อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 8/2 วันที่ 16 ม.ค. 56
รวีพรรรณพยายามขัดขืน ภูวดลไม่ปล่อยจ้องตาเขม็ง“ถ้าไอ้พิทยามันรู้ว่าผู้หญิงที่มันรักตกเป็นของผู้ชายคนอื่น มันยังจะทนทำตัวเป็นคนดีได้ต่อไปอีกรึเปล่า”
รวีพรรณสีหน้าตื่นกลัวบอก
“อย่าทำอะไรฉันนะคุณภูวดล”
“คุณเพิ่งบอกว่าผมเลวไม่ใช่เหรอ เพราะฉะนั้นคนเลวอย่างผมก็จะทำในสิ่งที่เลว และผมว่ามันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าเราจะมีสัมพันธ์กันก่อนแต่งงาน”
รวีพรรณอึ้งตะลึงงันสุดๆ พยายามดิ้นรน แต่เจอภูวดลรวบตัวเอาไว้แน่น
“ปล่อยฉันนะคุณภูวดล ปล่อย..ปล่อย”
ภูวดลไม่สนใจ ลากรวีพรรณเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูดังปัง!
ภายในห้องนอนในคอนโด รวีพรรณซึ่งแต่งตัวแล้ว สีหน้าทรุดมาก ยืนอยู่หน้ากระจก ภูวดลใส่เสื้อคลุมเข้ามากอดทางด้านหลัง รวีพรรณสะดุ้งสุดตัวด้วยความกลัว เขาจะหอมแก้ม แต่เธอเบือนหน้าหนี
“ฉันขอร้อง อย่าทำฉันอีกเลย”
ภูวดลมองรวีพรรณผ่านทางกระจก
“แล้วก็อย่าบอกเรื่องนี้ให้พิทรู้ ฉันอยากให้พิทจดจำฉันในภาพที่ดีดี”
ภูวดลหรี่ตามองรวีพรรณพลางครุ่นคิด
“ผมจะไม่บอกไอ้พิทยามันก็ได้ แต่คุณต้องเชื่อฟังผม อย่าดื้อกับผม ตกลงมั๊ย”
รวีพรรณรีบพยักหน้า ภูวดลยิ้มพอใจแล้วก็หอมแก้มรวีพรรณฟอดใหญ่ ก่อนจะเดินผิวปากอารมณ์ดีออกไป
รวีพรรณทรุดลงไปนั่งบนพื้นด้วยหัวใจที่แตกสลาย ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดที่สุดในชีวิต
ในเวลาเย็น พิทยากลับเข้ามาในบ้าน เจอสุอาภาแต่งตัวสวยเดินลงบันไดมา
“ป๋าบอกให้เราสองคนไปทานข้าวที่บ้าน”
“ขอผมเก็บของก่อนนะ”
“พิท... ฉันบอกคุณรวีเรื่องนายภูวดลแล้ว ฉันว่าคุณรวีคงไม่หมั้นกับคุณภูวดลแล้วล่ะ นายสบายใจได้”
พิทยาผงะ พิทยานิ่งไปอย่างนึกไม่ถึงว่าสุอาภาจะทำแบบนี้
“ฉันไปรอที่รถ”
สุอาภากำลังจะเดินออกไป พิทยารีบหันมาคว้ามือเธอเอาไว้
“คุณแต”
สุอาภาหันมา พิทยายิ้มออกมาด้วยดีใจ
“ขอบคุณมากนะครับ”
พิทยากระชับมือสุอาภาอย่างรู้สึกขอบคุณ ทำให้สุอาภาเจ็บจี๊ดขึ้นมา เธอได้แต่พยักหน้าแล้วก็ดึงมือออกจากพิทยา...รีบหันหลังเดินออกไปด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด
ภายใน บ้านสุอาภา เวลากลางคืน ทุกคนนั่งทานข้าวด้วยกัน ณีเดินรินน้ำให้ทีละคน พิทยาตักอาหารให้
สุอาภา
“ขอบคุณ”
ทุกคนแอบลอบมองพิทยากับสุอาภาแล้วก็อมยิ้ม
“น้ำซุปมั๊ยครับ”
“ค่ะ”
พิทยาตักน้ำซุปใส่ชามให้สุอาภา บวรทนเงียบต่อไปอีกไม่ไหว
“ป้าณีครับ”
“ขาคุณใหญ่”
“วันนี้ป้าทำอาหารหว๊านหวานนะครับ”
ณีรับมุขแบบรู้กัน
“เหรอคะ เอ...แต่ป้าว่าป้าก็ทำรสชาติปกตินะคะ ไม่ได้ใส่น้ำตาลลงไปเพิ่มเลย” ณีพูดพลางเหล่มอง
พิทยากับสุอาภา
วรรณวดีกับนพอมยิ้ม
“จริงเหรอคะป้า แต่เอ..ทำไมมันถึงหวานก็ไม่รู้นะคะ ป๋าว่างั้นมั๊ย”
“นั่นสิ..มันหวานปะแล่มๆ พิทกับแตรู้สึกรึเปล่า”
พิทยากับสุอาภาไม่รู้เรื่อง
“ก็ไม่หวานนี่ครับ”
“นั่นสิคะ รสชาติก็เหมือนเดิม”
สามคนพ่อลูก หัวเราะที่พิทยากับสุอาภาไม่รู้ว่าโดนแซว ทำเอาสองคนงงมาก
“หัวเราะอะไรกันคะ”
“เราสองคนนี่ก็พาซื่อกันจริงๆ ไม่รู้เหรอไงว่าโดนแซว”
ทั้งคู่ก็ยังไม่เข้าใจ
“แกสองคนทำเหมือนโลกนี้มีแต่เราสอง คอยตักกับข้าวให้กัน นี่ครับ...น้ำซุปมั๊ยครับ” บวรพูดพลางแกล้งหันไปทำกับวรรณวดีที่รับมุข ทำกระพริบตาปริบๆ
“ขอบคุณค่ะ”
พิทยากับสุอาภาทำหน้าไม่ถูกที่โดนแซว
“คุณพิททำก็น่าเอ็นดูนะคะ แต่พอเป็นคุณใหญ่ทำแล้วมันน่าดูเอ็นมากกว่า” ณีบอก
“อ้าว เป็นงั้นไป”
นพกับวรรณวดีหัวเราะ พิทยากับสุอาภาหันมามองหน้ากันต่างเขินกันสุดๆ
“เอาล่ะ พอกันได้แล้ว เดี๋ยวน้องมันจะไม่กล้ามาทานข้าวที่บ้านอีก”
นพว่า พลางหันไปทางพิทยากับสุอาภา
“พรุ่งนี้เย็นว่างกันรึเปล่า”
“แตไม่มีอะไรค่ะ “
“ผมก็ไม่มีงานอะไรครับ”
“ดี...ป๋าอยากให้เราสองคนไปออกงานแทนป๋า”
พิทยากับสุอาภาหันมามองหน้ากัน
เย็นวันถัดมา พิทยาในชุดทักซิโด้..กำลังใส่หูกระต่าย แต่ยังไม่ได้ใส่สูท หันไปเห็นสุอาภาที่เกล้าผมในชุดราตรีสวยสง่ากำลังเดินลงบันไดมา พิทยาถึงกับผงะ อึ้งตะลึงงัน
สุอาภาเดินลงมา...เห็นพิทยามองตาค้างก็แปลกใจ
“มองฉันทำไม หรือว่า..ชุดนี้ทำให้ฉันดูไม่ดี”
พิทยารู้ตัวบอก
“ไม่ใช่..คุณสวยมาก”
สุอาภาหน้าแดงซ่านไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง แล้วพิทยาก็รีบเปลี่ยนเรื่อง
“เรารีบไปกันเถอะ”
พิทยาเอาสูทที่พาดบนโซฟาขึ้นมาจะใส่ แต่ไม่ถนัด
“ฉันช่วย”
พิทยาหันไป สุอาภาเอาสูทมาถือ พิทยาใส่สูท สุอาภาเดินมาตรงหน้าแล้วขยับสูทให้เรียบร้อย
“ขอบคุณครับ”
พิทยาเดินออกไปก่อน สุอาภาถอนหายใจแล้วก็ตามออกไป
ณ ห้องจัดงานกาล่าดินเนอร์ของโรงแรมแห่งหนึ่งในเวลากลางคืน บรรยากาศในงานเลี้ยงเป็นงานคอกเทล เรียบหรูดูดี พนักงานเอาไวน์มาเสิร์ฟให้ภูวดลกับรวีพรรณ รวีพรรณกำลังจะหยิบ
“ผมว่าคุณเอาน้ำผลไม้ดีกว่านะจ๊ะ ผมไม่อยากให้คุณดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ขอน้ำผลไม้แก้วนึง” ภูวดลบอกพลางหันไปสั่งพนักงาน
พนักงานรับคำแล้วเดินออกไป
ภูวดลกับรวีพรรณยืนอยู่กับแขกที่มาในงาน 2 คน
“คุณรวีพรรณนี่น่าอิจฉาจังเลยนะคะ มีคนดูแลดีขนาดนี้” แขกคนหนึ่งบอก
ภูวดลโอบเอวรวีพรรณบอก
“จะไม่ให้ผมดูแลดีได้ยังไงล่ะครับ ผู้หญิงคนนี้กำลังจะเป็นภรรยาของผม และในอนาคตก็จะเป็นแม่ของลูกผมด้วย”
รวีพรรณทำหน้าไม่ถูกรู้สึกขยะแขยง แขก2 คนหันมามองหน้ายิ้มให้กัน แขกอีกคนบอก
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ ไม่อยากอยู่เป็นกขค.”
ภูวดลยิ้มแล้วแขกสองคนก็เดินออกไป
ภูวดลปล่อยมือจากรวีพรรณแล้วหันไปทำหน้าเลวใส่ทันที
“ใครๆก็รู้ว่าเรากำลังจะหมั้นกัน กรุณาทำหน้าให้มันสดใสชื่นมื่นหน่อยได้มั๊ย ถึงแม้ว่าเราจะถูกบังคับให้มางานนี้ด้วยกันก็เถอะ”
“ฉันรู้สึกยังไงก็แสดงออกมาอย่างนั้น ฉันไม่ใช่พวกสร้างภาพเก่ง”
ภูวดลไม่พอใจที่โดนรวีพรรณว่า แล้วทั้งคู่ก็หันไปเห็นสุอาภากับพิทยาเดินควงกันเข้ามาในงาน
รวีพรรณชะงัก ภูวดลยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูรวีพรรณ
“แล้วคุณว่าแบบนั้นสร้างภาพ หรือว่าเรื่องจริง”
รวีพรรณหันไปมองเห็นพิทยากับสุอาภาที่ยืนยิ้มให้นักข่าวถ่ายรูป ก็รู้สึกอิจฉาเล็กๆ เพราะผู้หญิงที่ยืนข้างพิทยาน่าจะเป็นเธอมากกว่า
“ผมว่าเราเข้าไปทักพวกเค้ากันหน่อยดีกว่า”
รวีพรรณชะงัก ภูวดลจับแขนรวีพรรณ แต่เธอขืนตัวไม่ยอมไป
“ฉันไม่ไป”
“ลืมข้อตกลงของเราแล้วเหรอ!”
รวีพรรณไม่กล้า จำต้องตามภูวดลไป
หลังถ่ายรูป นักข่าว ช่างภาพเดินออกไป ภูวดลกับรวีพรรณเดินเข้ามา พิทยากับสุอาภาหันไปเห็นก็แปลกใจที่ยังเห็นรวีพรรณกับภูวดลออกงานด้วยกัน
ภูวดลพูดกับพิทยาและสุอาภา
“แสดงความยินดีตอนนี้ จะช้าไปมั๊ยครับ น่าเสียดายที่วันงานของพวกคุณ ผมติดธุระ ก็เลยไม่ได้ไป”
“ไม่มาน่ะดีแล้ว เพราะถ้าคุณมา..จากงานมงคล จะกลายเป็นงานอัปมงคล” สุอาภาบอก
ภูวดลอดกลั้นไม่ตอบโต้แล้วก็ยิ้มออกมา
“แต่สำหรับผม ถ้าพวกคุณมางานหมั้นของผมกับคุณรวี ผมจะถือเป็นเกียรติสูงสุด ยังไงเชิญพวกคุณด้วยนะครับ”
ภูวดลหันไปมองพิทยาแล้วยิ้ม พิทยาได้แต่อดกลั้น สุอาภาจ้องรวีพรรณอย่างไม่วางตาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย รวีพรรณไม่กล้าสบตาใครเพราะอึดอัดจนทนไม่ไหว
“รวีขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ถ้างั้นผมขอตัวก่อน”
ภูวดลทำเป็นยิ้มแล้วก็โอบเอวรวีพรรณพาเดินออกไป พิทยากับสุอาภาหันมามองหน้ากัน
“ทำไมคุณรวียังจะหมั้นกับนายภูวดลอยู่ มันต้องมีอะไรแน่ๆ”
พิทยาชักใจคอไม่ดี
รวีพรรณเข้ามาสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ไม่นานสุอาภาเดินเข้ามา รวีพรรณเห็นสุอาภาผ่านทางกระจกก็ตกใจ สุอาภาไม่เห็นใครในห้องน้ำ ก็เดินมายืนข้างรวีพรรณ
“ทำไมคุณยังหมั้นกับคุณภูวดลอยู่ คุณไม่เชื่อว่าที่ฉันพูดเป็นความจริงใช่มั๊ย”
รวีพรรณเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันมา
“อย่ามายุ่งกับฉันอีก”
รวีพรรณพูดจบก็รีบเดินออกไป สุอาภาหันไปมองตามด้วยความไม่สบายใจ
สุอาภาเดินออกมาหาพิทยาที่สีหน้าร้อนใจในมุมหนึ่งของงาน
“รวีว่ายังไง”
“เค้าไม่ตอบ แล้วก็สั่งไม่ให้ฉันยุ่งกับเค้าอีก”
พิทยาสีหน้าเครียดสุดๆ
“ผมจะปล่อยให้รวีหมั้นกับนายภูวดลไม่ได้เด็ดขาด”
พิทยาเป็นห่วงมากจนสุอาภารู้สึกได้ แล้วก็อดน้อยใจไม่ได้แต่ต้องไม่แสดงออก
“ในเมื่อคุณรวีไม่เชื่อที่ฉันบอกเรื่องคลิป เราต้องทำให้คุณรวีได้ยินจากปากนายภูวดล ทำให้คุณรวีเห็นธาตุแท้ของนายภูวดลให้ได้”
“คุณจะทำยังไง”
สุอาภาสีหน้าจริงจังบอก
“ฉันมีวิธี”
พิทยาอึ้ง
“คุณแต คุณอย่าทำอะไรบ้าๆนะ คุณก็รู้ว่าหมอนั่นเป็นคนอันตรายมากขนาดไหน คุณห้ามเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเด็ดขาด”
“มันไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว นี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้นายภูวดลเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา”
สุอาภาสีหน้ามั่นใจก่อนจะเดินออกไป พิทยามองตามอย่างเป็นห่วงถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ภูวดลอยู่แถวนั้นได้ยินทุกอย่างก็คิดซ้อนแผน
สุอาภาเดินมาหาภูวดลที่กำลังดื่มไวน์ ภูวดลหันไป
“ฉันอยากคุยกับคุณ”
“ได้สิ มีอะไรก็พูดมา”
“ไม่ใช่ที่นี่ ฉันอยากคุยเป็นการส่วนตัว ฉันจะไปรอที่หลังห้องจัดงาน อีกสิบนาทีคุณค่อยตามฉันออกไป จะได้ไม่มีคนสงสัย”
ภูวดลไม่ตอบ สุอาภาเดินออกไป ภูวดลสีหน้าร้ายกาจกระดกไวน์จนหมดแก้ว
“แล้วจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นเหยื่อ”
ภูวดลยิ้มมุมปาก
เสียงเมสเสจดังขึ้น พิทยาหยิบขึ้นมากดอ่าน
“หลังห้องจัดเลี้ยง”
พิทยาเก็บมือถือ...เห็นรวีพรรณเดินอยู่ ก็รีบเข้าไปหา
“รวี”
รวีพรรณไม่กล้าสู้หน้าพิทยา รีบหันหลังเดินไปอีกทาง แต่พิทยาตามมาขวาง
“อย่าเพิ่งไปรวี ผมมีบางอย่างอยากให้คุณรู้”
“รวีไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น”
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 8/2 วันที่ 16 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager