@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/5 วันที่ 19 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/5 วันที่ 19 ม.ค. 56

“อุ๊ย..คุณแตไม่พอใจรึป่าวคะเนี่ยที่ฉันใส่ชุดนอนของคุณ ฉันอธิบายได้นะคะ”
สุอาภาได้สติ ขืนยิ้ม
“ไม่ต้องอธิบายหรอกค่ะ ชุดของฉันใครจะใส่ก็ได้”
“คุณแตไม่หวงของเหมือนที่พิทบอกจริงๆ ผิดกับฉัน ฉันเป็นคนขี้หวง ยิ่งถ้าเป็นของที่รักมาก ฉันจะหวงมากเป็นพิเศษ”
สุอาภาฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ พิทยาเดินออกมาจากในครัว
“รวี...อาหารเช้าเสร็จแล้ว”

สุอาภากับรวีพรรณหันไป พิทยาเห็นสุอาภากลับมาก็ดีใจ
“คุณแต”
“อาหารเช้าของรวีเอาไว้ก่อนก็ได้ค่ะ พิทควรจะได้คุยกับคุณแตก่อน รวีขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ”
“ครับ”



รวีพรรณเดินขึ้นบันไดด้วยใบหน้าที่มีความสุข พิทยารีบเดินเข้ามาหา สุอาภาชิงพูดออกมาก่อน
“นี่เหรองานด่วนที่คุณติด วันหลังไม่ต้องโกหก บอกตรงๆฉันก็เข้าใจ”
พิทยาชะงัก
“ที่ผมไม่บอกเพราะผมไม่อยากให้คุณคิดมาก”
สุอาภาสวนทันควัน
“ฉันไม่เคยคิดมากเรื่องคุณ! คุณจะติดงานด่วน งานร้อนกับใคร มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“คุณไม่มีเหตุผลเลยนะคุณแต”
“ฉันก็เป็นของฉันแบบเนี้ย แล้วใครจะทำไม”
สุอาภาฟาดงวง ฟาดงา ก่อนจะเดินหัวเสียออกไป
“เดี๋ยวสิคุณแต..คุณจะไปไหน”
พิทยารีบตามสุอาภาออกไป
พิทยารีบตามสุอาภาออกมา แต่ไม่ทัน สุอาภาขึ้นรถแล้วขับออกไปเลย พิทยาได้แต่ถอนหายใจด้วยความกลุ้ม รวีพรรณยืนมองอยู่ด้านในบ้านด้วยความสะใจ

เช้าสายภายในวัดแห่งหนึ่ง รมณีกับณรงค์ยืนรอรวีพรรณมารับ
“เลทไปสิบห้านาทีแล้ว ทำไมลูกยังไม่มาอีก”
“รถอาจจะติดมั๊งคุณ” ณรงค์ว่า
รมณีมองหาเห็นรถคันหนึ่งแล่นมาจอดตรงหน้า เป็นภูวดลที่ลงมาจากรถและตรงเข้ามาไหว้
“สวัสดีครับคุณอา”
“อ้าวพ่อดล”
ภูวดลยิ้มซื่อ

ที่บ้านพราวพิไล สุอาภานั่งถอนหายใจไม่หยุด พราวพิไลเดินออกมาพร้อมถือแก้วน้ำสองใบเห็นเข้าก็สงสัย เดินมานั่งข้างๆพร้อมยื่นแก้วให้สุอาภา
“แกเป็นอะไร มาถึงก็เอาแต่ถอนหายใจไม่หยุด”
สุอาภารับแก้วน้ำมาจากเพื่อน...ไม่ตอบ ยิ่งทำให้พราวพิไลอยากรู้ ระหว่างนั้นเสียงมือถือสุอาภาดังขึ้น เธอเห็นชื่อ “รวี” พราวพิไลชะโงกหน้าเข้ามาดู
“ยัยนี่โทรหาแกทำไม”
สุอาภาไม่ตอบและไม่รับสาย วางมือถือลงบนโต๊ะ
“ทำไมแกไม่รับ”
“ฉันไม่อยากคุย”
พราวพิไลสงสัยเลยกดรับโทรศัพท์ สุอาภาตกใจหันไปถลึงตาใส่พราวพิไล พราวพิไลกดเปิดสปีคเกอร์โฟน เสียงรวีพรรณดังออกมา
“ฮัลโหล”
พราวพิไลพยักเพยิดให้สุอาภาพูด สุอาภามองพราวพิไลอย่างไม่พอใจ แต่จำต้องพูด
“ค่ะคุณรวี”
“นึกว่าคุณแตจะโกรธจนไม่ยอมพูดกับฉันซะแล้ว”

พราวพิไลนิ่วหน้า
“โทรมามีอะไรคะ”
“รวีลืมบอกเรื่องชุดนอนค่ะ ซักเสร็จแล้วรวีจะเอามาคืนให้นะคะ”
“ค่ะ”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณแตที่ให้ฉันยืมของของคุณ”
รวีพรรณวางสาย พราวพิไลหันไปมองสุอาภาแววตาเต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย
“ชุดนอนอะไรวะ ไอ้แต...แกต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้”
สุอาภาเงียบหันไปมองพราวพิไลด้วยสีหน้าหนักใจ

รวีพรรณยิ้มอย่างอารมณ์ดี...กลับเข้ามาในบ้านเจอรมณีกับณรงค์นั่งอยู่ก็นึกได้ว่าลืมไปรับ รวีพรรณหน้าเสียอย่างแรง รีบเข้ามาอธิบาย
“คุณพ่อคุณแม่!! รวีขอโทษที่ลืมไปรับค่ะ พอดีรวีมีประชุมด่วน แล้วนี่คุณพ่อคุณแม่กลับมายังไงกันคะ”
“พ่อดลไปรับพวกเรากลับมา”
รวีพรรณอึ้งกังวลใจทันทีว่า ภูวดลจะฟ้องเรื่องเธอรึเปล่า รมณีลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
“แน่ใจนะว่านัดกับลูกค้า ไม่ได้อยู่กับนายพิทยาทั้งคืน”
รวีพรรณตกใจจนหน้าถอดสีรู้เลยว่า พ่อกับแม่รู้มาจากภูวดล รมณีเดินมาตรงหน้าลูกสาวสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
“ลูกกลับไปยุ่งกับมันอีกทำไม”
“เลิกกัน...ก็ใช่ว่าจะต้องเลิกกันไปเลยนี่คะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้”
“ไม่ได้! แม่ไม่ยอม แม่เลือกคนที่ดีที่สุดให้ลูกแล้ว แต่ทำไมลูกถึงยังกลับไปยุ่งกับคนต่ำๆอย่างมันอีก”
รวีพรรณไม่พอใจ
“ก็เพราะว่าคนที่แม่เลือก ไม่ได้เป็นคนที่รวีเลือก”
รวีพรรณกับณรงค์ตกใจ ณรงค์ลุกเดินมาหารวีพรรณ
“ทำไมถึงพูดจาแบบนี้ออกมา!”
รวีพรรณหันไปทางพ่อ
“ก็มันจริงนี่คะพ่อ ไหนๆรวีต้องตกนรกทั้งชีวิตแล้ว รวีก็ขอมีความสุขให้เต็มที่ก่อนเถอะค่ะ”
“แต่เค้ามีเมียแล้ว”
“แล้วไงคะ รวีไม่ได้คิดจริงจังซักหน่อย แค่สนุกชั่วครั้งชั่วคราว รวีจะคุมอย่างดี ไม่ปล่อยให้ท้องหรอกค่ะ”
รมณีกับณรงค์อึ้งกับท่าทางของรวีพรรณ พูดจบเธอก็จ้ำเดินออกไป รมณีกับณรงค์อ้าปากค้างหันมามองหน้ากัน
“คุณได้ยินที่ลูกพูดรึเปล่า คุณว่าลูกพูดจริงหรือต้องการยั่วโมโหเรา” ณรงค์บอก
รมณีสีหน้าร้อนรน
“ฉันไม่รู้ แต่ฉันต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อยุติเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่ศรีพิไลจะรู้แล้วยกเลิกงานแต่งงาน”
รมณีสีหน้าครุ่นคิดว่าจะทำยังไง

เวลาบ่าย ณีเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของนพภายในบ้าน นพที่กำลังยืนอยู่ที่ชั้นหนังสือหันมามอง
“มีอะไรณี ทำหน้าหยั่งกับเห็นผี”
ณี เงียบ นพปิดหนังสือหันมาเต็มตัว
“หรือว่าเห็นผีอีกแล้ว”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงค่ะ”
นพนิ่วหน้ามองณีด้วยความสงสัยและแปลกใจ

ภายในห้องรับแขก นพเดินออกมาเจอรมณียืนคอแข็งอยู่ นพเดินยิ้มเข้ามาหา
“สวัสดีครับคุณรมณี วันนี้ผมต้องโชคดีมากแน่ อยู่ดีดีคุณก็มาหาผมถึงที่บ้าน...เชิญนั่งก่อนสิครับ”
“ฉันมาไม่นานเดี๋ยวก็กลับ ฝากบอกคนของคุณว่าอย่ามายุ่งกับลูกสาวฉัน”
นพชะงักถาม
“คนของผม”
ณีแอบฟังอยู่ไม่ห่างออกไป วรรณวดีเห็นก็ย่องเข้ามาจี้เอว
“ว๊าย! คุณต่าย เบาสิคะ” !!
ณีนึกได้ว่าเสียงดังจึงรีบปิดปากตัวเอง
วรรณวดีแปลกใจ หันไปเห็นรมณีก็ชะงัก
“มาทำไม”
“ถ้าอยากรู้ว่ามาทำไม ก็เงียบๆค่ะ”
วรรณวดีกับณีหันไปแอบดูและแอบฟังกันต่อ
“ก็นายพิทยายังไงล่ะ! รู้ก็รู้ว่ารวีกำลังจะแต่งงาน แต่ก็ยังมาข้องแวะข้องเกี่ยวทั้งๆที่มีเมียอยู่แล้ว ที่ทำแบบนี้เพราะต้องการทำลายชื่อเสียงกันใช่มั๊ย”
นพนิ่วหน้าถาม
“ผมว่าคุณเข้าใจผิด พิทรู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ บางทีอาจจะเป็นคนของคุณมากกว่าที่ไม่รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”
รมณีฉุนกึก
“นี่จะบอกว่าลูกสาวฉันเป็นฝ่ายเข้าหามันก่อนงั้นเหรอ”
“ใจเย็นสิครับ ผมยังไม่ได้พูดชื่อลูกสาวคุณออกมาซักนิด ร้อนตัวไปรึเปล่า เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง”
นพมองหน้ารมณีด้วยมาดกวน รมณีกำมือแน่นด้วยความโมโห วรรณวดีกับณีตั้งใจดู ตั้งใจฟังกันมาก บวรเดินมาเห็นก็แปลกใจ
“ดูอะไรกัน”
วรรณวดีกับณีหันมาเอานิ้วแตะปากพร้อมกัน
“ชู่วว์!”
บวรชะงักเมื่อหันไปเห็น บวรร้อง “เฮ้ย” แล้วชี้หน้าไปที่รมณีกำลังจะพูดคุยกับนพ
“ถ้าอยากรู้ว่ามาทำไม ก็เงียบค่ะ”
บวรหันไปตั้งใจฟังพร้อมๆกัน

รมณีพูดต่อ
“ลูกสาวฉันไม่มีวันทำเรื่องเสื่อมเสียแบบนั้นแน่ ถ้าเป็นยัยสุอาภาลูกสาวคุณก็ไม่แน่ เพราะรายนั้นถนัดทำแต่เรื่องชั่วเรื่องฉาวเรื่องต่ำอยู่แล้ว”
นพกำมือแน่น..โมโห แต่ยังไม่ทันพูด ทั้งสามคนก็พากันเดินออกมาด้วยความโมโหเช่นกัน นพกับรมณีหันไปมอง
“ไม่ใช่แค่น้องสาวผมที่ถนัดทำแต่เรื่อง พวกผมก็ถนัดเหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่องทำร้ายคนแก่เนี่ย!” บวรถลกแขนเสื้อทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่อง
วรรณวดีกับณีก็ถลกแขนเสื้อ ยืนกร่างเอาเรื่องไม่แพ้บวร
รมณีตกใจรีบถอย
“ว๊าย! สั่งสอนลูกๆของแกให้มีมารยาทหน่อยนะ มีอย่างที่ไหนมาพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้”
“ก็ผู้ใหญ่ไม่น่าเคารพ เราจะพูดดีด้วยทำไม” วรรณวดีบอก
“จริงค่ะคุณต่าย แหมมันน่าเอาน้ำร้อนมาสาดจริงจริ๊ง”
“ฉันไม่ใช่หมานะ!”
นพหันไปทางรมณี
“ทางที่ดีคุณรีบกลับไปดีกว่า เพราะผมไม่มีปัญญาห้ามพวกเค้าซะด้วย”
รมณีหันไปมองทุกคนที่ทำท่าจะเอาเรื่องก็ชักฝ่อ รมณีหันไปทางนพ
“อย่าลืมบอกคนของแก ถ้ายังมายุ่งกับลูกสาวฉันอีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
บวรขยับตัว รมณีกลัวจัดร้องออกมาดังลั่น
“ว๊าย!”
รมณีก็รีบจ้ำเดินออกไปทันที ทุกคนหัวเสียอย่างแรง นพได้แต่ถอนหายใจ
“มันเกิดอะไรขึ้นครับป๋า ทำไมยัยป้านั่นถึงมาหาเรื่องแตอีก”
“ป๋าก็ไม่แน่ใจ แกสองคนลองไปดูยัยแตที่บ้านพิทหน่อยสิ”
บวรกับวรรรวดีพยักหน้า

ในเวลาต่อมา สองพี่น้องยืนอยู่กับพิทยา
“แกไม่รู้ว่าแตไปไหน” บวรว่า
พิทยาพยักหน้า
“นี่ตกลงยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ”
“ผมพยายามจะพูดกับคุณแต แต่คุณแตไม่ฟัง”
“ถ้าไม่คุยแล้วจะเข้าใจกันได้ยังไง ถ้างั้นเอางี้”
พิทยากับวรรรวดีมองบวรอย่างสงสัยว่า บวรจะทำอะไร

มุมหนึ่งในบ้าน พราวพิไลหันมาทางสุอาภา
“เท่าที่ฟังแกเล่ามาทั้งหมด ฉันว่าแกต้องสวมบทบาทเป็นเมียหลวงได้แล้ว”
“พูดอะไรของแก” สุอาภาว่า
“เห็นอยู่ว่านังแฟนเก่าพยายามจะแย่งพิทคืนมาจากแก อย่าบอกนะว่าแกดูไม่ออก”
“พิทไม่ได้เป็นของฉัน เค้าจะแย่งพิททำไม แล้วอีกอย่าง เค้าสองคนก็ยังรักกัน”
“รักกันแล้วไง ตอนนี้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาคุณพิทคือแก นี่ต่างหากคือความจริงและยัยนั่นก็ควรจะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ในตัวคุณพิทอีกต่อไปแล้ว ถ้าแกยังไม่เชื่อฉันตอนนี้ก็ไม่เป็นไร คอยดูต่อไปแล้วกัน นังนั่นต้องทำอะไรที่รุนแรงมากขึ้น”
สุอาภาไม่พูด พลันเสียงมือถือดังขึ้น สุอาภากดรับสาย
“ค่ะพี่ใหญ่ … ทานข้าว ที่ไหนคะ”
ภายในร้านอาหารวิวสวย สุอาภาเดินเข้ามา พนักงานเข้ามาต้อนรับ
“กี่ที่ครับ”
“จองไว้แล้วค่ะ ชื่อ บวร”
“ทางนี้ครับ”
พนักงานเดินนำสุอาภามานั่งที่โต๊ะ
“รับเครื่องดื่มอะไรก่อนดีครับ”
“น้ำเปล่าแล้วกัน”
พนักงานเดินออกไป สุอาภาหันไปดูวิว ไม่นานพิทยาเข้ามานั่งตรงข้าม สุอาภาหันไปก็ผงะที่เห็นพิทยาก็รู้ทันทีว่าเป็นแผนของบวร
“เป็นแผนของพี่ใหญ่ใช่มั๊ย ถ้างั้นฉันจะกลับ”
สุอาภาขยับตัวจะลุกขึ้น แต่พิทยาคว้ามือสุอาภาเอาไว้ได้ทัน แล้วรีบพูด
“ผมขอโทษ... รวีโดนคุณภูวดลตามรังควาน พ่อกับแม่รวีไม่อยู่บ้าน ผมเป็นห่วง..ก็เลยให้รวีมานอนค้างที่บ้าน แล้วผมก็ต้องขอโทษคุณอีกเรื่อง ที่วันก่อนผมเข้าใจคุณผิด ผมยอมรับผิดทุกอย่าง”
สุอาภามองพิทยาที่มองเธอด้วยแววตาเต็มไปด้วยความจริงใจก็ใจอ่อน แต่ยังทำฟอร์มอยู่
“นายก็เมสเสจมาขอโทษแล้วไง”
พิทยา กระชับมือสุอาภาแน่นขึ้น
“มันก็ไม่เท่ากับการที่ผมได้พูดคำๆนี้ออกมาเอง ผมรู้สึกแย่มากที่ผมพูดไม่ดีแล้วก็ทำไม่ดีกับคุณ คุณจะยกโทษให้ผมได้มั๊ย”
สุอาภารู้สึกดีที่พิทยาขอโทษจากใจจริง
“ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันไม่มีทางยกโทษให้นายง่ายๆ แต่ป๋าบอกให้ฉันรู้จักอดทน ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ยิ้มไร ฉันยังไม่ได้บอกซักคำว่ายกโทษให้”
พิทยาค่อยๆยิ้มขำเล็กๆออกมา
“ยังจะหัวเราะอีก”
“แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าคุณยกโทษให้ผม”
สุอาภาจะยิ้มก็ไม่กล้าเลยทำฟอร์ม
“ทำเป็นรู้จักฉันดี”
“ผมรู้จักคุณดีจริงๆนะคุณแต แค่มองตาคุณก็รู้แล้วว่าคุณคิดอะไร”
พิทยามองหน้าสุอาภาด้วยแววตาเป็นประกาย ทำเอาสุอาภานิ่งไป ทำหน้าไม่ถูกและพูดไม่ออก เลยรีบดึงมือออกจากพิทยา
“ถ้างั้นนายก็ควรจะรู้ว่าตอนนี้ฉันหิวแล้ว สั่งอะไรทานกันเถอะ”
พิทยาพยักหน้าหันไปเรียกพนักงาน สุอาภาลอบมองเขาแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข พิทยาหันมาเจอเธอยิ้มอยู่ สุอาภาเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทันก่อนจะทำเป็นหันไปมองทางอื่น พิทยาเองก็อมยิ้มมีความสุขเช่นกัน

ภายในคอนโดฯ ภูวดลเปิดประตูเจอรวีพรรณยืนอยู่ก็รู้ว่าเธอมาหาเขาทำไม รวีพรรณสีหน้าไม่สบอารมณ์
“คิดว่าฟ้องพ่อกับแม่ฉัน แล้วจะห้ามฉันเรื่องพิทได้เหรอ”
ภูวดลยิ้มแบบถือไพ่เหนือกว่า
“ผมไม่รู้ว่าห้ามได้หรือห้ามไม่ได้ ผมรู้แต่ว่า งานแต่งงานของเราถูกเลื่อนขึ้นมาให้เร็วมากขึ้นกว่าเดิม ต้องขอบคุณคุณอย่างมากที่ทำให้ทุกอย่างได้ดั่งใจผม”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 9/5 วันที่ 19 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager