อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/2 วันที่ 18 ม.ค. 56
“ทำไมโลกมันกลมแบบนี้! นี่เราต้องทำงานให้คนเห็นแก่ตัวอย่างนายภาสันต์จริงๆเหรอป๋า” บวรถามนพถามพิทยา
“พิทโอเครึเปล่า ถ้าต้องรับงานนี้แล้วทำให้เธอไม่สบายใจ ฉันจะบอกคุณทาคาโน่ว่าเราไม่ทำ”
“ไม่ดีหรอกครับ ทำแบบนี้บริษัทจะเสียเครดิต คุณอาไม่ต้องห่วง..ผมเป็นคนแยะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้”
“แต่ผมว่าเค้าอาจจะไม่จ้างเราแล้วก็ได้นะป๋า ป๋าคิดว่าคนอย่างนายภาสันต์จะยอมทำงานกับพิทเหรอครับ”
นพสีหน้าลังเลและนิ่งไป
ภาสันต์เดินออกมากับทาคาโน่ด้วยสีหน้าอึดอัดมาก
“ความจริงบริษัทอาร์คิเทคในประเทศไทยที่ดังกว่านี้มีอีกตั้งเยอะแยะ ทำไมคุณถึงเลือกที่นี่”
ทาคาโน่หยุดเดินหันมา ทำให้ภาสันต์ต้องหยุดเดินตาม
“ผมเชื่อใจในฝีมือคุณพิทยา เค้าได้รางวัลเยอะ และสไตล์ของเค้าอยู่ในคอนเซปต์ที่ผมต้องการ ผมพอใจที่จะให้คุณพิทยาเป็นสถาปนิก หรือคุณมีปัญหา”
ภาสันต์ ไม่กล้าบอก
“คุณเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ผมจะกล้ามีปัญหาได้ยังไง”
“ถ้างั้นก็ดี เราจะได้ร่วมงานกันไปนานๆ”
ทาคาโน่เดินออกไป ภาสันต์ไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้
ภายในห้องทำงาน พิทยากำลังเครียด เสียงเคาะประตูดังขึ้น บวรเปิดประตูเข้ามา
“ฉันเข้ามาดูว่าแกโอเครึเปล่า เห็นกลางวันก็ไม่ออกไปทานข้าว”
“ผมกำลังสมองแล่นน่ะครับ ก็เลยยังไม่อยากออกไปไหน พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วง หนักกว่านี้ผมก็เจอมาแล้ว เรื่องแค่นี้ เล่นงานผมไม่ได้”
บวรยิ้มพร้อมพยักหน้า
“ฉันรู้ว่าแกเก่งไอ้น้องเขย”
พิทยายิ้ม พลันเสียงมือถือพิทยาดังขึ้น พิทยาหยิบขึ้นมาเห็นชื่อ “รวี” ก็กดรับสาย
“ครับรวี รวีเป็นอะไร”
บวรมองอย่างสงสัยที่ได้ยินน้ำเสียงตกใจของพิทยา
ภายในห้องรับแขก พิทยาประคองรวีพรรณเข้ามาในบ้าน
“นี่ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ไปปฏิบัติธรรม รวีคงไม่ต้องรบกวนพิทให้มารับรวีที่ออฟฟิศแล้วพามาส่งหรอกค่ะ”
“เรื่องเล็กน้อยเองครับ รวีแน่ใจนะว่าจะไม่ไปหาหมอ ท่าทางรวีดูไม่ค่อยดีเลย”
“ไม่ล่ะค่ะ รวียังมีงานที่ต้องทำ นอนพักซักหน่อยก็น่าจะดีขึ้น พิทกลับบ้านเถอะเดี๋ยวคุณแตเธอจะรอ”
พิทยามองอย่างลังเลแล้วก็พยักหน้า พอจะเดินออกไป รวีพรรณก็แกล้งทำเป็นเซจะล้ม พิทรีบเข้ามาประคองรับเอาไว้ในอ้อมกอด
“ผมว่าผมอยู่เป็นเพื่อนรวีก่อนดีกว่า รวีหิวมั๊ย เดี๋ยวผมหาอะไรให้ทาน”
“ก็ดีค่ะ”
พิทยาเดินออกไป รวีพรรณมีสีหน้าพอใจมาก
บนโต๊ะอาหาร เวลากลางคืน รวีพรรณทานข้าวต้ม มีพิทยานั่งอยู่ข้างๆ
“ผมขอโทรบอกคุณแตก่อนนะว่าผมมาอยู่เป็นเพื่อนรวี”
รวีพรรณรีบจับแขนพิทยาแล้วพูด
“พิทคะ อย่าโทรบอกคุณแตเลยค่ะ รวีกลัวคุณแตจะเข้าใจพิทกับรวีผิด”
“ไม่หรอกก็รวีไม่สบาย”
รวีพรรณทำสีหน้าลำบากใจ จนพิทยารู้สึกได้
“มีอะไรรึเปล่ารวี”
“วันก่อนที่รวีไปหาพิทที่บ้าน พอรวีออกมา คุณแตก็โทรหารวีค่ะ คุณแตบอกไม่ให้รวีไปหาพิทที่บ้านอีก”
พิทยานิ่วหน้า
“ไม่น่าเป็นไปได้ที่คุณแตจะพูดแบบนั้น คุณแตเป็นคนบอกผมเองว่าให้ผมมาหารวีบ่อยๆเพราะช่วงนี้รวีต้องการกำลังใจ บางทีรวีอาจจะฟังผิด”
“รวีฟังไม่ผิดหรอกค่ะ แต่ถ้าพิทไม่เชื่อที่รวีพูดก็ไม่เป็นไรนะคะ ความจริงพิทน่าจะรู้จักนิสัยคุณแตดีว่าเธอเป็นคนยังไง นิสัยคนเรา มันเปลี่ยนกันไม่ได้ง่ายๆ”
พิทยาฟังและคิดตาม
“ผมจะไปถามเค้า”
รวีพรรณรีบห้าม
“อย่าค่ะ...รวีไม่อยากให้พิทมีปัญหากับคุณแต รวีไม่อยากเห็นพิทโดนคุณแตอาละวาดใส่เหมือนที่ผ่านมา ทางที่ดีอย่าบอกคุณแตดีกว่า แล้วก็อย่าไปถามอะไรคุณแตเรื่องรวีอีก รวีอยากอยู่อย่างสงบ พิทเห็นใจรวีเถอะนะคะ”
พิทยาเห็นใจมาก รวีพรรณทำหน้าเศร้าก่อนรวบช้อน
“ดูสิ รวีเลยทานอะไรไม่ลงเลย”
“ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ รวีอิ่มแล้ว อยากขึ้นไปนอนพัก”
“ผมพาขึ้นไปนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ รวีพอเดินไหวแล้ว พิทกลับบ้านไปเถอะ”
รวีพรรณลุกเดินออกไปแล้วก็แกล้งทำเป็นเซจะล้ม พิทรีบเข้ามาประครอง รับไว้ในอ้อมกอด
“ผมว่าผมอยู่เป็นเพื่อรวีก่อนดีกว่า เดี๋ยวผมพารวีขึ้นไปบนห้องนะครับ”
รวีพรรณพยักหน้าแล้วก็หันไปลอบยิ้ม
ภายในห้องนอน พิทยาประครองรวีพรรณลงนอนแล้วห่มผ้าให้รวี
“ถ้ายังไงพรุ่งนี้เช้าผมจะแวะมาดูรวีอีกทีนะครับ”
รวีพรรณจับมือพิทยามากุมไว้
“ขอบคุณนะคะพิท”
พิทยาพยักหน้ายิ้มลุกขึ้นเดินออกไป รวีพรรณยิ้มร้ายอย่างพอใจ แล้วก็หยิบมือถือออกมากดโทรออก
เสียงมือถือสุอาภาดังขึ้น สุอาภาในชุดนอน...กดรับสาย
“สวัสดีค่ะคุณรวี”
รวีพรรณยืนกอดอกหน้ายิ้ม แต่ทำเสียงรู้สึกผิด
“ฉันจะโทรมาคุณว่าพิทเพิ่งออกจากบ้านฉันนะคะ”
สุอาภารู้สึกจุก พูดไม่ออก
“พิทไปหาคุณมาเหรอคะ”
รวีพรรณทำเป็นตกใจ ทั้งๆที่ยิ้มสะใจ
“นี่คุณแตไม่ทราบว่าพิทมาหาฉัน”
“ค่ะ...พิทไม่ได้บอก”
รวีพรรณยิ้มที่มุมปาก
“สงสัยพิทจะลืม คุณแตอย่าเข้าใจผิดนะ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันไม่สบายนิดหน่อย พิทก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อน แต่ก็แปลกนะคะเรื่องแค่นี้...ทำไมพิทต้องไม่บอกคุณแตด้วยก็ไม่รู้”
สุอาภาอึ้งสุดๆ
ภายในห้องรับแขก สุอาภาเดินไปเดินมา สีหน้าคิดหนักเรื่องพิทยา พลางนึกย้อนถึงคำพูดของพิทยา
“แต่คุณไม่ต้องกังวลใจไปนะ ผมจะบอกคุณทุกครั้งที่ผมไปหารวี”
สุอาภานิ่วหน้า
“ไหนว่าจะบอกเราทุกครั้ง แล้วทำไมถึงไม่บอก”
ไม่นานพิทยากลับเข้ามา สุอาภาหยุดเดิน...หันไป ต่างคนต่างนิ่งงันกันไป
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ฉันยังไม่ง่วง”
สุอาภาลองหยั่งเชิงถาม
“วันนี้งานเยอะเหรอ ถึงเพิ่งกลับ”
พิทยานิ่งไป นึกถงคำพูดของรวีพรรณ
“ทางที่ดีอย่าบอกคุณแตดีกว่า แล้วก็อย่าไปถามอะไรคุณแตเรื่องรวีอีก รวีอยากอยู่อย่างสงบ พิทเห็นใจรวีเถอะนะคะ”
พิทยาตัดสินใจพยักหน้า
“ใช่...”
สุอาภาจุก...เสียใจที่พิทยาโกหกแต่ต้องทำสีหน้าให้เป็นปกติ
“นายขึ้นไปอาบน้ำเถอะ กลับมาเหนื่อยๆ”
พิทยาไม่พูดอะไรเดินขึ้นบันได สุอาภามองตามด้วยสีหน้าเจ็บปวด ทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาอย่างหมดแรง
วันถัดมา ภายในบ้าน ภาสันต์เดินคุยโทรศัพท์มาที่โต๊ะอาหารพร้อมถือซองเอกสารมาด้วย..สีหน้าสดชื่นมาก ศรีพิไลกับภูวดลนั่งอยู่
“วันไหนก็ได้ครับ แล้วแต่คุณทาคาโน่จะนัด แล้วผมจะรอ สวัสดีครับ”
ภาสันต์นั่งลงที่หัวโต๊ะ สองแม่ลูกมองภาสันต์อย่างแปลกใจ
“อารมณ์ดีเรื่องอะไรคะ”
“คุณทาคาโน่ร่างสัญญาเสร็จเรียบร้อยแล้ว”
ศรีพิไลชะงัก
“แต่เรายังไม่ได้ที่ดินมาจากคุณแม่เลยนะคะ”
ภูวดลผงะ รู้ทันทีว่าเรื่องอะไร
“ยังต้องกังวลใจอะไร ในเมื่อเราต้องได้มันมาแน่นอน ใช่มั๊ยลูกพ่อ”
ภูวดลยิ้มเจื่อนบอก
“ครับ”
ภาสันต์หัวเราะตบบ่าภูวดล
ฮ่าๆๆ มันต้องแบบนี้สิ ค่อยสมกับที่เกิดมาเป็นลูกชายฉัน”
ภาสันต์หันไปหยิบซองเอกสารวางตรงหน้าภูวดล
“นี่เป็นแบบการ์ดแต่งงาน แกเอาไปให้หนูรวีเลือก”
“ครับ”
“วันนี้ผมมีความสุขจริงๆ”
ภาสันต์หันไปยิ้มให้ศรีพิไลที่ยิ้มตอบแล้วก็หันไปมองภูวดลอย่างเป็นห่วง ภูวดลกำมือแน่นไม่พอใจ
บริเวณโรงรถในบ้าน พิทยากำลังโทรศัพท์
“ผมกำลังออกจากบ้านนะรวี คุณเป็นไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่ ถ้างั้นผมจะรีบเข้าไป”
พิทยาเป็นห่วง แล้วก็ขึ้นรถขับออกไป
สุอาภาเดินออกมาจากในบ้าน ได้ยินทุกอย่างก็หน้าเศร้า
ภูวดลเดินเข้ามาในห้องรับแขกบ้านรวีพรรณ ระหว่างนั้นคนใช้เดินมา
“คุณรวีไม่สบายเหรอ”
“ค่ะ”
“แล้วไปหาหมอเหรอยัง”
“ยังค่ะ แต่เมื่อคืนเพื่อนคุณรวีมาดูคุณรวีแล้วค่ะ”
ภูวดลผงะ ถาม
“เพื่อน! ผู้ชาย หรือผู้หญิงW
“ผู้ชายค่ะ”
ภูวดลเอะใจ
“รู้มั๊ยว่าใคร”
คนใช้มองหน้าภูวดลแล้วนิ่งไป
ภูวดลเปิดประตูพรวดเข้ามาในห้อง รวีพรรณที่ยังอยู่ในชุดนอนถึงกับตกใจ
“เข้ามาได้ยังไง”
“แล้วทำไมผัวจะเข้าห้องเมียไม่ได้”
รวีพรรณอึ้ง...ภูวดลเดินมาใกล้
“ได้ข่าวว่าไม่สบาย แต่หน้าตาดูสดชื่นมากเลยนี่ อ้อหรือว่าเมื่อคืนได้ยาดีจากไอ้พิทยา”
รวีพรรณฉุน
“พูดอะไรให้เกียรติฉันบ้างนะ”
“เกียรติของคุณ มันหมดไปนับตั้งแต่วันที่คุณเป็นเมียผมแล้ว”
รวีพรรณจ้องภูวดลด้วยตาแข็งกร้าว
พิทยาจอดรถหน้าบ้าน..เปิดประตูรถลงมา
ภายในห้องนอน ภูวดลย่างสามขุมเข้ามาหารวีพรรณ รวีพรรณค่อยๆถอย
“ให้มันไปขนาดไหนแล้วล่ะ”
รวีพรรณโมโหเลยประชด
“ฉันจะให้พิทไปมากขนาดไหน มันก็เรื่องของฉัน”
ภูวดลฉุนกระชากแขนรวีพรรณเข้ามาจ้องหน้า
“มันเป็นเรื่องของคุณได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นเมียผม”
“แต่ฉันไม่ได้เต็มใจ คุณข่มขืนฉัน ทำให้ฉันเป็นของคุณ แล้วอย่านึกว่าเรื่องนี้จะทำให้ฉันยอมแต่งงาน ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่กับคนอย่างคุณ!”
ภูวดลตกใจและโมโหมาก
“ผมก็ไม่ยอมให้คุณได้ไปอยู่กับไอ้พิทยามันเหมือนกัน!”
รวีพรรณกับภูวดลจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครกลัวใคร
ที่ห้องรับแขก พิทยายืนอยู่กับคนใช้
“คุณรวีอยู่ข้างบนกับคุณภูวดลค่ะ”
พิทยาตกใจมากรีบวิ่งออกไปทันที คนใช้ยืนงง
ภูวดลยังยืนจ้องหน้ารวีพรรณด้วยความโมโหมาก
“คุณลืมข้อตกลงของเราไปแล้วเหรอ ถ้าผมบอกไอ้พิทยา”
รวีพรรณสวนกลับทันที
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/2 วันที่ 18 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager