปจริงๆ ที่ให้อะไรหลานอย่างไม่รอบคอบ ทำให้เกิดเรื่องอุบาทว์เลวทรามแบบนี้ขึ้น พอกันที ไม่ต้องมีการแต่งงานเพื่อหวังที่ดินผืนนี้อีก”
ศรีพิไลกังวลใจ
“แล้ว...แล้วแบบนี้พวกเราจะทำยังไงล่ะคะ โครงการก็เริ่มไปแล้ว”
“ผมต้องล้มละลายแน่ๆ แค่เรื่องที่ไอ้ดลมันก่อไว้ ยังไม่รู้จะทำยังไงเลย คุณแม่เห็นใจผมเถอะครับ ไม่งั้นผมตายแน่”
ภาสันต์และศรีพิไลต่างเครียดด้วยกันทั้งคู่
“แกยังไม่ตายหรอก ยังไงแกก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกฉัน โครงการที่เริ่มไปแล้วก็ให้ดำเนินการต่อ แต่ฉันจะแต่งตั้งผู้จัดการขึ้นมาดูแลโครงการนี้แทนฉัน”
ศรีพิไลดีใจ
“ขอบคุณนะคะ ที่คุณแม่ยังให้โอกาสพ่อดล”
“ใครว่าฉันจะยกหน้าที่นี้ให้พ่อดล ในเมื่อฉันเพิ่งยึดสมบัติของฉันคืน”
ภาสันต์ ศรีพิไลชะงักกันไป
“แล้ว..แล้วคุณแม่จะให้ใครมาเป็นผู้จัดการที่ดินนี้แทนล่ะครับ”
จันทร์จำนงมองภาสันต์ อยากดัดนิสัยเสียของลูกมานานแล้ว !
เช้าวันถัดมา ในโรงพยาบาล ภายในห้องพักของพิทยา สุอาภาฟุบหลับอยู่ข้างเตียง มือยังคงกุมมือพิทยาแน่น
พิทยาค่อยๆขยับตัว ลืมตาขึ้นมาเห็นสุอาภานอนหลับอยู่ข้างๆ ก็ดีใจมาก
“คุณแต...คุณแตครับ”
สุอาภาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเห็นพิทยาฟื้นแล้วก็ดีใจมาก เธอรีบกดเรียกพยาบาล
“พิท... คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ”
สุอาภากับพิทยาหันมามองหน้าและยิ้มให้กัน
หมอกับพยาบาลเข้ามา พยาบาลเอาผ้าม่านปิดรอบเตียงพิทยาเอาไว้ เพื่อที่หมอจะได้ตรวจ
สุอาภายืนรอด้านนอก ไม่นานเสียงมือถือดังขึ้น
“ฮัลโหล...พราว..ฉันไม่ค่อยได้ยินแกเลย แป๊บนึงนะ”
สุอาภาเดินออกไป
มุมหนึ่งในโรงพยาบาล สุอาภากำลังคุยโทรศัพท์กับพราวพิไล
“พิทปลอดภัยแล้ว ขอบใจที่เป็นห่วง”
สุอาภามัวแต่คุยโทรศัพท์ เลยไม่เห็นรวีพรรณเดินผ่านหลังเธอไป ทั้งคู่ต่างไม่เห็นกัน
เสียงเคาะประตูดังขึ้น พิทยาหันไป
“คุณแต...”
รวีพรรณเปิดประตูเดินเข้ามา
“รวี!”
รวีพรรณรีบเข้ามาหาพิทยาสีหน้าเป็นห่วงมาก
“ขอโทษนะคะที่รวีเพิ่งมาเยี่ยมพิทตอนนี้ รวีโทรหาพิทแต่ติดต่อไม่ได้ ก็เลยโทรเข้าไปที่ออฟฟิศจนได้รู้ว่าพิทอยู่โรงพยาบาล พิทเป็นไงบ้าง”
พิทยาสังเกตเห็นแผลช้ำที่มุมปากของรวีพรรณ
“ผมไม่เป็นอะไรแล้ว รวีโดนอะไรมา นายภูวดลทำร้ายคุณใช่มั้ย”
“รวีต่างหากที่ทำร้ายเค้า เล่นงานเค้าซะจนเค้าต้องเข้าโรงพยาบาล”
พิทยาตกใจและเป็นห่วง
“รวีไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพิท ถ้าจะเกิดอะไรขึ้น รวีก็จะยอมรับผลที่ตามมาทุกอย่าง”
“ถ้าเป็นแบบนี้ ก็แสดงว่ารวีก็ไม่ต้องแต่งงานกับนายภูวดลแล้ว”
“ค่ะ...พ่อกับแม่เข้าใจรวีแล้ว รวีไม่ต้องแต่งงานกับคุณภูวดลอีก”
พิทยาโล่งใจ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงรวีพรรณไม่ได้
สุอาภาเดินมาถึงหน้าห้องเห็นประตูปิดไม่สนิท ผลักเข้าไปก็ชะงักเพราะเห็นรวีพรรณคุยกับพิทยาอยู่
สุอาภารีบหลบแล้วแอบฟัง
“ถ้ารวีมีอะไรที่อยากให้ผมช่วย ก็บอกมาได้เลยนะครับ”
“แค่นี้พิทก็ช่วยรวีมากพอแล้ว พิทต้องมาเจ็บหนักขนาดนี้ก็เพราะรวี”
“ต่อให้เจ็บมากกว่านี้ แล้วทำให้รวีไม่ต้องทุกข์ทรมานในการแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น ผมก็ยอม”
รวีพรรณตื้นตันมาก จับมือพิทยาขึ้นมากุมไว้แล้วเอามาแนบที่แก้ม สุอาภามองภาพตรงหน้าด้วยความเศร้าใจ
“ขอบคุณมากนะคะที่พิทไม่เคยทิ้งรวี เหตุการณ์ครั้งนี้ มันทำให้รวีได้เห็นว่าพิทยังรักรวีเสมอ”
พิทยาชะงักไปนิดนึง สุอาภาฟังแล้วก็ใจแป้ว เข้าใจว่าพิทยากับรวีพรรณยังคงรักกันเลยหันหลังแล้วยืนฟัง
“ตอนนี้ทุกอย่างก็คลี่คลายแล้ว พิทให้อภัยรวี แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ”
พิทยานิ่งไปสามวินาที สุอาภาฟังถึงประโยคนี้ก็ไม่อาจจะทนฟังได้อีก...รีบเดินออกไปทันที
พิทยาถอนใจ ดึงมือออก
“ผมขอโทษนะรวี แต่คนที่ผมรักคือคุณแต ตั้งแต่เกิดเรื่อง..แล้วต้องแยกกัน มันทำให้ผมรู้ว่าคนที่ผมรักมาตลอดคือคุณแต แต่ผมรู้ตัวว่าผมไม่คู่ควรกับเค้า ผมถึงพยายามตัดใจ แต่..ผมไม่เคยลืมคุณแตได้เลย”
รวีพรรณแทบทรุดกองลงไปตรงนั้นและพยายามตั้งสติ
“แต่คุณแตไม่ได้รักพิท”
พิทยาพูดต่อทันที
“ไม่เป็นไร ขอแค่ผมได้รักเค้าก็พอ ผมขอโทษนะรวี ขอโทษที่หลายปีมานี้ ผมปิดโอกาสทำให้คุณไม่ได้เจอกับใคร ในเมื่อคุณไม่ต้องแต่งงานกับนายภูวดลแล้ว...คุณก็ควรจะเริ่มชีวิตใหม่ เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอกับคนที่เค้ารักคุณจริงๆ”
รวีพรรณสีหน้าเจ็บปวดมองพิทยา
สุอาภาเดินมาอย่างล่องลอย เสียใจและเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ยิน
ณ โรงพยาบาลอีกแห่ง … ภูวดลรู้จากภาสันต์ ถึงกับอึ้ง!
“คุณย่าจะยกที่ดินให้ไอ้พิทยา”
“เพราะความโง่ ความไม่เอาไหนของแก ทำให้ฉันต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง!”
ภูวดลสุดทน
“พ่อก็ดีแต่โทษว่าเป็นความผิดของผม!”
ภาสันต์กับศรีพิไลชะงักที่ภูวดลขึ้นเสียง
“ที่ผมต้องทำแบบนี้ก็เพราะพ่อคอยกดดัน คอยบีบบังคับให้ผมทำ พ่อไม่เคยเห็นผมเป็นลูก ไม่เคยทำอะไรเพื่อผม ทั้งๆที่ผมพยายามทำเพื่อพ่อทุกอย่าง ผมอยากให้พ่อมีเวลาให้ผมเหมือนกับคนอื่นๆแต่สิ่งที่พ่อทุ่มเทกลับเป็นเรื่องอื่น พ่อจะให้ความสำคัญกับผมไว้สุดท้ายเสมอ ผมอยากให้พ่อกอดผม อยากให้พ่อปลอบใจเวลาที่ผมสิ้นหวัง แต่ผมไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านี้เลย”
ศรีพิไลฟังภูวดลพูดแล้วก็ร้องไห้ ส่วนภาสันต์พูดไม่ออก
“ผมอยากรู้ว่าพ่อรักผมบ้างรึเปล่า พ่อไม่เคยรักผมเลยใช่มั้ย”
ภูวดลน้ำตาไหล แล้วรู้สึกเจ็บแผลขึ้นมาจนต้องเอามือกุมไว้ ศรีพิไลรีบเข้ามาดู
“ใจเย็นๆลูกไ
ภูวดลจ้องภาสันต์แววตาเสียใจ
“ตอบผมมาสิครับพ่อ..ว่าพ่อรักผมบ้างมั้ย”
ภาสันต์พูดไม่ออก จุกแน่น ลำคอตีบตัน แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทุกคนหันไปมอง ตำรวจเปิดประตูเข้ามา ทุกคนตกใจมาก
“มีคนแจ้งความดำเนินกับคุณภูวดล เตชิตข้อหาทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา”
ภูวดล ภาสันต์ ศรีพิไลหน้าเสีย
ภายในบ้าน นพกำลังโทรศัพท์ มีบวร วรรณวดียืนอยู่ด้วย นพมีสีหน้าประหลาดใจ
“เหรอครับ ผมฝากสารวัตรด้วยก็แล้วกัน ขอบคุณมากนะครับ”
นพวางสายหันไปทางคนอื่น
“มีอะไรเหรอคะป๋า”
“ตอนนี้นายภูวดลอยู่โรงพยาบาลเพราะถูกแทง”
ทุกคนตกใจ อึ้ง และงง
“ใครเป็นคนแทงครับ”
“หนูรวี...”
ทุกคนยิ่งตกใจ
“ไม่อยากจะเชื่อ”
“นี่แหละค่ะที่เค้าเรียกว่าเวรกรรม ใครทำอะไรเอาไว้ ก็ต้องได้รับผลกรรมอย่างนั้น สมัยนี้กรรมมันตามทันชั่วพริบตาจริงๆ”
ทุกคนมองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจออกมา
พิทยาพยายามโทรหาสุอาภา แต่ติดต่อไม่ได้
“คุณแตหายไปไหนของเค้า”
พิทยาแปลกใจมาก รู้สึกหิวน้ำ..หันไปเห็นแก้วน้ำวางบนโต๊ะ เขาลุกขึ้นจะหยิบ แต่ยังเจ็บแผลทำให้ไม่ถนัด ภาสันต์เข้ามาเห็นพิทยาพอดี ก็รีบกุลีกุจอเข้ามาหยิบแก้วน้ำให้ พิทยามองภาสันต์ด้วยความงง
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไร”
พิทยาแปลกใจมากที่เห็นภาสันต์มาหา พิทยาดื่มน้ำแล้ว ภาสันต์ช่วยเอาแก้ววางบนโต๊ะ
“คุณมาหาผมทำไม”
ภาสันต์มองพิทยา สีหน้าลำบากใจมากแล้วก็ถอนหายใจออกมา
“เมื่อเช้ามีตำรวจมาสอบปากคำเรื่องที่ลูกชายฉันทำร้ายเธอ”
พิทยานิ่วหน้ารู้ว่าเป็นฝีมือของนพ ภาสันต์ดูลำบากใจมาก
“เธอ..อย่า อย่าเอาเรื่องเค้าได้มั้ย ถือว่าฉันขอร้อง”
พิทยานิ่งมองภาสันต์
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 14/4 วันที่ 27 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager