อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 2/3 วันที่ 6 ม.ค. 56
พิทยาหยุดเดินหันมา“เดี๋ยวก็รู้ว่าจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ”
พิทยาพูดแบบถือไพ่เหนือกว่าแล้วหันหลังเดินต่อ สุอาภาหัวเสียอย่างแรง หยิบหนังสือขึ้นมาปาไปโดนหลังพิทยาเต็มๆ อั่ก! เธออึ้งที่โดนเขาหันมาจ้องตาขวาง เธอชักกลัวแต่ทำเป็นไม่สน
“สมน้ำหน้า”
พิทยากำมือแน่นโมโหสุดๆ ขยับตัว สุอาภาตกใจรีบหันหลังวิ่งหนี ทันใดนั้น เธอลื่นแล้วก็ตกลงไปในสระว่ายน้ำตกใจ ร้องเสียงดังลั่น
“อ๊าย”
พิทยาตกใจ
วรรณวดีเดินหิ้วของเข้ามาในห้องรับแขก ณีรีบเดินหน้าตาตื่นออกมาหา
“พิทมาเหรอป้า”
“ค่ะ คุณพิทมา”
วรรณวดีมองหน้าณีที่สีหน้าแย่ๆก็แปลกใจ และสงสัย
“แล้วทำไมป้าทำหน้าแบบนี้”
สุอาภาพรวดขึ้นมาจากน้ำ แล้วก็แกล้งทำเป็นตะคริวกิน
“ช่วยด้วย”
พิทยามองด้วยสายตาไม่ค่อยเชื่อ สุอาภาแกล้งจะจมน้ำ
“ตะคริวกินขาฉัน...โอ๊ย”
สุอาภาแกล้งจมลงไป พิทยามองซักพัก เห็นสุอาภานิ่งก็ใจไม่ดีคิดว่าจริง รีบถอดรองเท้า กระโดดน้ำ รีบว่ายไปคว้าตัวสุอาภาขึ้นมา สุอาภาแกล้งหมดสติ พิทยาเป็นห่วงมาก
“คุณแต คุณอย่าเป็นอะไรนะ...คุณแต!”
พิทยาหน้าเสียอย่างแรง แล้วสุอาภาก็หัวเราะ ลืมตา ออกมา เขาปล่อยมือเธอทันที
“คุณแกล้ง”
“ใช่...ฉันแกล้ง นายก็ยังหลอกง่ายเหมือนเดิม”
สุอาภายิ้มมุมปาก พิทยาหัวเสียมาก กวักน้ำสาดหน้าสุอาภาอย่างแรง โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวจนสำลัก
“ไอ้พิทบลู!”
สุอาภาสาดน้ำใส่หน้าพิทยา พิทยาสาดกลับ สองคนสาดน้ำใส่กันอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร แต่ดูท่าทางสุอาภาจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบมากกว่า
สุอาภาสุดทนบอก
“โอ๊ยหยุด..หยุดได้แล้ว!”
พิทยาหยุดแล้วจ้องหน้าเธอด้วยสายตาตากร้าว
“ผมขอบอกคุณไว้ตรงนี้ อย่ายุ่งกับรวีอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมใจร้าย”
“ทำไม” สุอาภาโมโห ผลักอกพิทยาถาม
“นายจะฆ่าฉันเหรอไง”
“ถ้าทำแล้วไม่ผิดกฎหมาย ผมอาจจะทำไปนานแล้ว”
สุอาภามีแววตาเจือด้วยความน้อยใจและเสียใจ
“รักเค้ามาก”
“ใช่...ผมรักรวีมาก มากที่สุด ถ้าใครทำร้ายรวี ก็เท่ากับทำร้ายผมด้วย”
สุอาภากัดกรามแน่นด้วยความเสียใจ แต่ต้องอดกลั้นไม่แสดงออก
วรรณวดีกับณีเข้ามาเห็นพิทยากับสุอาภาในสระก็แปลกใจ
“พิท!”
“คุณหนู!”
ทั้งคู่ผงะ สุอาภาก็รีบขึ้นจากสระ ณีรีบเข้ามารับ สุอาภาปัดมือณีออก แล้วเดินลิ่วๆๆออกไป พิทยานิ่งไปซักพักก่อนจะขึ้นจากสระ หันไปเห็นวรรณวดีมองหน้าเขาอยู่
“เล่าให้พี่ฟังเดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
พิทยามองหน้าแล้วนิ่งคิดว่าจะบอกดีหรือไม่
สุอาภาเข้ามาในห้องน้ำด้วยความโมโหสุดๆ กวาดข้าวของบนอ่างล้างหน้าตกพื้นเสียงดัง!! แล้วก็เงยหน้ามองตัวเองในกระจก
“นายกับฉันจะได้เห็นดีกัน”
สุอาภาโกรธมากจนหอบตัวโยน
สุอาภาเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ เจอวรรณวดีนั่งรออยู่ก็ผงะ
“เราทำแบบนั้นกับพิททำไม”
สุอาภาชะงักบอก
“ทำตัวเป็นเด็ก แค่นี้ก็ต้องฟ้อง”
“เราต่างหากที่เด็ก พิทไม่ได้ฟ้อง พี่เป็นคนบังคับให้เค้าเล่าให้ฟัง เลิกเอาแต่ใจตัวเองซักทีเถอะแต”
“พี่ต่ายไม่เป็นแต พี่ต่ายไม่เข้าใจหรอก”
“ทำไมพี่จะไม่เข้าใจ พี่รู้ว่าเราเป็นคนที่ใครขัดใจไม่ได้ แต่นี่เราโตแล้ว เราต้องมีเหตุผลสิ มันบาปมากนะแต การที่แตจะทำให้คนรักกัน เค้าเลิกกัน”
“แตไม่กลัวบาป แล้วแตก็ไม่สน ใครทำให้แตเจ็บ มันต้องเจ็บกว่าเป็นพันเท่า”
สุอาภาพูดจบก็สะบัดหน้า เดินออกไป วรรณวดีได้แต่ถอนหายใจที่พูดแล้วน้องไม่ฟัง
มุมหนึ่งที่บ้านสุอาภาในเวลากลางคืน วรรณวดียืนมองหน้านพที่นั่งอยู่ มีบวรนั่งข้างๆ
“ป๋าต้องรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด” วรรณวดีบอก
นพหันไปมองหน้าบวร บวรสะดุ้ง
“ป๋ามองหน้าผมทำไม เรื่องนี้เพราะป๋าคนเดียว”
นพกลืนน้ำลายอย่างรู้สึกผิด
“ก็..ป๋าไม่นึกว่ามันจะบานปลายไปแบบนี้ แล้วเราจะทำยังไงดี”
“อย่ามาเหมารวมพวกเราสิคะป๋า ป๋านั่นแหละที่ต้องคิดว่าจะทำยังไง ให้เรื่องระหว่างพิทกับแตไม่ไปกันใหญ่มากกว่านี้”
นพเครียดสุดๆ พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
เช้ารุ่งขึ้น สุอาภาใส่ที่ปิดตากำลังนอนหลับ พลันเสียงมือถือดังขึ้น สุอาภาเอื้อมมือมากดรับ น้ำเสียงงัวเงียมาก
“ฮัลโหล”
“ยังไม่ตื่นอีกเหรอแก” พราวพิไลถามผ่านทางโทรศัพท์
สุอาภาถอดผ้าปิดตาออกหันไปดูเวลาเที่ยงกว่า
“มีอะไร”
“เย็นนี้แกไปงานเปิดโรงแรม...กับพ่อแกรึเปล่า”
“ฉันไม่ไป”
“แต่ฉันว่างานนี้แกควรไปนะ”
สุอาภานิ่วหน้าด้วยความสงสัย พราวพิไลพูดต่อ
“งานนี้เค้าเชิญแขกระดับวีไอพีมาทั้งนั้น ทั้งไฮโซ เซเลบ รับรองนักข่าวเต็มงาน และหนึ่งในแขกวีไอพีก็คือครอบครัวของรวีพรรณ และที่สำคัญ นายพิทยาก็ไปงานนี้ด้วยในฐานะสถาปนิกผู้ออกแบบ”
สุอาภาถึงกับสนใจทันที ลุกขึ้นนั่ง
“ได้ยินอย่างนี้ อยากไปขึ้นมาบ้างเหรอยัง”
สุอาภานิ่งคิด
เวลาต่อมา ที่มุมหนึ่งในบ้าน นพเหวอมากแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองกับคำพูดของลูกสาว
“แตรู้ค่ะว่าแตผิด แตทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แตอยากขอโทษพิทค่ะ”
นพอึ้งมาก
“นี่ป๋าไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย”
สุอาภาเข้ามาจับแขนนพบอก
“แตพูดจริงค่ะ อย่างที่พี่ต่ายว่า แตโตเป็นผู้ใหญ่ แตต้องมีเหตุผล แต่ถ้าให้แตเดินไปขอโทษพิทตรงๆ พิทคงเดินหนีแตแน่ แตก็เลยอยากขอช่วยเหลือจากป๋า”
นพมองลูกสาวอย่างสงสัย สุอาภาเป็นหน้าซื่อ
รวีพรรณกำลังจัดสูทให้พิทยาอยู่ในร้านเสื้อผู้ชาย ภายในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“เอาตัวนี้แหละค่ะพิท ดูหรูดี”
พิทยามองตัวเองในกระจก แล้วก็ดูป้ายราคาที่ติดตรงแขนเสื้อ แล้วก็ผงะตกใจ
“13,000”
พิทยาถอดเสื้อออกทันที แล้วหันไปทางรวีพรรณ
“ผมว่ามันแพงเกินไป”
“รวีซื้อให้ก็ได้ค่ะ”
“ไม่ได้ ผมจะให้รวีออกเงินได้ไง”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ ก็เราเป็นแฟนกัน”
“แต่ผมเป็นผู้ชาย”
“พิทคิดมาก งานคืนนี้รวีอยากให้พิทดูดีที่สุด พ่อกับแม่ของรวีจะได้รู้สึกดีกับพิทนะคะ”
พิทยายังไม่ทันพูดอะไร รวีพรณเอาสูทจากมือพิทยาส่งให้พนักงาน
“เอาตัวนี้แหละ”
รวีพรรณกำลังจะหยิบเงิน แต่พิทยาหยิบบัตรเครดิตออกมาให้พนักงานก่อน รวีพรรณหันไปมอง
“ผมจัดการเอง”
พนักงานรับบัตรมาแล้วเดินออกไป รวีพรรณยิ้ม แต่พิทยาลอบทำหน้ากลุ้มใจ
พิทยาหิ้วสูทที่แขวนกับไม้แขวนเสื้อกลับเข้ามาในห้องทำงาน เขาเอาสูทแขวนกับชั้นในห้อง ยืนมองแล้วก็ถอนหายใจด้วยความเสียดายเงิน พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญครับ”
ประตูเปิดออก พิทยาชะงัก
“คุณอา”
พิทยายืนอยู่กับนพ...
“เย็นนี้คุณอาจะให้ผมไปรับคุณแตก่อนไปงานเหรอครับ”
“ใช่ ฉันมีธุระแถวนั้นพอดี พอเสร็จธุระก็ว่าจะไปที่โรงแรมเลย ช่วยฉันหน่อยนะ”
พิทยานิ่งมองหน้านพ ไม่ตอบ
ภายในห้องรับแขก สุอาภาเดินลงบันได เห็นพิทยายืนรออยู่ก็ยิ้มร้ายนิดนึง เขาหันไปเห็นเธอที่กำลังเดินลงบันไดก็ชะงักไปเล็กน้อยเพราะวันนี้เธอมาแนวลูกไม้หวานปนเซ็กซี่ เขาไม่กล้ามองเธออย่างเต็มตา
เธอเดินมาหาเขา และหันไปมองรถพิทยาที่จอดด้านหน้าแล้วก็หันมาบอก
“เดี๋ยวเอารถฉันไป”
สุอาภาเดินออกไป พิทยาหันไปมองตามรู้สึกแปลกใจที่สุอาภาไม่วีนใส่
พิทยาทำหน้าเอือม เปิดประตูข้างหลังรถของสุอาภาให้เธอนั่ง
“เชิญ”
สุอาภาเดินอ้อมรถขึ้นนั่งด้านหน้าข้างพิทยา พิทยาเหวอมาก งงสุดๆ
“ออกรถสิ”
พิทยาขับรถออกไป
พิทยาขับรถไปก็เหล่มองเธอด้วยความระแวง สุอาภารู้ทันความคิดของพิทยา
“อย่านึกว่าที่ฉันยอมนั่งหน้ากับนาย จะหมายความว่าฉันยกโทษให้นายสำหรับเรื่องเมื่อวาน”
พิทยานิ่งไปเพราะรู้สึกว่าตัวเองคิดถูก
“ใครกันแน่ที่ควรพูดประโยคนี้ ผมต่างหากที่ไม่ยกโทษให้คุณ แต่ที่มาเพราะเป็นคำสั่งคุณอา”
พิทยาหันไปขับรถต่อ สุอาภาสีหน้าร้ายมองพิทยา
เวลาเย็น ภายนอกโรงแรม ผู้คนมากมาย ไฮโซมากหน้า นักข่าวถ่ายรูป แสงแฟลชสว่างวาบเป็นระยะๆ
รมณี รวีพรรณ ณรงค์ยืนอยู่ รมณีชะเง้อคอยาวรอใครบางคน จนรวีพรรณแปลกใจ
“คุณแม่นัดใครไว้เหรอคะ”
ยังไม่ทันตอบ ศรีพิไล ภูวดล ภาสันต์ก็เดินเข้ามา
“มาโน่นแล้ว”
รวีพรรณหันไปเห็น ก็อึ้ง
รมณีเดินเข้ามาหาศรีพิไลเอาแก้มแนบแก้มใส่กัน ก่อนจะหันไปทักทายภาสันต์
ภูวดลยกมือไหวรมณีกับณรงค์ รวีพรรณไหว้ศรีพิไลกับภาสันต์
“พ่อดลว่าวันนี้หนูรวีสวยมั้ย”
“สวยมากครับ”
ภูวดลส่งตาหวานเป็นประกายให้ รวีพรรณเมินไปทางอื่น ภูวดลไม่ค่อยพอใจ รมณีเห็นก็รีบแก้สถานการณ์
“พ่อดลชมซึ่งหน้าแบบนี้ ยัยรวีเขินจนพูดไม่ออกแล้ว”
รวีพรรณก็ยิ่งนิ่ง จนรมณีก็ต้องแอบหยิกต้นแขน รวีพรรณเจ็บ หันมาเห็นแม่ถลึงตาใส่ รวีพรรณเลยต้องฝืนยิ้มออกมา
อีกด้านหนึ่ง พราวพิไลยืนอยู่กับนักข่าว
“พี่ๆ ทุกคนขา วันนี้คอยจับตาดูกระแตให้ดีนะคะ รับรองมีเซอร์ไพรส์”
นักข่าวท่าทางสนใจกันมาก ระหว่างนั้นพราวพิไลเห็นรถสุอาภาแล่นเข้ามา
“โอ๊ะ...มาแล้วค่ะ”
พวกนักข่าวหันไปมอง
รถสุอาภาแล่นมาจอดด้านหน้าโรงแรม สุอาภาลงจากรถ พิทยาตามลงมา คนรับรถเดินมาขึ้นรถสุอาภาขับออกไป พิทยาหันหลังเดินมาหาสุอาภา
ระหว่างนั้นนักข่าวกรูกันเข้ามารุมถ่ายสุอาภา สุอาภาเข้ามาควงแขนพิทยาทำท่าออเซาะทันที พิทยาเหวอ
นักข่าวฮือฮา รัวชัตเตอร์ไม่ยั้ง สุอาภาโพสท่าใกล้ชิด สนิทแนบแน่นกับพิทยาไม่หยุดจนพิทยาตั้งตัวไม่ติด
รวีพรรณ รมณี ภูวดล ภาสันต์ ศรีพิไล ณรงค์เห็นนักข่าวกำลังรุมใครซักคนก็แปลกใจ
“ใครมา ทำไมให้ความสนใจกันมากขนาดนี้” รมณี ว่า
ทุกคนชะเง้อมอง ไม่นานกลุ่มนักข่าวแหวกออก เผยให้เห็นพิทยากับสุอาภาที่ควงกันอยู่ รวีพรรณอึ้ง หน้าชาไปทั้งแทบ คำพูดของพิทยาดังขึ้น
“รวีต้องเชื่อใจและมั่นใจในตัวผมนะครับ”
รวีพรรณรู้สึกเสียใจมาก ภูวดลลอบมองรวีพรรณอย่างสังเกต รมณีหันไปมองรวีพรรณแล้วก็ยิ้มดีใจ
ศรีพิไลยังคงสนใจสุอาภา
“นั่นมันยัยไฮโซอะไรน้า..ที่ชอบมีข่าวแรงๆ” ศรีพิไลว่าแล้วพยายามนึก
“ก็ยัยสุอาภายังไงล่ะ เด็กใจแตกหาส่วนดีไม่เจอ นี่ขนาดในที่สาธารณะยังกล้าทำขนาดนี้ ถ้าลับหูลับตาคนจะกล้าทำขนาดไหน รมณีจงใจพูดให้รวีพรรณรู้สึก
“แล้วผู้ชายที่มาด้วยเป็นใคร”
“เด็กในบ้าน”
“ตายแล้ว...เด็กในบ้านนางก็ไม่เว้นเหรอเนี่ย”
ศรีพิไลประหลาดใจสุดๆ รมณีปรายตามองรวีพรรณเพื่อดูปฏิกิริยาเห็นลูกสาวมองพิทยากับสุอาภาแล้วก็กำมือแน่นไม่พอใจ รมณียิ้มพอใจ ภูวดลหันไปเห็นรวีพรรณพอดี ภาสันต์ไม่ได้สนใจพิทยา แค่มองผ่านๆ
พิทยาได้สติจะเอามือออกจากการเกาะกุมของสุอาภา แต่สุอาภากอดแขนแน่น
พิทยากระซิบถาม
“ทำแบบนี้ทำไม”
“ทำให้แฟนนายเห็นไง” สุอาภากระซิบตอบ
พิทยารีบหันไปมองหาแล้วก็เห็นรวีพรรณยืนอยู่ตรงมุมหนึ่ง กำลังจ้องเค้ากับสุอาภาอยู่ เขาตกใจมาก รีบดึงแขนสุอาภาออก แต่เธอดันแกล้งเซจะล้ม พิทยารีบประคองรับโดนอัตโนมัติ สุอาภาคล้องคอพิทยาทันที นักข่าวรัวชัตเตอร์ไม่หยุด
รวีพรรณสุดทนกับภาพตรงหน้ารีบจ้ำเดินออกไป ภูวดลหันไปมองตามรวีพรรณแล้วก็เดินตามไป
พิทยาหันไปไม่เห็นรวีพรรณแล้วก็หน้าเสีย รีบพยุงสุอาภาให้ลุกขึ้นยืนแล้วก็รีบเดินออกไปทันที สุอาภาหันไปลอบยิ้มสะใจกับพราวพิไล
ภายในโรงแรม พิทยาเดินเข้ามามองหารวีพรรณไปรอบๆ สีหน้าหน้าแย่มากแต่หารวีพรรณไม่เจอ พอจะหันไปเดินหาต่อก็เจอนพที่เดินมาหาพอดี พิทยาหยุดกึก
“พิท ยัยแตขอโทษเราแล้วใช่มั้ย” นพถาม
พิทยานิ่งงันไป นพนึกว่าที่เงียบแปลว่าใช่!!
“ขอบใจที่ไม่โกรธน้อง ฉันจะได้สบายใจ”
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 2/3 วันที่ 6 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager