อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 6/4 วันที่ 13 ม.ค. 56
พิทยาวิ่งพรวดพราดเข้ามาด้านใน พยายามสงบสติ ลอบมองรปภ.ที่นั่งตรงเคาน์เตอร์ มองไปตรงประตูทางเข้าด้านในคอนโดฯที่ปิด พิทยาแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์ ไม่นานมีผู้อาศัยเดินออกมา เขาเร่งฝีเท้า ทำเนียนเดินเข้าไปตอนช่วงที่ประตูยังไม่ทันได้ปิดดี โดยที่รปภ.ไม่ทันสังเกตเห็นภูวดลถอดเสื้อสุอาภาออกมา จนเหลือแต่เสื้อสายเดี่ยวข้างใน ภูวดลเอาไอโฟนออกมาเพื่อถ่ายคลิป...เขายื่นมือไปลูบหน้า ลงมาถึงคอ ใกล้กับหน้าอกของสุอาภา
หน้าจอไอโฟน มีแต่ภาพแขนภูวดลปรากฎอยู่ในคลิป
ภูวดลเอาไอโฟนตั้งที่โต๊ะข้างเตียง โน้มหน้าลงมาหอมหน้าผากสุอาภา ก่อนจะหอมแก้ม
ในไอโฟน เป็นภาพที่เห็นแต่ข้างหลังของภูวดล
พิทยาเข้ามาในลิฟท์กดชั้นที่อยู่บนสุด สีหน้าร้อนใจมากๆ สายตาจับจ้องเลขชั้นตลอดเวลา
ภูวดลกำลังจะจัดการสุอาภา พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น ภูวดลเซ็งมาก หันไปมองด้วยสีหน้าแปลกใจ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ภูวดลหมดอารมณ์ หันไปกดปิดวีดีโอที่ไอโฟน ลุกเดินออกไป
ภูวดลเดินออกมาที่หลังประตูถาม
“ใคร”
พิทยาแกล้งดัดเสียง
“คุณภูวดลใช่มั้ยครับ”
ภูวดลนิ่วหน้า
“ใช่...มีอะไร”
พิทยาโกหก
“รปภ.แจ้งมาว่ารถคุณโดนชนครับ”
ภูวดลตกใจ เลยไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรรีบเปิดประตู ทันทีที่เห็นพิทยา ภูวดลรู้ว่าโดนหลอกจะปิดประตูแต่ไม่ทัน พิทยาผลักเข้ามาอย่างแรง ทำให้ภูวดลเซ พิทยาเข้ามาต่อยภูวดลเปรี้ยง! จนภูวดลเสียหลักทรงตัวแทบไม่อยู่ พิทยารีบจ้ำเดินเข้าไปในห้องนอนทันที ภูวดลหันมองตามด้วยความไม่พอใจ
พิทยาเข้ามาเห็นสภาพสุอาภาก็อึ้ง และตกใจ
“คุณแต”
พิทยาจะเข้ามาหาสุอาภา แต่ภูวดลตามเข้ามาจับไหล่พิทยาให้หันมาแล้วต่อยจนพิทยาหน้าหัน ปากแตก! สองคนพุ่งเข้าหากันทันที ต่างฝ่ายต่างบีบไหล่อีกฝ่าย
“แกทำแบบนี้กับคุณแตได้ยังไง”
“นังนี่มันทำฉันก่อนก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้”
ภูวดลผลักพิทยาออกไปแล้วจะต่อย แต่พิทยาหลบทัน ก่อนจะซัดภูวดลไปอีกสองสามหมัด จนภูวดลมึนล้มไปบนพื้น พิทยาตามเข้ามาซ้ำอีก...อัดภูวดลไม่หยุดด้วยความโมโหมากจนภูวดลหน้าแหก เลือดกลบปาก พอพิทยาเห็นภูวดลไม่มีทางสู้..ก็รีบไปหาและเขย่าตัวสุอาภาทันที
“คุณแต...คุณแต”
สุอาภาไม่ฟื้น พิทยาอุ้มเธอขึ้นมาแล้วรีบเดินออกไปทันที
ภูวดลนอนหมดแรง มองตามพิทยาด้วยความโกรธแค้น
พิทยาอุ้มสุอาภาลงมาเจอบวรวิ่งเข้ามาพอดี บวรเห็นก็ตกใจ
“ทำไมแตเป็นแบบนี้”
“ไว้ไปคุยกันในรถ ตอนนี้รีบพาคุณแตกลับก่อนเถอะครับ”
บวรพยักหน้าแล้วทั้งหมดก็รีบเดินออกไปด้วยกัน
ภายในห้องพักในโรงพยาบาล ศรีพิไลวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้องเห็นภูวดลหน้าบวม เยิน นอนอยู่บนเตียง ก็ตกใจ
“ตายแล้วลูกแม่”
ภูวดลแกล้งโอดโอยทำเป็นเจ็บปวด
“แม่ครับ”
ศรีพิไลรีบเข้ามากอดลูกด้วยความเป็นห่วง
“บอกแม่มาว่าใครเป็นคนทำ”
ภูวดลทำสีหน้าลำบากใจ ไม่อยากพูด
“อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยครับ ผมเข้าใจเค้าดี ถ้าเป็นผมโดนอย่างเค้า ผมก็คงโกรธ”
ศรีพิไลรู้ทันที
“ไอ้พิทยาใช่มั๊ย!แม่จะแจ้งความให้ตำรวจลากคอมันเข้าคุก”
ภูวดลรีบจับมือแม่ห้าม
“อย่าครับแม่ ช่างมันเถอะครับ”
“มันทำร้ายลูกหลายครั้งแล้ว แม่จะไม่ปล่อยมันไว้อีก ไม่อย่างนั้นมันก็จะได้ใจ คิดว่าเราไม่กล้าทำอะไรมัน!”
“ผมไม่อยากต่อเวรต่อกรรม ถือซะว่าผมชดใช้แทนคุณพ่อก็แล้วกัน เรื่องนี้อย่าบอกให้คุณพ่อกับคุณย่ารู้เด็ดขาดนะครับ ผมไม่อยากให้พวกท่านไม่สบายใจ คุณแม่รับปากผมสิครับ”
“ถ้าลูกต้องการแบบนั้นแม่ก็จะทำตาม เรื่องคุณพ่อกับคุณย่าไม่ต้องห่วง แม่จัดการเอง”
ภูวดลพยักหน้า หันไปทางอื่นแล้วลอบทำหน้าร้าย
ที่มุมหนึ่งในบ้าน นพลุกขึ้นยืนด้วยความโมโหมาก พิทยา บวร วรรณวดียืนอยู่ด้วย
“ป๋าจะไปเอาเรื่องมัน”
พิทยารีบห้าม นพชะงัก
“อย่าครับคุณอา...คนดีดีอย่างคุณอาไม่สมควรไปยุ่งกับเค้า ผมเล่นงานมันไปก็หนักเอาการ มันคงไม่กล้าอีกแล้วล่ะครับ”
นพหอบหายใจถี่พลันรู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา นพเซ บวร วรรณวดีรีบเข้ามาประคอง พิทยาตกใจ
“ป๋า!”
“นั่งก่อนค่ะ”
บวรกับต่ายประคองให้นพนั่งลง
“ป๋าเป็นอะไรครับไ บวรถาม
“ป๋าคงโมโหมากไปหน่อย”
ระหว่างนั้นณีเดินเข้ามา
“คุณแตรู้สึกตัวแล้วค่ะ”
ทุกคนหันไปมอง
นพรีบเข้ามาหาสุอาภาในห้องนอน พิทยา บวร วรรณวดี ณีเดินตามเข้ามา
“แต...”
สุอาภาเห็นนพก็ดีใจมาก นพเข้ามากอดสุอาภา
“ป๋า!”
บวรกับวรรณวดีโล่งใจที่สุอาภาปลอดภัย พิทยาเองก็สบายใจเช่นกัน
สุอาภากำลังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง
“แตจำได้ลางๆว่าเค้าฉีดอะไรบางอย่างเข้าหน้าแต แล้วแตก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย หลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับแตเหรอคะป๋า”
“ภูวดลมันพยายามจะทำมิดีมิร้ายกับลูก โชคดีที่พิทตามไปช่วยลูกเอาไว้ได้ทัน”
สุอาภาหันไปมองพิทยาด้วยแววตาเต็มไปด้วยคำว่าขอบคุณ พิทยามองสุอาภาด้วยความเป็นห่วง
ห้องรับแขก ภายในบ้าน รวีพรรณมองหน้ารมณีด้วยความแปลกใจที่แม่เล่าเรื่องภูวดลให้เธอฟัง ภายในห้องมีณรงค์อยู่ด้วย
“พิทน่ะเหรอคะทำร้ายคุณภูวดลจนต้องนอนโรงพยาบาล”
“ใช่...มันโมโหคุณภาสันต์ แต่มันทำอะไรคุณภาสันต์ไม่ได้ก็เลยมาเล่นงานพ่อดลแทน แม่ไม่นึกเลยว่านายพิทยาจะป่าเถื่อนได้มากขนาดนี้”
“พ่อดลนี่น่าสงสารโดนเล่นงานซะหนัก แต่ก็ยังไม่เอาเรื่องมัน ลูกเห็นแล้วนะว่าใครที่ลูกควรจะฝากชีวิตด้วย”
“คุณพ่อพูดถูก แม่หวังว่าครั้งนี้คงจะทำให้ลูกตาสว่างขึ้นมาซักที”
รวีพรรณนิ่งคิด ไม่แน่ใจ
ห้องพักในโรงพยาบาล เวลาเย็น รมณี รวีพรรณ ณรงค์มาเยี่ยมภูวดล ศรีพิไลก็อยู่ด้วย รวีพรรณอึ้งไปที่เห็นสภาพของภูวดล
“คุณโดนหนักมากขนาดนี้เลยเหรอคะ”
ภูวดลไม่พูดอะไรออกมา
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ”
“โถ...โดนขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เป็นอะไรอีก พ่อดลนี่ช่างเข้มแข็งจริงๆ” รมณี ชื่นชมออกนอกหน้า
ศรีพิไลคิดบางอย่างออกแล้วพูดส่งซิกให้ รมณีตอบรับ
“รมณี ฉันยังไม่ได้ทานข้าวเลย ลงไปหาทานอะไรเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
“ได้สิจ๊ะ...เดี๋ยวให้ยัยรวีอยู่เป็นเพื่อนพ่อดล คุณณรงค์..ไปด้วยกันนะ”
“จ๊ะ”
รมณี ณรงค์ ศรีพิไลเดินออกไป
“ขอน้ำผมดื่มหน่อยสิครับ” ภูวดลบอก
รวีพรรณหันไปเอาแก้วน้ำยื่นให้ภูวดลดื่ม...แต่น้ำเลอะปาก รวีพรรณรีบเอากระดาษมาเช็ดปากให้
เขาจับมือเธอไว้
“ขอบคุณครับ”
รวีพรรณชะงักแล้วรีบดึงมือออก ภูวดลทำหน้าเศร้า
“ขอโทษครับ ผมลืมไปว่าคุณกับนายพิทยายังคบกันอยู่”
รวีพรรณเงียบไม่พูดอะไร จนภูวดลนึกสงสัย
“คุณรวี ผมขอโทษนะครับที่ต้องถาม ตอนนี้ความสัมพันธ์ของคุณกับนายพิทยาเป็นยังไงบ้าง”
“คุณถามทำไม”
ภูวดลทำเป็นถอนหายใจ
“ผมไม่แน่ใจว่าผมควรจะเล่าให้คุณฟังดีมั้ย”
“มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ”
“ผมบอกคนอื่นว่าที่ผมโดนนายพิทยาทำร้ายเพราะเค้าโกรธเรื่องที่พ่อผมไม่ยอมรับเค้า แต่นั่นก็เป็นแค่ส่วนหนึ่ง นายพิทยาเข้าใจผมกับคุณสุอาภาผิด มันก็เลยทำให้เค้าโมโหมาก เค้ายังบอกผมด้วยนะครับว่าไม่ให้ผมเข้าใกล้คุณสุอาภาอีก เพราะว่า...”
ภูวดลทำเป็นไม่อยากพูด รวีพรรณอยากรู้
“เพราะว่าอะไรคะ”
ภูวดลทำเป็นถอนใจ
“ผมว่าคุณอย่ารู้เลยดีกว่า”
“บอกฉันมาเถอะค่ะคุณภูวดล”
“เพราะว่าคุณสุอาภาเป็นผู้หญิงของเค้าน่ะสิครับ”
รวีพรรณอึ้งมาก ภูวดลลอบยิ้มอย่างพอใจ
รวีพรรณกลับเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้าคิดหนัก แล้วก็ย้อนคิดถึงตอนที่ภูวดลบอกเรื่องพิทยา คำว่า “ผู้หญิงของเค้า” ที่ภูวดลพูดยังดังก้องอยู่ในหัวสมอง เมื่อประกอบกับภาพที่เธอเห็นพิทยากับสุอาภาที่บ้านในวันที่พิทยาไม่สบายยิ่งทำให้เธอหวั่นไหว เชื่อว่าสุอาภาจะแย่งพิทยาไปจากเธอจริงๆ
ภายในห้องพักในโรงพยาบาล เวลากลางคืน ภูวดลหน้าตาเจ้าเล่ห์มองคลิปที่ถ่ายสุอาภาเอาไว้แล้วก็กดปิด ก่อนจะกดโทรออก ไม่นานก็มีคนรับสาย
“ผมมีคลิปเด็ดอยากส่งให้ ถ้าผมส่งให้ตอนนี้จะทันหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าพรุ่งนี้รึเปล่า”
ภูวดลยิ้มร้ายที่มุมปาก
วันรุ่งขึ้น นพหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาดู แล้วก็ชะงักเห็นภาพสุอาภาสองสามรูปที่แคปมาจาคลิป...พร้อมกับพาดหัวข่าว “ภาพลับร้อนฉ่าไฮโซสุอาภากับชายหนุ่มปริศนา” นพมือกำหนังสือพิมพ์แน่นด้วยความโมโหมากกับภาพที่เห็น
ทันใดนั้นนพก็รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา หนังสือพิมพ์ร่วงลงพื้น นพทรงตัวไม่อยู่ ล้มลงบนโซฟา
สุอาภา บวร วรรณวดีออกมาเห็นเข้าพอดีก็ตกใจ รีบวิ่งเข้ามา
“ป๋า!”
ทั้งสามคนร้องเรียกและรีบเข้ามาดูนพ นพสีหน้าแย่มาก บวรสั่งทันที
“ต่าย รีบเรียกรถพยาบาล”
วรรณวดีพยักหน้าแล้วก็รีบออกไป สุอาภาจะร้องไห้
“ป๋า...ป๋าทำใจดีดีไว้นะคะ”
บวรเหลือบไปเห็นหนังสือพิมพ์บนพื้น หยิบขึ้นมา พอเห็นภาพข่าวก็อึ้ง
ที่ร้านอาหารของรพีพรรรณ เวลาเช้า พิทยาเข้ามาเห็นรวีพรรณกำลังบริการลูกค้า เธอหันมาเห็นเขาก็ผงะ
“รวี”
รวีพรรณสีหน้าเรียบเฉยบอก
“รวีกำลังทำงาน แป๊บนะคะ”
รวีพรรณเดินออกไป พิทยาสีหน้าเจื่อน สินีนาฎได้ทีรีบเดินเข้ามาหา
“ทานไรมาเหรอยังพิท”
“เรียบร้อยแล้ว สิ...รวีเค้าเป็นอะไรเหมือนเค้าไม่พอใจผม”
“แล้วพิทไปทำอะไรให้รวีไม่พอใจรึเปล่าล่ะ”
พิทยานิ่วหน้า แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อก็มีลูกค้าเข้าร้านมา
“สิไปรับลูกค้าก่อนนะ”
สินีนาฎปรายตามองพิทยาก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้ามีความสุขที่ได้เห็นพิทยากับรวีพรรณมีปัญหากัน พิทยาตัดสินใจเดินไปหารวีพรรณที่เคาน์เตอร์คิดเงิน
“รวี...”
“เดี๋ยวก่อนนะคะพิท”
“คุยกับผมซักห้านาทีก่อนได้มั้ย”
รวีถอนหายใจแล้วหันมา พิทยาพูดต่อ
“รวีไม่พอใจอะไรผมรึเปล่า ผมโทรมา รวีก็ไม่รับสาย พอผมมาหา รวีก็เหมือนกำลังหลบหน้าผม”
รวีพรรณหันมามองหน้าพิทยาเต็มๆ ทำให้เห็นรอยช้ำที่มุมปากของพิทยาก็ยิ่งตอกย้ำเรื่องที่ภูวดลเล่าให้ฟัง เห็นแล้วโมโหทำให้เธอไม่อยากพูด และ ทำเป็นก้มหน้าคิดเงินต่อไป
“ช่วงนี้รวียุ่งมาก”
“แน่นะครับ ถ้าผมทำอะไรให้รวีโกรธ ผมอยากให้รวีบอกผมมาตรงๆ”
รวีพรรณหันมาพร้อมสีหน้าโมโหและเสียใจ จนพิทยาผงะกับท่าทางโกรธเกรี้ยวของรวี
“ทำไมพิทถึงคิดว่ารวีโกรธพิท หรือว่าพิทไปทำอะไรเอาไว้ รวีว่าพิทต่างหากที่ต้องพูดกับรวีตรงๆ”
พิทยากำลังจะอ้าปากถาม แต่เสียงมือถือพิทยาดังขึ้นก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ เขาหยิบมือถือออกมากดรับสาย
“ครับพี่ใหญ่ ...คุณอาอยู่โรงพยาบาล!”
พิทยาตกใจมาก รวีพรรณชะงักไปนิดนึง
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
พิทยาวางสายแล้วหันไปทางรวีพรรณ แต่ยังไม่ทันพูด เธอชิงพูดก่อน
“พิทรีบไปเถอะ คุณอาของพิทสำคัญกว่ารวี”
รวีพรรณพูดจบก็เดินออกไปด้วยความน้อยใจกึ่งโมโห พิทยามองตามรวีพรรณอย่างไม่เข้าใจ เมื่อพิทยาคล้อยหลัง เธอก็หันมามองตามและเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่แคร์เธอเลย
พิทยารีบเดินมาหาบวรกับวรรณวดีที่นั่งเครียดอยู่หน้าห้องผ่าตัด
“คุณใหญ่ คุณต่าย มันเกิดอะไรขึ้นครับ”
บวรกดเปิดไอโฟนส่งให้พิทยาดูเป็นหน้าข่าวออนไลน์... เขาเห็นรูปสุอาภากับแขนกับด้านหลังของผู้ชายคนหนึ่ง พิทยาอึ้งตะลึงงัน
“ทันทีที่ป๋าเห็นภาพนี้ ป๋าก็หายใจไม่ออก พวกเรารีบพาป๋ามาส่งโรงพยาบาล ถึงได้รู้ว่าป๋าเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ แต่ป๋าไม่เคยบอกพวกเราแล้วก็ไม่ยอมรักษา จนตอนนี้อาการของป๋าหนักมาก หมอบอกว่าอาจจะต้องผ่าตัด” บวรพูดเสียงสั่น
พิทยาตกใจมากเป็นห่วงนพขึ้นมาทันที
“ไอ้ภูวดลมันลอบกัดเรา เอารูปยัยแตส่งให้นักข่าว พี่จะส่งคนไปเล่นงานมัน!” บวรพุโด้วยความโกรธ
“อย่าทำแบบนี้ครับพี่ใหญ่ พ่อนายภูวดลเป็นคนมีอิทธิพลไม่น้อย ถ้าเกิดเค้ารู้ว่าเป็นฝีมือพี่ใหญ่ คนที่จะมีปัญหาคือคุณอานะครับ”
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 6/4 วันที่ 13 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager