อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนอวสาน วันที่ 4 ม.ค. 56
ในเวลาต่อมา ขณะที่ไทนั่งรอพัดอยู่หน้าห้องทำงานของเธอ บุ๊นเดินผ่านมาเห็นพอดี แวะเข้ามาทักทายถามไถ่ว่าพัดเป็นอย่างไรบ้างเดินได้ดีขึ้นหรือยัง“ก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆครับ”
“ดี...ฝากด้วยนะ เธอเป็นความหวังเดียวของพัด อย่าทำให้เขาผิดหวังล่ะ”
แม้จะกล้ำกลืนฝืนทนแค่ไหน แต่ไทก็รับคำ จังหวะนั้น เลขาฯหน้าห้องพัดเข้ามาแจ้งไทว่าพัดเชิญให้เข้าไปพบ เขาขอตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของพัด บุ๊น
มองตามสีหน้าเป็นกังวล รู้ดีว่าชายหนุ่มฝืนทำ แต่เพื่อลูกสาวสุดที่รักแล้ว เขาไม่สนว่าใครจะรู้สึกอย่างไร...
ดึกแล้วพัดยังนอนไม่หลับนั่งเหม่อใจลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดทบทวนเรื่องราวระหว่างตนเองกับไท นึกถึงวันชื่นคืนสุขที่เคยมีด้วยกัน รวมถึงวันที่เขาตัดสัมพันธ์กับเธออย่างไม่มีเยื่อใย มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น พัดตื่นจากภวังค์ หันมาเห็นพ่อเปิดประตูห้องเข้ามา
“เป็นยังไง ยังไม่นอนหรือลูก”
“นอนไม่หลับค่ะ”
“คิดถึงเรื่องนายไทหรือ” บุ๊นราวกับอ่านใจเธอออก
“เขาไม่ได้รักพัดเลยใช่ไหมคะ”
“พ่อทำได้แค่นี้แหละลูก”
“พัดเข้าใจค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา พัดคิดว่าพัดมีความสุข แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยค่ะคุณพ่อ พัดเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง มันคงถึงเวลาแล้วค่ะคุณพ่อ” อย่างไม่คาดคิด พัดลุกขึ้นจากรถเข็นเดินมาหาบุ๊น ซึ่งมองตาค้างด้วยความตกใจ
“มันไม่มีประโยชน์ที่จะหลอกตัวเองต่อไปแล้วล่ะค่ะ” พัดพูดจบโผกอดพ่อไว้แน่น
“ลูกตัดสินใจถูกแล้วล่ะ” บุ๊นลูบหัวเธอด้วยความรักและสงสาร
ooooooo
ไทมาถึงบ้านบุ๊นแต่เช้าเหมือนที่เคยปฏิบัติ แต่ต้องแปลกใจที่เห็นรถเข็นของพัดว่างเปล่า มีเพียง จดหมายฉบับหนึ่งวางไว้บนที่นั่ง ไทหยิบขึ้นมาอ่าน เป็นจดหมายจากพัด
“ไท...คุณไม่ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นฉันดังเช่นทุกวัน และก็ไม่ต้องแปลกใจที่ฉันไม่อยู่บนเก้าอี้ตัวนี้ เพราะความจริงแล้วฉันไม่ได้เป็นอะไรและสามารถเดินไปไหน มาไหนได้เหมือนคนปกติทั่วไป
คุณคงคิดว่าฉันหลอกคุณ แต่ไม่ใช่หรอก ฉันหลอกตัวเองต่างหาก หลอกว่าวันหนึ่งคุณคงจะรักฉัน แต่ยิ่งนานวันมันยิ่งห่างเหิน เพราะฉันรู้ว่าในใจของคุณมีแต่ปลายฟ้าเท่านั้น และในใจของปลายฟ้าก็มีแต่คุณคนเดียว...ไปตามหาเธอให้เจอนะ...ลาก่อน...พัด”
บุ๊นเดินออกมาพอดี ไทมองเขาด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม “ท่านประธาน...คุณพัด?”
“พัดไม่ได้เป็นอะไรหรอก มันเป็นความคิดโง่ๆของฉันเอง”
“คุณพัดล่ะครับ”
“พัดไปพักผ่อนที่ไหนสักแห่ง...ช่างเถอะ พัดคงจะไม่เจอนายอีกแล้วล่ะ นายเป็นอิสระแล้ว ไปตามทางที่ลูกพัดบอกเถอะ ความสุขของนายรออยู่ที่นั่น”
นี่เป็นครั้งแรกที่ไทได้เห็นแววตาอ่อนโยนจากชายผู้กร้านโลกคนนี้ เขารับคำแล้วหันหลังเดินจากไปโดยไม่แค้นเคืองอะไรสักนิด บุ๊นตะโกนขอบใจไล่หลัง ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ ก่อนจะเดินต่อไป
ooooooo
1 ปีผ่านไป...
ไทกลับมาทำงานที่สวนสัตว์อีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่กลับมาทำงานที่เก่า เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาเฝ้ารอความหวังบางอย่าง และไม่รู้ว่ามันอาจจะเป็นการรอไปตลอดชีวิตก็ได้ ขณะที่ไทกำลังมุ่งมั่นกับงานตรงหน้า ธงเข้ามาถามว่าเป็นอย่างไรบ้างเหนื่อยไหม
“นิดหน่อยพี่...ไหนบอกว่าจะมีเด็กมาช่วยฝึกงานไง”
“เดี๋ยวก็มา รับรองว่าช่วยผ่อนแรงไทไปได้เยอะเลยล่ะ” ธงพูดยังไม่ทันขาดคำ มีเด็กกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหา ไทมองอย่างไม่เชื่อสายตาว่าทำไมได้เด็กฝึกงานมามากมายขนาดนี้
“เอาน่า...รับๆไปเถอะ...ไป พาเด็กๆไปเริ่มงานกันได้แล้ว”
ไทพยักหน้ารับคำ ทั้งหนักใจและพอใจในเวลาเดียวกัน ครู่ต่อมา ไทพาพวกเด็กๆมาที่โรงเลี้ยงช้าง แล้วแจกจ่ายงานให้ทุกคนทำ บางคนก็เก็บกวาดทำความสะอาด บ้างก็ไปช่วยกันให้อาหารช้าง ทุกคนทำงานขยันขันแข็ง แต่มีเด็กผู้หญิงอยู่คนหนึ่งซึ่งยืนหันหลังให้เขากลับนิ่งเฉยไม่ยอมหยิบจับอะไรสักอย่าง ไทเข้าไปสะกิด
“นี่เธอ...ช่วยเพื่อนทำงานสิ”
เด็กสาวคนนั้นค่อยๆหันมามอง ไทต้องตะลึงเมื่อเห็นว่าเป็นปลายฟ้า อยากจะดึงเธอมากอดใจแทบขาดให้สมกับความคิดถึงแต่ไม่กล้า ปลายฟ้ายิ้มกวน ก่อนจะถามเขาว่าทำไมไทถึงกลับมาทำงานที่นี่
“ไม่รู้สิ...ฉันคงไม่อยากเดินทางแล้วมั้ง...แล้วเธอล่ะ”
“ฉันตั้งใจมาหาหัวหน้า ฉันเรียนจบ ได้สิ่งที่ฉันใฝ่ฝันมาตลอดชีวิตแล้ว ฉันก็เลยมาตามหาสิ่งที่ฉันเฝ้ารอมาตลอดชีวิตเหมือนกัน” ปลายฟ้าจ้องตาไทอย่างลึกซึ้ง เขากุมมือเธอไว้ ที่ตนอยู่ที่นี่ก็เพราะคิดว่าวันหนึ่งเธอต้องกลับมา ปลายฟ้าซบหน้ากับไหล่กว้างของไทด้วยความเขินอาย
“หัวหน้าอ่ะ...”
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกเรียกฉันว่าหัวหน้าสักทีนะ”
“ไม่ได้หรอก...เป็นหัวหน้าแล้ว...” ปลายฟ้าพูดยังไม่ทันจบ ไทชิงพูดขึ้นก่อนว่า
“ต้องเป็นหัวหน้าตลอดไป...เธอเคยพูดแล้ว...นอกจาก...”
“นอกจาก...เราจะเป็นแฟนกัน” ปลายฟ้ายิ้มเขิน
“อุตส่าห์รอขนาดนี้ ยังไม่ใช่แฟนอีกเหรอ” ไทตัดพ้อ
“ใช่ก็ได้”
ไทดึงปลายฟ้ามากอดไว้แนบอกด้วยความรักเต็มหัวใจ เธอกอดเขาตอบเช่นกัน ไทพบปลายทางของตัวเองแล้ว คงไม่ต้องดิ้นรนขวนขวายออกตามหาอีก
ooooooo
–อวสาน–
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนอวสาน วันที่ 4 ม.ค. 56
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดินละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ