อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/4 วันที่ 9 มี.ค. 56
“ทำไมอรทำอย่างนี้ ผมจะไปคุยกับอร”อสิตทำท่าจะออกไป ลลิตารีบดึงไว้
“อย่าค่ะสิต ต่อหน้าสิต อรก็ต้องเชื่อฟัง แต่ลับหลัง ลิต้าจะยิ่งโดนหนักนะคะ”
“แล้วจะปล่อยไปแบบนี้เหรอ”
ลลิตาทำเป็นเดินหนีไปร้องไห้อีกมุม อสิตตามไปกุมมือไว้
“ผมไม่สบายใจเลยที่ปกป้องคุณไม่ได้ ผมควรจะทำยังไงดี”
“ถ้าลิต้ามีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ ทุกคนก็คงจะเกรงใจลิต้าบ้าง”
“แต่มันไม่พอค่ะ สิตต้องทำให้ชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษร”
อสิตอึกอัก
“บ้านหลังนี้คุณพ่อยกให้เป็นชื่อผมก็จริง แต่ถึงยังไงบ้านหลังนี้ ก็เป็นของวิชเวทย์ทุกคน ผมเพียงแต่ดูแลแทนน้องๆเท่านั้น”
“ลิต้าแค่อยากให้สิตใส่ชื่อเป็นของเราสองคน ลิต้าขายไม่ได้อยู่แล้ว”
“แต่ว่า…”
ลลิตาอ้อน
“ลิต้าเพียงแต่ต้องการให้อรเห็นว่าสิตให้เกียรติลิต้า เป็นเหมือนเจ้าของบ้านคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่คนอาศัยอรจะได้เกรงใจลิต้าบ้างก็เท่านั้นเอง”
อสิตคล้อยตาม ลลิตากอดอสิต แอบยิ้มร้าย
อนุชรู้สึกเป็นห่วงอสิตขึ้นมา แต่ไม่สามารถออกไปไหนได้ เพราะกร้าวให้คนเฝ้าไว้ อนุชอยู่ในห้องนอน มองไปที่สนามด้านล่าง เห็นลูกน้องกร้าวที่เฝ้าอยู่ออกไปตรวจดูบริเวณอื่น อนุชรีบใช้จังหวะที่มุมนี้ปลอดคน โยนเชือกที่มัดกับระเบียงไว้แล้วปีนระเบียงลงไปที่สนาม เจ็บมือไปหมด อนุชหันมาเจอกร้าว
“จะไปไหน”
“คุณกร้าว”อนุชตกใจ
อนุชจะหนี กร้าวจับตัวอนุชไว้
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
กร้าวใช้เชือกมัดข้อมืออนุชกับข้อมือกร้าวติดกัน
“คุณทำอะไร ปล่อยฉันนะ”
“อยากหนีผมไปนัก มัดติดกันไว้ซะเลย”
กร้าวนั่งสบายใจ กระตุกเชือกให้อนุชมานั่งข้างๆ อนุชเซลงมานั่งข้างๆ กร้าวจะดื่มน้ำ อนุชแกล้งกระตุกเชือก ไม่ให้กร้าวดื่มน้ำ
“นี่คุณ”
“อยากให้ฉันอยู่ใกล้ๆ ฉันจะอยู่ใกล้ให้คุณเข็ดเลย”
“อยากลองดีกับผมใช่มั้ย”
กร้าวลุกขึ้น ลากอนุชไปที่ห้องน้ำ อนุชตกใจ
“คุณจะทำอะไร”
“ผมอยากเข้าห้องน้ำ”
“ก็แก้เชือกก่อนสิ”
“เรื่องอะไร เดี๋ยวคุณก็หนีไปอีก”
กร้าวจะลากอนุชเข้าห้องน้ำไปด้วยให้ได้ อนุชเกาะประตู ไม่ยอมไป กร้าวแกะมืออนุช แล้วจะลากเข้าห้องน้ำไป
“ว้าย ฉันยอมแล้ว ฉันจะไม่หนีไปไหนแล้วแกะเชือกเถอะ ฉันขอร้อง”
กร้าวแก้เชือกให้
“คุณสัญญากับผมแล้วนะ ว่าคุณจะไม่หนีไปไหน”
อนุชโกรธ ไม่พอใจที่แพ้กร้าว
อสิตกินข้าวเสร็จ ลลิตาคอยดูแลอยู่ข้างๆ สาจัดยามาให้
“กินยาทีไรง่วงทุกที” อสิตบ่น
“ไม่ได้นะคะ ทานยาจะได้หายเร็วๆไงคะ”
ลลิตาคะยั้นคะยอ อสิตจำต้องกินยา
เมื่อเห็นอสิตเริ่มง่วง ลลิตารอจังหวะอยู่ รีบเอาเอกสารให้อสิตเซ็น
“สิตคะ นี่ค่ะเอกสารที่เราเคยคุยกันไว้ว่าสิตจะใส่ชื่อลิต้าเป็นเจ้าของร่วม”
“เอาไว้ก่อนไม่ได้เหรอ ผมง่วง ตาจะปิดอยู่แล้ว”
ลลิตาแกล้งน้อยใจ บีบน้ำตา
“ลิต้าคิดอยู่แล้ว สิตรับปากส่งๆ ไปอย่างนั้นเอง ในบ้านหลังนี้ ไม่มีใครรักลิต้าเลย แม้แต่สิตก็ไม่รักลิต้า ลิต้าไม่อยากที่นี่อยู่แล้ว”
ลลิตาทำท่าจะออกจากบ้าน อสิตห้ามไว้
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ถ้างั้นก็เซ็นสิคะ”
อสิตขัดลลิตาไม่ได้ รับเอกสารสัญญามาอ่าน ทั้งๆที่ง่วง ยานอนหลับเริ่มออกฤทธิ์ แต่ก็พยายามถ่างตาอ่านจนจบ อสิตอ่านเสร็จ กำลังจะเซ็น ลลิตาแกล้งล้มมาชนโต๊ะจนเอกสารหล่นพื้น
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
ลลิตาก้มลงเก็บเอกสาร แล้วถือโอกาสเปลี่ยนเอกสาร ลลิตานำเอกสารอีกฉบับที่เปลี่ยนแล้วมาให้อสิตเซ็นแทน
“เซ็นเลยค่ะ ตรงนี้ค่ะ”
อสิตคิดว่าเป็นเอกสารที่อ่านแล้ว จึงเซ็นจนหมดครบทุกหน้า อสิตหาว ง่วง
“ทีนี้เชื่อใจผมแล้วใช่มั้ย”
ลลิตาหอมแก้ม
“ขอบคุณนะคะ ลิต้ารู้แล้วว่าสิตรักลิต้าจริงๆ”
ลลิตากอดอสิตอย่างสมใจที่แผนสำเร็จ
ลลิตานัดพบกร้าวที่ร้านอาหาร เธอนำซองเอกสารที่อสิตเซ็นมาให้
“คุณเก่งมากลิต้า อสิตคงไม่รู้ตัวเลยว่าเซ็นยกคฤหาสน์มโนรมณ์ ของตระกูลวิชเวทย์ให้คุณพร้อมใบมอบอำนาจเรียบร้อย แถมยังมีสัญญากู้ยืมเงินจากผมเป็นจำนวนร้อยล้านบาท"
"ทีนี้คุณก็เลิกกับนุชได้แล้วใช่มั้ยคะ” ลลิตาถามอย่างร้อนใจ
“ใจเย็นสิลิต้า ผมบอกคุณแล้วไงว่ารอให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อน”
“รออีกแล้วเหรอ”
กร้าวจับมือลลิตามาจูบ
“อีกไม่นานหรอก ทุกอย่างกำลังจะเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ไม่ว่าคุณอยากให้ผมทำอะไร ผมจะตามใจคุณทุกอย่าง”
ลลิตายิ้ม ฝันหวานว่าจะได้อยู่กับกร้าวอย่างสุขสบาย
วันต่อมา...ลลิตามาที่บ้านกร้าวเธอยืนดูของตกแต่งอยู่มุมหนึ่ง ทำตัวตามสบายราวกับเป็นเจ้าของบ้านเอง อนุชเดินเข้ามา แปลกใจที่เจอ
“พี่ลิต้า มาหาคุณกร้าวเหรอคะ คุณกร้าวไม่อยู่ค่ะ”
ลลิตาข่ม
“ฉันรู้ แล้วก็รู้ด้วยว่าเขาทำอะไร อยู่ที่ไหน ฉันรู้เรื่องคุณกร้าวทุกเรื่อง รู้มากกว่าเธอด้วยซ้ำ”
อนุชเสียใจ เพราะคิดว่าลลิตากับกร้าวมีสัมพันธ์กัน แต่ก็ทำนิ่งไว้
“ตายจริง ขอโทษที่พูดตรง เธอคงไม่ถือนะ”
“พูดกันตรงๆ ก็ดีค่ะ นุชจะได้พูดบ้าง อย่าลืมว่าสามีพี่ลิต้า ชื่อ อสิต ไม่ได้ชื่อกร้าว”
ลลิตาโกรธ
“ไม่ต้องมาสะเออะสอนฉัน ระวังไว้เถอะ วันๆ อยู่แต่บ้าน คุณกร้าวไปไหนกับใครก็ไม่รู้”
“คุณกร้าวจะไปไหนกับใคร นุชไม่สนใจหรอกค่ะ ยังไงนุชก็เป็นผู้หญิงที่คุณกร้าวแต่งงานด้วย ดีกว่าคนที่เขาไม่คิดจะแต่ง มีค่าแค่ดอกไม้ริมทาง”
ลลิตาโกรธมาก ตบหน้าอนุช
“คุณกร้าวไม่ได้รักแก เขารักฉัน!”
อนุชตบกลับ
“แล้วทำไมเขาไม่แต่งงานกับพี่ลิต้าล่ะคะ”
ลลิตาโกรธ กรี๊ดแตก จะตบอนุชอีก อนุชจับมือลลิตาไว้อย่างไม่หวั่นเกรง
สองคนยื้อยุดกันไปมา ต่างไม่ยอมกัน ผลัดกันตบ ผลัดกันผลัก ขว้างของใส่กัน ลูกน้อง 2คนรีบเข้ามาห้ามอนุชและลลิตา จับตัวไว้ ไม่ให้ตบตีกัน
“จำใส่กระโหลกไว้ เขาแต่งงานกับแกเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น พอหมดประโยชน์เมื่อไร เขาก็จะทิ้งแก!”ลลิตาตวาดอย่างลืมตัว
อนุชสงสัย
“หมายความว่าไง”
ลลิตาอาฆาต
“ทุกอย่างที่เป็นของแก ฉันจะเอามาเป็นของฉัน ทุกอย่าง โดยเฉพาะคุณกร้าว แกจะไม่เหลืออะไรเลย”
ลลิตาสะบัดจากลูกน้อง เดินหนีไป อนุชสงสัยสะบัดจากลูกน้อง รีบตามลลิตาไป ลูกน้องทั้งสองรีบตามไปด้วย
ลลิตามาที่ประตูบ้าน อนุชตามมา
“พี่ลิต้ากับคุณกร้าวคิดจะทำอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
ลลิตายิ้มเยาะเย้ย
“โง่เหมือนพี่ๆ แกไม่มีผิด โง่ทั้งตระกูล!”
ลลิตาหนีไป อนุชตาม
“บอกมาเดี๋ยวนี้นะ พี่ลิต้า”
ลูกน้องทั้งสองตามมาจับตัวอนุชไว้ ไม่ให้ออกจากบ้าน อนุชดิ้นรนขัดขืน
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
อรชา ปรารภและชายธงปรึกษาหารือกันอยู่ที่ร้านอาหาร
“ข้อมูลที่ผมรู้มาก็มีแค่นี้” ชายธงบอกหน้าเครียด
“ยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณพ่อเลย”
ปรารภหนักใจ
“เราจะสืบเรื่องคุณกร้าวได้จากไหนอีกบ้าง”
อรชา ปรารภและชายธงครุ่นคิด อรชานึกได้
“พี่สิตใกล้ชิดกับคุณพ่อมากที่สุด บางทีอาจรู้เรื่องอะไรบ้างก็ได้ แต่...”
ปรารภมองอรชา
“อะไรครับ”
“คุณกร้าวส่งคนมาเฝ้าพี่สิตไว้ อรไม่มีโอกาสคุยกับพี่สิตเลยค่ะ”
ชายธงไม่พอใจ
“ทำอย่างนี้กักขังพี่สิตชัดๆ เราต้องช่วยพี่สิตออกมา”
อรชา ปรารภและชายธงตัดสินใจจะบุกไปช่วยอสิตออกมาให้ได้
ลลิตาโกรธมาก ระบายอารมณ์กับข้าวของอยู่ที่มุมหนึ่งในบ้านวิชเวทย์
“อ๊าย นังนุช”
โทรศัพท์มือถือลลิตาดังขึ้น เธอหยิบมาดู นึกว่าเป็นกร้าว แต่กลายเป็นเชิดโทรมา
“ไอ้เชิด”
ลลิตาโกรธ ขว้างโทรศัพท์ทิ้ง ไม่รับสาย...เชิดโทรศัพท์หาลลิตา แต่เครื่องดับไปแล้วเขาโกรธที่ติดต่อลลิตาไม่ได้ ระแวงว่าเธอจะหักหลัง...ลลิตาอาละวาดทำลายข้าวของ แหวนเข้ามา เกือบโดนของขว้างใส่รีบหลบ
“ว้าย คุณสิตเรียกหาคุณลิต้าค่ะ”
ลลิตาโกรธและรำคาญบ่นกับแหวน
“เรียกหาอยู่ได้ทั้งวัน ฉันเบื่อเต็มทนแล้ว ทำไมชีวิตฉันต้องมาติดอยู่กับไอ้ง่อยนี่ด้วย ทำไมมันไม่ตายๆ ไปซะที”
แหวนกลัว รีบหนีไป ลลิตาฉุกคิดได้
“ตาย...”
ลลิตาคิดแผนได้
อสิตกินข้าวแล้วก็กินยาที่ลลิตาป้อนให้ พลางพูดออดอ้อน
“สิตขา พักนี้เราไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังเลยนะคะ”
ลลิตาเหลือบมองสา อสิตนึกรู้
“สากลับไปก่อนเถอะ วันนี้ให้หยุดหนึ่งวัน ทั้งสองคนเลย”
สารับคำและออกจากห้องไป ลลิตากอดและหอมแก้ม อสิตยิ้ม มีความสุข ลลิตาแอบยิ้มร้าย
เย็นนั้น อสิตลงนอน ลลิตาซึ่งสวมถุงมือห่มผ้าให้ อสิตลืมตาตื่นขึ้นง่วงงุนสายตาเห็นภาพมัวๆ ง่วงเต็มทีเพราะฤทธิ์ยา แต่เห็นลลิตาใส่ถุงมือและถือขวดยา
“ลิต้า...”
ลลิตาจับมืออสิตให้กำขวดยาบีบปากอสิต และเทยากรอกปากไม่ยั้ง ทั้งยานอนหลับ
และยาพาราเซ็ตตามอลที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียง อสิตตกใจ
“ทำอะไรน่ะลิต้า”
“กำจัดแกไปให้พ้นจากชีวิตฉันไง”
ลลิตาคว้าขวดน้ำมา เอามืออสิตจับและเทกรอกปาก อสิตดิ้นรนแต่ไม่ค่อยมีแรง เพราะฤทธิ์ยานอนหลับ ลลิตาปิดปากไว้ อสิตกลืนยาเข้าไปบ้าง สำลักออกมาบ้างอย่างทรมาน
“ฉันเบื่อเต็มทีที่ต้องทนอยู่กับผัวง่อยอย่างแก”
“ไหนคุณบอกว่ารักผม คุณโกหก”
“ใช่ ฉันโกหก แล้วแกก็เชื่อ แกมันโง่ ทั้งง่อย ทั้งจนอย่างแก ใครจะรักฉันรักคุณกร้าว เราจะแต่งงานกัน ส่วนแกมันหมดประโยชน์แล้ว อยู่ไปก็เกะกะขวางทางชีวิตฉัน”
อสิตสำลักยา ทรมานหายใจไม่ออก จะจับมือ ลลิตาสะบัดอย่างแรง อสิตที่พยายามยื้อจึงตกจากเตียงลงมาที่พื้น
“โอ๊ย”
แหวนทำงานอยู่ในครัวใส่หูฟังฟังเพลงจากโทรศัพท์มือถือ ไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกัน...อสิตเจ็บ โกรธ ชี้หน้า
“คุณทำกับผมอย่างนี้ คุณต้องติดคุก อย่าหวังจะมีความสุขเลย”
ลลิตาหัวเราะ
“ฉันจะบอกให้เอาบุญ เผื่อแกจะหายโง่ก่อนตาย เอกสารที่แกเซ็นเมื่อวันก่อน เป็นเอกสารยกบ้านหลังนี้ให้ฉันพร้อมใบมอบอำนาจ แล้วแกยังโง่เซ็นสัญญากู้เงินร้อยล้านจากคุณกร้าว”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 11/4 วันที่ 9 มี.ค. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager