@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(1) วันที่ 5 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(1) วันที่ 5 ก.ค. 57

ป้าภาปลื้มใจ “จ้ะ..อยู่นานๆได้เลยลูก จิตใจจะได้สงบ...ฝากกราบพระแทนป้าด้วยนะ”
“ครับ”
พีทกอดลาป้าภาอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินไปทางประตู
“อ้อ..พีท”

พีทหันกลับไปมองป้าภา
“ครับป้า”
“ขอพรพระให้หนูลูกจันรับรักตาพอลเร็วๆด้วยนะ..ป้าคิดถึงบ้านแล้ว”
พีทหัวเราะเบาๆ
“ได้ครับป้า”
พีทเดินออกจากห้อง ป้าภาหันไปทำความสะอาดห้องต่อ


พอลกำลังนั่งกระวนกระวายอยู่ที่โต๊ะรับแขก ลูกจันเดินลงบันไดมา
“เรียบร้อยแล้ว..ตะกี้พีทจะคุยอะไรกับจันรึเปล่า”
พอลสูดลมหายใจยาวเข้าปอดเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจก่อนจะเอ่ย
“คือ...มีเรื่องนึงที่อยากจะบอกจันอ่ะ”
“เอาสิ..บอกได้เลย”
ลูกจันจ้องเป๋งไปที่พอลด้วยท่าทางตั้งใจฟังมาก
พอลกลืนน้ำลายด้วยความตื่นเต้นกับผลที่จะได้รับ
“คือว่า...ความจริงแล้ว...”
เสียงมือถือลูกจันดังขึ้น “กริ๊งง”
พอลเสียสมาธิในการเล่า เขามัวแต่เหลือบตาไปมองโทรศัพท์มือถือที่อยู่ห่างออกไป แล้วเสียงโทรศัพท์ก็หายไป ลูกจันยังตั้งใจฟังพอล
“ความจริงอะไรเหรอ”
“คือ..ความจริง”
เสียงมือถือลูกจันดังขึ้นอีกครั้ง “กริ๊งๆๆๆ”
เสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุด
“เดี๋ยวนะ”
พูดจบลูกจันก็ลุกไปรับโทรศัพท์
“ว่าไงจ๊ะยายจ๋า”
ลูกจันคุยโทรศัพท์กับยายอย่างมีความสุข พอลชะเง้อมองว่าเมื่อไหร่จะวางหูซะที

พีทนั่งสมาธิด้วยสีหน้าสงบอยู่ภายในวัด

พอลทำหน้าเซ็งก่อนจะหันมองไปทางลูกจัน เขาเห็นลูกจันกำลังคุยกับยายยืดยาวไม่จบซะที พอลกระวนกระวายมากเพราะอยากสารภาพสุดๆ

พีทกำลังกวาดลานวัดอย่างขะมักเขม้น

ไฟกำลังลุกไหม้ขยะในเตาเผา ลูกจันยืนเผาขยะ โดยมีพอลยืนอยู่ใกล้ๆ
“ยายบอกว่าปีชงนอกจากจะไหว้พระแล้วก็ให้แก้เคล็ดด้วยการเผาข้าวของเก่าๆ...ถือเป็นการเผาเคราะห์...คราวนี้จะได้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาแทน...พีทรอแป๊บนึงนะ”
ลูกจันจริงจังมากกับการเผาข้าวของเก่าๆ
พอลอึดอัดมาก

พีทกำลังถูพื้นโบสถ์อย่างตั้งอกตั้งใจ
“ไฟไหม้...ช่วยด้วยๆๆๆ” เสียงคนตะโกนดังโหวกเหวก
พีทหันไปมองทางเสียงด้วยความตกใจ เขาทิ้งไม้ถูพื้นแล้ววิ่งออกไป

พีทวิ่งเข้ามาก็เห็นไฟกำลังไหม้บ้านหลังหนึ่ง เขาวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ ชาวบ้านกำลังมุงดูด้วยอาการตื่นเต้น
ส่วนหญิงเจ้าของบ้านกำลังร้องห่มร้องไห้
“ช่วยด้วย...ลูกฉันติดอยู่ในนั้น..ช่วยลูกฉันด้วย”
ไทยมุงแต่ละคนหันไปมองไฟที่กำลังลุกไหม้แล้วก็ได้แต่ทำหน้าแหยเพราะไม่กล้าเข้าไปช่วย ไฟไหม้หนักกว่าเดิม หญิงเจ้าของบ้านวิ่งไปหากลุ่มชายล่ำ 3 คนที่มุงดูอยู่พร้อมยกมือไหว้
“ช่วยลูกฉันด้วย..ลูกฉันยังเล็ก..ติดอยู่คนเดียว..ช่วยด้วยนะฉันกราบล่ะ”
หญิงเจ้าของบ้านก้มลงกราบชายล่ำ ชายล่ำมองหน้ากันเลิ่กลั่กโดยไม่มีใครยอมเสี่ยง
ชายล่ำคนแรกบอกเพื่อน “มึงเข้าไปช่วยสิ”
“มึงแหละ...เข้าไปดิ”
ชายล่ำคนแรกและคนที่สองหันมามองทางชายล่ำคนที่สาม ชายล่ำคนที่สามส่ายหัว
“ไม่ต้องมองกู..กูยังไม่อยากตาย”
หญิงเจ้าของบ้านร้องไห้อย่างน่าสงสาร พีทมองหญิงเจ้าของบ้านด้วยความสงสาร บ้านพังครืนลงมา
หญิงเจ้าของบ้านกรีดร้องราวจะขาดใจ
“กรี๊ดด...ลูกแม่”
หญิงเจ้าของบ้านพุ่งตัวจะวิ่งเข้าไปช่วยลูก
ไทยมุงร้องตะโกน “อย่า...เฮ้ย..ช่วยจับไว้หน่อย..เข้าไปไม่รอดแน่”
ชายล่ำ 2 คนพุ่งมาช่วยกันจับหญิงเจ้าของบ้านไว้ หญิงเจ้าของบ้านกรีดร้องอีกครั้งก่อนเป็นลมพับไป
“ลูกก”
ชาวบ้านฮือกันเข้ามาดูหญิงเจ้าของบ้าน
พีทหันไปมองไฟที่กำลังลุกไหม้ พีทมีแววตาตัดสินใจเด็ดขาด เขาคว้าถังน้ำแถวนั้นรดตัวเองแล้ววิ่งเข้าไปในกองไฟ ไทยมุงตกใจอ้าปากค้าง
“เฮ้ยย”

ป้าภากำลังหยิบเทียนหอมมาจุด ลมพัดเปลวไฟมาโดนมือป้าภา
ป้าภาร้อง “โอ้ยย”
แก้วเทียนหอมหล่นลงพื้น นิ้วป้าภาโดนไฟลวกบวมแดง ป้าภาเป่านิ้วตัวเอง

พอลยังนั่งรอลูกจันเผาของเก่า ลูกจันค่อยๆหยิบของเก่าที่เตรียมไว้ทิ้งลงในกองไฟ เธอหยิบหนังสือเล่มหนึ่งโยนลงไปอย่างไม่สนใจ รูปพีทที่ถูกสอดไว้ในหนังสือเล่มนั้นร่วงลงมา รูปพีทกำลังมอดไหม้คล้ายเป็นลางร้าย

นักข่าวกำลังยืนรายงานข่าวอยู่หน้ากล้อง โดยมีบ้านไฟไหม้เป็นแบ็คกราวด์
“ตอนนี้รถดับเพลิงยังเข้ามาไม่ถึงนะคะ..ในขณะที่ไฟยังไหม้อย่างต่อเนื่อง..ชาวบ้านเล่าให้เราฟังว่ามีพลเมืองดีวิ่งเข้าไปช่วยเด็กที่ติดอยู่บ้าน..แต่จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่ออกมาค่ะ”
ไทยมุงยืนซุบซิบกันเป็นทำนองว่าไม่น่ารอด หญิงเจ้าของบ้านที่ฟื้นแล้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างสิ้นหวัง ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงชาวบ้านฮือฮา
“เฮ้ย”
นักข่าวหันไปมองทางต้นเสียงแล้วทำหน้าตื่นเต้น
“คุณผู้ชมคะ...พลเมืองที่เข้าไปช่วยเด็กออกมาแล้วค่ะ” นักข่าวพูดกับกล้อง “ซูมเลยๆ”
กล้องหันไปซูมรับภาพพีทที่กำลังเดินอุ้มเด็กออกมาจากกองไฟในสภาพถอดเสื้อคลุมตัวเด็กเอาไว้
นักข่าวพูดด้วยเสียงตื่นเต้น “คุณผู้ชมคะ..เด็กปลอดภัยค่ะ”
กล้องเลื่อนจากนักข่าวไปทางพีทที่ดูอ่อนเพลีย
นักข่าวพูดด้วยท่าทางตื่นเต้นกว่าเดิม “ว้ายย...คุณผู้ชมคะ..พลเมืองดีที่เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยเด็กจากกองไฟคือคุณพีทค่ะ”
หญิงเจ้าของบ้านและไทยมุงกรูกันเข้าไปหาพีท
รายการซุบซิบเซเลบเปิดค้างอยู่ มีเสียงออกมาเบาๆ ลูกจันนั่งเอนอิงพิงซบพอลพร้อมสอดมือจับมือพอลอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ลูกจันเงยหน้ายิ้มหวานให้พอล
“พร้อมแล้วจ้ะ..พีทมีอะไรจะบอกจันเหรอ”
พอลมองลูกจันด้วยแววตาจริงใจ
“คือ..จริงๆแล้ว..ผม....”
เสียงพิธีกรดังออกมา “ว้าย...คุณผู้ชมคะ..ข่าวด่วนค่า...คุณพีท ฤทธาเดช เพิ่งจะเสี่ยงชีวิตไปช่วยเด็กออกมาจากกองไฟค่ะ”
พอลกับลูกจันหันไปมองทีวีแล้วหันกลับมามองหน้ากัน
พอลตกใจ ลูกจันขำ
ลูกจันพูดกับพอล “ข่าวมั่วอีกแระ...พีทนั่งอยู่นี่..จะแยกร่างไปช่วยเด็กได้ตอนไหน..บ้าจริง”
“ช่วงนี้ขอตัดภาพไปที่เกิดเหตุ..ให้คุณผู้ชมได้ชมภาพสดๆกันเลยนะคะ”
เสียงพีทดังขึ้น “ผมไม่เป็นไรครับ”
ลูกจันสะดุ้งกับเสียงที่ได้ยิน เธอหันขวับไปทางทีวีทันที


พีทกำลังนั่งอยู่ในสภาพอิดโรยโดยมีผ้าขนหนูคลุมตัว นักข่าวกำลังสัมภาษณ์พีท
“รู้สึกยังไงคะที่ช่วยเด็กออกมาได้”
พีทยิ้มเพลียๆ ก่อนตอบ
“ดีใจครับ”
หญิงเจ้าของบ้านเดินเข้ามาพร้อมเด็กที่พีทช่วยชีวิตไว้แล้วก้มลงกราบพีท พีทรีบประคองหญิงเจ้าของบ้านให้ลุกขึ้นแล้วหันไปลูบหัวเด็ก นักข่าวมองอย่างชื่นชม
“เค้าไม่ใช่แค่พระเอกในจอ..แต่วันนี้เค้าคือฮีโร่ตัวจริง..คุณพีท ฤทธาเดช”
ชาวบ้านไทยมุงกำลังขอจับไม้จับมือพีท

พอลกำลังมองภาพในทีวี พอลหันมาทางลูกจัน เขาเห็นลูกจันกำลังมองมาด้วยสีหน้าโกรธจัดก่อนจะค่อยๆเอามือออกจากมือพอลพร้อมขยับตัวออกห่างอย่างหวาดระแวง พอลอึ้งกับท่าทางของลูกจัน เขาขยับจะอธิบาย
“ลูกจั......”
ลูกจันพูดแทรกขึ้นมาทันที “คุณเป็นใคร?”
พอลหน้าเครียดพลางคิดในใจว่าซวยแล้วกู

พีทตอบข้อสงสัยลูกจัน
“พอลเป็นน้องชายฝาแฝดของฉัน”
ลูกจันอึ้ง
พีทกำลังเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้ลูกจันฟัง ลูกจันนิ่งฟังพีทเล่าจนจบ
ลูกจันพูดเสียงเครือ “แสดงว่าที่ผ่านมาแกกับ....ผู้ชายคนนั้นหลอกฉันมาตลอด”
พีทมีสีหน้ารู้สึกผิด
“ฉันผิดเองลูกจัน” พีทหลบตาลูกจัน “ฉันไม่กล้าบอกความจริงกับแกเพราะกลัวแกจะเกลียดฉันที่ฉัน” พีทอึกอัก “เอ่อ..ที่ฉันแอบคบคุณณัฐ”
ลูกจันมองพีทด้วยความสงสาร
“ไม่มีวันที่ฉันจะเกลียดแกหรอกพีท...และก็ไม่มีอะไรที่จะสำคัญไปกว่าความเป็นเพื่อนของเรา” ลูกจันน้ำตาคลอ “แต่ฉันเสียใจที่ฉันไม่ได้อยู่ใกล้ๆแกในเวลาที่แกมีทุกข์ที่สุด...ฉันขอโทษนะ”
พีทน้ำตาร่วง
“ฉันสิต้องขอโทษแก..ขอโทษนะลูกจัน”
ลูกจันกับพีทโผเข้ากอดกันร้องไห้อย่างซึ้งใจในความรักของเพื่อน พีทกับลูกจันผละออกจากกัน ลูกจันเช็ดน้ำตาให้พีท
“เลิกร้องไห้ได้แล้ว..เดี๋ยวไม่สวยน้า”
พีทหัวเราะทั้งน้ำตาก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ลูกจัน
“แกก็เหมือนกัน...ร้องไห้แล้วน่าเกลียดเชียว”
ทั้งคู่หัวเราะให้กันทั้งน้ำตาแล้วบรรยากาศก็ผ่อนคลายลง พีทมองลูกจันอย่างซึ้งใจ
“ขอบใจนะลูกจัน ที่ยกโทษให้ฉันกับพอล”
ลูกจันหยุดยิ้มทันที
ลูกจันเสียงแข็ง “ฉันยกโทษให้แก..คนเดียว!!”
พีทหน้าเจื่อน

ทีวีในร้านอาหารเปิดอยู่ เป็นภาพคุณครูลิลลี่กำลังให้สัมภาษณ์ความรู้สึกต่อข่าวของพีท
คุณครูลิลลี่พูดกับกล้อง “น่าชื่นชมมากค่ะ..คุณพีทเป็นตัวอย่างของคำว่าคนดีค่ะ..คนดีคือ คนที่ทำความดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน...ความเสียสละของคุณพีทครั้งนี้ทำให้ทุกคนได้เข้าใจว่า..จะเกิดมาเป็นเพศไหนก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ..เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้..แต่คนเราเลือกที่จะทำความดีได้ค่ะ”
พิธีกรพูด “ค่ะ..และนั่นก็คือความคิดเห็นจากคุณครูลิลลี่นะคะ..เกี่ยวกับข่าวการเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยเด็กออกมาจากกองไฟ..สำหรับคุณผู้ชมที่ถามไถ่กันมาถึงสุขภาพคุณพีท ไม่ต้องห่วงนะคะ..คุณพีทปลอดภัยดีค่ะ..ตอนนี้ก็เตรียมตัวจะถ่ายทำละครต่อ..แถมได้ยินว่ามีงานโฆษณาติดต่อมาอีกเพียบเลย..แม๊..ทำดีได้ดีจริงๆค่ะ”
คนกินอาหารดูทีวีไปชื่นชมพีทไป

ลูกจันกำลังนั่งเหม่อคิดถึงเหตุการณ์วันที่พอลบอกรักเธอ
ภาพเหตุการณ์ในอดีต พอลผละออกมามองตาลูกจันด้วยความรัก
“ผมรักคุณ”
ลูกจันปลื้มจนน้ำตาไหล พอลค่อยๆก้มลงไปเพื่อจะจูบลูกจัน ลูกจันหลับตาพริ้มและเงยหน้ารอรับจูบจากพอล
ลูกจันรำพึง “พีท”

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(1) วันที่ 5 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดี
ละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ