อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/3 วันที่ 18 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/3 วันที่ 18 ม.ค. 56

“คุณลืมข้อตกลงของเราไปแล้วเหรอ ถ้าผมบอกไอ้พิทยา”
รวีพรรณสวนกลับทันที
“อยากบอกก็บอกไปเพราะฉันรู้แล้วว่าการบีบน้ำตาทำตัวให้น่าสงสาร มันทำให้พิทเชื่อฉัน และที่สำคัญก็คือ พิทยังรักฉันอยู่”
ภูวดลยิ่งโมโห บีบแขนรวีพรรณแน่น รวีพรรณเจ็บ
“ฉันเจ็บ! ปล่อย!”
ภูวดลไม่ปล่อยดึงรวีพรรณเข้ามาพยายามจะลวนลาม แต่รวีพรรณไม่ยอมขืนตัวเอาไว้ แล้วก็กัดแขนภูวดลเต็มแรง

“โอ๊ย!”
ภูวดลปล่อยรวีพรรณ หน้าตาโมโหแค้นมาก
“นังบ้า!”
ภูวดลเงื้อมือจะตบรวีพรรณ แต่พิทยาเปิดประตูเข้ามาเห็นพอดี
“จะทำอะไร”
ภูวดลหันไปเห็นพิทยาก็ชะงัก รวีพรรณรีบทำดราม่าผละจากภูวดลวิ่งไปหาพิทยาทันที
“พิท..ช่วยรวีด้วย”

รวีพรรรณน้ำตาไหลได้ราวกับสั่งได้ ภูวดลอึ้งกับท่าทางของรวีพรรณที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ พิทยาเข้ามายืนปกป้องรวีพรรณ
“นี่ไม่ใช่เรื่องของแก หลีกไป!”
“ผมไม่หลีก ผมจะไม่ยอมให้คุณทำอะไรรวีเป็นอันขาด”
ภูวดลแค่นยิ้มบอก
“ยังคิดว่าผู้หญิงคนนี้แสนดีอยู่อีกเหรอ”
รวีพรรณมองภูวดลลุ้นว่าภูวดลจะพูดอะไร พิทยามองอย่างไม่พอใจ
“เค้าเป็นเมียฉันแล้ว ได้ยินชัดมั๊ย!”
รวีพรรณตกใจ พิทยาชะงักกับคำพูดของภูวดล
“พิท...อย่าไปเชื่อเค้านะคะ เค้าใส่ร้ายรวี มันไม่ใช่ความจริง”
พิทยานิ่งไปชั่วอึดใจ รวีพรรณลุ้นมากว่าพิทยาจะเชื่อเธอหรือไม่ แล้วพิทยาก็หันไปทางภูวดลสีหน้าโกรธมาก
“คุณมันก็ถนัดแต่ทำให้ผู้หญิงเสียชื่อ คนแบบคุณน่าจะไปเอากระโปรงแม่มานุ่งมากกว่า”
รวีพรรณโล่งอก พิทยาเชื่อเธอ
“ไอ้พิทยา”
ภูวดลจะต่อย แต่เจอพิทยาสวนกลับ ต่อยเปรี้ยงจนภูวดลปากแตก! รวีพรรณแอบยิ้มสะใจ ภูวดลหันมองจะเอาเรื่องพิทยาให้ได้ รวีพรรณรีบขวาง
“อย่านะคุณภูวดล ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกตำรวจ”
“กล้าเหรอ!”
“ก็ลองดู”
รวีพรรณหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรออก ทำให้ภูวดลไม่กล้า ภูวดลมองพิทยากับรวีพรรณอย่างไม่พอใจแล้วจ้ำเดินออกไป พิทยาหันไปมองรวีพรรณด้วยสีหน้าเป็นห่วงมาก

พิทยาพารวีพรรณมานั่งที่โซฟาในห้องนอน รวีพรรณยังสะอื้นเล็กๆ
“โชคดีนะคะที่พิทมาหารวีทัน ไม่อย่างนั้น”
รวีพรรณน้ำตาไหล พิทยาเอากระดาษบนโต๊ะมาซับน้ำตาให้
“เค้าเคยทำร้ายคุณใช่มั๊ยรวี”
รวีพรรณทำนิ่งเหมือนยอมรับ ทำให้พิทยาโกรธมาก
“ไอ้สารเลว!”
“อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยนะคะพิท คุณภูวดลเป็นคนเจ้าอารมณ์ ใครขัดใจไม่ได้ รวีไม่อยากให้พิทต้องมาเดือดร้อนเพราะรวี”
“แล้วรวีต้องมารองรับอารมณ์เค้าแบบนี้น่ะเหรอ”
“รวีทนได้ค่ะ แต่ถ้ารวีเห็นพิทโดนเค้าทำร้าย รวีคงจะรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต พิทไม่ต้องเป็นห่วงรวีนะคะ รวีรู้ว่ารวีจะรับมือกับเค้ายังไง”
พิทยาโกรธแทน รวีพรรณลอบยิ้มอย่างพอใจ

ภายในห้างสรรพสินค้า บวรเดินตามสุอาภากับวรรณวดีที่กำลังชอปปิ้งกันอย่างเพลิดเพลิน หิ้วถุงเต็มสองมือ บวรสีหน้าเบื่อมาก
“สาวๆครับ เมื่อไหร่จะชอปเสร็จซักที พี่ไม่มีมือจะถือแล้วนะ”
วรรณวดีหันไปมอง
“ความจริงเราก็ซื้อเยอะแล้วนะแต พี่ว่าไปหาอะไรทานกันดีกว่า”
“เป็นความคิดที่ดีมาก”
“พี่ใหญ่กับพี่ต่ายไปทานก่อนเถอะ แตไม่หิวยังอยากซื้อของ”
สุอาภาเดินฉับๆออกไป บวรกับวรรณวดีมองอย่างแปลกใจ
“ท่าทางยัยแตแปลกๆ พี่ใหญ่ว่ามั๊ย”
“นั่นสิ เวลาที่มันชอปปิ้งแบบเอาเป็นเอาตาย แสดงว่ามันมีเรื่องไม่สบายใจ ...หรือว่า”
“หรือว่าอะไรพี่ใหญ่!”
บวรไม่ตอบ รีบเดินมาหาสุอาภา วรรรวดีรีบตามมาติดๆ
“แต สารภาพมาซะดีดี แกกับพิททะเลาะกันใช่มั๊ย”
วรรณวดีชะงัก สุอาภาผงะ
“เปล่าซักหน่อย”
บวรหรี่ตามอง
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจสิ”
“งั้นก็แล้วไป”
“ทำไมพี่ใหญ่ถึงคิดว่าแตกับพิททะเลาะกัน”
“พี่นึกขึ้นมาได้ว่าพี่ได้ยินรวีโทรหาพิทวันก่อน พี่ยังแปลกใจว่าเค้ายังคุยกันอยู่อีกเหรอ”
“เค้าไม่ได้โกรธกันนี่คะ แล้วทำไมเค้าจะคุยกันไม่ได้”
“แตพูดถูก ว่าแต่..แตไม่ได้มีปัญหาอะไรจริงๆใช่มั๊ย เพราะจะว่าไปหน้าแตก็ดูหมองๆนะ”
สุอาภาโกหกบอก
“เมื่อคืนแตนอนไม่ค่อยหลับค่ะ”
บวรยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ไอ้พิทมันกวนทั้งคืนล่ะสิ”
สุอาภาหน้าแดง
“พี่ใหญ่”
วรรณวดีหัวเราะ บวรขำ
“ฉันล้อเล่น แกรีบมีลูกสิ รับรองได้เลี้ยงลูกจนหลับแน่”
สุอาภาพูดไม่ออก พลันเสียงมือถือดังขึ้น
“ว่าไงพราว!... แกใจเย็นๆนะ ฉันจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้”
วางแล้วแล้ว สุอาภากันมาบอก
“พราวขับรถชนคนค่ะ!”
บวรกับต่ายตกใจ

พิทยากลับเข้ามาในบ้าน บ้านทั้งหลังเงียบสนิท
“คุณแตไปไหน”

พราวพิไลสีหน้าเหนื่อยเดินเข้ามาในบ้านกับสุอาภาในเวลากลางคืน
“ขอบใจมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวัน”
“เรื่องแค่นี้เอง แกยังโชคดี ที่ดูจากกล้องวงจรปิดแล้วถึงรู้ว่าเด็กนั่นข้ามถนนตัดหน้ารถแกเอง ถือว่าฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน”
พราวพิไลทำหน้าอ้อนพยักหน้าแล้วหันไปทางสุอาภา
“แต...อย่าเพิ่งกลับบ้านได้ป่ะ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ ฉันยังหลอนอยู่เลย”
“ได้ ฉันก็ยังไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน”

พิทยาผุดลุกผุดนั่งด้วยความหัวเสีย หันไปดูเวลาจะห้าทุ่มแล้ว
“ป่านนี้ยังไม่กลับบ้านอีก ไปไหนของเค้า”
พิทยาเอามือถือออกมาจะโทรหาแล้วก็ลังเล
“โตเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่ใช่เด็กๆ ควรจะรู้เวลาด้วยตัวเอง”
พิทยาตัดสินใจไม่โทร แต่ก็เป็นห่วงสุอาภา

สุอาภาเอาแก้วไวน์ออกจากมือพราวพิไล แต่เธอไม่ยอมปล่อย พราวพิไลหน้าแดงเพราะเมา
“พอได้แล้วพราว แกดื่มไปเกือบหมดขวดแล้วนะ”
พราวพิไลเสียงอ้อแอ้
“ก็ถ้าไม่ดื่ม...คืนนี้ฉันนอนไม่หลับแน่ ขออีกแก้วเดียวนะ นะแตนะ”
“ไม่ได้”
สุอาภาดึงแก้วมาทำให้ไวน์หกใส่เสื้อ สุอาภาผงะ
“อุ๊ย...ฉันขอโทษ”
“ไม่เป็นไร ฉันว่าแกขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็นอนเหอะ ตาแกจะปิดอยู่แล้ว”
“ก็ได้”
สุอาภาถอนหายใจแล้วก็พยุงพราวพิไลพาเดินขึ้นไปชั้นบน
สุอาภากลับเข้ามาในบ้าน พิทยาเสียงแข็งดังขึ้น
“ไปไหนมา”
สุอาภาหันไปเห็นพิทยาเดินมาตรงหน้า เธอกำลังจะตอบแต่พิทยาได้กลิ่นไวน์
“กลิ่นไวน์...ไปเที่ยวมานี่เอง”
“ไม่ใช่”
สุอาภาอึ้งพูดยังไม่ทันจบ
พิทยา เห็นคราบไวน์บนเสื้อ
“ไม่ต้องมาปฏิเสธ แสดงว่าดื่มหนักมากถึงเลอะเทอะขนาดนี้”
สุอาภาชักฉุน
“ฉันไม่ได้ดื่ม”
พิทยาไม่ฟัง
“เมื่อไหร่จะเลิกโกหกซักที โกหกตัวเองยังไม่พอ ยังจะโกหกคนอื่นอีก”
“นายพูดอะไรของนาย!ฉันไม่เข้าใจ”
“คุณทำอะไรเอาไว้น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ยังต้องให้ผมพูดออกมาอีกเหรอ”
“ฉันไม่ใช่เทวดาจะได้รู้ความคิดของนาย ถ้านายไม่พูดออกมาแล้วฉันจะรู้เรื่องมั๊ย”
“ผมนึกว่าคุณเข้าใจรวีแล้ว ที่ไหนได้คุณก็ยังเป็นคุณหนูสุอาภาจอมวีนคนเดิมไม่เคยมีความจริงใจ เมื่อไหร่คุณจะเลิกหลอกผมซักที!”
สุอาภาชะงัก
“ฉันไปหลอกอะไรนาย”
พิทยาสวนกลับทันที
“หลอกว่าคุณกลับตัวได้แล้วไง! ผมหลงเชื่อว่าคุณเป็นคนดี เข้าใจทุกอย่าง แต่คุณก็ยังสร้างภาพเก่งเหมือนเดิม”
สุอาภาโกรธมากตบหน้าพิทยาเพี๊ยะ!!อย่างแรง พิทยาหน้าหัน เธอน้ำตาไหลด้วยความโมโห
“นายไม่เคยไว้ใจแล้วก็เชื่อใจฉันเลยใช่มั๊ย”
พิทยาไม่ตอบ สุอาภาเจ็บปวดจ้ำเดินออกไปจากบ้านทันที พิทยาได้แต่ยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก

วันต่อมา ภายในบ้านสุอาภา ณีเอาเครื่องดูดฝุ่นเดินเข้ามาในห้อง ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี แล้วก็เปิดเครื่องดูดฝุ่น พลันมีเสียงดังแทรกเข้ามา
“โอ๊ย”
ณีตกใจรีบปิดเครื่องแล้วหันไปมองรอบๆห้อง แต่ไม่มีอะไรผิดปกติ นอกจากเตียงที่ดูป่องๆ
“สงสัยหูจะฝาด”
ณีเปิดเครื่องดูดฝุ่นต่อ เสียงดังขึ้นมาอีก
“โว๊ย!”
ณีสะดุ้งโหยงด้วยความกลัว รีบปิดเครื่องดูดฝุ่นทันที
“ชัดเลยคราวนี้ อยู่ไม่ได้แล้ว”

ณี นพ บวร วรรณวดี ยืนอยู่หน้าห้องนอนสุอาภา
“อะไรของเธอห๊ะณี! ผีเผออะไรกัน” นพว่า
“นั่นสิป้า ผีอะไรมาซะเช้าขนาดนี้” บวรบอก
“แต่ป้าได้ยินเสียงจริงๆนะคะ เสียงมันดัง โอ๊ย...โว๊ย”
“หูฝาดแล้วป้า”
“ไม่ล่ะค่ะ ไม่เชื่อคอยดูนะคะ”
ณีตัดสินใจค่อยๆเปิดประตูห้องด้วยความตื่นเต้น แล้วทุกคนก็ตกใจสุดขีดร้อง “เหวย” เจอผู้หญิงยืนอยู่ในสภาพผมยุ่งเหยิงมาก เมื่อเธอเสยผม ทุกคนเลยเห็นว่าเป็นใคร
“แต! / คุณหนู”

ทุกคนรุมซักสุอาภาในทันที
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” นพถาม
“แล้วพิทล่ะ ทำไมไม่มาด้วยกัน” วรรณวดีถาม
“นั่นสิคะ” ณีว่า
“ตกลงแกสองคนทะเลาะกันจริงๆใช่มั๊ย” บวรถาม
สุอาภาสุดทนบอก “หยุด” ทุกคนเงียบ
“แตกลับมาเมื่อคืน มันดึกแล้ว ก็เลยไม่อยากรบกวนใคร พิทไม่ได้มาด้วย เพราะแตไม่ได้ชวน แล้วแตกับพิทก็ไม่ได้ทะเลาะกัน
ทุกคนพูดขึ้นว่า “ไม่จริง”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ออกไปกันได้แล้ว แตจะนอนต่อแล้วก็ห้ามเข้ามาดูดฝุ่นอีกนะคะ”
สุอาภาดันทุกคนออกไปแล้วปิดประตูใส่หน้าดังปัง! ทุกคนยืนเหวอและงงว่า เกิดอะไรขึ้น

ภายในร้านอาหารของรวีพรรณ พิทยานั่งอยู่กับรวีพรรณ
“คุณแตไม่เปลี่ยนอย่างที่รวีบอกไว้จริงๆ”
รวีพรรณยิ้มพอใจที่รู้ว่าพิทยากับสุอาภาทะเลาะกัน
“เป็นเพราะรวีแน่ๆเลยใช่มั๊ยคะ”
“ไม่เกี่ยวกับคุณ เป็นเพราะนิสัยคุณแตต่างหาก”
“ใจเย็นนะคะพิท รวีว่าพิทกลับไปหาคุณแตเถอะค่ะ ไปนั่งคุยกันดีดี”
“เค้าออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อคืนคงจะโกรธผมมาก แต่ครั้งนี้เค้าทำไม่ถูกจริงๆ”
รวีพรรณยิ่งสะใจแต่ทำเป็นรับฟัง พิทยาหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด รวีพรรณยิ้มอย่างมีความสุข
สินีนาฎมองพิทยากับรวีพรรณไม่พอใจ

ภูวดกลกำลังโทรศัพท์คุยกับสินีนาฎที่แอบมาคุยที่มุมหนึ่ง
“คุณบอกผมทำไม คุณเป็นเพื่อนกับคุณรวีไม่ใช่เหรอ”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/3 วันที่ 18 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager