อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 23/3 วันที่ 20 เม.ย. 57
นอกจากเราจะต้องเลือกที่จะจับหินก้อนไหน จะต้องจับยังไงถึงจะดึงตัวเราขึ้นไปได้ เราต้องมองไปข้างหน้าเพื่อหาเส้นทางที่จะพาเราไปสู่จุดสูงสุดได้อย่างปลอดภัย มันอาจจะลำบากระหว่างทาง แต่พอขึ้นไปถึงข้างบน มันฟินสุดๆ เลยค่ะ”“แล้วมันทำให้เราหนีความจริงได้หรือเปล่า?”
เกนหลงหันขวับมองหน้าเอื้อ
“พี่รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว” เกนหลงขมวดคิ้ว “เขมชาติบอกเรื่องระหว่างเขากับหนูเล็กให้พี่ฟังหมด
แล้ว”
เกนหลง โพล่งออกมาทันที
“ถ้าพี่เอื้อจะมาพูดเรื่องนี้เกนขอไม่ฟังนะคะ”
พลางทำท่าจะเดินหนี แต่เอื้อรีบจับมือยึดไว้ไม่ให้ไป
“เกนต้องฟัง”
“ทำไมคะ? ทำไมเกนต้องฟัง”
“เพราะมันเป็นความจริงที่เราต้องยอมรับ”
เกนหลงสะบัดมือออก
“ไม่ว่าเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกของใครก็ตาม เกนต้องยอมรับมันให้ได้ใช่มั้ยคะ? ทำไมคะ ทำไมเกนต้อง
เป็นคนที่ยอมรับทุกอย่าง”
“เกน” เอื้อพยายามจะให้ทำให้เกนหลงใจเย็น หากอามณ์น้อยใจ และเสียใจ ที่ประเดประดัง พร้อมใจกันประทุขึ้นมา ทำให้เกนหลงเย็นไม่อยู่
“โอเค อยากให้ยอมรับ เกนก็ยอมรับแล้วไงคะ ยอมรับว่าเขมเขาเคยรักคุณสุ และเขาก็ยังรักอยู่ เกนถึงได้ยกเลิกทุกอย่าง แล้วก็มาที่นี่ เพื่ออยู่กับตัวเอง”
เกนหลงเริ่มน้ำตาไหล “แล้วพี่เอื้อจะให้เกนยอมรับอะไรอีก”
เอื้อมองด้วยความสงสารจับหัวใจ
“สิ่งที่เกนทำ มันคือการหนี เกนยังไม่ได้ยอมรับมันจริงๆ”
เกนหลงน้ำตาร่วง ทว่ายังฝืนเข้มแข็ง
“แล้วพี่เอื้อจะให้เกนทำยังไง หรือเกนต้องกลับไปเพื่อเห็นว่าเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เกนต้องยิ้ม
รับมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้านั่นคือการยอมรับความจริงของพี่เอื้อ เกนบอกเลยค่ะ เกนไม่เข้มแข็งขนาดนั้น เกนรับ
ไม่ได้ค่ะ”
“เกนเข้าใจผิด ตอนนี้ไม่มีใครมีความสุขทั้งนั้น”
เกนหลงมองเอื้อ อย่างพยายามค้นหาความหมาย
“หนูเล็กกลับไปทำงานกับคุณชนะไม่ยอมติดต่อใคร เขมชาติเก็บตัวอยู่ในบ้าน ไม่ยอมพบใคร ไม่ทำงาน และไม่ได้ไปตามหนูเล็ก หลังจากงานหมั้นสองคนนั้นไม่ได้เจอกัน เขาสองคนไม่ได้มีความสุขอย่างที่เกนคิด”
เกนหลงอึ้งที่ทุกอย่างผิดคาด พลางเริ่มนิ่งลง
“หนูเล็กไม่เคยคิดจะทำร้ายเกน ส่วนเขมชาติเขาก็มีเหตุผลที่พี่โทษเขาได้ไม่เต็มปาก ทุกคนต่าง
ทรมานใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเ พราะทุกคนหนีความจริง ถ้าความสุขในการปีนผาของเกนต้องแลกมาด้วยความเหนื่อยยาก
จึงจะพบความสุข ก็คงเหมือนความสุขในชีวิตที่ต้องแลกด้วยความเจ็บปวด”
เกนหลงนิ่งคิดตาม เอื้อพูดต่อ
“เกนจะต้องก้าวข้ามด้วยการยอมรับความจริง ถ้าเกนหยุดอยู่ตรงนี้ ไม่ปีนขึ้นไป ไม่ก้าวข้ามมัน เกนก็ต้องจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไป”
เกนหลงคิด พลางเริ่มตัดสินใจ
“ไม่ เกนอยากมีความสุข ตรงนี้มันทรมานเกินไป เกนอยากข้ามมันไปให้ได้ แต่ไม่รู้ว่าเกนควรต้องทำ
ยังไง”
เอื้อยิ้ม “ไม่ยาก แค่กลับมาเป็นเกนหลงที่สดใสเป็นคนที่สนุกสนานกับชีวิตและก็คิดบวก“ ทำท่า
วงเล็บ “จนบางทีก็เกินไป”
เกนหลงขำทั้งน้ำตา
“เพราะทุกครั้งที่มีปัญหา เกนหลงคนนั้นจะหาทางออกที่ดีได้เสมอ”
เกนหลงคิดตามคำพูดของเอื้อ แล้วก็ถอนใจออกมาเบาๆ พลางหันไปมองท้องฟ้าที่อยู่เบื้องหน้า แววตาค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น
“ฉันจะต้องข้ามมันไปให้ได้”
สมคิดเดินเข้ามาในห้องกินข้าว มองไปที่ถาดอาหารที่วางอยู่เหมือนเดิม อาหารในถาดมีสภาพเย็นชืด ดูก็รู้ว่าไม่มีการแตะต้อง และไม่ได้รับการสนใจจากเขมชาติสักนิด
คนใช้เดินมาจะเก็บจาน
“คุณเขมไม่ทานอะไรเลยเหรอ”
“ค่ะ ไม่ทานมาหลายวันแล้วค่ะ”
สมคิดพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องนอนที่เปิดประตูทิ้งไว้ เห็นเขมชาติที่นอนซึมนิ่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องพักของสุริยง สุริยงฝืนยันตัวลุกจากเตียงไปเปิดประตู ทั้งที่ยังเวียนหัวนิดๆ ฮันนี่ยืนอยู่ที่หน้าห้อง พนักงานถือถาดข้าวต้มยืนอยู่ข้างหลัง
“น้าสุคะ เป็นยังไงบ้างคะคุณพ่อบอกว่าน้าสุไม่สบาย ฮันนี่เป็นห่วงก็เลยมาเยี่ยมค่ะ คุณพ่อสั่งให้ทำ
ข้าวต้มมาให้น้าสุด้วยนะคะ”
พนักงานวางถาดข้าวต้มแล้วเดินออกไป
“คุณพ่ออยากจะมาดูแลน้าสุ แต่กลัวคนอื่นมองไม่ดี ฮันนี่ก็เลยอาสามาเองค่ะ น้าสุทานหน่อยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
สุริยงฝืนยิ้ม ขยับจะตักข้าวต้มเข้าปาก แต่แล้วก็กลับคลื่นไส้ จนต้องวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำ
ฮันนี่ตกใจ ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก
“น้าสุคะ ฮันนี่ไปตามคุณพ่อนะคะ”
สุริยงรีบออกมาจากห้องน้ำ
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง น้าสุไม่ได้เป็นอะไรมาก อย่าไปกวนคุณพ่อเลยนะคะ”
สุริยงพยายามเข้มแข็ง ฮันนี่มองแล้วพูดซื่อๆ ประสาเด็ก แต่กลับกระแทกใจสุริยงอย่างจัง
“แต่เวลาฮันนี่ไม่สบาย ฮันนี่ยังอยากให้คุณพ่อมาดูแลเลย น้าสุไม่อยากมีคนดูแลเหรอคะ”
สุริยงฟังแล้วแอบน้อยใจในโชคชะตา พูดไม่ออก ได้แต่ดึงฮันนี่มากอดไว้ ฮันนี่งงๆ ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่กอดตอบอย่างน่ารัก
“งั้นฮันนี่ดูแลน้าสุเองก็ได้ค่ะ” พลางลูบหลังให้ อย่างที่เห็นพ่อทำให้ตัวเองบ่อยๆ “ โอ๋ๆ น้าสุ หายไวๆนะคะ”
สุริยง น้ำตาซึม “ ขอบใจมากจ้ะ”
จากนั้นทั้งคู่ ก็ตระกองกอดกัน เป็นความเอื้ออาทรที่ทำให้สุริยงรู้สึกอุ่นใจมากขึ้น
วนิตาร้องโวยวายเสียงดัง จนอัมพิกาที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ผวาด้วยความตกใจ
“อรๆ ดูข่าวนี่สิ”
วนิตากับอรทัย กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรส ที่เก้าอี้สำหรับแขกที่มาเยี่ยมไข้ในขณะที่อัมพิกานอนอยู่
บนเตียง
วนิตาอ่านต่อ
“อื้ออึงกันไปทั้งวงการไฮโซกับช็อตเด็ดกลางงานหมั้นทายาทเจ้าของโรงแรมชื่อดัง เมื่อคู่หมั้นหนุ่มสุด
ฮอต พุ่งเข้าช่วยเลขาสาวที่ควบตำแหน่งแม่เลี้ยงของนายธนาคารหนุ่มด้วยอ้อมกอดแนบแน่นแบบไม่กลัวตาย ทิ้งให้
คู่หมั้นสาวและแขกยืนตะลึงอึ้งงันกันเป็นแถว ลือหึ่งว่างานนี้มีกลิ่นว่างานวิวาห์หรูที่วางแผนไว้อย่างยิ่งใหญ่จะล่มไม่
เป็นท่า”
อ่านจบ วนิตาก็หัวเราะอย่างสะใจ
“สะใจฉันจริงๆทั้งเขมทั้งยัยเกนหลงหน้าแตกยับเยิน”
อรทัยเบ้ปาก
“สุดท้ายเขมก็ตกเป็นเหยื่อยนังสุริยงจนได้ สมน้ำหน้า ผู้ชายโง่ ๆ ก็สมควรจะโดนผู้หญิงร้ายๆ หลอก”
“ถูก และผู้หญิงดีๆ อย่างเราก็ต้องโดนทิ้งอยู่เป็นโสด ฮ่าๆ”
อรทัยหันขวับมามองตาขวาง “ไม่นะ เธอเป็นโสดไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่เป็นด้วยหรอกย่ะ”
วนิตา ยิ้มแห้งๆ รีบเฉไฉ ”ไม่ก็ไม่จ้ะ”
อัมพิกามองอรทัยกับวนิตา พลางนิ่งคิดๆ แล้วก็ตัดสินใจพูดขึ้น
“อร พี่อยากจะกลับไปพักฟื้นที่บ้าน ถ้าพี่กลับไปอยู่บ้าน เราอยู่บ้านดูแลพี่ได้หรือเปล่า”
อรทัยสวนทันที
“ทำไมต้องให้อรดูแลพี่อัมด้วยล่ะคะ เงินเรามีก็จ้างพยาบาลสิคะ อรดูแลคนอื่นเป็นซะที่ไหน พี่อัมก็รู้”
“แล้ว ถ้าเกิดพี่ช็อกอีกรอบเป็นอัมพาต อัมพฤกษ์ นอนเป็นผักเป็นหญ้า เราจะดูแลพี่ได้หรือเปล่า”
อรทัยรีบส่ายหน้า
“โอ้ย ยิ่งต้องจ้างใหญ่เลย อรไม่นั่งเช็ดอึ เช็ดฉี่ให้พี่หรอกนะคะ อรทำไม่เป็น”
อัมพิกาหน้าเสียไปนิด แต่ยังพยายามต่อรอง
“พี่ไม่ได้ให้ทำ เราแค่คอยอยู่เป็นเพื่อนพี่ เป็นกำลังใจ ทำได้หรือเปล่า”
อรทัยอิดออด “มันก็พอได้ แต่อรก็ต้องมีชีวิตส่วนตัวบ้างนะคะ ไปทัวร์ยุโรปบ้างไรบ้าง เออ นิต้า เดือนหน้าปารีส จะมีแฟชั่นวีค ไปกันไหม? สักสองอาทิตย์”
วนิตาพยักหน้าคล้อยตาม
“ก็ดีนะไปอัพเดทหน่อย หา inspiration คราวนี้ข้ามไปอิตาลีด้วยดีไหม”
อรทัยยอิ้มกว้าง” เริ่ด” พลางหยิบโทรศัพท์มาเปิดเสิร์ชหาภาพกระเป๋า “ นี่ ๆ ฉันอยากได้กระเป๋าใบนี้ ยังไม่มีในช็อปไทย ฉันต้องได้ถือเป็นคนแรก สวยป่ะๆ”
อัมพิกามองความไม่ใส่ใจของอรทัยแล้วก็ลอบถอนใจ รู้สึกตัวเองช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน จากนั้นก็เริ่มฉุกคิดถึงคำพูดของนภากับอาทิตย์
“พ่อทำไงต่อไปดี ดูท่าทางคุณอัมจะโกรธเรามากนะ แม่กลัวว่าถ้าเราสองคนมาอีกจะทำให้อาการคุณ
อัมแย่ลงแม่อยากจะช่วยให้ได้มากกว่านี้ อยากดูแลคุณอัมให้ดี ให้สมกับบุญคุณที่เจ้าสัวช่วยครอบครัวเราไว้ แต่คุณ
อัมคงไม่ยอม”
“งั้นเราก็คงต้องดูแลอยู่ห่างๆ กว่านี้ ไม่ให้คุณเขารู้สึกว่าเรามาวุ่นวาย เราต้องประมาณตน ช่วยดูแล
เขาทำเท่าที่ทำได้นะแม่ แต่ไม่ทำไม่ได้ เรารอโอกาสตอบแทนบุญคุณเจ้าสัวมานานแล้ว ไม่ได้ทำให้ท่าน ทำให้ลูกท่านก็
ยังดี”
อัมพิกาคิด แล้วก็มองอรทัยที่กำลังนั่งคุยเรื่องแฟชั่นอย่างสนุกปาก โดยไม่สนใจตัวเอง เริ่มคิดถึง
อนาคตขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ระหว่างนั่งรอเกนหลงอยู่ในร้านอาหารในโรงแรมที่พัก เอื้อหยิบหนีงสือพิมพ์มานั่งอ่านฆ่าเวลา ทว่าเมื่อเห็นข่าวซุบซิบเกี่ยวกับงานหมั้นของเขมชาติ และเกนหลง เอื้อก็รีบพับหนังสือพิมพ์ แล้ววางไว้บนโต๊ะตามเดิม
“เฮ้อ ข่าวเมาท์มันไปเร็วจริงๆ”
เอื้อหน้าเครียด เป็นห่วงทั้งเกนหลงและสุริยง
ครู่เดียวเกนหลง ก็เดินเข้ามาด้านหลังพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้า
“พี่เอื้อคะ”
เอื้อหันมาตามเสียง
“พี่เอื้อพูดถูก เราต้องยอมรับความจริง เกนไม่อยากเป็นคนที่หนีปัญหา เกนจะกลับกับพี่เอื้อค่ะ”
เอื้อยิ้ม “เยี่ยม งั้นเกนรอพี่แป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเก็บกระเป๋าแล้วเรากลับกันเลย”
อ่านละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ตอนที่ 23/3 วันที่ 20 เม.ย. 57
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทประพันธ์ : ทมยันตีละครเรื่อง อย่าลืมฉันบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันกำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉันผลิต : บ. ละครไท จำกัด โดย : หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครเรื่อง อย่าลืมฉัน ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น.
ติดตามชมได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3