อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 6/5 วันที่ 27 ก.พ. 57

อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 6/5 วันที่ 27 ก.พ. 57

“ไม่เอาน่ากั้ง ถึงเธอไม่อยากให้ฉันมา แต่เพื่อนร่วมงานของฉันอยากให้ฉันมา”
“ใครเป็นเพื่อนร่วมงานของแก”
สายน้ำผึ้งมองไปทางพิศุทธิ์ ทั้งพิศุทธิ์และเนื้อแพรรู้สึกว่าเกิดเรื่องแน่ที่
“ยินดีด้วยนะคะคุณพิศุทธิ์” สายน้ำผึ้งยิ้มให้พิศุทธิ์

กะรัตรู้ว่าพิศุทธิ์ปิดเรื่องทำงานกับสายน้ำผึ้งหันไปมองจ้องเขา
“หมายความว่ายังไง”
สายน้ำผึ้งทำหน้าซื่อ
“อ้าว คุณพิศุทธิ์ไม่เคยบอกกั้งเหรอคะว่าเราทำงานด้วยกัน”

กะรัตชะงัก จ้องพิศุทธิ์อย่างโกรธ
“จริงเหรอคุณพิศุทธิ์”
“อย่าทำแบบนี้เลยครับคุณผึ้ง ผมขอร้อง”
พิศุทธิ์มองสายน้ำผึ้ง กะรัตโวยวาย
“ตกลงคุณรู้จักมันจริงๆใช่ไหม แล้วทำไมคุณไม่บอกฉัน”
“ไม่ใช่แค่รู้จักนะกั้ง แต่เราสนิทกันมากเลยล่ะจ้ะเพราะว่าเราสองคนเจอกันทุกวัน ใช่มั้ยคะคุณพิศุทธิ์”
“พอเถอะคุณผึ้ง” พิศุทธิ์เสียงเข้ม
“เพื่อคุณพิศุทธิ์ ผึ้งหยุดก็ได้ค่ะ” ส่ายน้ำผึ้งพูดกับกะรัต “ขอให้คืนนี้เธอกอบโกยอ้อมกอดของสามีคนใหม่ให้มากๆนะ เพราะคืนนี้เขาอาจ เป็นของเธอ แต่คืนต่อไป...” สายน้ำผึ้งเข้ามากระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน “อาจเป็นของคนอื่นอีกก็ได้ เหมือนตอน คุณภูไง”
“นังผึ้ง ฉันจะไม่ปล่อยให้แกทำลายชีวิตฉันอีกต่อไป”
กะรัตคลั่ง พุ่งจะเข้าตบสายน้ำผึ้งแต่พิศุทธ์มาดึงไว้ กะรัตพยายามสะบัดฟาดงวงฟาดงานผลักคนที่ เข้ามาห้ามจนคนเซไปชนสายน้ำผึ้งเซไปชนโต๊ะล้ม โครม
“โอ๊ย”
ทุกคนในงานมองเหตุการณ์อย่างตกใจ กะรัตยังขาดสติ จะพุ่งเข้าไปหาสายน้ำผึ้ง
“อย่ามาทำสำออยนังงูพิษ”
พิศุทธิ์รีบตะครุบจับตัวกะรัตไว้
“ใจเย็นๆก่อนกั้ง”
กะรัตอาละวาด พยายามสะบัดตัวเพื่อเข้าไปตบสายน้ำผึ้ง
“ปล่อยกั้ง มันคิดจะแย่งคุณเหมือนที่มันแย่งคุณภูไป กั้งไม่เอามันไว้แน่”
พิศุทธิ์สะดุดไปนิดกับประโยคนี้ สายน้ำผึ้งจับท้องอย่างเจ็บมาก
“โอ้ย...ผึ้งปวดท้อง ช่วยด้วย”
กันตามองที่กระโปรงของสายน้ำผึ้งเห็นเลือดไหลออกมาจากหว่างขา
“พี่กุ้งโทรเรียกรถพยาบาลเร็ว พี่ผึ้งกำลังจะคลอด”
กะรัตชะงัก พิศุทธิ์จะเข้าไปช่วยสายน้ำผึ้ง กะรัตดึงแขนไว้
“อย่าช่วยมันนะ”
“เห็นอย่างนี้ ผมไม่ช่วยไม่ได้หรอก”
พิศุทธิ์ก้มลงไปอุ้มสายน้ำผึ้งแล้วพาออกไปจากห้องบอลลูม กะรัตมองตาม ด้วยความโกรธแค้น
“คุณพิศุทธิ์ กลับมานะ”
“ใจเย็นๆกั้ง”
กุนตีเข้ามากอดกะรัตให้มีสติ กะรัตโวยวายไม่ยอมให้พิศุทธิ์ไปกับสายน้ำผึ้ง
พิศุทธิ์อุ้มสายน้ำผึ้งไปที่ประตูห้องบอลลูม ใบหน้าสายน้ำผึ้งที่อยู่ในอ้อมกอดพิศุทธิ์มอง กะรัตแล้วยิ้มเยาะ รำพึงในใจ

“คราวนี้...ถึงคราวที่ฉันเป็นฝ่ายได้บ้าง นังกั้ง”
บุรุษพยาบาลเข็นร่างสายน้ำผึ้งไปทางห้องคลอดอย่างรีบร้อน พิศุทธิ์และกันตาวิ่งตามมา สายน้ำผึ้งเจ็บปวดท้องมากพยายามผงกหัวตัวเองขึ้นมาดูสภาพของตัวเอง เห็นเลือดเต็มขาตัวเอง
“ลูก…ลูก…อย่าเป็นอะไรนะลูก…ลูก”
สายน้ำผึ้งคร่ำครวญ น้ำตาไหลพรากเมื่อคิดถึงว่ากำลังจะเสียลูกไป พิศุทธิ์กับกันตามองสายน้ำผึ้งอย่างเห็นใจ แต่ใจนึงก็ห่วงกะรัตที่ถูกทิ้งในงานแต่งคนเดียว พิศุทธิ์บอกกับกันตา
“ยังไงฝากคุณกันตาด้วยนะครับ ผมจะรีบกลับไป...”
พิศุทธิ์ยังไม่ทันพูดคำว่าหากะรัต สายน้ำผึ้งรีบยื่นมือมาไขว่คว้าแขนของพิศุทธิ์ไว้ทันที
“คุณพิศุทธิ์ ช่วยผึ้งด้วย... ผึ้งกลัว”
พิศุทธิ์กับกันตามองสายน้ำผึ้งอย่างหนักใจ
“ผมส่งคุณถึงมือหมอแล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วครับ”
พิศุทธิ์บอกอ้อมๆว่าหมดหน้าที่เขาแล้ว เขารับผิดชอบเท่าที่ควรทำแล้ว บุรุษพยาบาลเข็นร่างสายน้ำผึ้งมาที่หน้าห้องคลอด พยาบาลเปิดประตูห้อง สายน้ำผึ้งยังจับมือพิศุทธิ์ไว้
“แล้วถ้าลูกของผึ้งเป็นอะไรไปล่ะคะ ผึ้งจะทำยังไง...ลูกของผึ้งไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย กั้งทำแบบนี้ทำไม…กั้งทำได้ยังไง”
พิศุทธิ์หนักใจเพราะคิดว่าแม้กะรัตจะใช้อารมณ์เกินเหตุ แต่กะรัตไม่ใจดำพอที่คิดจะทำร้าย ลูกของสายน้ำผึ้งแน่นอน
“กั้งเขาไม่ได้…” พิศุทธิ์จะบอกว่ากะรัตไม่ได้ตั้งใจทำร้ายลูกผึ้งอย่างที่ผึ้งคิด
สายน้ำผึ้งรีบพูดแทรกด้วยเสียงสะอื้นอ้อนวอน
“คุณพิศุทธิ์อยู่กับผึ้งนะคะ...ผึ้งกลัว…”
พิศุทธิรู้สึกลำบากใจมาก

เจ้าสัวบัญชา หม่อมมลุลี ท่านชายอ๊อด พวงหยก เนื้อแพร นั่งรอพิศุทธิ์อยู่ใน ห้องรับแขก กะรัตนั่งนิ่งเงียบอยู่มุมหนึ่ง กุนตีและนวลซึ่งนั่งอยู่ข้างๆรู้สึกเป็นห่วง นวลกระซิบกุนตี
“นวลอยากให้คุณกั้งอาละวาดบ้านแตกดีกว่านั่งเงียบแบบนี้ ...นวลไม่รู้ว่าคุณกั้งคิดอะไร รู้สึกอะไร
นวลเป็นห่วง กลัวจะเหมือนคราวก่อนๆตอนที่รู้ว่าโดนนอกใจแล้วคุณกั้งก็ทำร้ายตัวเอง”
“ไม่หรอกน่านวล”
กุนตีปลอบนวลแต่ใจในนั้นห่วงกะรัตไม่น้อย กะรัตนั่งนิ่งน้ำตาเอ่อคลอ ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง และเสียใจ ภาพพิศุทธิ์อุ้มสายน้ำผึ้งออกไปจากงาน แต่งงานโดยไม่ฟังคำเรียกของเธอแว่บเข้ามา กะรัตน้ำตาร่วงออกมาเงียบๆ พวงหยกมองอาการของลูกแล้วอดเก็บปากไว้ไม่อยู่
“ไม่ทันส่งตัวเข้าห้องหอ เจ้าสาวก็มานั่งน้ำตาตกซะแล้ว ไหนจะมีเลือดตกยางออกกลางงานแต่ง ไม่ต้องพึ่งอาจารย์ญาณทิพย์ที่ไหน ฉันก็สัมผัสพลังงานบางอย่างได้ว่ามันเป็นลางร้าย” พวงหยกคิดบางอย่างได้ “เอาอย่างนี้ไหม ไหนๆก็ยังไม่ได้ส่งตัว เรายกเลิกงานแต่งเลยดีกว่า”
หม่อมมลุลีกับท่านชายอ๊อดพูดพร้อมกัน
“ไม่ได้”
พวงหยกและเนื้อแพรหันไปมองหม่อมมลุลีและท่านชายอ๊อดอย่างจับผิด
“ฉันนึกว่าหม่อมจะดีใจเสียอีก เห็นตอนแรกออกตัวไม่ยอมรับลูกสาวฉัน ไปร่วมวงศ์ตระกูลแล้วไหงตอนนี้กลับกลางปีกปกป้องงานแต่งนี้ซะล่ะค้า” พวงหยกเสียงเยาะ
เนื้อแพรมองอาการท่านชายอ๊อดกับหม่อมมลุลีอย่างเก็บข้อมูลว่ามีพิรุธอะไรรึเปล่า
“ก็จัดงานเอิกเกริกขนาดนี้แล้ว ถ้ายกเลิกขึ้นมา ไม่ยิ่งงามหน้ากว่าเก่าเหรอ” หม่อมมลุลีรีบแก้
“อ๋อ กลัวเสียหน้า ฉันก็นึกว่าหม่อมกลัวจะเสียผลประโยชน์” พวงหยกยิ้มหยัน
ท่านชายอ๊อดโมโหกลบเกลื่อน
“หมายความว่ายังไงคุณพวงหยก”
“ฉันก็หมายถึง…”
กฤชพูดแทรกด้วยความหน่ายใจ
“พอเถอะพวงหยก คนเราถ้าอ้าปากแล้วไม่มีความสร้างสรรค์ สู้อยู่เฉยๆน่าจะมีประโยชน์กว่า อย่างน้อยก็ไม่ทำให้คนอื่นปวดหู”
“คุณกฤช” พวงหยกโกรธที่กฤชหักหน้า
ทันใดนั้นพิศุทธิ์เดินเข้ามา กุนตีมองพิศุทธิ์อย่างโล่งใจที่เขามาสักที
“คุณพิศุทธิ์”
“ขอโทษครับที่ผมทำให้ทุกคนต้องรอ”
พิศุทธิ์มองไปทางกะรัตที่ยังคงเมินหน้าไปทางอื่น ไม่แม้จะเหลียวหันมามองเขา พิศุทธิ์รู้อยู่แล้วว่ากะรัตต้องไม่เข้าใจว่าที่เขาพาสายน้ำผึ้งไปส่งโรงพยาบาลนั้น เขาทำเพื่อกะรัต
“อ้าว...ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะ น่าจะอยู่เฝ้าจนมดลูกนังผึ้งเข้าอู่ด้วยซะเลย ไหนๆก็ทิ้งยายกั้งไว้กลางงานขนาดนั้นแล้ว”พวงหยกกระแนะกระแหน
“พอได้แล้ว วันนี้เป็นวันที่คนสองคนต้องมีความสุข หยุดเอาคนอื่นมาเป็นปัญหาสักที”
เจ้าสัวบัญชาปราม เดินไปแตะไหล่กะรัตเป็นเชิงปลอบและเรียกสติ
“ไป...ขึ้นห้องกันได้แล้ว ก๋งจะได้ส่งตัวเราสองคน”
กะรัตเกรงใจจึงจำใจเดินขึ้นห้องนอน พิศุทธิ์ กับทุกคนเดินขึ้นบันไดตาม

ในห้องนอน กะรัตกับพิศุทธิ์นั่งพับเพียบอยู่ที่พื้น สีหน้ากะรัตยังคงนิ่งเงียบ พิศุทธิ์เหลือบมองแต่เธอยังคงไม่มองเขาแม้หางตา
เจ้าสัวบัญชามองอาการของหลานสาวออก จึงเอื้อมไปจับมือกะรัตและจับมือพิศุทธิ์ขึ้นมา
“ก๋งขอให้วินาทีนี้ เป็นวินาทีสุดท้ายที่จะนึกถึงอดีต และการเคืองโกรธกันไม่ว่าเรื่องอะไร...แล้ววินาทีต่อจากนี้” เจ้าสัวบัญชาเอามือของกะรัตและพิศุทธิ์มาวางประสานกัน “ขอให้เป็นวินาทีแรกของความสุข การสร้างครอบครัว การเติมเต็มซึ่งกันและกัน ต่อจากนี้จะไม่มีเรื่องของกั้งหรือเรื่องของ คุณชาย จะมีแต่เรื่องของเรา”
พิศุทธิ์กุมมือกะรัตไว้ เธอดึงมือกลับแล้ว ก้มลงกราบเจ้าสัวบัญชาอย่างไม่ใส่ใจเขา พิศุทธิ์จึงก้มกราบตาม เจ้าสัวมองกะรัตแล้วอดห่วงการใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลของกะรัตไม่ได้
“เอาล่ะ...เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว พักผ่อนเถอะ”
เจ้าสัวบัญชาลูบหัวกะรัต แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้อง พวงหยกเดินมาหากะรัต
“ฉันขอให้ผลบุญที่ฉันทำ ช่วยปัดเป่าราคะที่มันบังตาแกโดยเร็ววัน”
กุนตีระอาพวงหยก
“ไปเถอะแม่ กั้งกับคุณพิศุทธิ์จะได้พักผ่อน”
กุนตีดึงพวงหยกให้เดินออกจากห้อง ท่านชายอ๊อดเดินมาพูดกับพิศุทธิ์และกะรัต
“อย่าลืมรีบมีหลานให้พ่อนะ”
ท่านชายอ๊อดยิ้มกรุ้มกริ่มให้พิศุทธิ์ แล้วเดินออกไปพร้อมหม่อมมลุลี เนื้อแพรเดินมาหากะรัตกับพิศุทธิ์ เธอมองอาการกะรัตที่นิ่งเงียบไม่แลพิศุทธิ์แล้วก็เป็นห่วงลูกชายว่าต้องรับอารมณ์แรงๆของกะรัติแน่
“มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน” เนื้อแพรลูบแก้มพิศุทธิ์อย่างปลอบโยน “แม่ไปก่อนนะลูก”
กะรัตกับพิศุทธิ์ยกมือไหว้ เนื้อแพรเดินออกไป กฤชเดินเข้ามาหา จับมือลูกสาวเพื่อเตือนสติ
“กว่าจะถึงวันนี้ได้ เราเสียสละกันมามากทุกคนนะลูก อย่าให้ใครมาทำลายมันได้”
กะรัตยกมือไหว้ขอบคุณพ่ออย่างนิ่งเงียบ กฤชถอนใจกับอาการของลูกสาว แล้วหันไปมอง ให้กำลังใจกับพิศุทธิ์ แล้วเดินออกจากห้องไป บรรยากาศเงียบจนพิศุทธิ์รู้สึกถึงความยะเยือก กะรัตจะลุกขึ้น แต่ขาเป็นเหน็บจึงลุกไม่ไหว จนเซลงมานั่งที่เดิม พิศุทธิ์จะจับแขนเพื่อพยุงให้ลุกขึ้น กะรัตสะบัดแขนออกไม่ให้เขาจับแขนตัวเอง
“อย่าเอามือที่คุณจับมัน มาจับฉัน”
พิศุทธิ์พยายามข่มใจให้เย็น
“ไม่เอาน่ากั้ง คุณก็น่าจะรู้ว่าที่ผมต้องพาสายน้ำผึ้งไปโรงพยาบาลเพราะอะไร”
“ก็เพราะคุณเลือกมันไง คุณแต่งงานกับฉัน คุณควรอยู่เคียงข้างฉันสิ แต่คุณกลับทิ้งฉันไปช่วยคนที่ทำร้ายฉัน แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันเรื่องที่คุณทำงานที่เดียวกับมัน”
พิศุทธิ์พยายามพูดใจเย็น
“ผมคิดจะบอกหลังเราแต่งงานกัน”
“ทำไมต้องรอหลังแต่งงาน”
“เพราะผมกลัวคุณเป็นอย่างนี้ไง”

“นี่คุณกลัวฉันจะอาละวาดใส่มันเหรอ งั้นแปลว่าที่คุณไม่บอกฉัน เพราะคุณตั้งใจปกป้องมันใช่ไหม”
กะรัตพรั่งพรูน้ำตาที่เก็บไว้ออกมาด้วยความรู้สึกที่ทั้งเสียใจ แค้น โกรธ พิศุทธิ์เห็นกะรัตร้องไห้แล้วก็อดใจหายไม่ได้ เขากอดประโลมเธอ
“ผมขอโทษ ถ้าสิ่งที่ผมทำ มันทำให้คุณรู้สึกแย่ขนาดนี้” เขาค่อยๆใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้ “ไม่ร้องนะ วันนี้วันแต่งงานของ เรา ทำไมต้องให้คนๆเดียว มามีอิทธิพลกับเราด้วย”
กะรัตอารมณ์ขึ้นอีก
“ก็เพราะเด็กบ้าที่กำลังจะคลอดนั่นมันลูกผัวเก่าฉันไง ฉันคบกับมันมาเป็นสิบปี ฉันรักมัน แต่มันกลับแทงข้างหลังฉัน คุณลองเป็นฉันบ้างสิ”
“เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้ว ตอนนี้สายน้ำผึ้งก็กำลังใช้กรรม อโหสิให้เขาเถอะกั้ง”
กะรัตสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดพิศุทธิ์ทันที แล้วมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าวแสดงให้เห็นว่า เกลียดสายน้ำผึ้งขนาดไหน จนหาคำว่าให้อภัยไม่เจอ
“ไม่มีทาง ต่อให้มันดิ้นตายตรงหน้า ฉันก็ไม่อโหสิ ถ้าคุณรักฉัน คุณต้องลาออกจากงานนั่นซะ”
“นั่นไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาของเรื่องนี้” พิศุทธิ์ถอนใจ
“แต่ฉันจะแก้ด้วยวิธีนี้ ยังไงคุณต้องลาออก” กะรัตพูดพร้อมทุบหน้าอกเขาด้วยความคลั่ง “คุณต้องลาออก ลาออก ถ้าคุณไม่ลาออก คุณก็ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน”
กะรัตผลักพิศุทธิ์ให้ออกห่างตัวเองอย่างแรงจนเซไปชนกำแพง พิศุทธิ์ทั้งเจ็บตัวและโมโหที่กะรัตใช้อารมณ์จนขาดสติ
“ตอนนี้คุยอะไรไปก็ไม่รู้เรื่อง เอาไว้คุณพร้อมฟังผมด้วยเหตุผลเมื่อไหร่ เราค่อยคุยกัน”
พิศุทธิ์เดินออกจากห้องไป กะรัตมองอย่างคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้

พิศุทธิ์เดินลงบันไดมา นวลตกใจ
“คุณพิศุทธิ์ออกจากห้องมาทำไมคะ โบราณเขาถือ ถ้าส่งตัวแล้วห้ามเจ้าบ่าว เจ้าสาวออกจากห้องหอ”
“ฉันอยากได้ยา”
นวลชะงักคิดว่ายาอะไรแล้วทำหน้าตาตื่น
“คืนแรกก็ใช้ยาโด๊ปเลยเหรอคะ”
“ฉันหมายถึงยาแก้ปวด…ฉันปวดหัว” พิศุทธิ์เซ็ง
“อ๋อ งั้นคุณพิศุทธิ์ขึ้นห้องเถอะค่ะ เดี๋ยวนวลเอาขึ้นไปให้” นวลหน้าแหย
“ไม่เป็นไร ฉันอยากนั่งเงียบๆตรงนี้สักพัก”
พิศุทธิ์เดินไปนั่งที่โซฟาอย่างหมดแรง นวลมองพิศุทธิ์ที่นั่งที่โซฟา แล้วมองขึ้นไปชั้นบนนึกถึงกะรัต สังหรณ์ใจว่าชักจะยังไง

พวงหยกเดินเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยล้า กุนตีคุยมือถือกับนวลเดินตาม พวงหยกเข้ามา
“อะไรนะนวล สองคนนั้นทะเลาะจนไม่นอนห้องเดียวกันเลยเหรอ”
พวงหยกกับกฤชชะงัก พวงหยกรีบยื่นหน้าแอบฟังกุนตีคุยกับนวล
“นวลดูแลสองคนนั้นดีๆแล้วกัน ถ้ามีอะไร ก็รีบโทรมาบอกฉันนะ”
พวงหยกพนมมืออย่างมีความสุข
“สาธุ...ผลบุญฉันได้ผลจริงๆ ไม่ทันไรก็ปัดเป่าราคะที่บังตายายกั้งได้แล้ว คืนแรกก็แยกกันนอน ...อาทิตย์คงหย่า”
กุนตีและกฤชมองพวงหยกอย่างระอา
“คุณเคยได้ยินไหม ยิ่งแช่งใคร เขายิ่งอายุยืน คุณแช่งกั้งกับคุณพิศุทธิ์เขาก็ยิ่งรักกัน”
“แล้วคุณเคยได้ยินไหม ยิ่งคนมันอยากจะรัก อุปสรรคมันก็เยอะ แล้วฉันนี่แหละที่จะเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ เงินของตระกูลฉันไม่ได้สอย จากต้นมะม่วง มันหามาด้วยหยาดเหงื่อ ฉันไม่มีวันยอมให้พวกปลิงนั่น มาเสวยเงินของฉันหรอก คุณก็เหมือนกัน อย่าคิดว่าฉันจะเชื่อว่าเลิก กับนังเนื้อแพรจริงๆ รอให้ฉันมีหลักฐานก่อน แม่จะล้างทั้งบางเลย คอยดู”
พวงหยกสะบัดหน้าเดินขึ้นห้องไป กุนตีกับกฤชมองพวงหยกแล้วมองหน้ากัน

กะรัตปาข้าวของอย่างโมโหหงุดหงิด อยากจะเปิดประตูเพื่อเรียกพิศุทธิ์กลับ เข้ามานอนในห้อง แต่แล้วชะงักมือ
“ฉันไม่ผิด คุณต้องเป็นฝ่ายง้อฉัน”
พิศุทธิ์เอนตัวนอนที่โซฟาตัวยาวทำท่าจะนอน แต่อดลุกขึ้นมามอง ขึ้นไปทางชั้นบนนึกถึงกะรัตไม่ได้ ใจนึงก็อยากขึ้นไปง้อ แต่ใจนึงก็คิดว่าควรดัดนิสัยบ้าง
“ถ้าจะอยู่ด้วยกัน คุณต้องรู้จักยอมคนอื่นบ้าง”
กะรัตเดินไป เดินมาอยู่หน้าประตูห้องอย่างหงุดหงิดมองลูกบิด อย่างลังเล แล้วเดินไป เดินมาอย่างไม่ยอมเป็นฝ่ายง้อ
“ฉันไม่ผิด ฉันไม่ยอม”
พิศุทธิ์แอบชะโงกหน้ามองที่บันไดว่ากะรัตจะเปลี่ยนใจออกจากห้องมา พูดดีๆไหม เขาถอนใจหนักใจ
“ถ้าคุณไม่รู้จักยอม คุณก็ต้องอยู่คนเดียว”
กะรัตยืนคิดเครียดอยู่หน้าประตู เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูพึมพำกับตัวเอง
“หรือฉันควรจะยอมดี”
พิศุทธิ์ทรุดนั่งที่โซฟาอย่างหวังว่ากะรัตจะเป็นฝ่ายมาง้อ มีมือหนึ่งมาสะกิดที่แขน พิศุทธิ์แอบถอนใจและยิ้มที่ในที่สุดกะรัตก็เป็น ฝ่ายยอมเป็น พิศุทธิ์หันไปมองพร้อมพูด
“ผมดีใจที่คุณรู้จักยอม...” พิศุทธิ์ชะงัก
นวลยิ้มแหยๆไม่ใช่กะรัตอย่างที่เขาคิด
“นวลเอายาแก้ปวดมาให้ค่ะ”
นวลวางถ้วยยาและน้ำให้แล้วเดินออกไป แต่ยังเหลียวมามองพิศุทธิ์ แล้วมองขึ้นไปชั้นบน ไม่มีวี่แววกะรัตจะลงมาตาม พิศุทธิ์มองไปทางชั้นบนเหมือนนวล ไม่เห็นวี่แววกะรัตจะลงมา เขาจึงตัดสินใจ นอนบนโซฟา
กะรัตนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงด้วยความน้อยใจที่พิศุทธิ์ไม่ยอมมาง้อตัวเอง

เช้าวันใหม่...สายน้ำผึ้งนอนหลับอยู่บนเตียง รสสุคนธ์นั่งที่โซฟา อ่านข่าวหน้าสังคมที่สายน้ำผึ้งไปอาละวาดกลางงานแต่งงานของกะรัต รสสุคนธ์เครียดๆ สายน้ำผึ้งขยับตัวตื่นรำพึงก่อนลืมตา
“คุณพิศุทธิ์...”
รสสุคนธ์วางหนังสือพิมพ์แล้วเดินมายืนข้างเตียงของ มองสายน้ำผึ้งพูดเพ้อถึงพิศุทธิ์ อย่างละอายใจเอง
“ผึ้ง…”
สายน้ำผึ้งค่อยๆลืมตามองหน้ารสสุคนธ์
“น้ารส” สายน้ำผึ้งมองไปรอบๆห้อง “คุณพิศุทธิ์ล่ะ เขายังอยู่กับผึ้งใช่ไหม”
รสสุคนธ์มองหลานอย่างเหลืออด
“เลิกเรียกหาผู้ชายสักทีได้ไหม คนที่ผึ้งตื่นมาแล้วควรถามหาคนแรก คือเด็กที่นอนหายใจพะงาบๆอยู่ในตู้อบโน้น”

อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 6/5 วันที่ 27 ก.พ. 57

ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกา
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ