อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 15 วันที่ 28 ม.ค. 56
“เธอ..อย่า อย่าเอาเรื่องเค้าได้มั้ย ถือว่าฉันขอร้อง”พิทยานิ่งมองภาสันต์
“ฉันขอร้องเธอจริงๆ ถ้าเธอรับปากไม่เอาเรื่องลูกฉัน ฉัน...ฉันจะยอมรับเธอเป็นลูกของฉันก็ได้”
พิทยาอึ้ง ภาสันต์ไม่พูดออกมายังจะเจ็บน้อยกว่านี้
“ไม่ต้อง !”
ภาสันต์ชะงัก เมื่อเจอกับสายตาที่ร้าวรานอยู่ลึกๆของพิทยา
“ผมไม่ต้องการ ไม่เคยต้องการให้คุณมารับเป็นพ่อ !”
ภาสันต์เพิ่งเคยเห็นสายตาของพิทยาที่ตัดพ้อเขาอยู่ลึกๆแบบนี้เป็นครั้งแรก
“งั้น..งั้นเธออยากจะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะยอมไม่เอาเรื่องพ่อดล เธอเห็นใจเค้าสักครั้งได้มั้ย ตอนนี้เธอเองก็ได้ทุกอย่างไปหมดแล้ว คุณแม่ฉันยกแม้กระทั่งที่ดินผืนนั้นให้เธอ พวกฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”
พิทยานิ่งไปนิดนึง
“ผมไม่ต้องการทั้งคุณ ทั้งที่ดินของคุณนายจันทร์จำนง”
“แต่คุณแม่ของฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ท่านไม่มีทางเปลี่ยนใจ ท่านว่ารอให้เธอหายดีก่อน ท่านจะดำเนินการทันที”
“เรื่องนั้นผมจะคุยกับคุณนายเอง ตกลงคุณหมดเรื่องพูดแล้วใช่มั้ย”
พิทยามองภาสันต์อย่างเย็นชา
“ฉันอุตส่าห์มาขอร้องเธอขนาดนี้ เธอจะใจดำ ไม่ช่วยฉันเลยเหรอ”
พิทยาถอนใจ
“ไม่ต้องพูดอีก แลกกับการที่คุณไม่เอาเรื่องรวี ผมก็จะไม่เอาเรื่องนายภูวดล รวมถึงไม่เอาที่ดินนั้นด้วย”
ภาสันต์อึ้ง ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ
“ขอบใจ..ขอบใจเธอมาก แล้วฉัน...ฉันก็ต้องขอโทษที่เคยดูถูกแม่ของเธอเอาไว้ พิมสอนเธอมาได้ดีมากจริงๆ”
พิทยารู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด มองภาสันต์ด้วยแววตาที่อ่อนลง แต่ไม่พูดอะไรออกมา ภาสันต์หันหลังเดินออกไป
ห้องพักในโรงพยาบาล ภูวดลกับศรีพิไลมองภาสันต์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“นายพิทยาจะถอนฟ้อง รวมถึงไม่เอาที่ดิน”
ภาสันต์พยักหน้า ภูวดลพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“เค้าจะยกที่ดินนั้นคืนกลับมาให้กับพวกเรา”
“แล้วคุณทำยังไง นายพิทยาถึงยอม”
“ไม่ต้องรู้ว่าผมใช้วิธีไหน เอาเป็นว่าตอนนี้ทุกอย่างมันจบลงแล้ว”
ภาสันต์หันไปมองภูวดลแล้วก็เดินออกไป ภูวดลพูดอะไรไม่ออก
ภายในบ้าน รมณีกำลังคุยโทรศัพท์สีหน้าตื่นเต้นดีใจมากๆ
“ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ”
รมณีวางสายหันมาทางรวีพรรณกับณรงค์ที่นั่งอยู่ สองคนมองรมณีด้วยความสงสัย
“ดีใจอะไรเหรอคุณ”
“ตำรวจโทรมาบอกว่าทางฝ่ายโน้นถอนฟ้องยัยรวี”
รวีพรรรณกับณรงค์ดีใจกันมาก รมณีหันมาทางรวีพรรณ
“แม่ขอโทษนะลูก ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ทำลงไป แม่ขอโทษที่แม่คิดถึงแต่ตัวเอง โดยลืมนึกถึงจิตใจของลูก แม่ไม่เคยรู้เลยว่าลูกต้องเผชิญหน้ากับความเลวร้ายเพียงลำพัง”
“พ่อเองก็ต้องขอโทษลูกเหมือนกัน ขอโทษที่เราไม่เคยเชื่อลูก แต่กลับไปเชื่อคนอื่น เราสองคนเกือบทำให้ตัวเองต้องสูญเสียลูกไปแล้วแท้ๆ”
“และถ้าลูกเป็นอะไรไป แม่กับพ่อจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเด็ดขาด”
รวีพรรณมองพ่อกับแม่แล้วก็ยิ้มตื้นตัน เธอจับมือพ่อกับแม่เอาไว้
“พ่อคะ แม่คะ รวีเองก็ต้องขอโทษพ่อกับแม่เหมือนกัน ที่รวีปล่อยให้อารมณ์มาอยู่เหนือสติ จนเกือบทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายจนยากที่จะแก้ไข ต่อจากวันนี้ รวีจะเป็นคนใหม่จะเลิกเห็นแก่ตัว และจะทำเพื่อคนอื่นมากขึ้น ชีวิตของรวีไม่ต้องการใครอีกแล้ว รวีอยากจะดูแลพ่อกับแม่ให้ดีที่สุด รวีรักพ่อกับแม่นะคะ”
รวีพรรณกอดรมณีกับณรงค์ สามคนพ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความเข้าใจ
ภายในห้องพักของพิทยาในโรงพยาบาล นพ บวร วรรณวดีมองหน้าพิทยาด้วยความงง
“ยัยแตไม่ได้อยู่ที่นี่”
“อยู่ดีดี คุณแตก็หายไป ผมนึกว่าคุณแตกลับไปที่บ้าน”
ทุกคนมองหน้ากัน
“แตไม่ได้กลับมาบ้านเลยนะ”
“ไอ้แตมันเป็นบ้าอะไรของมันอีกเนี่ย?! นี่ถ้ามันตัวเล็กกว่านี้ ผมจะตีก้นมันให้ ผีเข้าผีออก” บวรว่า
ทุกคนไม่เข้าใจ พิทยาเองก็เช่นกัน พลันเสียงมือถือดังขึ้น
“แตโทรมารึเปล่า”
พิทยาเอามือถือออกมาดู
“ไม่ใช่คุณแตครับ”
พิทยากดรับสาย
“สวัสดีครับ...”
พิทยาฟังแล้วก็ชะงักไป เมื่อพิทยาวางสาย ทุกคนต่างมองด้วยความสงสัย
“ใครโทรมาเหรอพิท”
“ทนายของคุณแต โทรมานัดวันหย่ากับผม”
ทุกคนหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจสุดขีด
เวลาเย็น นพ บวร วรรณวดีกลับเข้าบ้าน และเจอสุอาภานั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่ห้องรับแขก บวรไม่สบอารมณ์อย่างแรง เข้ามาคว้าหนังสือไปจากมือสุอาภา ทำให้สุอาภาไม่พอใจ
“พี่ใหญ่ทำบ้าอะไร”
“แกต่างหากที่ทำบ้าอะไร แกให้ทนายโทรนัดวันหย่ากับพิททำไมวะ”
“เจ้าใหญ่ ใจเย็น” นพว่า
บวรฮึดฮัด สุอาภาลุกขึ้นยืนหันมา
“มันแปลกตรงไหน ก็แตบอกทุกคนไปแล้วว่าแตจะหย่ากับพิท แตก็แค่ทำเรื่องต่อให้มันจบ”
“แต่ตอนนี้พิทยังไม่สบายอยู่ แตไม่ควรจะพูดเรื่องนี้” วรรณวดีบอก
“จะช้าจะเร็ว มันก็ต้องเกิดขึ้น แล้วทำไมเราจะต้องรอด้วยล่ะคะ ถ้าพิทออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ แตจะหย่ากับเค้าทันที”
สุอาภาทำเป็นไม่สนใจแล้วก็เดินออกไป นพมองตามอย่างเป็นห่วง บวรจะตามไปด่าต่อ
“จะไปไหน...ฉันยังพูดไม่จบ”
นพคว้าแขนบวรเอาไว้
“ปล่อยน้องไป เรื่องนี้เป็นเรื่องของพิทกับแต ไม่มีใครช่วยได้ เค้าสองคนต้องจัดการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง”
ทุกคนต่างถอนหายใจ
อีกหลายวันต่อมา พิทยายังนอนก่ายหน้าผากด้วยความคิดถึงสุอาภาอยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล เขานึกย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาต่างๆที่มีความสุขด้วยกัน
รุ่งขึ้น...มุมหนึ่งในบ้าน สุอาภานั่งดูรูปถ่ายของเธอกับพิทยาสมัยมัธยม สีหน้าเศร้าสุดๆ
พิทยาทานข้าวคนเดียวสีหน้าไม่มีความสุข คิดถึงตอนที่สุอาภาป้อนซุปในโรงพยาบาล
สุอาภาเองก็นั่งซึมอยู่ลำพัง มีบวร วรรณวดี นพ ณีแอบมองด้วยความเป็นห่วง
พิทยากับสุอาภาที่ไม่เป็นอันทำอะไร นอกจากเศร้าอย่างเดียว
อีก 2-3 วันต่อมา สุอาภานั่งเหม่อ พราวพิไลมองเพื่อนด้วยความเห็นใจ
“ฉันไม่เข้าใจแกจริงๆ ตอนแรกแกเหมือนจะเปลี่ยนใจไม่หย่า แล้วทำไมอยู่ดีดีถึงจะหย่ากับคุณพิทอีก ทั้งๆที่แกก็ไม่ได้อยากที่จะหย่า แล้วแกหย่าทำไม โอ๊ย..เข้าใจที่ฉันพูดมั้ยเนี่ย”
ตอนที่พิทอยู่โรงพยาบาล...ฉันได้เห็นว่าเค้ารักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน และที่พิทเจ็บหนักก็เพื่อช่วยเค้า เพราะฉะนั้นคนที่พิทต้องการให้ดูแลคือคุณรวี ไม่ใช่ฉัน! แล้วแกจะให้ฉันทนอยู่กับเค้าต่อไปได้ยังไง”
พราวพิไลเสียงอ่อย
“แต...”
“ต่อให้เวลาผ่านไปนานเท่าไร ฉันก็ไม่มีวันเป็นคนที่ใช่สำหรับพิท”
สุอาภาสีหน้าเจ็บปวดแล้วก็เดินออกไป พราวพิไลถอนหายใจ
ภายในห้องชงกาแฟ บวรกดน้ำร้อนใส่แก้วกาแฟ สีหน้าเหม่อลอยคิดหนักเรื่องพิทยากับสุอาภา แล้วก็ทำน้ำร้อนลวกใส่มือตัวเอง บวรสะดุ้ง รีบสะบัดมือ
“โอ๊ย! เฮ้อ อีกแล้ว”
ปวีณาเข้ามาเห็นพอดี
“คุณใหญ่เป็นอะไรคะ”
บวรหันไปมองปวีณา
ปวีณานั่งเอายาทานิ้วที่โดนน้ำร้อนลวกให้บวรที่นั่งอยู่ข้างๆ บวรมองเธออย่างรู้สึกดีแล้วก็แสบที่นิ้ว
“อุ๊ย...”
“แสบเหรอคะ”
“นิดหน่อย”
ปวีณาค่อยๆทา บวรอมยิ้มแอบรู้สึกดี ปวีณาทาเสร็จก็เงยหน้า บวรรีบหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“เสร็จแล้วค่ะ”
“ขอบใจ”
“คุณใหญ่มีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ หน้าตาดูไม่ดีเลย”
บวรถอนหายใจ
“เรื่องพิทกับยัยแต ท่าทางจะหย่ากันจริงๆ”
ปวีณาใจหาย บวรมองปวีณาลองสังเกต แล้วก็ลองหยั่งเชิง
“เธออาจจะดีใจกับเรื่องนี้”
ปวีณาฉุน ลุกขึ้นยืน บวรตกใจ
“คุณเห็นฉันเป็นคนยังไงคะ เห็นฉันเป็นนางร้ายมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
บวรรีบลุกขึ้นยืนอธิบาย
“เออ...ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ฉันไม่ดีใจหรอกนะคะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณพิทอีกแล้ว รักคนที่เค้าไม่รักเรามันทรมาน สู้หาคนที่รักเราดีกว่า”
บวรอมยิ้มน้อยๆ
“แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น ผมชอบทำให้คนที่ไม่รักเราหันกลับมารักเรา มันท้าทายดี”
บวรมองเธออย่างมีความหมาย
“ความรักนะคะ ไม่ใช่แข่งกีฬา”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ เพียงแต่ความรักไม่ได้มีแพ้มีชนะ มีแต่คำว่าเสมอกัน”
บวรขยับเข้าใกล้ ปวีณางงกับคำพูดของบวร แล้วบวรก็ผละออกห่าง
“ไปทำงานล่ะ”
บวรยิ้มแล้วก็เดินออกไป ปวีณาหันไปมองตามอย่างไม่เข้าใจ
พิทยากำลังทำข้าวต้มสูตรคุณหนูกระแต พลางนึกย้อนกลับไป
“ฉันไม่ชอบข้าวต้มที่นายทำ มันหวานเกินไป”
“แล้วคุณอยากทานรสชาติไหนล่ะ”
“อืมม์..ไม่รู้สิ”
“เอ้า..ถ้าไม่รู้ แล้วผมจะทำให้ถูกใจคุณได้ไงถ้างั้นก็มาทำด้วยกัน คุณจะได้หัดทำข้าวต้มเป็นอีกหนึ่งอย่างนอกจากการชงกาแฟ”
สุอาภามองพิทยา..เห็นด้วย
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 15 วันที่ 28 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager