@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 ก.ค. 57

ลูกจันปลื้มจนน้ำตาไหล พอลค่อยๆก้มลงไปเพื่อจะจูบลูกจัน ลูกจันหลับตาพริ้มและเงยหน้ารอรับจูบจากพอล
ลูกจันรำพึง “พีท”
พอลชะงัก เขาเปลี่ยนใจจูบหน้าผากลูกจันแทน

ลูกจันนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตแล้วก็มีสีหน้าเจ็บปวด
ลูกจันรำพึง “รักเหรอ...” ลูกจันยิ้มขื่นๆ ก่อนจะเอามือจับสร้อย “คงเป็นแค่เรื่องโกหกอีกเรื่องนึงของคุณใช่มั้ย?”
หยดน้ำตาของลูกจันไหลอาบแก้ม


พีทแอบมองลูกจันอยู่ไกลๆ แล้วพีทคุยโทรศัพท์กับพอลต่อ
“ลูกจันเค้าเป็นคนทิฐิแรง...คงต้องใช้เวลาอีกซักหน่อย..ใจเย็นๆนะพอล”

พอลคุยโทรศัพท์กับพีทอย่างเศร้าๆ
“ขอบใจมากพีท”
พอลวางหูโทรศัพท์ เขาคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

เหตุการณ์เมื่อวานที่ผ่านมา ลูกจันมองไปที่พอลด้วยสายตาเย็นชา
“สนุกมากใช่มั้ยที่หลอกฉันได้”
พอลพยายามอธิบาย “ลูกจัน....”
“คงแอบขำสินะที่เห็นผู้หญิงโง่ๆคนนึงเชื่อทุกอย่างที่คุณโกหก”
พอลเจ็บจี๊ด “ผม....”
ลูกจันยิ้มขื่นๆ
“ถ้าสนุกพอแล้ว..ขำพอแล้ว...ก็ออกไปจากชีวิตของฉันได้แล้ว!”
ลูกจันพูดจบก็เดินขึ้นบันไดบ้านไปอย่างเย็นชา พอลพูดไม่ออกเพราะรู้ดีว่าสำหรับลูกจันแล้ว ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก

ลูกจันรับดอกไม้ ปีโป้เป็นผู้ส่งดอกไม้ต้อนรับลูกจัน คนอื่นๆยืนยิ้มแย้มดีใจอยู่ข้างหลัง
ปีโป้เขินๆ “ยินดีต้อนรับกลับสู่เซเลบนะลูกจัน”
ลูกจันยิ้มให้ปีโป้
“ขอบใจจ้ะ”
ปีโป้อึกอัก
“เอ่อ..ที่ผ่านมาฉันขอโทษนะลูกจัน”
“ไม่เป็นไร...เริ่มต้นกันใหม่เนอะ”
ปีโป้ดีใจจนน้ำตาคลอที่ลูกจันยกโทษให้ ลูกจันหันไปคุยกับทุกคน
“ขอบคุณทุกคนนะที่มาต้อนรับ...เดี๋ยวมื้อเที่ยงเราไปหาอะไรอร่อยๆกินด้วยกันนะ...จะได้คุยกันยาวๆ..คิดถึงทุกคนเลย”
ทุกคนเฮฮา
“งั้นรีบไปทำงานกันเถอะพวกเรา” ต๋อยพูดกับลูกจัน “เที่ยงเจอกันนะคะคุณลูกจัน”
“ค่ะพี่ต๋อย”
ต๋อยและทุกคนทยอยออกจากห้องไป ลูกจันเปิดแฟ้มเตรียมทำงาน
เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ก๊อกๆๆ”
ลูกจันเงยหน้ามอง “เชิญค่ะ”
ลูกจันเห็นอุ่นเรือนเปิดประตูเข้ามายืนน้ำตาคลอ

อุ่นเรือนนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเก้าอี้ ลูกจันนั่งปลอบอุ่นเรือนอยู่ใกล้ๆ
“หยุดร้องได้แล้ว...พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ได้โกรธ”
“อุ่นขอโทษนะคะพี่ลูกจัน...ที่ทำให้พี่ลูกจันเดือดร้อน...เป็นเพราะอุ่นโง่เองค่ะเลยโดนเค้าหลอก”
ลูกจันคิดถึงตัวเองที่เพิ่งถูกผู้ชายหลอกมาเหมือนกัน
ลูกจันพูดเสียงขื่น “เธอไม่โง่หรอกแอนนี่..เธอแค่ไว้ใจคนที่เธอรักมากเกินไป..ทั้งที่ผู้ชายน่ะไว้ใจไม่ได้”
ลูกจันหันไปทางอุ่นเรือน
“กลับไปทำงานได้แล้วไป..ถ้ายังรู้สึกผิดกับพี่ก็ต้องชดใช้ความผิดด้วยการขยันทำงานให้มากกว่าเดิม..โอเคมั้ย”
อุ่นเรือนยิ้มได้ “โอเคค่ะ”
อุ่นเรือนออกจากห้องไป ลูกจันเหลียวมองไปรอบห้องแล้วก็คิดถึงช่วงเวลาที่เคยมีพอลอยู่ในห้องนี้
ลูกจันสะบัดหน้าไล่ความคิดออกไป
ลูกจันรำพึงกับตัวเอง “ไม่..เราต้องไม่คิดถึงเค้า” ลูกจันเชิดหน้า “ผู้ชายไว้ใจไม่ได้..จำไว้นะลูกจัน!!”
ลูกจันผู้พยายามทำเข้มแข็งแต่แววตาแอบเศร้า

ลูกจันเดินเข้าบ้าน เธอเห็นพอลที่ยืนหันหลังจัดอาหารอยู่หันกลับมา พอลมองมาที่ลูกจันด้วยสายตาคิดถึงมาก ลูกจันนิ่วหน้านิดๆ พอลเดินเข้ามากอดลูกจันแน่น
“หิวมั้ย”
ลูกจันพยักหน้ารับ
“งั้นไปกินเลยไป..กำลังร้อนเชียว” พอลบอก
พอลประคับประคองลูกจันไปที่โต๊ะอาหารอย่างเอาอกเอาใจ ลูกจันนั่งที่โต๊ะเพื่อรอพอลตักข้าวเสิร์ฟเรียบร้อย พอลตักอาหารใส่จานลูกจันก่อนจะตักใส่จานตัวเอง ลูกจันตักอาหารใส่ปากหนึ่งคำ เธอเอื้อมมือไปที่ถ้วยใส่พริกน้ำปลาแล้วตักพริกน้ำปลาแบบเน้นพริกราดใส่อาหารของพอล
“จืดไปหน่อย..ใส่พริกน้ำปลาคงแซ่บขึ้น”
พอลยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ลูกจันตักพริกน้ำปลาให้ พอลรีบตักข้าวพร้อมพริกน้ำปลาใส่ปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
ลูกจันยิ้มๆ “แซ่บมั้ย”
พอลพยักหน้าด้วยตาพราวสุข “แซ่บมาก”
ลูกจันหยุดยิ้ม
ลูกจันพูดเสียงเย็น “พีทไม่กินเผ็ด!!”
พอลถือช้อนค้างอยู่ในมือ
ลูกจันเสียงสั่นด้วยความโกรธและน้อยใจ “ยังหลอกฉันไม่พอใช่มั้ย?”
พอลรีบอธิบาย
“ลูกจัน..ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาหลอกคุณ..ผมแค่คิดถึงคุณ”
ลูกจันมองหน้าพีทด้วยสายตาเย็นชา
“แต่ฉันไม่คิดถึงคุณ”
พอลอึ้ง
“กะอีแค่หน้าเหมือนกัน..มันไม่ได้แปลว่าคุณกับพีทจะแทนกันได้นะ...ฉันขอพูดตรงๆกับคุณเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน..เรื่องระหว่างเรามันเกิดขึ้นเพราะฉันคิดว่าคุณเป็นพีท..ฉันรักพีทไม่ได้รักคุณ..เข้าใจมั้ย..ฉันรักพีท..ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณ”
พอลเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ยิน
พอลเสียงเศร้า “ผมเข้าใจแล้ว...ขอโทษที่ทำให้คุณรำคาญใจ..ต่อไปผมจะไม่มารบกวนคุณอีกแล้ว”
ลูกจันถอดสร้อยร้อยแหวนออกมายื่นคืนให้พอล
“เอาของๆคุณคืนไป”
พอลมองไปที่แหวนในมือลูกจันด้วยแววตาเศร้า
“แหวนวงนี้คือหัวใจผม..คือความรักของผม..ถ้าผมให้ใครไปแล้ว..ผมเอามันคืนมาอีกไม่ได้...ถ้าคุณไม่อยากเก็บมันไว้...ก็ทิ้งมันแล้วกัน”
ลูกจันประชดพอลด้วยการขว้างสร้อยพร้อมแหวนทิ้งทันที ทำให้แหวนลอยหายไปทางสนามหญ้า พอลมองลูกจันด้วยสายตาตัดพ้อแล้วก็เดินจากไป ลูกจันนั่งน้ำตาไหลอยู่คนเดียว พีทเดินเข้ามาหาลูกจัน
“แน่ใจเหรอลูกจันว่าแกรักฉัน” พีทถาม
ลูกจันพยายามเชิดหน้าตอบอย่างมั่นใจ “ใช่”
พีทถามต่อ “แบบแฟน?”
ลูกจันมีสีหน้าไม่มั่นใจแต่ก็ยังปากแข็ง “ใช่สิ”
พีทยิ้มมุมปาก
“งั้นมาพิสูจน์กันหน่อย”
พีทประคองลูกจันให้ยืนขึ้นตรงหน้า เขาขยับเข้าไปใกล้ลูกจันแล้วค่อยๆก้มหน้าลงไปหาลูกจันราวกับจะจูบ ลูกจันตกใจแต่ก็พยายามรักษาอาการก่อนจะเชิดหน้าสู้ หน้าพีทใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ลูกจันชักหน้าเสีย พีทเคลื่อนหน้าใกล้เข้ามาโดยตัวเองก็ชักหน้าแหยเหมือนกัน หน้าพีทกับลูกจันใกล้กันสุดๆ ทั้งสองหน้าเสียทั้งคู่แต่อยู่ในช่วงวัดใจจึงต้องฝืนไว้
ปากลูกจันกับพีทใกล้จะแตะกันแล้ว ลูกจันทนไม่ไหวจึงผลักพีทออกไป
“ไม่!!!”
พีทเอามือลูบอกตัวเองด้วยความรู้สึกใจหายใจคว่ำ
“โอ้ยย...นึกว่าฟ้าจะผ่าซะแระ!!”
พีทหันไปมองลูกจันพร้อมคำถามแทงใจ
“แน่ใจเหรอ..ว่าคนที่แกรักคือฉัน?”
ลูกจันจ๋อย

พอลนั่งเศร้าพลางคิดถึงเหตุการณ์เก่าๆที่ลูกจันเคยบอกรักพีท

ภาพเหตุการณ์ในอดีต ลูกจันมองหน้าพอลพร้อมพูดด้วยแววตาจริงจังและจริงใจ
“จันรักพีท!!”
พอลถาม “แน่ใจเหรอว่าจันรักพีทแบบแฟน”
ลูกจันพยักหน้ารับด้วยแววตาแน่ใจมาก
“แต่...พีทเป็นเกย์นะ”
“ก็เพราะพีทเป็นเกย์ไงจันถึงได้รัก...ถ้าพีทเป็นผู้ชาย จันก็ไม่มีวันรักหรอก”

พอลใช้สองมือประคองหน้าลูกจันอย่างอ่อนโยนพร้อมมองตาลูกจันด้วยความรัก ลูกจันมองตาพอลอย่างรักมาก
ลูกจันพูดโดยยังร้องไห้อยู่ “จันเข้าใจว่าพีทคงไม่ได้อยากมีอะไรกับจัน...เราไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้...ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกันตลอดไปก็พอ..จันรักพีทนะ”

ลูกจันค่อยๆยื่นหน้าไปหอมแก้มพอลเบาๆ

ลูกจันค่อยๆถอดถุงมือข้างที่อยู่ใกล้พอลก่อนจะเคลื่อนมือตัวเองไปหามือพอล ลูกจันสอดเข้าไปจับมือพอลไว้แน่น พอลก้มมองมือลูกจันที่สอดมาจับมือตัวเอง พอลมองหน้าลูกจัน ลูกจันยิ้มให้พอลอย่างเขินอาย

ทุกคนเห็นลูกจันกำลังนั่งนวดไหล่ให้พอลอย่างเอาอกเอาใจ พอลหันไปยิ้มให้ลูกจัน ลูกจันและพอลมองกันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก

ลูกจันรำพึงเบาๆด้วยรอยยิ้มก่อนจะหลับไป
“จันรักพีท”

ลูกจันหลับตาพริ้มเงยหน้ารอรับจูบจากพอล
ลูกจันรำพึง “พีท”

ลูกจันพูด “กะอีแค่หน้าเหมือนกัน..มันไม่ได้แปลว่าคุณกับพีทจะแทนกันได้นะ..ฉันขอพูดตรงๆกับคุณเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน..เรื่องระหว่างเรามันเกิดขึ้นเพราะฉันคิดว่าคุณเป็นพีท..ฉันรักพีทไม่ได้รักคุณ..เข้าใจมั้ย..ฉันรักพีท..ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณ”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา พอลก็รำพึงเศร้าๆ
“ผมน่าจะรู้อยู่แล้ว..ว่าคุณรักพีท..ไม่ใช่ผม”
พอลเศร้า

ป้าภาเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพีทกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
“อ้าว..วันนี้ไม่ไปถ่ายละครเหรอลูก”
พีทสะดุ้งก่อนจะเงยหน้าจากหนังสือ หน้าพีทมีรอยคราบน้ำตา พีทรีบเอามือปาดน้ำตาแล้วหลบตาป้าภา
“วันนี้ไม่มีคิวพีทครับป้า..เอ่อ..เดี๋ยวพีทขอตัวไปนอนพักหน่อยนะครับ..มึนๆเหมือนจะไม่สบาย”

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 ก.ค. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดี
ละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ