อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 15/2 วันที่ 28 ม.ค. 56
“เอ้า..ถ้าไม่รู้ แล้วผมจะทำให้ถูกใจคุณได้ไงถ้างั้นก็มาทำด้วยกัน คุณจะได้หัดทำข้าวต้มเป็นอีกหนึ่งอย่างนอกจากการชงกาแฟ”สุอาภามองพิทยา..เห็นด้วย
พิทยาตักข้าวต้มใส่ช้อน เป่าให้หายร้อน แล้วยื่นไปให้สุอาภาชิม เธอชิมแล้วก็ส่ายหน้าไม่ชอบ ก่อนจะยืนนึก..แล้วก็หันไปหยิบซีอิ๊วเหยาะลงไป ตามมาด้วยพริกไท พริกป่น น้ำส้มสายชู เห็นอีกทีข้าวต้มก็เต็มไปด้วยพริก
พิทยามองแบบไม่น่ากิน แต่สุอาภาภูมิใจมาก ตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าให้หายร้อน แล้วยื่นไปตรงหน้าพิทยา เขาส่ายหน้า สุอาภายื่นช้อนไปใกล้เพื่อให้พิทยากิน พิทยากล้าๆกลัวๆแต่ก็กินเข้าไป
พิทยานิ่งไปสองวินาทีแล้วหันไปมองสุอาภาพร้อมกับยกนิ้วโป้งบอกว่าอร่อย สุอาภาดีใจ
“นี่เรียกว่าข้าวต้มสูตรคุณหนูกระแต นายห้ามทำข้าวต้มสูตรนี้ให้ใครทานเด็ดขาด นอกจากฉันคนเดียว”
พิทยามองข้าวต้มที่กำลังทำหน้าเศร้าอย่างที่สุด พิทยาทำไม่ได้อีกต่อไป แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก
ภายในครัว เวลาเย็น ณีกำลังเก็บจาน พลันเสียงมือถือดังขึ้น ณีหยิบขึ้นมากดรับสาย
“ค่ะคุณพิท”
“ป้าอยู่คนเดียวรึเปล่าครับ”
“ใช่ค่ะ คุณพิทมีอะไรเหรอคะ”
พิทยาหน้านิ่ว
“ผมอยากรู้ว่าคุณแตเป็นยังไงบ้าง”
ณีพูดไปก็เก็บจานไป ด้วยใบหน้าที่เศร้า
“ก็สบายดีค่ะ ไม่เจ็บไม่ไข้ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน นี่ก็นัดคุณพราวออกไปข้างนอกตั้งแต่กลางวันแล้วค่ะ”
พิทยาหน้าจ๋อย
“แสดงว่ามีความสุขดี “
“คุณพิทว่าไงนะคะ”
“ไม่มีอะไรครับป้า”
พิทยาสลดใจมากคิดว่าสุอาภาไม่แคร์เค้าเลย พลันเสียงกดออดดังขึ้น พิทยาหันไปมอง
บวรเอาถุงอาหารวางบนโต๊ะ ก่อนจะหันไปทางพิทยา
“เห็นแกอยู่คนเดียว ฉันเป็นห่วงก็เลยซื้ออะไรมาให้กิน”
“ขอบคุณครับ แต่ผมทานอะไรไม่ลง”
บวรถอนใจ
“ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมแกถึงยอมหย่ากับแต”
“ผมไม่ได้อยากหย่า แต่ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณแต ผมก็จะทำ”
“แกไม่คิดบ้างเหรอว่าบางทีแตอาจจะไม่ได้อยากทำ ทำไมแกสองคนถึงไม่เปิดใจคุยกัน”
“ไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้วครับ ทุกอย่างมันชัดเจน บางทีการหย่าอาจจะทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคน”
“ฉันถามจริงนะพิท แกรู้สึกยังไงกับน้องสาวฉันกันแน่”
“ความรู้สึกของผมไม่สำคัญเท่ากับความสุขและความเหมาะสมของคุณ คุณแตควรได้เจอคนที่ดีและเพียบพร้อม”
“แกตอบไม่ตรงคำถาม”
“ไม่ว่าคำตอบของผมจะเป็นยังไง มันก็สายไปแล้วครับคุณใหญ่”
กลางวัน วันต่อมา ที่บ้านสวน ภูวดลก้มลงกราบเท้าจันทร์จำนง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“ผมรู้ว่าการกระทำของผม มันเกินจะให้อภัย คุณย่าจะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้นะครับ”
จันทร์จำนงจับไหล่ภูวดลให้ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ
“ย่าจะไม่ยกโทษให้เราได้ยังไง ในเมื่อเราเป็นหลานของย่า”
ภูวดลตื้นตันจนน้ำตารื้นขึ้นมา
“คุณย่ายังเห็นผมเป็นหลานอยู่เหรอครับ”
จันทร์จำนงลูบหัวภูวดล
“แน่นอนสิ...จะให้ย่าเห็นเราเป็นคนอื่นได้ยังไง ย่ารักเรามากนะ เราเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของย่า รู้มั้ยตอนที่เราเจ็บ หัวใจย่ามันจะขาด ย่าดีใจนะเราคิดได้ และกล้าที่จะยอมรับความผิด”
ภูวดลโผกอดจันทร์จำนงเอาไว้
“ผมขอบคุณคุณย่ามากนะครับที่ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมรักคุณย่านะครับ คุณย่าเป็นยิ่งกว่าพ่อยิ่งกว่าแม่ของผม คุณย่าเป็นคนเดียวที่รักผมจริง”
จันทร์จำนงดึงภูวดลออกมามองหน้า
“ใครว่าย่าเป็นคนเดียวที่รักเรา พ่อ แม่ เค้าก็รักเราเหมือนกัน จำไว้นะพ่อดลว่าไม่มีใครที่จะรักและพร้อมให้อภัยเราเท่ากับคนในครอบครัวอีกแล้ว”
ภูวดลพยักหน้าและโผกอดจันทร์จำนงอีกครั้งด้วยความรู้สึกดีสุดๆ
ภูวดลเดินมาเจอพิทยาที่ถือกระเป๋าใส่แบบมาหาจันทร์จำนงพอดี ภูวดลกับพิทยาต่างชะงัก ภูวดลขยับตัวเดินออกไป
“ผมเอาแบบห้องสมุดมาให้คุณนายจันทร์”
ภูวดลหยุดเดินหันมา
“ไม่ต้องบอกว่ามาหาย่าฉันทำไม”
พิทยาชะงัก อึ้ง
“ที่ผ่านมา ทั้งคำพูด และการกระทำที่ฉันทำไม่ดีกับแกเอาไว้ ถ้าอันไหนที่ฉันผิดจริง ฉันก็ขอโทษ แต่อย่าเพิ่งได้ใจว่าที่ฉันขอโทษแก จะหมายความว่าฉันให้อภัยแกทุกเรื่อง ขอให้แกรู้ไว้ว่าฉันก็ยังเป็นหลานเบอร์หนึ่งของคุณย่า แก..มันก็เป็นได้แค่หลานเบอร์สองเท่านั้น”
พิทยามองภูวดลสายตาอ่อนลง
“ผมรู้ดีว่าผมอยู่ในฐานอะไร และขอให้คุณวางใจได้ว่าผมไม่เคยคิดเรียกร้องในการเป็นหลานคุณนายจันทร์จำนง คุณเป็นคนเดียวที่มีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่าน ลาก่อนนะครับ”
พิทยาจะเดินออกไป ภูวดลหันมา
“เดี๋ยว อีกอย่าง..ขอบคุณที่ไม่เอาเรื่องฉัน”
“คนที่คุณต้องขอบคุณ ไม่ใช่ผม...”
ภูวดลนิ่วหน้ามองพิทยาอย่างสงสัย
ภายในบ้าน ภาสันต์หน้าซีดไม่ค่อยสบาย กำลังจะหยิบยามากิน แต่มีมือของภูวดลยื่นมาหยิบยาให้
ภาสันต์รับมากิน ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไรกันออกมา ภาสันต์จะเดินออกไป
“ขอโทษที่ผมเคยพูดว่าพ่อไม่เคยทำอะไรเพื่อผม”
ภาสันต์หยุดเดินหันไป ศรีพิไลเดินมาเห็นพ่อลูกคุยกันก็แปลกใจ
ภูวดลเดินมาตรงหน้าภาสันต์
“ผมรู้แล้วว่าทำไม...พิทยาถึงถอนฟ้อง และยกที่ดินคืนให้พ่อ”
ภาสันต์ชะงักนิ่งไป ศรีพิไลตั้งใจฟัง
“พ่อยอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อผม ขอบคุณนะครับพ่อ ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ”
ภูวดลทรุดตัวลงนั่งและก้มกราบภาสันต์อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
ภาสันต์น้ำตาคลอๆ ทรุดตัวลงนั่งหน้าภูวดล เอื้อมมือไปจับไหล่ภูวดลให้เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ดึงภูวดลเข้ามากอดด้วยความรักเป็นครั้งแรก ทำให้ภูวดลอึ้งมาก กอดภาสันต์ตอบ
“ที่ผ่านมาฉันอาจจะดุด่าแกมาตลอด แต่นั่นก็เพราะแกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน ฉันคาดหวังในตัวแกไว้มาก อยากให้แกได้ดี แต่บางทีฉันคงจะกดดันแกมากเกินไป ทุกอย่างมันถึงกลายเป็นแบบนี้”
ภูวดลน้ำตาคลอ
“ผม… ผมขอโทษนะครับพ่อ ขอโทษที่เป็นลูกที่เลว เป็นลูกที่ไม่ได้เรื่อง ไม่เคยทำอะไรสำเร็จให้พ่อกับแม่ได้ภูมิใจสักอย่าง ผมขอโทษครับ”
“ช่างมันเถอะ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป เรามาเริ่มต้นใหม่กันดีกว่า จำไว้นะภูวดล พ่อรักแกเสมอ”
ภูวดลดีใจที่สุดในชีวิต
“ครับพ่อ...ผมก็รักพ่อครับ”
สองพ่อลูกซาบซึ้ง น้ำตาไหล ศรีพิไลร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งกับภาพตรงหน้า
ศรีพิไลมองภูวดลด้วยความตกใจ แต่ภาสันต์นิ่งมาก
“ลูกหมายความว่ายังไง ที่บอกว่าจะไปจากที่นี่”
“ผมต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมสามารถยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องมีพ่อคอยเป็นแบคอัพ”
“ไม่เห็นจำเป็นที่ลูกจะต้องคิดแบบนั้น หลังจากวันนี้ ลูกก็มาช่วยงานคุณพ่อเต็มตัวก็ได้นี่”
“นั่นมันก็ไม่ต่างจากเดิม”
“แล้วแกจะไปทำอะไร ไปอยู่ที่ไหน”
“ผมยังไม่ทราบครับ ผมรู้แต่ว่าผมต้องทำให้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะลำบาก แต่ผมก็จะอดทน บทเรียนในอดีตที่ผ่านมา สอนให้ผมเรียนรู้อะไรหลายอย่าง ผมถูกตราหน้าจากคนอื่นว่าเลวมาตลอด แต่หลังจากวันนี้ ผมจะทำให้ทุกคนรู้ว่าพวกเค้าคิดผิด”
“ลูกไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรให้ใครเห็น แม่กับพ่อรู้ว่าลูกเป็นยังไง เท่านี้ก็พอแล้ว”
ภาสันต์ถอนหายใจบอก
“ปล่อยให้ลูกไปเถอะคุณ”
ภูวดลกับศรีพิไลหันไปมองภาสันต์
“ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะคุณภาสันต์”
“เพราะผมมั่นใจว่าลูกต้องทำได้ ฉันเชื่อในตัวแก เพราะว่าแกมีเลือดของฉันอยู่ครึ่งหนึ่ง ถ้าแกตั้งใจจริง แกจะทำสำเร็จ”
ภาสันต์ดึงภูวดลเข้ามากอด ภูวดลน้ำตาคลอ แล้วก็ผละออกมาหันไปทางศรีพิไล
ศรีพิไลเข้ามาจับมือภูวดลแล้วร้องไห้
“ไปอยู่ที่ไหน ก็ส่งข่าวมาบ้างนะลูกนะ”
ภูวดลพยักหน้าแล้วก็กอดศรีพิไลเอาไว้ ภาสันต์มองภูวดลด้วยความภาคภูมิใจ
ภายในร้านกาแฟ พิทยาสีหน้าประหลาดใจนั่งตรงข้ามรวีพรรณ
“รวีจะไปทำอะไรที่อังกฤษ”
“รวีจะไปพักผ่อนน่ะค่ะ แล้วก็ว่าจะไปหาที่หาทางทำร้านอาหารที่นั่นด้วย”
“ก็ดีนะครับ ขอให้คุณโชคดี”
รวีพรรณพยักหน้า
“ขอบคุณพิทมากนะคะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา พิทคือเพื่อนที่ดีที่สุดของรวี แล้วนี่พิทกับคุณแตเข้าใจกันเหรอยัง”
พิทยาหน้าสลดทันที
“ผมกับคุณแต...เรากำลังจะหย่ากัน”
รวีพรรณตกใจ
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 15/2 วันที่ 28 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3
ที่มา manager