@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/4 วันที่ 21 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/4 วันที่ 21 ก.ค. 57

“ผู้หญิงของผมถูกเคนอิจิรังแก ผมปกป้องเธออย่างที่ลูกผู้ชายต้องทำ”
“ช่วยแล้วก็ส่งกลับไทยสิ จะเอามาเป็นเมียรองทำไม”
“เธอได้ทุนมาเรียนที่นี่ อีกหนึ่งปีถึงจะจบ ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับเธอนอกจากที่นี่”
ริกิมองทาเคชิอย่างโกรธ โพล่งออกมาอย่างหัวเสีย

“ห่วงนังนั่นมากกว่าความรู้สึกของไอโกะงั้นเหรอ”
ริวและโคจิเหลือบมองหน้ากันอย่างหวั่นใจ ทาเคชิสีหน้าจริงจัง
“เมื่อเธอเรียนจบผมจะส่งกลับเมืองไทยทันที และต่อไปผมจะไม่มีโอคุซังอีกแม้แต่คนเดียว”
ริกิยังจ้องหน้าทาเคชิอย่างครุ่นคิด ริวแทรกขึ้น


“อย่าให้ตระกูลของเราต้องบาดหมางกันเพราะเรื่องไร้สาระเลยครับ”
“ไอโกะไม่ใช่เรื่องไร้สาระ” ริกิสวน
“งั้นมองเรื่องธุรกิจสิครับ เมื่อคืนโอะนิซึกะไปถล่มไนท์คลับของเคนอิจิจนพังยับเยิน คงต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะฟื้นตัวได้” โคจิแนะนำ
“ระหว่างนั้นลูกค้าจะแห่ไปที่ไนท์คลับของมิซาว่า คุณลุงมีแต่ได้กับได้นะครับ”
ริวพูดจบแล้วยิ้มให้ แต่ริกิยังนิ่งไม่พอใจ
“ผมสัญญา แค่หนึ่งปีเท่านั้นที่เซโกะจะอยู่ที่นี่ ในฐานะโอคุซังของผม”
“จำคำสัญญาของเราไว้ให้ดีก็แล้วกัน” ริกิจำต้องยอมรับ

รถของกลุ่มมิซาว่าขับออกไปจากบ้านโอะนิซึกะอย่างรวดเร็ว ทาเคชิ ริวและโคจิยืนก้มโค้งศีรษะส่งพวกมิซาว่าอยู่ ทั้งหมดเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้ากันนิ่งๆ
“คิดว่าลุงริกิมีแผนอะไรรึเปล่า” ริวถาม
“พ่อเคยบอกไว้ว่าลุงริกิมีหนามแหลมรอบตัว จะกลิ้งไปทางไหนก็ทำร้ายทุกคนได้หมด” ทาเคชิบอก
โคจิหน้าเครียด
“จากนี้ไปต้องระวังตัวให้มากขึ้น ต้องพร้อมรับมือทั้งเคนอิจิและมิซาว่า”
ทาเคชิถอนหายใจเครียดๆ ริวตบไหล่ให้กำลังใจ
“ตอนนี้ไปเคลียร์หวานใจก่อนดีกว่า...เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เมื่อวานโดนจับ วันนี้โดนตบ”
ทาเคชิพยักหน้าแล้วจะเดินออกไป แต่ริวรั้งตัวไว้แล้วแกล้งหยอก
“เดี๋ยว ปลอบใจกันเพลาๆหน่อยล่ะ เหลือแรงไว้รับแขกเย็นนี้ด้วย ฮ่าๆ”

สวนหลังบ้านโอะนิซึกะ...แพรวดาวยังประคบน้ำแข็งที่ข้างแก้มอยู่แต่เย็นมือจนทนไม่ไหวต้องเลิกประคบ ทาโร่ชะโงกหน้าเข้ามาดูแล้วเห็นว่าแก้มแพรวดาวยังแดงอยู่
“ประคบต่อไม่ไหวแล้วค่ะ เย็นมือไปหมด”
“ถ้าไม่ประคบจะยิ่งระบม ตอนเย็นจะออกงานลำบาก”
แพรวดาวนึกได้
“จริงด้วย...แต่มือฉันชาไปหมดแล้ว”
ทาโร่ขยับเข้ามาใกล้แล้วโค้งศีรษะขออนุญาต
“ผมขออนุญาตนะครับ”
ทาโร่หยิบผ้าขนหนูที่ห่อน้ำแข็งขึ้นมาแล้วมองหน้าแพรวดาว รอคำตอบ แพรวดาวพยักหน้าช้าๆอนุญาต ทาโร่ประคบหน้าให้แล้วอยู่ๆแพรวดาวก็ยิ้มน้อยๆ
“คราวก่อนคุณก็ประคบเย็นให้ฉัน คราวนี้ก็อีก สงสัยเราจะสมพงษ์กันเรื่องนี้”
ทาโร่มองแพรวดาวแล้วยิ้มรู้สึกดีสุดๆ
“เป็นเกียรติสำหรับผม ที่ได้ดูแลโอคุซังครับ”
ทาโร่มองแพรวดาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก
“ผมสัญญาว่าผมจะดูแลและปกป้องคุณ...ด้วยชีวิต”
แพรวดาวเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความรักของทาโร่แล้วรู้สึกหวั่นไหว รีบหลบสายตาไปทันที ขณะเดียวกันนั้นเสียงทาเคชิดังขึ้น
“ทำอะไรกันอยู่เหรอ”
แพรวดาวและทาโร่หันไปมอง เห็นทาเคชิยืนอยู่ ทาโร่ก็รีบผละตัวออกห่างจากแพรวดาวทันที
“ทาโร่ช่วยประคบแก้มให้ฉันค่ะ มือฉันเย็นจนปวดไปหมด”
ทาเคชิหันไปมอง ทาโร่นิ่งไม่รู้ว่าทาเคชิคิดอะไร ทาเคชิมองทาโร่ครูหนึ่งแล้วยิ้มให้
“ขอบใจมากทาโร่ ขอโทษด้วยที่ต้องให้นายมาช่วยดูแลโอคุซัง”
“โซเรียวไม่จำเป็นต้องขอโทษ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”
“ไปพักเถอะ ฉันดูและโอคุซังต่อเอง”

ทาเคชิจูงมือแพรวดาวเดินเข้าห้องไป ทาโร่มองตามไปอย่างสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง
ทาเคชิและแพรวดาวเข้ามาในห้อง แพรวดาวจะเดินเลี่ยงไปแต่เขาดึงตัวไว้เชยคางเธอขึ้นมองรอยแดงที่แก้ม
“เจ็บรึเปล่า”
“ฉันสมควรโดนแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ”
“ทำไมพูดแบบนี้”
“แค่ฉันมายุ่งกับคุณ ไอโกะจังก็ไม่พอใจแล้ว นี่คุณยกให้ฉันเป็นโอคุซัง หัวใจเธอคงแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ”
ทาเคชิใช้มือประคองหน้าแพรวดาวขึ้นมองอย่างรู้สึกผิด
“แต่ไอโกะทำเกินไป”
“ไม่มีใครรับได้หรอกค่ะถ้าผู้ชายของตัวจะมีผู้หญิงคนอื่น”
“ผมยังไม่ได้หมั้น และผมก็ไม่ใช่ผู้ชายของใคร”
แพรวดาวผละจากทาเคชิเล็กน้อยแล้วกุมมือเขาไว้
“เราสองคนรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร...ต่อไปฉันจะพยายามเลี่ยงไม่เจอเธอค่ะ พอฉันกลับเมืองไทยทุกอย่างก็จะจบ”
ทาเคชิมดึงแพรวดาวเข้ามากอด
“ผมขอโทษคิมิ ความรักของผมเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด...ผมทำให้คุณเจ็บตัว ทำให้ทุกคนในกลุ่มต้องเดือดร้อน...ผมเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย”
“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ ไม่มีใครอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น”
“แรงหึงของไอโกะน่ากลัวกว่าที่คุณคิด เธออาจจะทำร้ายคุณปางตายได้ อย่าไว้ใจไอโกะ คนของมิซาว่าไว้ใจไม่ได้”

ซาโตชิและแม่บ้านช่วยกันลากตัวไอโกะเข้าไปในห้องนอน แต่ไอโกะทั้งดิ้นทั้งฝืนตัวไม่ยอม โวยวายทั้งน้ำตา มาสคาร่าเลอะเป็นคราบน้ำตา
“ปล่อยฉันนะไอ้พี่บ้า...ปล่อย”
“พี่จะปล่อยก็ต่อเมื่อเราเข้าไปอยู่ในห้อง”
“ไม่...ได้ยินมั้ย...ไม่”
ไอโกะกรี๊ดลั่นอีก ซาโตชิและแม่บ้านทำหน้าเบ้แสบแก้วหู ทันใดนั้นริกิเดินเข้ามาสมทบ แล้วจ้องหน้าไอโกะดุๆ ไอโกะเห็นพ่อก็หยุดกรี๊ด แล้วจ้องหน้าพ่อด้วยแววตาเอาเรื่อง แต่ริกิไม่สนใจท่าทางของลูกสาว ไอโกะค่อยๆน้ำตาค่อยๆ ไหลอาบแก้มแล้วร้องไห้โฮทรุดไปกองกับพื้น โกรธและเสียใจที่ทำอะไรไม่ได้ ซาโตชิมองน้องสาวอย่างสงสารเข้าไปจะช่วยประคอง แต่ไอโกะกรี๊ดลั่นไม่ยอมให้จับตัว
“อย่ามายุ่ง”
ซาโตชิไม่ยอมปล่อยแล้วขืนแรงดึงตัวไอโกะมากอดไว้แน่น ไอโกะดิ้นไม่ยอมสักพักก็อ่อนแรง โผกอดซาโตชิแล้วร้องไห้โฮ ซาโตชิประคองไอโกะเข้าไปในห้อง ริกิมองตามไปอย่างสงสาร นึกถึงความหลังของตัวเอง

ในอดีต ริกิและอิจิโร่ วัย 21 ปีนั่งอยู่ที่เก้าอี้ในสวน ริกิถือกล่องของขวัญในมือ
“ริกิ...ซื้ออะไรให้ฮิเดะโกะ” อิจิโร่ถาม
“เดี๋ยวก็รู้เอง”
“ทำเป็นมีลับลมคมใน...แล้วที่บอกว่ามีเรื่องจะบอก เรื่องอะไร”
“อยากรู้ก็บอกเรื่องของแกมาก่อน”
“แกไม่บอกฉันก็ไม่พูด” อิจิโร่กวนๆ
ริกิมองอิจิโร่อย่างลังเล
“เออก็ได้ วันนี้ฉันตั้งใจจะ...”
ทันใดนั้นเสียงฮิเดะโกะดังขึ้น
“ขอโทษที่มาช้าจ้ะ”
อิจิโร่และริกิหันไป เห็นฮิเดะโกะยืนยิ้มให้อยู่
“ฮิเดะโกะ”
อิจิโร่และริกิโค้งศีรษะให้ฮิเดะโกะเป็นการทักทาย ริกิรีบยื่นกล่องของขวัญให้ฮิเดะโกะทันที
“สุขสันต์วันเกิดจ้ะฮิเดะโกะ”
ฮิเดะโกะมองกล่องของขวัญยิ้มๆแล้วรับมา
“เธอไมเคยลืมวันเกิดเราเลย...ขอบคุณนะ”
ริกิยิ้มแย้มบอก
“เปิดเลยสิ”
ฮิเดะโกะแกะกล่องของขวัญออกแล้วเห็นว่าเป็นกล่องแหวนเพชรสวยงาม ฮิเดะโกะอึ้งไปแล้วเหลือบมองอิจิโร่ เห็นอิจิโร่อึ้งไปเหมือนกัน ฮิเดะโกะหันกลับมามองริกิอึ้งๆ ริกิยิ้มแล้วเข้าไปใกล้ฮิเดะโกะ
“เราอยากให้เธอเป็นโอะคะมิซัง นายหญิงแห่งมิซาว่า”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/4 วันที่ 21 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ