อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 2/2 วันที่ 6 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 2/2 วันที่ 6 ม.ค. 56

ทั้งคู่ได้ยินเสียงก็หันไปมองและผงะเมื่อเห็นว่าเป็นสุอาภา
สุอาภาเดินมาขึ้นลู่วิ่งข้างๆ จงใจพูดเสียงดังให้รวีพรรณได้ยิน
“ทานข้าวเช้ายัง...ยังไม่ได้ทาน นี่ถ้าแตอยู่ข้างๆจะตีให้ พิทต้องหาอะไรทานรู้มั๊ย เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ แตเป็นห๊วงเป็นห่วง... จะไม่ให้ห่วงได้ไง พิทก็รู้ว่าพิทเป็นคนสำคัญสำหรับแตเสมอ”
รวีพรรณได้ยินก็ผงะ แต่สินีนาฎฟังแล้วหงุดหงิด สุอาภาหันมาทำเป็นตกใจที่เห็นรวีพรรณ
“แค่นี้ก่อนนะ
สุอาภาทำเป็นกดวางสาย
“อ้าวคุณรวี...แหม บังเอิญจัง มาที่นี่บ่อยเหรอคะ”
สินีนาฎ เสนอหน้าตอบแทน
“ใช่”

สุอาภาไม่พอใจชะโงกหน้ามองสินีนาฎแล้วบอก
“ฉันไม่ได้คุยกับเธอ”
สินีนาฎหน้าเสีย สุอาภาหันมาทางรวีพรรณ
“แตก็มาบ่อย แต่แปลกที่เราไม่ยักเจอกัน จะว่าไปเราสองคนก็ชอบอะไรเหมือนๆกันเลยนะคะ”
สุอาภาพูดให้รวีพรรณคิดว่า เธอหมายถึงพิทยา!! รวีพรรณเงียบ สินีนาฎมองค้อนสุอาภา
สุอาภากดเครื่องให้ทำงานแล้วก็เดินไปพูดไป

“อ้อ...เมื่อกี้ที่แตคุยกับพิท อย่าคิดมากนะ แตกับพิทสนิทกันตั้งแต่เด็ก เรามักเป็นห่วงเป็นใยกันแบบนี้เสมอ”
สุอาภายิ้มพร้อมยักไหล่ รวีพรรณพูดไม่ออก สินีนาฎสุดทน
“ก็แค่เพื่อน ไม่ใช่แฟน”
สุอาภาเริ่มไม่พอใจบอก
“คุณก็เหมือนกัน...ก็แค่เพื่อน ไม่ใช่แฟน ออกรับแทนอย่างกับเป็นแฟนพิทซะเอง เอ...หรือว่าคุณแอบชอบแฟนเพื่อน”
สินีนาฎหน้าถอดสี
สุอาภามองด้วยความสงสัยแล้วแกล้งปิดปากทำหน้าตกใจ “โอ้ มายก๊อด” สินีนาฎเหวอไป รวีพรรณหันไปมองแล้วก็ผงะ
“ระวังจะโดนแทงข้างหลังนะคะคุณรวี”
สินีนาฎเห็นว่า สู้ไม่ได้เลยตัดบท
“รวี!...กลับกันเหอะ บรรยากาศแถวนี้ชักไม่น่าอยู่แล้ว”
สินีนาฎกับรวีพรรณปิดเครื่องแล้วพากันเดินออกไป สุอาภาหันไปมองตามแล้วอมยิ้มขำด้วยความสะใจ ก่อนจะเพิ่มความเร็วแล้วก็วิ่งๆๆๆ บนลู่

สินีนาฎกับรวีพรรณจ้ำเดินออกมาภายนอกฟิตเนสด้วยกัน สินีนาฎโมโหมาก
“พูดออกมาได้ว่าฉันแอบชอบพิท!! ไม่รู้ใช้อะไรคิด รวีอย่าไปเชื่อที่นังนั่นพูดนะ”
รวีพรรณไม่ได้สนใจเพราะกังวลเรื่องพิทยา
“ฉันไม่เชื่อเค้าหรอก”
สินีนาฎโล่งใจ
“รวี...ฉันว่าเธอต้องโทรไปถามพิทให้รู้เรื่องว่ามันยังไงกัน”
รวีพรรณหันไปมองสินีนาฎอย่างครุ่นคิด

พิทยาที่กำลังดื่มกาแฟอยู่แทบสำลัก ขณะที่กำลังคุยโทรศัพท์
“เค้าพูดกับรวีแบบนั้นเหรอ ผมไม่ได้คุยกับเค้าเลยนะรวี เดี๋ยวผมจะจัดการเค้าให้เอง”
พิทยาวางสายด้วยความโมโหสุดๆ แล้วก็กดโทรออกไปหาสุอาภา

สุอาภาที่กำลังวิ่ง ได้ยินเสียงมือถือที่วางตรงแผงด้านหน้าดังขึ้น เห็นชื่อพิทยาก็ยิ้มร้าย หยุดวิ่ง ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ ยังไม่ทันที่สุอาภาจะพูดอะไร เสียงพิทยาก็ดังลอดออกมา
“คุณคิดจะทำอะไรของคุณ!”
สุอาภาทำเสียงกวน
“ฉันทำไร”
พิทยาโมโหมาก
“คุณโกหกรวีว่าคุยกับผม ทำแบบนี้ทำไม”
สุอาภายิ้มบอก
“เพื่อความสนุกไง”
พิทยาอึ้ง
“ในเมื่อนายกล้าปฏิเสธไม่แต่งงานกับฉัน ฉันก็จะทำให้นายได้รู้รสชาติของการถูกทิ้งว่ามันเป็นยังไง”
พิทยาตกใจ
“นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ความสนุกชุดใหญ่กำลังจะตามมา”

สุอาภาวางสาย พิทยาผงะไปเล็กน้อย สีหน้าดูลังเลว่า สุอาภาจะทำอย่างที่พูดจริงหรือเปล่า สุอาภาหรี่ตาผุดสีหน้าร้ายกาจออกมา
ภูวดลเดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้า มาดดี เท่มาก พนักงานสาวๆต่างพากันหันไปมองด้วยแววตาชื่นชม สะกิดกันดู ไม่นานผู้จัดการเดินมาหาภูวดล

“สวัสดีครับคุณภูวดล เชิญทางนี้ครับ”
ภูวดลพยักหน้ารับ ผู้จัดการพาภูวดลเดินมาตามทาง ผ่านมุมต่างๆภายในห้างฯ ใหญ่โต หรูหรา
ทั้งสองคนยืนอยู่ที่โต๊ะทำงานซึ่งอยู่รวมกับโต๊ะพนักงานคนอื่นๆ ภูวดลหันไปถามผู้จัดการ
“เนี่ยนะที่ทำงานของผม”
ผู้จัดการถึงกับหน้าเสียบอก
“ท่านประธานสั่งเอาไว้ครับ”
ภูวดลโมโหสุดๆ

ภายในห้องทำงานภาสันต์ในห้างสรรพสินค้า เลขาฯเอาแฟ้มมาวางบนโต๊ะ ภาสันต์จับมือเลขา เลขาผงะ ภาสันต์มองด้วยแววตาเจ้าชู้
“ขอบใจ”
ภาสันต์ไม่จับมือเปล่า มีลูบหลังมือด้วย เลขายิ้มอย่างยินยอม ทันใดนั้นภูวดลเปิดประตูพรวดเข้ามา
“พ่อ!”
ภาสันต์รีบปล่อยมือ เลขาฯรีบก้มหน้าเดินออกไป ภูวดลหันไปมองตามเลขาฯแว๊บนึง แล้วก็เดินมาตรงหน้าภาสันต์
“จะเข้ามาทำไมไม่เคาะประตู”
“ผมจะไปรู้เหรอครับว่าพ่อกับเลขาฯกำลังประชุมลับกันอยู่”
“ไอ้ภู!” ภาสันต์เรียกเสียงดัง ภูวดลนิ่งไป
“แกมีอะไร” ภาสันต์ถาม
“ผมยอมมาทำงานตามที่พ่อบอกแล้ว ทำไมผมถึงไม่มีห้อง”
“อย่านึกว่าเป็นลูกฉันแล้วจะได้สิทธิ์พิเศษเหนือกว่าคนอื่น แกยังไม่มีประสบการณ์เพราะฉะนั้นแกต้องเริ่มต้นจากศูนย์”
“ถ้างั้นผมไม่ทำ”
“แกไม่ทำ...ฉันก็ไม่ให้เงินแก ถ้ามีปัญญาก็ไปหาเงินเอง แล้วแกจะได้รู้ว่ากว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท มันยากเย็นแค่ไหน”
ภูวดลอึ้ง พูดไม่ออก จำต้องรับข้อเสนอของพ่ออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ภายในบ้านสวนจันทร์จำนง เวลากลางวัน เธอกำลังดูแบบที่พิทยาร่างมาให้ ด้วยสีหน้าพอใจ ก่อนจะเงยหน้ามองพิทยา
“ฉันพอใจมาก”
พิทยายิ้มด้วยความดีใจ
“เด็กๆที่มูลนิธิคงจะดีใจที่จะได้มีห้องสมุดใช้” จันทร์จำนงพูดต่อ
“ถ้าอย่างนั้นผมจะร่างแบบสำหรับการก่อสร้างเลยนะครับ” พิทยาบอก
จันทร์จำนงพยักหน้า ระหว่างนั้น ป้านวล เดินเข้ามาคุกเข่าข้างๆจันทร์จำนง
“อาหารกลางวันเสร็จแล้วค่ะคุณท่าน”
จันทร์จำนงหันไปทางพิทยา
“คุณพิทอยู่ทานข้าวด้วยกันนะ”
“ขอบคุณครับ แต่ผมมีงานเอาไว้โอกาสหน้านะครับ”
“รับปากคนแก่แล้ว ห้ามคืนคำล่ะ เห็นฉันแก่อย่างนี้ แต่ความจำฉันยังสาวอยู่”
พิทยายิ้มขำรับปาก
“ครับ”
จันทร์จำนงมองพิทยาด้วยแววตาที่เอ็นดูมาก

ป้านวลเดินออกมาส่งพิทยาพร้อมกับส่งตะกร้าใส่มะม่วงให้ พิทยาหันมารับ
“ขอบคุณครับ มะม่วงที่ให้ไปคราวที่แล้วยังทานไม่หมดเลย”
“ป่านนี้ไม่เน่าแล้วเหรอคะ ถ้าไงเอามาให้ป้าทำมะม่วงกวนให้ได้นะคะ”
“ครับ ผมลาล่ะครับ”
พิทยาไหว้ป้านวล และกำลังจะขึ้นรถ รถภูวดลแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าป้านวล พิทยากับป้านวลหันไปมอง ภูวดลก้าวลงจากรถ เห็นพิทยาก็ผงะเพราะจำได้
ภูวดลหันไปยกมือไหว้ป้านวล
“สวัสดีครับป้านวล”
ป้านวลรับไหว้ ภูวดลหันไปมองพิทยาอีกครั้ง ป้านวลรีบแนะนำ
“นี่คุณพิทยา สถาปนิกที่ออกแบบห้องสมุดให้กับมูลนิธิของคุณท่านค่ะ ส่วนนี่คุณภูวดล หลานคุณท่านค่ะ”
“สวัสดีครับ”
ภูวดลเดินมาตรงหน้า
“สวัสดีครับคุณพิทยา ฝากความคิดถึงถึงคุณรวีด้วยนะครับ”
ภูวดลยิ้มๆแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านกับป้านวล พิทยางงและแปลกใจสุดๆ

ภายในบ้าน บนโต๊ะอาหาร จันทร์จำนงนั่งทานข้าวอยู่กับภูวดล
“พ่อเราน่ะทำถูกแล้ว”
“ถูกยังไงครับคุณย่า ขนาดผู้จัดการห้าง ยังมีห้องทำงาน แต่ลูกเจ้าของห้างฯกลับต้องมานั่งทำงานร่วมกับพนักงานคนอื่นเนี่ยนะครับ”
“ไอ้เรื่องห้องเรื่องโต๊ะทำงาน ย่าว่ามันก็แค่สิ่งยึดติด จะมีห้องหรือไม่มีห้อง มันก็คนทำงานเหมือนกัน”
ภูวดลเซ็งบอก
“คุณย่าไม่เข้าข้างผมเลย คุณย่าไม่รักผมแล้วเหรอ”
“อ๊ะๆ อย่ามาพูดกับย่าแบบนี้นะ ย่ามีเราเป็นหลานคนเดียว ถ้าไม่ให้ย่ารักเรา แล้วจะให้ย่าไปรักหมาที่ไหน”
ภูวดลลุกมาคุกเข่าข้างจันทร์จำนงแล้วกอดสีหน้าออดอ้อน
“ถ้าอย่างนั้นคุณย่าช่วยพูดกับพ่อให้ผมนะครับ..แล้วผมสัญญาว่าผมจะตั้งใจทำงาน นะครับคุณย่า”
จันทร์จำนงถอนหายใจ จำนนกับลูกอ้อนของภูวดล

ในเวลาต่อมา มุมหนึ่งภายในออฟฟิศของรวีพรรณ พิทยามองหน้าเธอด้วยความอึ้งตะลึง
“คุณภูวดลเป็นผู้ชายที่แม่รวีจะให้แต่งงานด้วย”
รวีพรรณพยักหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พิทยาถึงกับวางช้อนเพราะกินข้าวไม่ลง
“รวีขอโทษที่ไม่ได้บอกพิท คือ..รวีไม่รู้จะเริ่มต้นเล่ายังไง”
พิทยาหน้าเสียบอก
“ผมแพ้แล้วใช่มั๊ย เพราะดูท่าทางผมไม่มีอะไรสู้เค้าได้ซักนิด”
“พิทไม่ได้แพ้นะคะ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดี รวีเคยเห็นผู้หญิงตบแย่งเค้า รวีพยายามจะเล่าให้แม่ฟัง แต่แม่ก็ไม่ยอมฟังกลับเยินยอผู้ชายคนนั้นไม่ขาดปาก”
พิทยาจับมือรวีพรรณเป็นห่วง
“ถ้าไงรวีต้องดูแลตัวเองดีดีนะครับ อย่าเข้าใกล้เค้าเด็ดขาด ผมจะพยายามสร้างฐานะ เร่งพิสูจน์ตัวเองให้แม่รวีเห็นให้ได้”

รวีพรรณกระชับมือเขาแน่นให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
เวลากลางคืน ภายในห้องนอนของสุอาภา พราวพิไลกำลังตั้งใจทำอะไรบางอย่างอยู่ที่โน๊ตบุ๊ก โดยมีสุอาภายืนกำกับ

“คนจบกราฟฟิคดีไซน์ ทำได้แค่เนี๊ยะ! เอาให้มันเนียนหน่อยสิ”
“นี่เพื่อนนะ ไม่ใช้ลูกจ้าง มาถึงก็จิกหัวใช้” พราวพิไลบอก
“ช่วยไม่ได้ แกอยากซวยเกิดมาเป็นเพื่อนฉันทำไม”
“ไอ้แต ฉันถามจริงเหอะ คิดว่าวิธีนี้เวิร์กแล้วใช่ป่ะ”
“เวิร์กอย่างแรง รีบๆทำต่อได้แล้ว”
พราวพิไลหันไปกำลังจะทำต่อ พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วณีเปิดเข้ามาพร้อมกับถาดวางน้ำส้มสองแก้ว สุอาภาก็รีบปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊กแล้วหันไปพร้อมกับพราวพิไล ทั้งคู่หน้าตามีพิรุธมาก
ณีผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะวางถาดน้ำส้มลงบนโต๊ะ
“ทำอะไรกันอยู่คะท่าทางมีลับลมคมใน”
ณีจ้องมาที่โน๊ตบุ๊กด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น สุอาภารีบเข้ามาบังสายตา
“ไม่มีอะไรค่ะ ป้าออกไปได้แล้ว”
สุอาภารีบดันณีออกไปจากห้องแล้วปิดประตูพร้อมกับล็อกพลางถอนหายใจ

รุ่งขึ้น ที่ออฟฟิศ รวีพรรณกำลังประชุมกับผู้บริหาร รวีพรรณตั้งใจฟังมาก พลันมือถือเธอที่วางบนโต๊ะสั่น เธอเหลือบมองเห็นมีข้อความเข้ามาจากเบอร์แปลกก็กดเปิดดู แล้วก็ผงะเพราะเป็นรูปพิทยากอดกับสุอาภา รูปนี้เป็นรูปตัดต่อที่พราวพิไลทำขึ้นนั่นเอง
รวีพรรณอึ้ง แล้วข้อความก็เข้ามาอีก เป็นรูปพิทยากับสุอาภาใกล้ชิดกัน รวีพรรณถึงกับหน้าซีด ตัวสั่นเทา ผู้บริหารที่นั่งหัวโต๊ะ หันมาทางเธอ
“คุณรวี”
รวีพรรณยังนิ่งจนต้องเรียกซ้ำ
“คุณรวีครับ”
“คะ”
“คุณมีความเห็นยังไงกับเรื่องนี้ครับ”
รวีพรรณอึ้งเพราะไม่ได้ฟัง
“เออ..ขอโทษนะคะ ฉันไม่ทันได้ฟังอย่างละเอียด พูดอีกครั้งได้มั๊ยคะ”
ผู้บริหารมองหน้ากันแปลกใจ รวีพรรณสีหน้าแย่มาก

รวีพรรณเข้ามาในห้อง สีหน้าเครียด ก่อนจะเอามือถือที่มีรูปสุอาภากับพิทยาขึ้นมาดูอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจอย่างแรง

ภายในร้านอาหาร พิทยารีบเข้ามานั่งข้างรวีพรรณที่สีหน้านิ่งมาก
“ขอโทษนะรวีที่มาช้า รวีนัดผมออกมากะทันหัน มีอะไร”
รวีพรรณเอามือถือไปวางตรงพิทยา เขาหยิบมาเห็นรูปก็ตะลึง ยังไม่ทันอธิบาย
“ยังมีอีกหลายรูป”
พิทยาก้มมองแล้วสไลด์ดูรูปด้วยความอึ้งมาก พลันเสียงสุอาภาที่เคยพูดกับเค้าดังขึ้น
“ในเมื่อนายกล้าปฏิเสธไม่แต่งงานกับฉัน ฉันก็จะทำให้นายได้รู้รสชาติของการถูกทิ้งว่ามันเป็นยังไง... นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ความสนุกชุดใหญ่กำลังจะตามมา”
พิทยาโมโหสุอาภามาก รีบหันไปอธิบายให้รวีพรรณฟัง
“นี่เป็นรูปตัดต่อนะรวี ผมพิสูจน์ให้คุณเห็นได้ ผมกับคุณแต..ไม่มีอะไรกัน ผู้หญิงคนนี้พยายามจะทำให้เราเลิกกัน รวีต้องเชื่อใจและมั่นใจในตัวผมนะครับ”
รวีพรรณมองพิทยาแล้วนิ่งไป

เวลาต่อมา พิทยาเดินดุ่มๆเข้ามาในบ้านสุอาภาด้วยแววตากร้าว พร้อมตะโกนเรียก
“คุณแต! ออกมาเดี๋ยวนี้ คุณแต”
เสียงดังของพิทยา ทำให้ณีต้องรีบออกมา
“คุณพิท”
พิทยาหันไปไหว้ณี
“คุณแตอยู่ไหนครับป้า”
ณีตกใจกับน้ำเสียงที่ทรงพลังของพิทยา

พิทยาเดินออกมาเห็นสุอาภากำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ที่ริมสระ ณีเดินตามมาติดๆด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณพิท”
“ผมขอคุยกับเค้าสองคนนะครับ”
พิทยาเดินไปเลย ณีหน้าเสีย คิดๆๆว่าจะทำยังไงดีแล้วก็เดินออกไป เขาเดินลุยเข้ามาคว้าหนังสือที่เธอกำลังอ่านออกมาวาง เธอผงะเมื่อเห็นพิทยาแล้วลุกขึ้นยืน
“มาทำไม”
พิทยาเอามือถือตัวเองหันมาชูรูปที่พราวพิไลตัดต่อให้เธอดู สุอาภามองแล้วก็นิ่งไป
“แสดงว่าแฟนนายมาฟ้องนายแล้ว แหม..ทั้งขี้หึงขี้ฟ้อง ผู้หญิงแบบนี้นายทนไหวเหรอ”
“เงียบ!” พิทยาตวาด สุอาภาชะงักไม่พอใจ
“ผมจะพูดกับคุณครั้งนี้ครั้งเดียว เลิกยุ่งกับรวี!!”
สุอาภายื่นหน้าท้าทายบอก
“ฉันไม่เลิก!”
“แล้วต้องให้ผมทำไง”
สุอาภาขยับมาประจันหน้าบอก
“นายก็เลิกกับเค้าสิ”
“มันเป็นไปไม่ได้”
“งั้นมันก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกันที่จะให้ฉันเลิกรังควานแฟนนาย”
สุอาภายิ้มเยาะแล้วหันหลังจะเดินออกไป เขาโมโหมาก คว้าแขนเธอเอาไว้แล้วจับให้หันมา สุอาภาผงะ
“ปล่อย!”
พิทยาบีบแขนสองข้างของสุอาภาแน่น
“ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะพูดออกมา ว่าจะเลิกยุ่งกับรวี”
สุอาภาทำหน้ากวนบอก
“จ้างให้..ก็ไม่พูด”
“ผมจะฟ้องคุณอา”
สุอาภาผงะ
“ไอ้ขี้ฟ้อง!”
พิทยาไม่สนใจ ปล่อยสุอาภาแล้วเดินออกไป สุอาภาชักใจเสีย
“คิดว่าป๋าจะเชื่อนายเหรอ”
พิทยาหยุดเดินหันมา
“เดี๋ยวก็รู้ว่าจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 2/2 วันที่ 6 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager